[รีไรท์แล้ว]ฉันได้เป็นแวมไพร์อย่างนั้นเหรอ? ว่าแต่โลกนี้มันอะไรเนี่ย?

ลำดับตอนที่ #8 : ระดับของผู้ใช้พลังพิเศษ

    "แล้วนั่นอะไรจ๊ะ"

เรย์ยิ้มแห้งกับสิ่งที่ไทม์ขนมา กลุ่มของ [ฟีนิกซ์] นั่นเอง

    "อ๋อ เห็นว่ามีตราขององค์กรอยู่น่ะก็เลยพากลับมา จำเป็นไหมเนี่ย? หรือถ้าทำภารกิจพลาดต้องฆ่าทิ้งเลยไหม"

ในขณะที่พูดก็ง้างดาบในมือ เรย์เมื่อเห็นก็ต้องรีบหยุดถ้าเป็นปกติก็คงไม่แตกตื่นขนาดนี้แต่นี่คือตัวท็อปขององค์กร [ฟีนิกซ์] จะเสียบุคลากรคนสำคัญไปไม่ได้ แถมไทม์เอาจริงซะด้วยที่จะลงดาบ

    "มะ ไม่ต้องก็ได้ช่วยมาได้ก็ดีพวกเราไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้น เธอคนนั้นก็เป็นบุคลากรคนสำคัญด้วยดังนั้นเก็บดาบไปก่อนนะ"

    "ได้ เราได้เงินแล้วอีกไม่กี่วันก็ไปโรงเรียนแล้ว กลับบ้านกัน"

ไทม์ตอบด้วยหน้าตาย 

    'ลองทดสอบศิลปะการต่อสู้กับร่างนี้และหาข้อมูลเพิ่มคงจะดีแล้วเลยไปหาไอเจ้าหุ่นประหลาดนั่นดีกว่า ไปขอคุณแม่ให้สร้างห้องฝึกด้วยจะได้ฝึกให้ไลน์ด้วย'

"แล้ว.. เราจะทำยังไงกับร่างของคนพวกนี้ดีเนี่ย"

เรย์พูดออกมาอย่างปลงๆ

หลังจากที่ไทม์และไลน์พึ่งจะออกไปทำภารกิจได้ไม่นาน 

แกร็ก เอลฟ์ปริศนาเปิดประตูเข้ามาในห้องประชุมที่มีอยู่ 3 คน ทุกคนในนั้นที่ทำหน้าเคร่งเครียด แล้วมองมาที่เขาที่เปิดประตูเข้ามา คนคนหนึ่งก็กล่าวขึ้นมา

    "มาแล้วสินะ ไหนลองบอกมาซิว่าไปเจอสองคนนี้ยังไง"

แล้วก็โยนข้อมูลของไทม์และไลน์ในแฟ้มสีเหลือง ไปตรงกลางโต๊ะไม้กลมตรงกลางห้อง 

    "ที่เรียกมาประชุมเนี่ย จะมาคุยถึงสองคนนี้งั้นเหรอ ฉันมีอะไรที่ดีกว่านี้ให้ทำอยู่นะแล้วสองคนนั้นน่าสนใจขนาดนั้นเลยเหรอ"

เขาพูดออกมาอย่างสงสัย ก่อนจะหยิบแฟ้มตรงกลางโต๊ะไปอ่าน

    "ฮึ มันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกหากแต่ตรง พลังพิเศษมันข้องใจน่ะสิ เรย์ยืนยันด้วยตัวเองว่าของจริงเธอไม่ใช่ที่จะโกหกไร้เหตุผลซะด้วย" 

    "อืม แวมไพร์ 14 13 ไทเบเนีย? หืม!"

เขาตาเหลือกออกมาเมื่อมองไปที่พลังพิเศษของทั้งสอง 

    "เห็นแล้วสินะ พลังพิเศษแบบนี้สามารถถ่วงสมดุลอำนาจโลกได้เลยนะ ดังนั้นคายทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมาซะนิค"

ทุกคนในห้องส่งสายตากดดันนิค

แล้วเขาก็เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันที่เขาพบกับไทม์และไลน์ทุกอย่าง 

    "และฉันก็ไม่รู้สึกถึงตัวตนเลยสักนิดเดียว ไม่น่าเชื่อเล-"

ปัง!

ในขณะที่นิคกำลังเล่าประตูก็ถูกเปิดออกมา อย่างรุนแรงตามมาด้วงหญิงสาวคนหนึ่งที่ดูค่อนข้างเด็กในมาตรฐานของ เผ่าอายุปานกลาง ในชุดสูทสีดำกับเนคไทสีแดง

    "ลิซเธอมาช้านะ" 

    "แหม~ ก็ฉันได้ลูกสาวนี่นาตั้ง 2 คนเลยนะ ก็ต้องอ้อนหน่อยพวกเธอรักกันด้วยนะ อ้าย!!น่ารักที่สุดเลย"

ในตอนนี้ลิซกู่ไม่กลับแล้ว เธอเพ้อถึงลูกสาวที่เธอพึ่งรับไทม์และไลน์มาเป็นลูกบุญธรรม

    ""ลูกสาว!?"" 

    "นี่ฉันมีรูปด้วยนะ"

ทุกคนก็ตกใจรูปดังกล่าวที่ลิซแสดงให้ดูเพราะมันคือรูปของเด็กสองคนที่พูดเขากำลังตั้งเป็นหัวข้อการประชุมในครั้งนี้ 

    "พวกเรากำลังจะพูดถึงเรื่องว่าจะเรียกตัวทั้งคู่มาคุยสักหน่อย แต่เธอกลับได้ทั้งสองมาเป็นลูกบุญธรรมแล้วเหรอ"

หนึ่งในนั้นถึงกับนวดขมับตังเอง เพราะนิสัยของเพื่อนร่วมองค์กรคนนี้ เป็นคนที่ทำอะไรหลุดโลกอยู่แล้ว 

    "ลูกๆของฉันมีพลังพิเศษที่แข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แต่คงไม่อยากเปิดเผยเท่าไหร่ เพราะมันคงจะวุ่นวายกับทั้งศูนย์ผู้ใช้พลังและองค์กร Bright Future หรือสั้นๆว่า BF แต่เราก็ไม่เกี่ยวหนิเป้าหมายของพวกเราเลยนะ จะกังวลทำไม"

ลิซไม่สนใจเลยเพราะมันไม่ใช่เป้าหมายขององค์กรของพวกเธอเลย 

    "อืมก็จริง แต่เป้าหมายของพวกเราเนี่ยเรียกจริงจังได้หรอ ตอนแรกจะตั้งชื่อองค์กรว่า glue pen gay เลยนะ" 

    "ฮึๆๆ แล้วใครกันน้า~ที่ตั้งคำขวัญประจำองค์กรในตอนแรกว่า I'm sofa king stu pedh" 

    ""ฮ่าๆๆๆ"" 

    "ตะ แต่เป้าหมายก็คือเป้าหมาย อีกอย่างคำขวัญและชื่อขององค์กรไม่ใช่แบบนั้นแล้วนะ" 

    "จบเถอะการประชุมครั้งนี้ เราก็แค่ต้องดูการตีกันของ สอบขั้วอำนาจก็พอแล้ว" 

    "อ๋อใช่ นิคลูกๆของฉันเนี่ยต้องการเข้าโรงเรียนของนายนะ ทำเรื่องใช้ด้วยล่ะ ไม่งั้น.." 

    "ระ รู้แล้วๆ" 

    "เอาเป็นว่าทำเรื่องละกัน" 

แล้วการประชุมที่ไม่ได้แก่นสารอะไรเลยของ แล้วการประชุมของสมาชิกระดับสูงขององค์กรระดับสูงก็จบลง

แกร็ก!

    ""กลับมาแล้วค่ะ"" 

ไทม์ไลน์กลับมาพร้อมกับของเต็มมือ และอาวุธที่นำไปทำภารกิจ 

    "ยินดีต้อนรับจ้าเอิ่ม...เอาของไปเก็บเลยแล้วมากินข้าวกัน"

ลิซติดใจกับของมากมายที่ทั้งสองนำมาด้วยเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ 

    ""ค่า~"" 

เมื่อทั้งสองมาถึงโต็ะอาหาร ไทม์ก็เริ่มประเด็นเลย 

    "คุณแม่คะ หนูอยากได้โรงฝึกค่ะจะได้ออกกำลังกายและจะฝึกอะไรนิดหน่อยน่ะค่ะ" 

    "นั่นสินะ จะได้ใช้ฝึกพลังพิเศษด้วยมีพลังพิเศษที่แข็งแกร่งขนาดนั้นทำไมไม่บอกกันหน่อยล่ะ" 

    "รู้แล้วเหรอคะ? แล้วโรงเรียนนี่เปิดตอนไหนเหรอคะอยากไปเร็วๆ" 

ไลน์ก็เปิดประเด็นบ้างเพราะที่โรงเรียนมันน่าตื่นเต้นสุดๆ ที่จะปกปิดตัวตนและเธอรู้อยู่แล้วว่าไทม์ต้องทำแน่นอน เพราะมันเท่ดีอย่างชอบพูดบ่อยๆ 

    "อีกไม่นานหรอกจ้ะ ไปทำเรื่องมาแล้ว" 

หลังทานอาหารเสร็จ ก็กลับห้องซึ่งห้องไทม์ไลน์ มีเตียงเดียวนอนด้วยกันเสียด้วย

    "ไทม์" 

    "หืม มีอะไรหรอ" 

    "พลังของฉันมีข้อจำกัดว่า ต้องระบุตำแหน่งที่ชัดเจนถึงเทเลพอร์ตได้ และเมื่อใช้อย่างอื่นจะต้องมีสติครบถ้วนข้อแลกเปลี่ยนก็คือเหนื่อย แต่ของเธอเนี่ยพลังก็โกงแต่ทำไมไม่ใช่บ่อยๆ หรือจะเพราะข้อจำกัดหรือข้อแลกเปลี่ยนกัน" 

    "อ๋อ มันก็ไม่ได้เป็นปัญหามากหรอกข้อจำกัดน่ะ แต่ข้อแลกเปลี่ยนมันทำให้ฉันลำบากใจมากเลย" 

    "อะไรหล่ะ?" 

    "มันทำให้ฉันใช้เวลาในโลกจริงน้อยลงน่ะ ไม่ได้หมายถึงลดอายุนะ ก็แค่ตัวตนของฉันมันมีในเวลาปกติน้อยลง ทำให้ชั้นโตช้าลง ฉันไม่อยากเป็นเด็กตลอดน่ะ" 

ในโลกก่อนไทม์มีปมกับการโดนเรียกว่าเด็ก ทำให้เธออยากสูงและอยากตัวเตี้ย 

    "งั้นฉันก็สามารถกอดเธอในสภาพโลลิได้ นานกว่าเดิมหน่ะสิ อร้ายย" 

แล้วไลน์ก็นำไทม์เข้าไปน้วย 

    "หยุดก่อน หายจายม่ายออกเราจะไปหาเจ้าหุ่นนั่นกันวันพรุ่งนี้" 

    "หยึ๋ย! ไอ้หุ่นประหลาดนั่นน่ะเหรอ" 

    "เอาน่าเรา ต้องการข้อมูลนะอีกถ้าต้องการอะไรก็ไปที่นั่น โฆษณาไว้ก็ไปหน่อยฉันเชื่อสัญชาตญาณของร่างนี้" 

    "อืม ขอกอดหน่อยจะได้นอนหลับ" 

    "ได้สิ"

แล้วทั้งสองก็หลับไปโดยที่ไทม์ยังอยู่ในอ้อมกอดของไทม์ 

เมื่อตื่นมาทั้งคู่ก็ เจอกับบางสิ่งที่น่าตกใจเพราะโรงฝึกที่ต้องการได้ถึงต่อเติมจากคฤหาสน์ของลิซ ในเวลาคืนเดียว 

    "อนาคตอะไรก็เป็นไปได้สินะ"

ไทม์พูดเหมือนรู้ว่าจะเกิดขึ้น ดูจากนิสัยของลิซ 

"ฮะ? อะไรเนี่ยบ้านเรามีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ แล้วเสร็จในคืนเดียวเนี่ยนะ เฮ้อ~"

ไลน์ที่อยู่ข้างๆก็ปลงแล้วก็ไม่สนใจ 

เมื่อกินข้าวเช้า ทั้งสองก็มุ่งหน้าไปที่ซอกตึกเดิมที่พบกับหุ่นประหลาด 

"มันจะมาจริงๆเหรอ ฉันกลัวนะเนี่ย" 

"3 2 1 มาแล้ว" 

แล้วก็มาจริงๆ หุ่นตัวนั้นปรากฏตัวข้างหลังของทั้งสอง 

    "เฮเหเห้[หวัดlo]ชั้นเนี่ยรอพวกเธออยู่เลย ตามฉันจะเผยทาง[ลับ]ที่พาไปยังshop ของพวกเราคนปกติไม่มีทางที่จะได้รับ[โอกาสครั้งใหญ่] like this ดังนั้น[ตั้งตารอให้ดี]" 

แล้วกำแพงก็เปิดออกด้วยกลไกบางอย่าง นำเขามาสู่ห้องเรียบที่มีเคาท์เตอร์ อยู่แล้วหุนตัวนั้นก็เข้าไปยืนตรงกลางเคาท์เตอร์ 

    "เราอยากได้ข้อมูล เกี่ยวกับผู้ใช้พลังพิเศษขอเยอะๆเลย จะได้ไม่ต้องมาบ่อย" 

    "งั้น งั้นเหรอ! Wow เธอเลือกได้ดีขอ[sale]ให้เลยกับข้อมูลนี้ [รอสักครู่แล้วเราจะกลับมา] ขอไปเอาข้อมูลก่อน [please wait]" 

แล้วหุ่นประหลาดก็กลับมาพร้องกับแท็บเล็ตขนาดใหญ่ แล้วมันก็ขึ้นมาเป็นโฮโลแกรมข้อมูลมากมาย 

    "ไม่มีอะไรต่างจากที่รู้เท่าไหร่ แต่อันดับของของผู้ใช้พลังพิเศษเนี่ยน่าสนใจ" 

ทั้งคู่ลองพิมพ์ฉายาของตัวเองลงไป

นินจากมิติ

ปรากฏว่า ระดับ ภัยพิบัติ อันดับ ไม่สามรถระบุอันดับ 

    "ก็ควรจะเป็นอย่างนั้นแหละเพราะข้อมูลเกี่ยวกับเรา มันมีน้อยนิแต่อย่างน้อยก็ ระดับภัยพิบัติเลยนะ"

แล้วไลน์ก็ทำการค้นหาชื่อของฟีนิกซ์ 

ระดับ ภัยพิบัติ อันดับ 14493 

    "ฉันว่าระดับของพลังพิเศษคงมีมากกว่านี้ ที่เข้าหัวเราคงเป็นพื้นฐานที่คนปกติรู้ เพราะภัยพิบัติมันเกลื่อนเกิน"  

    "Correct! ที่จริงศูนย์ผู้ใช้พลังเรียกพลังระดับ[โดยละเอียด]เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ ที่รู้โดยทั่วไปแค่เรียกโดยรวม" 

    "งั้น ระดับของพลังพิเศษ" 

เมื่อพิมพ์ไปก็ได้ มาตามตามนี้ 

E  พลังพิเศษที่มีประโยชน์ในชีวิตประจำวัน เช่น ทำความสะอาด เก็บผ้าห่ม ตากผ้า ทำให้เสื้อแห้ง 

D เพิ่มขอบเขตของระดับ E ใช้ได้เป็นวงกว้างหรือความสามารถ ที่ไม่ได้สร้างปัญหามาก เช่น ทำความสะอาดเป็นพื้นที่ ปลูกข้าววงกว้าง เร่งการเติมโตของพืช ติดตามเป้าหมาย มองกลางคืน 

C ระดับนี้สามารถสร้างปรากฏการณ์บางอย่างหรือความสามารถบางอย่างได้แต่ยังอยู่ในของเขตที่เล็ก สร้างความเดือดร้อนได้ เล็กน้อย เช่น สร้างแสง สร้างไฟ ควบคุมดิน ลม มองทะลุ พละกำลัง สอดแนม

B ระดับนี้สามารถนำไปสังหารคน หรือความเสียหายได้ในระดับกลาง สามารถควบคุมได้โดยเร็ว เช่น ความเร็วแสง/เสียง แปลงร่าง ระเบิด EMP สายฟ้า เคลื่อนเสียง พละกำลังยอดมนุษย์ 

A ระดับที่ต้องใช้คนจำนวนมาในการหยุด ตัวอันตรายหรือสร้างปรากฏการณ์บางอย่างในขอบเขตที่กว้าง เช่น ควมคุมอากาศ ผู้ใช้เวท ควมคุมธาตุ แนวโน้มถ่วง ควมคุมสิ่งของ พลังจิต หายตัว

S ตัวอันตรายมากสามารถทำลายเมืองได้ด้วยตัวคนเดียวหรือความสามารถที่ส่งผลเป็นวงกว้างหรือความสามารถเฉพาะบางประเภท เช่น เทเลพอร์ต หลุมดำขนาดเล็ก มิติเก็บของ ทำนายอนาคต หลับไหล ควบคุมจิตใจ ควมคุมอากาศ สร้างอาณาเขตเงื่อนไข บิดเบือนมิติ การให้พร 

X ระดับที่อยู่เหนือสามัญสำนึก ระดับพลังห่างจากระดับ S อยู่มากอาจเป็นระดับ S ที่พัฒนา หรือพลังที่แทบจะไร้เทียมทาน เช่น เปิดประตูมิติ การควบคุมทุกธาตุ พลังประเภทวิญญาณ นิวเคลียร์ สร้างดาวเคราะห์ขนาดเล็ก ควบคุมอะตอม  

EX ระดับนี้ผู้ใช้อาจถือว่าอมตะหรือไร้เทียมทานในทางใดทางหนึ่งหรือมีพลังระดับไร้ผู้ต่อกร ต้องมีเงื่อนไขที่ดี และข้อแลกเปลี่ยนที่น้อยหรืออาจไม่มีเลยแลกกับพลังที่มากมาย ระดับมีไว้แต่ยังไม่มีใครไปถึง

พลังบางชนิดที่ระบุในระดับที่ต่ำหากผู้ใช้ ประยุกต์และพลังมีเงื่อนไขและข้อแลกเปลี่ยนที่น้อยหรือพลังพัฒนาอาจจะอยู่ในระดับที่เหนือกว่าและพลังระดับสูงหากเงื่อนไขและข้อแลกเปลี่ยนมากเกิน อาจทำให้ระดับต่ำลงในบางกรณี 

    "โหฉันว่าของฉันน่าจะSเลยนะและของเธอก็Xเลย"

ไลน์พูดออกมาหลังจากที่เห็นระดับพลังต่างๆ ที่มีความหลากหลายมากกว่าที่พวกเธอเคยรู้

    "ก็ไม่แน่หรอกบางทีเงื่อนไขและข้อแลกเปลี่ยนอาจจะดึงมันลงก็ได้"

ไทม์ตอบอย่างมีเหตุผลแต่ก็ฟังไม่ขึ้นซักเท่าไหร่ เพราะไม่ว่าจะฟังด้วยหูรูดก็ยังรู้ว่าควบคุมเวลามันเป็นพลังที่โกง

    "ไม่เอาน่าควมคุมเวลาเลยนะมันต้องสูงอยู่แล้ว" 

    "นั่นสินะ อ่อแล้วฉัรขอไอ้นี่กลับได้ไหทเท่าไหร่" 

"[10000]แต่ฟรีหากเอาไปแค่ข้อมูล" 

"เอานี่"แล้วไลน์ก็ยื่น10000ให้กับหุ่นประหลาด 

"แล้วพบกันใหม่ อ่อแล้วก็ของฉันชื่อว่าSavia148 เรียกว่าซาเวียก็ได้" 

"อื้ม ไปละ"