[รีไรท์แล้ว]ฉันได้เป็นแวมไพร์อย่างนั้นเหรอ? ว่าแต่โลกนี้มันอะไรเนี่ย?

ลำดับตอนที่ #9 : โลลิสุดเท่กับการเปิดเรียน

    "ฉันว่าตัวฉันน่าจะทำอะไรที่ฝันมานานได้แล้ว"

ความฝันของไทม์คือการเห็นโลลิในลุคสุดเท่แต่เมื่อไม่มีเธอจะทำด้วยตัวเอง แล้วเธอก็จดไว้ในกระดาษเป้าหมายในการเป็นโลลิสุดเท่ หน้านิ่งเช่นเดิมแต่ตามรประกายขึ้นมาแสดงถึงความตื่นเต้น และลิสต์ที่ได้คือ 

1.ต.. 

2.บีทบ็อกซ์ให้เป็น 

3.หัดแสยะยิ้มให้ลึกลับ 

4.ถือดาบคาตานะ

5.ผมปิดตาข้างนึง

    "น นี่มันเพอร์เฟคเลย แค่ต้องไปทำข้อแรกก่อน ไปหาคุณแม่ดีกว่า"

แล้วเวลาก็ผ่านไปในช่วงเวลาก่อนเปิดเทอมทั้งหมด เป็นไปด้วยความสงบไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่ไทม์ได้ทำการฝึกความสามารถใหม่มาและนั่งทำมันอยู่ บีทบ็อกซ์นั่นเอง

    "อะไรของเธอน่ะ ทำเสียงแปลกๆ"

ไลน์ที่เห็นไทม์ทำอะไรแปลกๆที่ตัวเองไม่เคยเห็นไทม์ทำก็งงและถามออกไป 

    "บีทบ็อกซ์ไงล่ะ เพราะว่ามันเท่ดีฉันเลยลองฝึกดูและปกติเห็นแต่ผู้ชายที่บีทบ็อกซ์ ก็เลยสงสัยว่าฉันที่เป็นผู้หญิงทำได้มั้ย"

ไทม์ตอบกลับมาและกลับไปฝึกต่ออย่างตั้งใจ

    "อย่างเธอทำได้อยู่แล้วและด้วยพรที่ได้มา เธอก็คืออัจฉริยะดีๆคนหนึ่งเลยนะ อ่อใช่คุณแม่ฝากมาบอกว่าพรุ่งนี้ไปโรงเรียนแล้วนะ"

    "จะไปแล้วเหรอ งั้นไปเตรียมตัวดีกว่า" 

แล้วทั้งสองก็ไปเตรียมทุกอย่างสำหรับการไปโรงเรียน ซึ่งโรงเรียนอยู่ค่อนข้างใกล้กับร้านของไซ ทำให้เวลามีอะไรจะได้ทำง่ายด้วย 

วันต่อมา 

ตอนนี้ไทม์ที่กำลังใส่ชุดนักเรียนอยู่ ก็กำลังสนทนากับตัวเอง

    "ไปโรงเรียนๆ อืม..ม.ต้นงั้นเหรอ ส่วนสูง.. โลลิดีๆเลยนะเนี่ย ล่อหมีสุดๆบวกกับชุดนักเรียนเนี่ยสุดๆไปเลย ว่าแต่อนาคตยังไม่พัฒนาเรื่องนี้อีกหรอเนี่ย นักเรียนยังต้องใส่ชุดแบบเดิม แต่ทรงผมก็ดีขึ้นถึงจะไว้ยาวไม่ได้สำหรับม.ต้น แต่อย่างน้อยก็ไม่ติ่งหู"

ไทม์ก็บ่นไปแต่งตัวไปจนเสร็จก็เดินออกมาจากห้องและก็ออกมาเจอกับไลน์ที่รออย่างตั้งอกตั้งใจ

    "น่าร้ากก นี่มันอะไรกันเนี่ยสิ่งมีชีวิตที่น่ารักนี่มันอะไรกัน ไทม์ของฉันพอเป็นกระโปรงแล้วน่ารักมากเลย ปกติใส่แต่กางเกงไม่ใส่ใจตัวเองเลยน้า"

ไลน์ที่ตอนนี้กำลังฟัดไทม์อย่างเมามัน ก็โดนเธอผลักออก ด้วยแรงที่มากว่าทำหลุดอย่างง่ายดาย 

    "พี่ฉันว่าเราจะสายเอานะ ดูนี่"

แล้วไทม์ก็ยื่นโทรศัพท์ให้ดูเวลาพอไลน์เห็นเวลาก็ร้อนรนในทันที

    "ว้าย ขอโทษนะเรารีบไปกันเถอะ" 

ทั้งสองขึ้นรถบัสพลังงานไฟฟ้าอัตโนมัติ ไปที่โรงเรียนก่อนหน้านั้นลิซก็ถามอยู่ว่าทำไมให้พ่อบ้านไปส่ง

    "ทำไมไม่ให้พ่อบ้านเราไปส่งเหรอ?"

    "ไม่อยากเด่นค่ะ" 

   "หนูตามไทม์ค่ะ" 

แล้วก็มาถึงโรงเรียน มีนักเรียนมากมายอยู่หน้าโรงเรียน ตอนนี้ไทม์กำลังใช้ความสามารถส่วนตัว "การสร้างตัวตน" คือการสร้างนิสัยขึ้นมาเธอถูกฝึกมาแต่เด็ก และนิสัยที่เธอเลือกในการอาศัยในโรงเรียนคือ [จืดจาง] คนที่สังเกตุเธอจะมีไลน์เท่านั้นคนอื่นๆต่อให้เดินผ่านยังแทบจะเมิน 

ตอนนี้ไทม์ก้มหน้าและเงิยขึ้นมา นำฝ่ามือมาผ่านหน้าแล้วบรรยากาศของไทม์ก็เปลี่ยนไป ตาดูเบื่อโลก และเสียงดูไร้อารมณ์หน้าที่ไร้อารมณ์ก็ดูเย็นชาขึ้นไปอีก 

    "อ้าว เธอทำอย่างนี้ได้ด้วยเหรอ"

ไลน์ไม่เคยเห็นไทม์ทำแบบนี้ อย่างมากก็เปลี่ยนนิดหน่อยแต่เล่นเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย 

    "ถ้าแต่งหน้าฉันคงเป็นคนอื่นแล้วละพี่ แล้วก็ไปกันเถอะ"

ทั้งสองเดินเข้าประตูโรงเรียน ดอยบงกชศึกษา เป็นชื่อที่ดูแปลกๆ

ทั้งสองเดินมาที่ห้อง1/2เป็นห้องที่ลิซทำเรื่องไว้ว่าต้องห้องนี้เพราะไทม์ไลน์ปฎิเสธ ที่จะเข้าห้อง1แบบหัวชนฝาเลยได้ห้อง2แทน 

    "เอาละนักเรียนวันนี้เป็นวันแรกของการเปิดการเรียนการสอนวันนี้เรามาทำความรู้จักกันดีกว่าครูชื่อว่า พิมบงกช บัวศร เรียกครูบัวก็ได้เอาหล่ะมาเริ่มการแนะนำตัวกันเลย"

เมื่อครูบัวพูดจบคนให้ห้องก็เริ่มแนะนำตัวไทม์ก็สะดุด กับชื่อของคนกลุ่มนึงในห้อง 

    "ชั้นชื่อว่า นิเกล  เวลเซีย เรียก นิเกลได้เลย" 

    "ชั้นชื่อว่า มิราสึ  วิลาวัลย์ ในไทยก็ วิลาวัลย์ มิราสึ สินะ จะเรียกว่ายาสก็ได้"  

    "รัตกาล  ฝ่ายระสาน เรียกไนท์ก็ได้"

    "นี่.. นั่นน่ะชื่อของสมาชิกในหน่วยที่4ของคนในศูนย์ผู้ใช้พลังนะ ระวังหน่อยยิ่งประกาศว่าให้ตามล่าเราไว้ด้วย"

    "อ อื้มได้พี่สาวคนนี้จะระวังอย่างดีเลย" 

    "ห้องเรามี33คนใช่ไหมเมื่อกี้ครูเห็นแค่32คนเอง คนที่หายไป ไทม์  ไทเบเนีย นะ"

หลังแนะนำตัวไทม์ที่จืดจางเกินไปก็ไม่โผล่ในสายตาของครูบัวเลย 

    "อยู่ตรงนั้นค่ะ"

ไลน์ก็ชี้ไปที่ไทม์ที่นั่งอยู่ติดกับหน้าต่าง 

    "ไหนจ๊ะ" 

    "ตรงนั้นค่ะ"

    "อ๋อ เจอแล้วเดี๋ยวครูจะจำเอาไว้ว่าเธออยู่ตรงนั้นนะ" 

    ""ฮะ!? มีคนตรงนั้นด้วยหรอ?"" 

ทุกคนในห้องมองไปที่ไทม์ในทรงผมปกตาขวาที่เมื่อวานก็ไม่เห็นจะมี ทำไมถึงต้องปกตาอย่างนั้นเหรอ?

ตอนที่อยู่คฤหาสน์ของลิซ ไทม์ได้ทำเป้าหมายแรกคือเหตุผล

    "คุณแม่คะ หนูขอตาสองสีได้ไหมคะ"

ไทม์ได้มาของตาสองสีกับลิซเพราะว่า มันเท่ดี  และมันก็ได้ผลจริงๆ  

    "ทำไมเหรอไม่ชอบตาสีแดงเลือดสวยๆนี่หรอ"

    "ไม่ใช่ค่ะแค่มันเท่ไม่พอ" 

    "ได้เลย แล้วจะเปลี่ยนเป็นแบบไหนดีล่ะ" 

และด้วยเหตุบางอย่างลิซยอมอย่างว่าง่าย

    "แดง ทองค่ะ"

ใช่แล้วเมื่อนึกถึงพลังเวลามันต้องสีทอง ถึงจะน่าเสียดายที่นัยตาของเธอไม่มีเข็มนาฬิกา แต่แค่สีทองก็ทำให้เธอพอใจมากพอแล้ว

    'สีทองนี่แหละเหมาะกับพลังเวลาของฉันที่สุดแล้ว' 

1.ตาสองสี

2.บีทบ็อกซให้เป็น

3.หัดแสยะยิ้มให้ลึกลับ

4.ถือดาบคาตานะ

5.ผมปิดตาข้างนึง

แล้วลิซก็ใช้เวทในการเปลี่ยนตาของไทม์ให้เป็นไปตามที่เธอต้องการ 

    "ฮิๆๆ" 

ไทม์ได้เดินกลับห้องพร้อมกับเสียงหัวเราะน่าขนลุก ที่แทบจะไม่ปรากฏในบันทึกการกระทำของเธอเลยตลอดชีวิต 

    "อื้มมม เท่จริงๆ"

ไทม์ชมตัวเองขณะที่ตาเรื่องแสงสีทองตอนใช้หยุดเวลา 

    "ไหนๆก็เป็นโลลิแล้วต้องครบสูตร คาตานะ ชุดนักเรียนญี่ปุ่น ตาสองสี"

และอีกเหตุผลคือมันเหมาะกับเธอดีตอนแต่งชุดคอสเพลย์ 

แต่ตอนนี้ที่โรงเรียนไทม์เร่งเวลา ผมข้างตาสีทองมาปิดไว้และติดกิ๊บ 

    'ลืมได้ไงผมปิดตา เท่านี้ก็ครบสูตร' 

ไทม์ที่คิดว่าคงไม่มีอะไรอีกแล้ว ก็กำลังเอาหนังสือมาทบทวนแต่.. 

    "เธอชื่อไทม์ใช่มั้ย ฉันชื่อนิเกลยินดีที่ได้รู้จักนะและอีกสองคนข้างหลัง ยาสกับไนท์เพื่อนฉันเอง"

ตัวปัญหาที่ไม่อยากเจอที่สุดก็โผล่มาพวกเธอเข้ามาทักทายไทม์เหมือนความไร้ตัวตนของเธอจะไม่มีผลกับพวกเธอ 

    'ทำไมต้องกลุ่มนี้เนี่ย ไม่อยากเจอเลยสักนิด'

แต่ภายนอกก็ยังไร้อารมณ์เช่นเดิม 

    "อืมยินดีที่ได้รู้จักนะ"

มองหน้าอีกนิดหน่อยก็กลับไปมองหนังสือในมือต่อ 

แล้วทั้งสามสาวก็กลับมารวมหัวกันแล้วยาสก็พูดว่า.. 

    "ทำไงดีล่ะเธอดูไม่สนใจพวกเราเลย ทั้งที่พวกเราก็ออกจะดังอยู่นะ มีแค่ไทม์กับไลน์สองคนนี้ที่ไม่เฮเลยตอนที่เราแนะนำตัว"

ยาสที่ตอนแรกคิดว่าเข้าใกล้ๆแล้วเธอจะจำหน้าได้แต่ไม่ไทม์รู้อยู่แล้วว่าพวกเธอดังแต่แค่ไม่สนใจ 

    "ฉันว่าใช่ว่าทุกคนจะรู้จักนะ แต่ชื่อน่าจะจำได้ไม่ใช่เหรอ? นี่เล่นกันเมินเลย" 

    "ลองถามเธอว่าจำคนของหน่วยที่4ได้ไหม"

คนในหน่วยของศูนย์ผู้ใช้พลังพิเศษ มักจะมีชื่อเสียงเสมอ แต่ทั้ง3เป็นเน็ตไอดอลทำให้ดังมากๆแต่การที่มีคนที่แม้จะได้ยินชื่อก็ไม่ขยับแม้แต่ริมฝีปากแบบนี้เลย ทำให้พวกเธอสงสัย 

    "นี่เธอรู้จักคนในหน่วยที่ 4 รึเปล่า"

ยาสยิงคำถามไปที่ไทม์พร้อมกับสายตาคาดหวัง 

    "อืม..อ่อใช่รู้จักทำไมเหรอ"

ไทม์ตอบไปแบบนิ่งแต่ก็เห็นทั้งสามชี้หน้าตัวเองอยู่ 

    "....อ๋อพวกเธอเองหรอยินดีที่ได้รู้จัก"

ไทม์พูดแบบหน้าตายอีกครั้งแล้วก็ ขวับ! เธอกลับไปมองหนังสือทันทีที่เหมือนฝั่งนั้นไม่มีอะไรจะพูด 

    "ไม่สนใจต่างหาก เธอรู้จักแต่ไม่สนใจไม่น่าเชื่อ"

ไนท์ตกในมากกับเรื่องนี้ เพราะปกติแค่เห็นหน้าพวกเธอคนปกติก็เข้ามาขอลายเซ็นแล้ว

    "ก็ต้องเชื่อแล้วแต่จะหาอีกคนยังไงล่ะ ไลน์..หรออีกคนที่ไม่สนใจเรา"

ในขณะที่นิเกลกำลังพูดกับกลุ่มของตนไทม์ที่อยู่ไกลอีก3เมตรก็พูดขึ้น 

"ถ้าจะหาพี่แล้วละก็ ต้องรอหน่อยเธอไปเข้าห้องน้ำ"

แล้วก็สนใจหนังสือต่อ 

    "พ พี่น้องกันนี่เอง ถึงว่า"

แล้วทั้งสามก็นึกได้ว่าชื่อของทั้งสองเมื่อรวมกันมันจะได้ว่า [ไทม์ไลน์]

    "ใครเป็นคนตั้งชื่อเนี่ย" 

    "แต่ก็เท่ดีนะเออ" 

    "เป้าหมายล่าสุดของเรา ก็มาเป็นคู่ใช่ไหมถ้าเป็นสองคนนี้ฉันจะยอมปิดเป็นความลับเลย ดูคนน้องสิไทม์น่ะน่ารักออก"

ไทม์ในชุดนักเรียนกับทรงผมสุดจะเป็นเอกลักษณ์ ได้มัดใจทั้งสามเรียบร้อย 

    'หืมไม่จับหรอ ในอนาคตเป็นเพื่อนกับทั้งสามก็เป็นตัวเลือกที่น่าจะดีเหมือนกันนะเนี่ย'

ด้วยพรของพระเจ้าหูเธอเลยดีเป็นพิเศษบวกกันเป็นแวมไพร์อีกกลายเป็นดีคูณสอง

    'จะว่าไป สามคนเผ่าอะไรนะ? ช่างมันละกัน'

เรื่องราวในโรงเรียนก็ได้เริ่มในที่สุด