คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ::ตอน 4:: อะคิอะคิ นายหื่นหน้าหวาน ปะทะ ยัยโรคจิตตัวกินปลา
~เช้าวันใหม่~
”ต๊ายตาย หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ชื่ออะไรกันบ้างจ๊ะหนุ่มๆ”
“…………ตัวอะไรน่ะ? ”
“แหม๋ ~ปากร้าย เดี๋ยวเดี๊ยนก็จับดูดปากสั่งสอนเลยนี่”
- -*
“เดี๊ยนเป็นผู้จัดการส่วนตัวของพวกเธอไงจ๊ะ เดี๊ยนชื่อ ซอนฮีจิน ตั้งแต่วันนี้ไป เดี๊ยนจะเป็นคนจัดการ เรื่อง การกินอยู่ของพวกเธอ” “เข้าใจแล้วก็ออกเดินทางกันกันเลยจ๊ะ”
( - _-*)( - _-“)( -_- ) (=_=)(- _- )”
..........ที่พักของ หนุ่มๆ FT เป็นบ้านหลังเล็กๆ สองชั้น รอบๆบ้านเป็นสวนดอกไม้ เล็กๆ ซึ่งกว่าจะเดินทางมาถึงที่นี่ได้ พวกเขา ถึงกับหลับข้ามวันกันเลยทีเดียว *0*
“นี่บ้านหรือกระท่อมปลายนา” -------- กี
“ฉันว่าเหมือนบังกะโลริมหาด มากกว่า” ------- ฮุน
“แต่ที่นี่ไม่มีทะเลนะ” ---------จิน
“แต่ว่ามันมีคลอง… ดูนั่นสิ เหมือนที่เห็นในทีวีเลยว่ะ” -------โอ
“ชักอยากเห็นห้องนอนแฮะ ” --------- มิน
“เจ๊ๆ เราต้องอยู่ที่นี่กี่วันง่ะ”
“ต๊ายตาย พูดอย่างกะจะมาทัศนศึกษางั้นแหละ …เธอต้องอยู่ที่นี่ 1 เทอมการศึกษา ^^”
“ห๊ะ!!!!!!!!!!!!!! ”
“บ้าไปแล้วหรือไง ใครจะไปอยู่ นานขนาดนั้น ”
“เอ่อ พวกผมไม่ยอมหรอก ในสัญญาก็ไม่ได้ระบุไว้แบบนี้นี่ ผมอยู่อีก ห้า นาทีก็จะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว”
“พวกเธอนี่นะยะ เอาแต่ใจกันเสียจริง เดี๊ยนจะบอกให้นะ โปรเจคครั้งนี้ไม่ใช่ทำขึ้นเพื่อบริษัท แต่ทำขึ้น เพราะพวกเธอ!!! เธอ!!! แล้วก็ เธอ….(ว่าแล้วก็ชี้หน้าเรียงตัวไปเลย - -)
“เอาล่ะ ก่อนเดี๊ยนจะจับพวกเธอกินเป็นอาหารเย็น รีบไปพักเถอะ….. พรุ่งนี้ยังมีอะไร ต้องทำเยอะแยะ เดี๊ยนจะพักอีกหลังที่อยู่ข้างๆ หวังว่าคงไม่มีใครแอบย่องเข้าห้องเดี๊ยนนะจ๊ะ เพราะเดี๊ยนได้ใส่ชั้นในตัวใหม่ และ จะเปิดประตูรอ อะคิ อะคิ ” ( หัวเราะได้จัยดีมั้ยคร๊า - -“) ว่าแล้วก็เดินก้นบิดจากไป
“ฉันว่า เจ๊ คนนี้ไมน่าไว้ใจ ”
“คิดเหมือนกันว่ะ - -*”
หลังจากย้ายข้าวของจำเป็นไว้เสร็จสรรพ มินฮวาน ก็ขอตัวไปนอนพักเอาแรง (คงจะแรงเยอะเน้อ …นอนทั้งปี) จิน ไปหาที่สงบๆ อ่านหนังสือของเขาต่อ ส่วนฮุนก็ออกไปหาสัญญาณโทรศัพท์ เพื่อจะโทรหาบรรดาแฟนๆของเขา
"เอ่อ โอ…ฉันจะออกไปสำรวจพื้นที่แถวๆนี้ ไปด้วยกันป่ะ " กี พูดขึ้น
"ไม่ล่ะ…ร้อน เดี๋ยวผิวดำหมด นายไปเหอะ (พ่อหนุ่มเจ้าสำอางคร๊า)
กี ก็พยักหน้าให้ แล้วก็ออกมาจากห้องชั้นล่าง
เขาเดินไปรอบๆบ้าน บริเวณนั้น เป็นต้นไม้ใบหญ้าที่ดูร่มรื่น อากาศไม่ได้ร้อนอย่างที่คิด เพราะมีลมพัดยู่ตลอดเวลา กี จึงคิดว่าการมาพักอยู่ที่นี่ไม่ได้เลวร้ายไปซะทุกอย่าง บรรยากาศเช่นนี้หาที่โซลไม่ได้จริงๆ
ในขณะที่เดินเล่น เตะผุ่นอยู่นั้นเอง ก็มีเสียงดังประหลาดขึ้นบริเวณนั้น เป็นเสียงแหลมๆ ของผู้หญิงแต่ฟังไม่ได้ศัพท์...เหมือนจะร้องเพลงอยู่ แต่ก็มองหาต้นเสียงนั้นไม่เจอ เขาเลยเดินตรงไปเรื่อยๆ เสียงก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ช่างเป็นเสียงที่ไม่เกรงใจระบบประสาทหูชาวบ้านเสียจริง กีคิด - -
~จนกระทั้ง ได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเล่นน้ำอยู่ ในคลองที่ดูร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ต้นใหญ่ สายน้ำดูใสสะอาดเป็นสีเขียวมรกต ไม่ต่างอะไรกับโอเอซิสเล็กๆ ในทะเลทราย
กี มองหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ ...ถ้าเป็นที่โซลการดูผู้หญิงเล่นน้ำเป็นเรื่องธรรมดา เพราะสระว่ายน้ำของโรงแรมหลายๆ ที่ก็มีให้ว่าย แต่ว่า การดูคนเล่นน้ำ ในธรรมชาติและบรรยากาศแบบนี้หายากนัก และที่สำคัญเธอคนนี้ก็ยังคงสวมเสื้อผ้าครบชิ้น แทนที่จะเป็นบีกินนี่ตัวจี๋ว
"ล๊า~ลา จีซู เป็นชื่อของช้านนนนนน~ ซู ซู๊ ซู ตุมตะลุม ตุมๆ แช่~ (ให้คิดว่ากำลังร้องเพลงนะเจ้าคะ = =)"
กี มองดูเธอที่ง่วนกับการว่ายน้ำปล้ำกับปลาอยู่ ! เธอดูท่าทางชำนาญกับการว่ายน้ำเป็นที่สุด ถ้าอยู่ใน พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ เธอคงเป็นโลมาดีๆนี่เอง - -* กี เพลินกับการ มองหญิงสาวร่ายรำ อยู่ในน้ำอย่างสบายใจ รอยยิ้มของเธอก็ดูเป็นธรรมชาติและกลมกลืนกับสายน้ำ บ้างก็หัวเราะคิกคัก กับตัวเอง (- -) บ้างก็ร้องเพลง (ที่แต่งขึนเอง) เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่า กำลังมีคนมองเธออยู่
สักพักหนึ่งเจ้าหล่อนก็ผุดขึ้นจากน้ำ ทำหน้าผะอืดผะอม เหมือนกินยาลืมเขย่าขวด จนในที่สุดก็รู้ว่าเธอเป็นอะไร เมื่อเธอคลายตัวหนึ่งปลาออกมาจากปาก =[]=”
"เหอะ...ติงต๊อง!" ปากเจ้ากรรมดันพูดออกมาอย่างไม่ทันคิด ทำเอา สาวน้อยถึงกับหันขวับ หาต้นเสียง เธอ มองเห็น กี กำลังยืนดูเธอ อยู่ไกลๆ O[]O!!!
“นาย!!! ไอ้โรคจิต......อย่าพึ่งไปไหนนะ ชิส์” หล่อนรีบว่ายน้ำท่าผีเสื้ออย่างเร็ว ตรงมาหา กี ที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ริมคลอง พอถึงก็ยืนจังก้าจ้องหน้าหนุ่มปริศนาอย่างกินเลือดกินเนื้อ
“หนอย!! ไม่มีมารยาท แล้วยังปากเสีย เมื่อกี้ฉันได้ยินนะยะ นายพูดว่า.. ติงต๊อง อ่ะ” กีชักสีหน้า หมวดคิ้วไม่พอใจ เริ่ม มีทัศนคติในด้านลบกับหล่อนทันที ที่หล่อนด่าเขาปาวๆๆ อย่างกะแม่ค้าแถวตลาดในโซลเด๊ะ - -*
“อือ แล้วไง” กีครุ่งคิด... พึ่งรู้ว่าสาวชาวบ้านก็ไม่ได้น่าเกลียดอย่างที่คิด สาวน้อยตรงหน้าเธอนอกจากจะไม่ขี้ริ้ว ขี้เหร่ แล้ว ยังดูน่ารัก น่ามอง กว่าสาวเมืองกรุงที่ทาแป้งหนาเป็นเซน
“ยี้!….ไอ้ๆๆ ไอ้พวกถ้ำ มอง หื่นกาม โรคจิต $#!!%ไม่รู้สำนึก โดนว่ายังมาจ้องอีก ไม่เคยเห็นคนสวยหรือไงยะ”
“อือ….ไม่เคยเห็น…….” เขาพูดต่อ...
“ไม่เคยเห็นใครบ้าพอจะกินปลาสดๆในคลอกต่างหากล่ะ ยัยโรคจิตตัวกินปลาเอ๊ย!” กีว่า
เธอจึงมองตามสายตานั้น ทั้งๆที่ กำลังกำมือค้าง ทำท้าจะชกคนผู้ที่อยู่เบื้องหน้า แต่ยังไม่ทันที่จะได้ทำเช่นนั้นหญิงสาวต้องรีบใช้มือ ทั้งสองข้างกอดเรือนร่างที่เปียกน้ำจนทำให้เสื้อผ้าแนบเนื้อ เห็นเรือนร่างชัดเจน ทั้งสัดส่วนและสรีระเจ้าหล่อน ถูกจดจำใน สมองของ กี หมดแล้ว…… -..-
ความคิดเห็น