ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หึงๆๆๆๆๆๆๆ T.T
“ฮ่าๆๆๆ นายอยู่ตั้งไกล ^^ทำไมมาเร็วนักฟะ”
“ถ้าฉันมาช้ากว่านี้ นายคงงาบผู้หญิงของฉันแล้วสิ” อ๊าาาาาา เขาบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงของเขา -///-
“^^ ใครจะกล้า…เหอะๆ ไปก่อนนะเฟ้ย ”
“เอ่อ… ไปให้พ้นๆเลย” ฉันชักสงสัย ทำไมเขาถึงยังเป็นเพื่อนกันได้ หรือจะเหมือนฉันกับจินซอง - -
“……..” และแล้วเขาก็หันมาจ้องฉัน ฉันจะพูดอะไรกับเขาดีล่ะ จะขอบคุณที่เขาให้คนมาช่วยฉันดีมั้ยนะ
“เธอ…เป็นอะไรรึป่าว”
“ปะ..เปล่า”
“เฮ้อ….อ!! ก็ดีแล้ว” เขาถอนหายใจอีกแล้ว ^^ ฉันว่าอนาคตเขาต้องแก่เร็วแน่ๆ อิอิ แล้วเขาก็ยืนพิงกำแพงทั้งๆอย่างงั้น ฉันมองดูเขาเงียบๆ เขามาถึงนี้ได้ยังไงนะ
“มองอะไร!!!!”
“เย้ย!!…….T^T ขอโทษ”
“ฉันไม่ได้ว่าเธอ - -”
“ห๊ะ!?” ฉันหันซ้ายหันขวา จึงรู้ว่าเขาหมายถึงใคร เพื่อนนักเรียนโรงเรียนฉันมาแอบมองเค้ากันใหญ่เลย ……- - ฉันเตรียมใจไว้เลยว่าพรุ่งนี้ ข่าวนี้จะดังไปทั้งโรงเรียน แล้วฉันก็ต้องหาอะไรมาคลุมหัวเมื่อมาเรียนวันพรุ่งนี้ - -
“อึดอัดชะมัด….เราไปกันเถอะ”
“….อึ่ม จ้า ^^”
เขาพาฉันฝ่าฝูงคนไปต่อหน้าต่อตา ไม่รู้ว่าคราวนี้ฉันจะต้องโดดเรียนอีกรึป่าว….แต่ไม่อยากเลย เพราะคราวก่อนที่โดดเรียนไปกับเขา T^T ฉันถูกอาจารย์ทำโทษให้ล้างห้องน้ำ มันเป็นงานที่แย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ
“ยูมิน”
“หือ…”
“คุณมาช่วยฉันเหรอ”
“………” เขาเงียบ แล้วฉันจะพูดยังไงต่อดี ^^ คุณต้องมาช่วยฉันแน่ๆเลย จริงมั้ย~ - - แบบนี้เหรอ
“คราวหลัง……ถ้าเธอมีปัญหาอะไรให้บอกฉัน เข้าใจมั้ย”
“ขอบคุณนะ^^”
“….ไม่เห็นต้องขอบคุณ” ว่าแล้วเชียว ความจริง เขาใจดีแต่ไม่ค่อยชอบแสดงออก ^^ ปีศาจแห่งโซลเหรอ ฉันว่าเขาน่าจะเป็น เทพบุตรแห่งโซลมากกว่า ฮิ้วๆ
“เธอยิ้มอะไร”
“อา…เอ่อ ป่าวนี่”
“…..ทำไมฉันถามอะไร เธอก็บอกว่าป่าวทุกที บางทีเธอควรแสดงออกมากกว่านี้นะ”
“โหย คุณคิดเหมือนฉันเปี๊ยบเลย ^o^”
“หือ….อะไรนะ”
“ห๊ะ เอ่อ ปะ…ป่าว”
“พูดยังไม่ทันขาดคำเลย…- - เธอนี่เบ๊อะจริงๆ” เขาพูดแบบนี้แล้วก็ลูบหัวฉัน ^///^ ฉันอยากเบ๊อะบ่อยๆจัง อิอิ
“เราจะไปที่ไหนกันเหรอ” ระหว่างที่เขาพาฉันเดินตรงไปเรื่อยๆ ฉันก็สงสัยว่าเขาจะไปไหน?
“……….ไม่รู้สิ ฉันไม่ได้เรียนที่นี่ จะรู้ได้ไง”
“ - -“…เอ่อ..คุณไม่พาฉันไปข้างนอกแล้วเหรอ”
“ไม่หรอก เธอจะกลายเป็นเด็กเกเรน่ะสิ” ตัวเองอ่ะดีตายแหละ ชิส์ๆ
“เปล่าซะหน่อย (_ _)”
“อึม เธอมีเรียนมั้ย”
“……จ้า”
“งั้นฉันจะไปส่งเธอที่ห้องเรียน”
“^^ จ้าาาา” เขาเดินเอื่อยๆ มือซุกไว้ในกระเป๋าเสื้อสุดเท่ ท่าทางเขาจะไม่เคยกลัวใคร เพราะระหว่างทางที่เราเดินไปที่ห้องเรียนของฉัน เขาไม่เคยสะทกสะท้ายกับสายตาผู้คนมากมายๆที่เดินสวนมา ใบหน้าไร้อารมณ์ของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่า เขาดูดีสุดๆไปเลย^^
“ถึงแล้วล่ะยูมิน”
“เธอเรียนห้องนี้หรอ”
“อือ ^^”
“ยองฮีจ๋าาาาาาาาาาา” เสียงจินซองนี่ เธอไม่เคยพลาดเลยนะ - -
“^O^ หวัดดีค่ะ ฉันเป็นเพื่อนรักของยองฮี” ปกติคำนี้ฉันไม่ค่อยได้ยินจากปากเธอนะ
“ครับ……” อ๊ะ!! เค้ายิ้มให้จินซองอ่ะ T^T น่าอิจฉา ถึงจะเป็นแค่ยิ้มในมุมปากก็เถอะ
“เอ่อ ยูมิน คุณต้องไปแล้วไม่ใช่เหรอ ^o^”
“อะไรนะ…….” แฮะๆ บอกตามตรงฉันไม่อยากให้จินซองอยู่ใกล้เขา ดูหน้าเธอสิ ยิ้มแป้นเลย - -
“แล้วเลิกเรียนฉันจะโทรหาคุณนะ ^^”
“…….เข้าใจแล้ว” อ่า นี่คือคำลาอีกคำของเขาสินะ เพราะเขาตอบแบบนั้นแล้วก็เดินจากไปเลย ^^
“………….” พอฉันหันหน้ามาอีกที จินซองก็ทำหน้ามุ้ยใส่ฉัน ^^
เหอะๆ ฉันล่ะสะใจจริงๆ
“……..- -* ยองฮี เธอหึงเขางั้นเหรอ”
“บะ…บ้าเหรอ -///-”
“นั่นแน่~~ เธอหึงแน่ๆเลย ดูสิหน้าเธอแดงกว่าลูกท้อซะอีก ทำปากแข็งไปได้”
“-///-…….ชิส์ ฉันไม่คุยกับเธอแล้ว”
พอฉันเถียงเธอไม่ได้ก็จะหนีทุกที ทำไมฉันถึงไม่เกิดมาพูดเก่งๆกว่านี้นะ แต่ฉันหึงจริงๆอ่ะหรอ - - ไม่มีท๊าง ไม่มีทาง ทำไมฉันต้องหึงนายปีศาจหน้าหล่อ นั่นด้วย ให้ตายเหอะ ฉันเริ่มจะบ้าเพราะอาการแปลกๆนี่แล้วนะ
“ถ้าฉันมาช้ากว่านี้ นายคงงาบผู้หญิงของฉันแล้วสิ” อ๊าาาาาา เขาบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงของเขา -///-
“^^ ใครจะกล้า…เหอะๆ ไปก่อนนะเฟ้ย ”
“เอ่อ… ไปให้พ้นๆเลย” ฉันชักสงสัย ทำไมเขาถึงยังเป็นเพื่อนกันได้ หรือจะเหมือนฉันกับจินซอง - -
“……..” และแล้วเขาก็หันมาจ้องฉัน ฉันจะพูดอะไรกับเขาดีล่ะ จะขอบคุณที่เขาให้คนมาช่วยฉันดีมั้ยนะ
“เธอ…เป็นอะไรรึป่าว”
“ปะ..เปล่า”
“เฮ้อ….อ!! ก็ดีแล้ว” เขาถอนหายใจอีกแล้ว ^^ ฉันว่าอนาคตเขาต้องแก่เร็วแน่ๆ อิอิ แล้วเขาก็ยืนพิงกำแพงทั้งๆอย่างงั้น ฉันมองดูเขาเงียบๆ เขามาถึงนี้ได้ยังไงนะ
“มองอะไร!!!!”
“เย้ย!!…….T^T ขอโทษ”
“ฉันไม่ได้ว่าเธอ - -”
“ห๊ะ!?” ฉันหันซ้ายหันขวา จึงรู้ว่าเขาหมายถึงใคร เพื่อนนักเรียนโรงเรียนฉันมาแอบมองเค้ากันใหญ่เลย ……- - ฉันเตรียมใจไว้เลยว่าพรุ่งนี้ ข่าวนี้จะดังไปทั้งโรงเรียน แล้วฉันก็ต้องหาอะไรมาคลุมหัวเมื่อมาเรียนวันพรุ่งนี้ - -
“อึดอัดชะมัด….เราไปกันเถอะ”
“….อึ่ม จ้า ^^”
เขาพาฉันฝ่าฝูงคนไปต่อหน้าต่อตา ไม่รู้ว่าคราวนี้ฉันจะต้องโดดเรียนอีกรึป่าว….แต่ไม่อยากเลย เพราะคราวก่อนที่โดดเรียนไปกับเขา T^T ฉันถูกอาจารย์ทำโทษให้ล้างห้องน้ำ มันเป็นงานที่แย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ
“ยูมิน”
“หือ…”
“คุณมาช่วยฉันเหรอ”
“………” เขาเงียบ แล้วฉันจะพูดยังไงต่อดี ^^ คุณต้องมาช่วยฉันแน่ๆเลย จริงมั้ย~ - - แบบนี้เหรอ
“คราวหลัง……ถ้าเธอมีปัญหาอะไรให้บอกฉัน เข้าใจมั้ย”
“ขอบคุณนะ^^”
“….ไม่เห็นต้องขอบคุณ” ว่าแล้วเชียว ความจริง เขาใจดีแต่ไม่ค่อยชอบแสดงออก ^^ ปีศาจแห่งโซลเหรอ ฉันว่าเขาน่าจะเป็น เทพบุตรแห่งโซลมากกว่า ฮิ้วๆ
“เธอยิ้มอะไร”
“อา…เอ่อ ป่าวนี่”
“…..ทำไมฉันถามอะไร เธอก็บอกว่าป่าวทุกที บางทีเธอควรแสดงออกมากกว่านี้นะ”
“โหย คุณคิดเหมือนฉันเปี๊ยบเลย ^o^”
“หือ….อะไรนะ”
“ห๊ะ เอ่อ ปะ…ป่าว”
“พูดยังไม่ทันขาดคำเลย…- - เธอนี่เบ๊อะจริงๆ” เขาพูดแบบนี้แล้วก็ลูบหัวฉัน ^///^ ฉันอยากเบ๊อะบ่อยๆจัง อิอิ
“เราจะไปที่ไหนกันเหรอ” ระหว่างที่เขาพาฉันเดินตรงไปเรื่อยๆ ฉันก็สงสัยว่าเขาจะไปไหน?
“……….ไม่รู้สิ ฉันไม่ได้เรียนที่นี่ จะรู้ได้ไง”
“ - -“…เอ่อ..คุณไม่พาฉันไปข้างนอกแล้วเหรอ”
“ไม่หรอก เธอจะกลายเป็นเด็กเกเรน่ะสิ” ตัวเองอ่ะดีตายแหละ ชิส์ๆ
“เปล่าซะหน่อย (_ _)”
“อึม เธอมีเรียนมั้ย”
“……จ้า”
“งั้นฉันจะไปส่งเธอที่ห้องเรียน”
“^^ จ้าาาา” เขาเดินเอื่อยๆ มือซุกไว้ในกระเป๋าเสื้อสุดเท่ ท่าทางเขาจะไม่เคยกลัวใคร เพราะระหว่างทางที่เราเดินไปที่ห้องเรียนของฉัน เขาไม่เคยสะทกสะท้ายกับสายตาผู้คนมากมายๆที่เดินสวนมา ใบหน้าไร้อารมณ์ของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่า เขาดูดีสุดๆไปเลย^^
“ถึงแล้วล่ะยูมิน”
“เธอเรียนห้องนี้หรอ”
“อือ ^^”
“ยองฮีจ๋าาาาาาาาาาา” เสียงจินซองนี่ เธอไม่เคยพลาดเลยนะ - -
“^O^ หวัดดีค่ะ ฉันเป็นเพื่อนรักของยองฮี” ปกติคำนี้ฉันไม่ค่อยได้ยินจากปากเธอนะ
“ครับ……” อ๊ะ!! เค้ายิ้มให้จินซองอ่ะ T^T น่าอิจฉา ถึงจะเป็นแค่ยิ้มในมุมปากก็เถอะ
“เอ่อ ยูมิน คุณต้องไปแล้วไม่ใช่เหรอ ^o^”
“อะไรนะ…….” แฮะๆ บอกตามตรงฉันไม่อยากให้จินซองอยู่ใกล้เขา ดูหน้าเธอสิ ยิ้มแป้นเลย - -
“แล้วเลิกเรียนฉันจะโทรหาคุณนะ ^^”
“…….เข้าใจแล้ว” อ่า นี่คือคำลาอีกคำของเขาสินะ เพราะเขาตอบแบบนั้นแล้วก็เดินจากไปเลย ^^
“………….” พอฉันหันหน้ามาอีกที จินซองก็ทำหน้ามุ้ยใส่ฉัน ^^
เหอะๆ ฉันล่ะสะใจจริงๆ
“……..- -* ยองฮี เธอหึงเขางั้นเหรอ”
“บะ…บ้าเหรอ -///-”
“นั่นแน่~~ เธอหึงแน่ๆเลย ดูสิหน้าเธอแดงกว่าลูกท้อซะอีก ทำปากแข็งไปได้”
“-///-…….ชิส์ ฉันไม่คุยกับเธอแล้ว”
พอฉันเถียงเธอไม่ได้ก็จะหนีทุกที ทำไมฉันถึงไม่เกิดมาพูดเก่งๆกว่านี้นะ แต่ฉันหึงจริงๆอ่ะหรอ - - ไม่มีท๊าง ไม่มีทาง ทำไมฉันต้องหึงนายปีศาจหน้าหล่อ นั่นด้วย ให้ตายเหอะ ฉันเริ่มจะบ้าเพราะอาการแปลกๆนี่แล้วนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น