คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เทพบุตรปีกหัก -0-
+ ฮัลโหล~~จินซอง - -* แกไปซุกอยู่มุมไหนของประเทศเกาหลีห๊ะ +
ฉันยืนเท้าสะเอวแหกปากใส่โทรศัพท์อยู่ตรงริมถนนด้วยความไม่ละอายต่อสายตาประชาชีที่เดินเตร็ดเตร่อยู่ริมถนน ทั้งๆปกติฉันจะเป็นสาวน้อยที่พูดน้อย ขี้อายและไม่พูดจาแบบนี้นะคะ เฉพาะเวลาฉันหงุดหงิดเท่านั้นที่ฉันจะดุใกล้เคียงครูฝ่ายปกครองของโรงเรียนรัฐ
+ อยู่ตรงร้านฟาสต์ฟู้ดตรงหัวมุมไง ยัยประสาทกลับ….ฉันบอกเป็นครั้งที่ร้อยแล้วนะยะ!!! เมื่อไหร่แกจะโผ่หัวมาซะที#$%!^&……. +
แต่เพื่อนฉันหงุดหงิดแล้วจะดุเหมือนเมียอาจารย์หย่ายยยย =0=
+ จะ…จ้า -0- เดี๋ยวนะๆ ใกล้จะถึงแล้วล่ะ รอแปบนะ จิน.ซ..อ…ว๊าย!!!!!+
ตุบ!!!! ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยชื่อเพื่อนได้ครบพยางค์ ร่างอันบอบบางของฉันก็ล้มไปกองอยู่กับพื้นเมื่อปะทะกับร่างบิ๊กๆของคนลึกลับบางคน.. …มิหนำซ้ำ โทรศัพท์ที่คุยอยู่เมื่อตะกี้….มันกระเด็นหายไปไหนแล้วไม่รู้…
โทรศัพท์ของฉันอยู่หนายยยยยยยย…..??????? สักพักฉันเหลือบไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น…..
โอ้!!! ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!! T[]T โทรศัพท์ของฉัน TOT
ฉันมองดูชิ้นส่วนที่กระจัดกระจายของโทรศัพท์ที่พึ่งควักสตางค์ซื้อได้ไม่ถึงอาทิตย์ทั้งน้ำตา
T[]T มันแตกเป็นเสี่ยงๆ ไม่มีชิ้นดี T-T ฉันจะเอาศพเจ้าโทรศัพท์เครื่องนี้ไปเก็บเป็นที่ระลึก ฉลองวันโชคร้ายแห่งปีดีมั้ยนะ….เพราะดูยังไง มันคงขายไม่ได้ราคาแล้วแหละ T^T
“……” คู่กรณีฉันยังคงยืนนิ่งเงียบ ฉันที่นั่งก้มหยิบชิ้นส่วนของโทรศัพท์ รู้แต่เพียงว่าไอ้ซุ่มซ่ามคนนี้น่าจะเป็นผู้ชาย ดูจากรองเท้าผนวกกับแรงปะทะในตอนแรก ให้ตายเหอะ!!! ถ้าไม่ใช่ผู้ชายก็เป็นกระเทยควายชัวร์!
แต่ไม่ว่าจะเป็นตัวอะไร ฉันไม่ยกโทษให้กับการกระทำของเขาเด็ดขาด -*- และทันใดที่ฉันลุกขึ้นยืน กะว่าจะด่ามันให้ลืมโลกไปเลย ทันใดนั้น!!!!!!!
…….. ดวงตาทั้งสองของฉันเปิดกว้าง อ้าปากค้างได้สามนาที O[]O และความคิดที่จะด่าไอ้บ้าจอมซุ่มซ่ามนั้นกลับกลืนลงคอไปซะดื้อๆ สิ่งที่ฉันทำได้ก็คือ อึ้ง! อึ้ง! อึ้ง! เมื่อมองเห็นร่างชายหนุ่มที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า……..นี่ใช่มนุษย์ผู้ชายจริงๆหรอ???O[]O!?
…….. >o< กรี๊ดดดดด!!!!!! ~~~หล่อเป็นบ้าเลย! ผู้ชายผิวขาว ผมดำยาวเฟื้อยถึงไหล่ทรงเท่บาดใจ ใบหน้าหล่อเหลาเกินคำบรรยาย…คนอะไรจะดูดีไร้ที่ติขนาดนี้ ถ้านายคนนี้มีปีกเล็กๆติดอยู่กลางหลังสักหน่อย ฉันคงคิดว่า ไอ้ที่เห็นอยู่ตรงนี้ เป็นเทพบุตร ตกสวรรค์ หรือไม่ก็เทวดาปีกหัก ที่หาทางกลับสวรรค์ไม่เจอเลยต้องมาเดินเตร็ดเตร่อยู่บนโลกมนุษย์ อ๊ากกกกกกกกกกกกก!!
มะ…ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายหน้าตาดีคนนี้ จะเป็นคนซุ่มซ่าม เดินชนฉันจนทำให้โทรศัพท์เครื่องโปรดพังยับเยิน T^T
“……………….” โทรศัพท์เครื่องโปรดพังยับเยินแต่หัวใจฉันมันเยินยิ่งกว่าอีก มันเต้นตุบๆตับๆเป็นจังหวะแทงโก้เลย แม้หน้าตาหล่อๆนั่นจะทำให้ฉันอึ้งไปชั่วขณะ
เอ่อ - - ก็นานพอดู - - แต่ความหนืดเรียกง่ายๆ ก็ งก อ่ะนะ ทำให้ฉันต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่างกับหนุ่มหล่อคนนี้ >o< เอาหัวใจของนายมาชดใช้ซะดีๆ หุหุ
เฮ้ยๆๆ ไม่สิ อย่าให้ความหล่อมาบดบังความผิดของนายนี่ ยังไงก็ต้องเอาเรื่องให้ได้เลย
ชิส์!!!!!!!!!!!!! T^T แต่มานหล่อจิงๆ โฮว~~ว
อย่างน้อยก็น่าจะขอโทษกันสักคำ นี่อะไร ยืนจ้องความงามของเราตาไม่กระพริบ >.< ฮิ้วววววววว!!
“……..” นายหน้าหล่อ จมูกโด่ง ตาสวย ปากน่างับ แก้มน่าดม -..- ยังคงจ้องมาที่ฉัน ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ฉันไม่รู้จะเปิดประเด็นอะไรกับนายนี่ดี จนกระทั้ง
“………” ตานี่ยื่นโทรศัพท์มือถือที่หยิบออกจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ขาดๆนั่นให้ฉัน และฉันรับรู้เลยว่านี่คือการชดใช้ความผิดที่เค้าทำโทรศัพท์ของฉันพัง
เอ่อ…..! ยังไม่ทันที่ฉันจะปริปากพูดอะไรได้สักคำ จริงๆนะเมื่อกี้ฉันแค่คิดจะพูดเฉยๆ… เจ้าตัวก็เดินผ่านฉันไปซะงั้น
ฉันได้แต่ยืนงง…….พอหันหลังกลับไปมองทางที่ตานั่นเดินไป ก็เห็นแต่เหล่าผู้คนเดินกันอุตลุด ไม่เหลือเงาหนุ่มเทพบุตรอีกเลย
……..ตกลง เรื่องมันจบแค่นี้น่ะหร๋อ นายหน้าหล่อ - -
ความคิดเห็น