..+*+..+หนุ่มแสบใสไฮโซกับยัยโจ๋บ้านนอก+..+*+..

ลำดับตอนที่ #5 : ::ตอน 5:: หนูแก้มป่อง...แมวหน้าหื่น และบททดสอบสุดโหดของเจ๊ฮีจิน - -*

บ้านตระกูล ฮัน (เป็นสวนผักที่ใหญ่แห่งหนึ่งของที่นี่)

         “จีซู ไปทำอะไรมาน่ะ…. หน้าตาดูไม่ได้เลย”    ผู้เป็นบิดาทักลูกสาวที่ทำแก้มป่องจ้ำเท้าเข้าบ้าน

         “กัดกับแมวมาค่ะ - -”

         “แมวที่ไหนน่ะ - -* แถวนี้มีด้วยหรือ”

         “มีสิ พ่อ  ทั้งตัวใหญ่ หื่นโคตร และน่ารักเกียจชะมัด”

         “แน่ใจนะว่าลูกกำลัง........พูดถึงแมว ”

         “ค่ะ พ่อ …หนูขอตัวไป เปลี่ยนชุดก่อนนะคะ” 

         ฮัน จีซู  ฉายายัยน้ำคลองแก้มป่อง… ทุกๆวันเธอจะต้องไปเล่นน้ำที่คลองเป็นประจำ จนเป็นคุ้นเคยของคนที่นี่  เธอเกิดและโตที่นี่ ถูกอบรมสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กแล้ว่า คนเมืองกรุงแล้งน้ำใจ เธอจึงมีอคติ กับคนเมืองมาตั้งแต่จำความได้  จุดอ่อนของเธอคือเป็นคนที่ตื่นเต้นกับอะไรที่แปลกใหม่เสมอ โดยเฉพาะขนมยี่ห้อแปลกๆใหม่ๆ ถ้าเห็นเป็นต้องกิน  แม้จะไม่รู้ว่า มันกินได้รึป่าว - -

         “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! ไอ้แมวหน้าหื่น อย่าให้เจออีกนะ  จะตืบให้มิดคาฝ่าพระบาท  >[]<!!!!~ ”

         พอปิดประตูห้องปั๊บ เจ้าหล่อนก็กรี๊ดหวีดแตก อยู่คนเดียวในห้องนอนที่ คาดว่าจะเก็บเสียงได้ดีที่สุดของบ้าน - -

                   …………………………

 ...................................
                            ...................................

เช้าวันรุ่งขึ้น สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เหล่า FT พบจดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ...............

ถึง.......พ่อหนุ่มสุดสวาทของเดี๊ยน

เดี๊ยนทำหน้าที ผู้จัดการ เรียบร้อยแล้ว (ตรงไหนหว้า?????)  ถึงเวลาต้องกลับไปบริษัทก่อน

ตอนนี้เดี๊ยนคงถึงบริษัทแล้วแหละ ไม่ต้องมองหาเดี๊ยน ไม่ต้องคิดถึง กี๊ส~ >[]< เดี๊ยนก็อยากอยู่ด้วยนะ แต่คำสั่งเบื้องสูง มิอาจขัดได้  ยังไงก็ช่วยอ่านให้จบก่อนนะ………บททดสอบของโปรเจคนี้จะทำให้พวกเธอเป็นศิลปินที่โด่งดังที่สุดในโซล เดิมทีมันน่าจะเป็นอย่างนั้นตั้งแต่แรกแล้ว เพราะไม่มีใครไม่ยอมรับว่า ฝีมือการเล่นดนตรีของพวกเธอเป็นที่หนึ่ง……แต่ด้วยนิสัยเสียบางประการที่ แก้ ไม่ได้สักทีของพวกเธอทำให้ ทางบริษัทเอือมเหลือคะนา…โปรเจคนี้จึงเกิดขึ้น จงอยู่ที่นี่และ ผ่านบททดสอบของเราให้ได้ ซึ่งบททดสอบตอนนี้ก็คือ ต้องอยู่ที่นี่ให้ได้ด้วยความสามารถของตัวเอง

           **จงจำไว้ว่าเธอมีวงเงินจำกัดในการใช้เงินที่นี่ฮ๊ะ  ไม่มีการใช้เครดิต  เพราะเงินทุกบาททุกสตางค์ของพวกเธอเดี๊ยนใส่ไว้ในจดหมายแล้ว แต่คงไม่มากพอสำหรับ 1 เทอม เพราะเดี๊ยนจะส่งมาให้เป็นรายเดือน …. โดยเฉพาะ  ฮงกีของเดี๊ยน(ตั้งแต่เมื่อไหร่ - -*) ข้าวของๆเธอไม่มีค่าอะไรสำหรับที่นี่หรอก เพราะไม่มีโรงรับจำนำ ^^แล้วก็ไม่มีใครรู้จักของแบรนเนมของพวกเธอด้วย ออ…ถ้าจะหาซื้อของนอกที่นี่ก็มีนะ นอกเมืองไงจ๊ะ  

           **อยู่ที่นี่มีพวกเธอต้องทำเวลา  เพราะที่นี่ไม่มีใครสร้างรถไฟฟ้าให้ใช้ นะฮ๊า  และทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องทำเองทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการกินอยู่ งานบ้านงานเรือน หุงหาอาหาร  ซักผ้า ล้างจาน….และอีกมากมาย แล้วก็เรื่องทะเลาะวิวาท ก็เชิญเลย แถวนี้มีสัตว์ป่ามากมาย จะชกกับหมีหรือเล่นมวยปล้ำกะลิงก็ ตามสบาย แหม๋~  น่าสงสาร แต่ช่วยไม่ได้จริงๆ  

            **ฝากบอก พ่อหนุ่มหน้าหวานแจจินด้วย ว่า คงไม่มีเวลามานั่งอ่านหนังสือไปวันๆแล้วนะจ๊ะ  อ๊ะๆ พ่อคาสโนว่าจงฮุน ถ้าคิดว่าจะหาแฟนที่นี่ก็ดูดีๆล่ะ แถวนี้เขานิยมลูกเขยตัวใหญ่ จะได้เอาไปใช้งาน ในไร้ในสวนได้ไง ^^ ต๊าย เกือบลืม.. ที่สำคัญการเข้าเรียน ให้ทำตามปกติที่ นักเรียน ที่นี่เขาทำกัน ห้ามโดดแม้แต่คาบเดียว ไม่งั้นค่าขนมก็จะลดลงด้วย เดี๊ยนมีสายสืบอยู่ที่นั่นหลายคน…. อยู่ที่นี่คงจะเอาแต่ใจตัวเองไม่ได้แล้วนะฮ๊า  ดูแลตัวเองดีๆล่ะ 

             ปล.จะติดต่อเดี๊ยนก็ส่งกระแสจิตไป หรือไม่ก็จุดธุปสักดอก เผื่อเด๊ยนจะรับรู้… ถ้าคิดจะโทรหาหรือ ออนไลน์มาหาล่ะก็ ฝันไปเหอะ….เพราะที่นี่สัญญาณโทรศัพท์กับอินเตอร์เน็ต  ยังไม่เข้าถึง……..รักนะเด็กโง่ จร๊วฟ~

ถูกปล่อยเขาชัดๆ - -