คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ขอแต่งงานหรือสอบสวนคดียะ -*-
ม่านราตรีคล้อยต่ำลง ดวงดาวส่องประกายพร่างพราวอยู่บนฟ้า เสียงรถวิ่งผ่านไปมาดูวุ่นวายสับสนเช่นเดียวกับผู้คนที่เดินกันอย่างแออัด
ยูมินดึงมือฉันและพาออกจากร้านPR ที่ตอนแรกฉันอยากจะหนีจากนั้นใจจะขาด T^Tแต่ตอนนี้ฉันอยากอยู่ไกลๆจากหมอนี่มากกว่า T^T….. เพราะฉันไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันถูกขอแต่งงานเหรอ มันบ้าชัดๆ จะเป็นไปได้ยังไง เขาไม่เคยรู้จักฉัน และฉันเองก็พึ่งเจอเค้าได้แค่สองครั้ง แต่ที่แน่ๆ ฉันจูบกับเค้าแล้ว
“………..” จูบ -///- พอคิดถึงเรื่องเมื่อกี้ฉันคงหน้าแดงกร่ำ มันเป็นจูบที่ฉันไม่เคยรู้จัก ฉันไม่รู้จักแม้กระทั้งคนที่จูบฉัน T^T แล้วตอนนี้เขาจะพาฉันไปไหนน่ะ เจ็บมือToT
“เฮ้ย!! นะ…นะ…นั่นมัน คิมยูมิน!!” ฉันได้ยินเสียงชายคนหนึ่งเรียกชื่อของเขาระหว่างที่เราเดินผ่านผู้คนมากมายตรงข้างถนน แล้วเสียงอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นตามมา
“คิมยูมิน! นายเองเหรอปีศาจแห่งโซล เจอก็ดี จะได้ชำระแค้นสักที” สายตาถมึงทึงบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธและน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียมของชายร่างยักษ์ T[]T ตาคิงคองนี่ ทำให้ฉันกลัว….. แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือ….. นายคิงคองมากับพรรคพวกประมาณสิบคนได้ ฉันรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้… ใช่แล้ว ฆาตกรรม T^Tต้องมีการฆาตกรรมกันแน่ๆ แล้วฉันจะทำยังไงดี ยังไม่อยากตายนะ โฮว~~~T0T ทำไมวันนี้มันซวยสุดๆ
“เธอ…..” ( T^T ยูมินนายจะบอกให้ฉันหนีไปใช่มั้ยล่ะ รับทราบ..แล้วฉันจะวิ่งสุดฤทธิ์เลย.. )
“ รออยู่ตรงนี้ อย่าไปไหน ถ้าฉันไม่เห็นเธอ สาบานได้เลยว่าฉันจะไปหาเธอถึงบ้าน….” เขาพูดแบบนี้ก่อนจะปล่อยมือฉัน แล้วเดินตรงไปยังคนกลุ่มนั้น T^T ฉันกลัวเขามากกว่าเจ้าพวกนักเลงร่างยักษ์นั้นซะอีก คิดดูสิ ……….
ทันใดนั้นเองเสียงการปะทะของคนหลายต่อหลายคนก็เกิดขึ้น ที่ฉันบอกว่าหลายก็เพราะยูมินกำลังถูกรุม แต่ฉันคิดผิด? พอมองดีๆแล้ว เขากำลังจัดการคนพวกนั้นทีละคนๆ ส่วนผู้คนที่เดินอ้อยอิ่งอยู่รอบๆถนนก็แตกตื่นกันใหญ่ บ้างร้องเรียก บ้างวิ่งหนี บ้างยืนมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น และมีฉันที่นิ่งเฉยอยู่กับที่ เพราะยูมินสั่งไม่ให้ไปไหน……. และแล้วสงครามเลือดสาดก็จบลงภายในเวลาไม่เกินยี่สิบนาที….เขาเดินมาอย่างผู้ชนะ ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าร่างกายเขาไม่มีรอยแผลหรืออาการบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย…. ทั้งๆที่มีเลือดติดตามตัวเขาไปหมด ถ้ามีใครบางคนในนั้นเป็นเอดส์ หมอนี่ต้องตายเพราะติดโรคเอดส์แน่ๆ…… - -
“นึกว่าเธอหนีกลับไปแล้ว ไม่งั้นฉันคงต้องตามล่าเธอ”
T----T ที่พวกนั้นเรียกปีศาจแห่งโซล ฉันเชื่อสนิทใจเลย T^T แถมตอนนี้ฉันกลัวเขายิ่งกว่าเดิมซะอีก
เขาจูงมือพาฉันเดินฝ่าฝูงคนที่มามุงดูการต่อสู้เมื่อครู่ แล้วก็มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นทิ้งท้าย
“อ้าว!?ผู้หญิงคนนั้น ฮานยองฮี ไม่ใช่เหรอ” ….ถ้าฟังไม่ผิด..มีคนเรียกชื่อฉัน
“……ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน ขึ้นรถสิ” นี่คือคำพูดของเขาที่ฉันพึ่งได้ยินอีกครั้งระหว่างที่เราเดินมาถึงรถหรูๆ คันหนึ่ง
“เอ่อ….”
“ไม่ต้องพูด เข้าไป” น้ำเสียงเย็นชาและดวงตาที่คมกริบของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่าไม่ควรที่จะพูดอะไรตอนนี้ T^T
ฉันขึ้นรถตามที่เขาบอก ได้แต่ก้มหน้า และไม่พูดอะไร ตอนนี้ฉันกลัวเหลือเกิน กลัวจนน้ำตาจะไหล ไม่สิ มันไหลแล้ว T---T แต่ฉันพยายามหยุดมันไม่ให้เขาเห็น มันจะหยุดได้เหมือนน้ำมูกรึป่าวนะ
“เธอชื่ออะไร” เขาถามโดยไม่หันมามองหน้าฉัน…..นี่เป็นคำถามของคนที่เคยจูบกันมาแล้วรึป่าว!? ฉันคิดว่าไม่ ไม่มีใครทำแบบนี้แน่ๆ โฮว~~ฉันจะบ้าตาย T^T
“ฮาน…ยะ…ยองฮี”
“…….ฉันชื่อคิมยูมิน เรียนที่ซองควอนคงปี 3 บ้านอยู่เมียงดอง”
“….บะ…บอกฉันทำไม” ฉันโง่หรือป่าวที่กล้าถามกลับแบบนี้ ถ้าเขาไม่พอใจขึ้นมา ฉันอาจถูกฆ่าอำพลางศพได้เลยนะนั่น T^T
“….เธอจะเป็นว่าที่เจ้าสาวของฉัน”
“ห๊ะ!!!!! O[]O”
“ถ้าปฏิเสธ ฉันจะฆ่าเธอ!!!” นั่นไงล่ะ ฉันคิดถูก -*-
“……….” ฉันถึงกับพูดไม่ออก ใบหน้าหล่อๆและจริงจังของเขาที่จ้องมองฉันน่ากลัว จนฉันคิดว่าเขาไม่ได้พูดเล่น T^T ฉันก็ไม่ได้อยากปฏิเสธคนหน้าตาดีๆแบบเขาหรอก แต่ฉันพึ่งรู้จักเขาได้ยังไม่ทันไรเลย แล้วจะแต่งงานกันได้ยังไงเล่า
“คุณ..คุณ..”
“ยูมิน เรียกฉันว่า ยูมิน”
“ยะ…ยูมิน คุณยังไม่รู้จักฉันเลยนะ”
“ฉันรู้…เพราะฉะนั้น ตอนนี้เราคบกันไปก่อน…พอถึงเวลาแล้วค่อยแต่งงาน”
“…..!!! คุณจะแต่งงานกับฉันจริงๆเหรอ”
“คิดว่าฉันคงไม่ต้องพูดหลายครั้งนะ และฉันไม่เคยพูดเล่นกับใคร..” ต่อจากนั้นฉันไม่สามารถพูดอะไรได้อีก และแล้วเขาก็พาฉันไปส่งถึงบ้านจริงๆนั่นแหละ
“แล้วฉันจะโทรไป...........”
ความคิดเห็น