คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ::ตอน 3:: ไม่ไปเด็ดขาดให้ตายก็ไม่ไป!!!!! เก็บของกันเถอะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า
“ใครจะไปก็ไปเถอะแต่ฉันไม่ไป” จงฮุน เอ่ยปากพูดเป็นคนแรกหลังจากกลับมาถึงที่พัก
“ได้งัยฮุน นายก็รู้ เราอยู่วงเดียวกัน ทีมเดียวกันไม่ใช่หรอ” โอถามกลับ
“แต่นายก็รู้ T___T ฉันขาดสาวๆของฉันไม่ได้ กรุงโซลยังต้องการฉันอยู่”
“เอ่อ มิน…..แกล่ะว่าไง” โอหันไปถามมินที่นอนหลับตาอยู่บนโซฟา
“ฉันหรอ ฉันรอดูผู้จัดการส่วนตัวก่อนน่ะ”
“เฮ้ย! คบกันมาตั้งนาน พึ่งรู้ว่านายก็มีความคิดกับเค้า จะคำนวณดูค่าใช้จ่ายและถามความเป็นอยู่ของเราที่นั่นช่ายป่ะ เผื่อมีข้ออ้างไม่ไป”
“เหอะ ป่าว….ฉันกำลังคิดว่า ถ้าผู้จัดการคนใหม่ถ้าเป็นผู้หญิง ฉันจะลองจีบดู”
“อ้าว~ เวรกำ ติดโรคม่อไม่เลือกมาจาก ฮุน ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ไม่ได้ม่อเฟ้ย ก็ถ้าฉันสนิทกับผู้จัดการคนใหม่ ฉันก็จะได้ห้องนอนที่กว้างที่สุดของที่นั่น ห้าห้าห้า ”
- -* โอ เห็นว่าคุยกับ มิน ต่อไป คงได้บีบคอเขาเป็นแน่ก็เลยหันไปถาม กีที่นั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“กี นายกำลังคิดหาหนทางให้เรารอดจากแผนการชั่วร้ายของ บริษัทใช่มั้ย……..”
“อือ” เขาทำเสียงเข้มก่อนจะพูดต่อไปว่า “คืนนี้เราไปลอบสังหารไอ้คนคิดโปรเจคกัน”
(-0- ติงต๊องได้จัยมากค่ะ ท่านผู้อ่าน)
“ไอ้บ้าเอ้ย!! ยังจะเล่นอีก -*-”
“อ้าวจะซีเรียสไปทำไม ขนาด จิน มันยังอ่านหนังสืออย่างสบายใจ” ว่าแล้วก็หันไปมอง มุมๆเดิมที่มีจินนั่งไขว่ห้างอ่านหนังสือ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ฉันว่าชาติก่อนมันคงเคยเผาห้องสมุดประชาชาติ มาชาตินี้เลยมาชดใช้กรรมแบบนี้ - -” โอพูด
“จิน นายช่วยพวกเราคิดหน่อยดิ๊ ฉันว่านายต้องมีทางออกที่ดีแน่ๆ” โออ้อนวอน ทำตาปริบๆ
“…..ไม่มีทางหรอก เรายังไม่หมดสัญญากับทางบริษัท ถ้าไม่ยอมรับโปรเจคนี้ ก็เหมือนหาเรื่องใส่ตัว นอกจากจะไม่ได้อะไรเลย ยังต้องเสียค่าชดใช้กับบริษัทอีกด้วย”
”พูดซะไม่เหลือความหวัง T_T พวกเราอาจจะตายอยู่ที่นั่นโดยไม่มีใครเจอศพก็ได้น๊า”
”....จะว่าไป ก็มีอีกวิธีหนึ่ง”
O_O!!!!!!!! เท่านั้นแหละ เหล่า FT ทั้งสี่ก็หันขวับไปทางหนุ่มแว่น ผู้ปราดเปรื่อง
“ตอนนี้….มีคนเดียวตอนนี้ที่จะช่วยพวกเราได้”
“ใคร?????”
“……….ลีฮยองจิน”
“หล่อนจะช่วยเราหรอ?” มินพูดขึ้น
“อย่างมากก็เสียตัวสักครั้งหนึ่ง -.-” จิน ว่า แค่นั้นแหละปฎิกริยาของคนในห้องก็เปลี่ยนไปฉับพลัน
( - _-*)( - _-“)( -_- ) (=_=)(- _- )”
“โอเค เก็บของกันเถอะ ต้องขนกี่คันรถวะเนี่ย….” กี พูด แล้วเดินไปเก็บข้าวของเครื่องใช้ทั้งหลายแหล่ของเขา
“งั้นฉันไปนอนก่อนนะเพื่อนๆ พรุ่งนี้ต้องตื่นได้เดินทางแต่เช้า” มิน ว่าแล้วก็ตรงเข้าห้องนอน ทันที
“ฉันขอออกไปหาเรื่องข้างนอกก่อน ส่งท้ายก่อนไป” โอดึงเสื้อคลุมตัวโปรดก่อนจะ เปิดประตูออกไปข้างนอก
“กี หยิบโทรศัพท์ให้หน่อย ฉันจะโทรไปร่ำลาแฟนๆ ของฉัน” ฮุนพูดขึ้น กีก็เลยยื่นโทรศัพท์ให้เขา
ความคิดเห็น