[รีไรท์แล้ว]ฉันได้เป็นแวมไพร์อย่างนั้นเหรอ? ว่าแต่โลกนี้มันอะไรเนี่ย?

ลำดับตอนที่ #7 : ภารกิจเสร็จสิ้น

    "อือ~ โถ่ไม่ให้พักเลย"

    "เราพ่อก่อนดีกว่าตอนนี้มันจะมืดแล้ว"

ว่าแล้วก็ใช้พลังพิเศษย้อนเวลาเสื้อผ้าและสภาพของไลน์กลับเมื่อ 30 นาทีก่อน 

"ำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำ

(อันนี้แก้ไม่หายจริงๆ)

    "พลังนี้ก็ยังน่าเหลือเชื่อเหมือนเดิมเลยนะ แต่ว่า เมื่อกี้เหมือนสิบกว่าวันเลยแฮะเพราะงั้นขอเติมพลังหน่อย จุ๊บ" 

    "ทำอย่างงี้อยากโดนรอบสองหรอ?"

    "ออมแย้ว~"

ไลน์พูดเสร็จก็ลูบแก้มตัวเองที่ปูดแดงจากแรงหยิกของไทม์

    "แต่ตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้ว  รู้สึกดีสุดๆไปเลยแล้วก็มาเริ่มภารกิจกันเลยดีกว่า"

    "ฉันก็อยากวาร์ปเข้าไปเลยอยู่หรอก แต่ไม่เคยเข้าไปในใบภารกิจก็ไม่มีรูปสถานที่ด้วย เป็นข้อจำกัดที่แฟร์ดีนะ สำหรับพลังเทเลพอร์ตของฉัน"

ไลน์บ่นถึงข้อจำกัดพลังของเธอ 

จากนั้นทั้งสองก็รอจนค่ำเพื่อจะได้ ดึงความสามารถและประสิทธิภาพของแวมไพร์ให้สูงสุด ตอนนี้เวลา 19:30 ทั้งสองหยิบอาวุธที่เตรียมมาพร้อมเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ ทั้งคู่อยู่บนดาดฟ้าของพิพิธภัณฑ์ มียามอยู่เล็กน้อยเนื่องจากในใบภารกิจไม่มีข้อจำกัดในการจัดการ คนระหว่างทางไทม์จึงเดินเข้าไป สะกิดยามที่อยู่ตรงริม 

    "อะไรมาสกิดกันทำไม ทำไมไม่เรียก" 

    "This is Sparta!" 

แล้วยามคนนั้นก็ร่วงลงไปจากดาดฟ้า แล้วสลบเพราะเป็นพื้นหญ้า 

    "เห้ยเสียงอะไ-" 

ิิ    ปัก 

    "เสร็จไปอีกหนึ่ง ว่าแต่เธอทำไมต้องพูดประโยคนั้นด้วยเนี่ย"  

    "มันเท่ดีน่ะ"

ไทม์พูดพร้อมพร้อมกับโพสต์ท่าแปลกๆ 

    "เฮ้อ~" 

    ปัง! 

    ขณะที่พวกเธอกำลังคุยกันอยู่ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นและมีเสียงสัญญานเตือนภัยดังขึ้น ดึงความสนใจของสองสาวในทันที 

    "ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีแค่พวกเราซะแล้วที่มาในครั้งนี้"  

    "เห้ยอะไรน่ะ"

ยามคนหนึ่งพูดออกมาพร้อมกับหรี่ตาของตัวเอง ก่อนจะโดนอะไรบางอย่างเข้าที่หัว ปัง! หลังจากนั้นก็มีกระสุนยิงเข้าหัวของชายคนนั้น 

ิิ    "ผู้บุกรุก! เปิดสัญญาณเร็ว"

หลังสัญญาณดังขึ้นมาก็ได้มีก้อนหินก้อนหนึ่งลอยมาเมื่อมันกระแทกกับประตูหลักของพิพิธภัณฑ์ก็เกิดระเบิดขึ้น ตู้ม! 

    "เขาปีศาจโบราณต้องเป็นของฉัน!"

หญิงสาวคนหนึ่งที่มีปีกนกอยู่ข้างหลับกับเท้าแบบนก บินลงมาข้างหน้าพร้อมกับคนจำนวนหนึ่ง เธอคือฮาร์ปี้นั่นเอง เป็นประชากรส่วนใหญ่ของแอร์เน่เนื่องจากเป็นเมืองลอยฟ้า และเธอเป็นผู้ใช้พลังพิเศษนั่นเอง 

    "เธอเป็นผู้ใช้พลัง แบบนี้อีกไม่นานคนจากศูนย์ผู้ใช้พลังมาแน่ๆยุ่งยากแล้วสิ พลังระเบิดเหรอคิระ? ไม่ๆ"

ืพูดไม่ทันขาดคำก็มีเสียงของเฮลิคอปเตอร์และรถมา คนจากศูนย์ผู้ใช้พลังนั่นเองทั้งสองก็สังเกตเห็นคนที่คุ้นหน้าก่อน คนของหน่วย 3 ซากะ เบล รุย แต่มีคนเพิ่มเนื่องจากหน่วยที่สามไม่ได้มีแค่สามคนแต่มีสิบคน

และก็ยังมาเพิ่มอีกหนึ่งหน่วย 

   "ไอ้พวกนี้แกมาขัดขวางฉันงั้นเหรอ! กี่ครั้งแล้วแต่ครั้งนี้ฉันจะเอาเขาปีศาจนี่ไปให้ได้" 

ฮาร์ปี้สาวตะโกนออกมา พร้อมกับทำท่าทางท้าทาย

    "แกก็หนีพวกเรามาหลายครั้งแล้ว อย่าหวังว่าจะออกไปได้ ไมค์กางบาเรีย"  

ชายคนหนึ่งตอบกลับไปพร้อมกับพูกับคนในหน่วย 

    "ได้เลย"

ไมค์ขานรับแล้วใช้พลังสร้างบาเรีย 

    "หึ ถือว่าเตรียมตัวมาดีโอสมแล้วจริงๆที่เป็นหัวหน้าหน่วยที่1ทำการบ้านมาดี แต่แค่นี้มันไม่พอหรอก ไปเอาเขาซะพวกแก"

เมื่อพูดเสร็จเธอก็เธอก็สั่งลูกน้องให้ไปขโมยเขาปีศาจมา แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กผู้หญิงดังขึ้นมาทำให้บรรยากาศเครียดเมื่อหายไปหมด 

    "ดะ ดีโอ!จังหวะมันได้ ฮ่าฮ่าฮ่า"

ไทม์คือคนที่หัวเราะออกมา จากมุกที่ดูเหมือนจะมีแค่เธอที่เข้าใจ

    "เอ้ายัยน้องคนนี้ตายน้ำตื้นซะอย่างนั้น"

ไลน์ที่อยู่ข้างก็ไม่อยากจะเชื่อเพราะตอนแรกกะจะอยู่เงียบแต่ไทม์ดันพลาดหัวเราะเรื่องง่ายๆ 

    "นั่นมันเด็กสองคนนั้นนิ มาทำอะไรที่นี่กัน" 

    "นั่นน่ะเหรอ เป้าหมายใหม่ที่ทางศูนย์ให้เราตามจับ แต่โชคดีจริงๆที่เจอแบบนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวชัดๆ" 

    "มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก" 

    "เดี๋ยวก็รู้แล้ว พวกเธอจัดการ [ฟีนิกซ์] ไปฉันจะจับสองคนนั้นกับคนในหน่วยเอง ปกป้องไมค์ดีๆล่ะ"

เนื่องจากพลังฮาร์ปี้คนนั้นไม่ได้มีแค่ ระเบิดแต่มีไฟด้วย บวกกับผมสีแดงทำให้เธอได้รับโค้ดเนมนี้มา  

    "ได้เลยเดี๋ยวได้รู้ว่าเป็นยังไง" 

    "ไมค์? ชื่อคุ้นๆแฮะ เอาเถอะรีบทำงานและรับเงินดีกว่า"

ในขณะที่ไลน์กำลังพูด โอก็พุ่งมาพร้อมกับคนในหน่วยอีก 4 คน 

    "พวกนี้สินะนินจามิติ แต่งตัวเป็นนินจาจริงไปซะด้ว-" 

ฟิ้ว! มีลูกธนูลองมาแต่โอจับไว้ทันไลน์ใช้หน้าไม้ยิงใน แต่ด้วยพลังความเร็วของโอทำให้รับไว้ทัน 

    "โว้ว อันตรายนะ!ไม่ฟังกันก่อนเล-"

ดาวกระจายอีกหลายดอกตามเข้าไม่ให้ฝั่งตรงข้ามได้ตั้งตัว 

    "ดาวกระจาย? เล่นเป็นนินจากันจริงๆอย่างนั้นเหรอ"

   "หะ หัวหน้าเสาข้างหลังเรามันร้าวอยู่แล้วรึปล่าว"  

"ไม่นิ ทำไมเหร-"

โอเหวอเสาที่ดาวกระจายลอยไปมันร้าว? ไม่ตลกเลยนะนั่นถึงตายได้เลยละมั้ง ถึงไทม์จะรักษาให้อยู่แล้วก็เถอะ

    "ไม่ตลกแล้วสิ" 

    "ในสนามรบไม่มีใครรอให้ศัตรูพูดจบหรอกนะพี่ชาย" 

"เธอไปหาเขามาเดี๋ยวฉันเล่นกับพวกนี้เอง"

ไทม์กระซิบกับไลน์เธอก็พยักหน้าแล้วกหายไป เหมือนจะวางแผนกันทำบางสิ่ง

    "จะสู้คนเดียวหรอ? หึจะดูถูกกันเกินไปแล้วจัดการเลยทุกคน!"

เมื่อคำสั่งถูกถ่ายทอด คนในหน่วยที่1ก็โจมตีไทม์ในทันที แต่เมื่อการโจมตีจะสัมผัสกับตัวของไทม์เธอก็หายไป แล้วโผล่มาข้างหลังใช้มือสับเข้าที่ท้ายทอยของหนึ่งในนั้น ตอนนี้พวกเขาเริ่มระวังมากขึ้นเพราะการที่โดนโจมตีทีเดียวก็ร่วงแบบนี้ อีกฝ่ายอันตรายมาก 

    "ทีเดียวร่วงเลยเหรอ หมอนั่นเนี่ยนะมนุษย์ช้างอะนะ เธอมีพลังอะไรเนี่ย วาร์ปไปก็ได้ พละกำลังก็เยอะ แวมไพร์ปกติที่ไหนเข้าโจมตีมนุษย์ช้างทีเดียวร่วงแบบนี้"

โอพูดออกมา พร้อมทั้งบ่นถึงพลังปริศนาของไทม์ ที่ไม่ว่าจะดูอย่างไรก็ไร้สาระ

    'หืม หายไปไหนคนนึง?' 

ทันในนั้นเธอก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่สัมผัสแขนของเธอ แล้วแขนเธอก็หัก ไทม์รีบหยุดเวลาแล้วถอยห่างจากสิ่งที่โจมตีเธอทันที

    "พลังหายตัวเหรอ โอ้ย!เจ็บชะมัด"

ไทม์พึมพัมพร้อมกับจับแขนตัวเองที่โดนโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว ด้วยใบหน้าที่พยายามปั้นให้ดีที่สุด

    "ไม่ต้องห่วงจับเธอได้เราจะให้ผู้มีพลังรักษาเธอเอง"

โอพูดพร้อมกับพุ่งเข้าด้วยความมั่นใจว่าโจมตีโดนไทม์จังๆแน่ แต่หมัดของเขากลับถูกรับด้วยแขนอีกข้างของไทม์ เธอเร่งเวลาที่แขนแล้วเหวี่ยงโอกลิ้งไป10เมตร 

แล้วไทม์ก็ทำการย้อนเวลาแขนตัวเอง แขนของไทม์ที่กลับมาเป็นเหมือนเดิมทำให้คน ในหน่วยที่ 1 ตกใจกันมากแต่ไม่ทันไรพวกเขาโดนไทม์โจมตี 

    "หมดเวลาเล่นเวลาเล่นแล้วละ"

ทันใดนั้นตาของไทม์เรื่องแสงเธอได้ทำการหยุดเวลาแล้ว ฝากแผลเล็กน้อยด้วยอาวุธที่เธอพกมา ดาวกระจายที่ตูด ดาบ และยังเอาลูกดอกเป่าเป็นคำว่า "ninja" กลางหลังคนคนหนึ่งแล้ว ทำให้สลบด้วยการต่อยท้องและสับท้ายทอย ความรู้สึกสุดท้ายคือ ความเจ็บปวดในบริเวณที่ไทม์ฝากแผลไว้ 

    "มาแล้ว!"

หลังจากนั้น 1 นาที ไลน์ก็มาพร้อมกับเขาปีศาจโบราณ เธอเข้ามากอดไทม์ทันที 

    "อย่าพึ่งกอดตอนนี้บาดเจ็บรึเปล่าเนี่ย" 

    "อื้อ~ไม่เจ็บหรอก แค่ปะทะกับคนของ [ฟีนิกซ์] เฉยๆ" 

    "ดูต่อดีกว่าว่าเป็นยังไง [ฟีนิกซ์] เป็นคนที่น่าสนใจดี" 

    "บ้าเอ้ย! บาเรียนี่น่ารำคาญจริง ฉันพลาดเหรอเนี่ยแล้วพวกนั้นไปนานชะมัด ฉันกับเจ้าพวกนี้จะต้านไม่ไหวแล้ว" 

    "พวกที่ให้ไปเอาเขาสลบหมดเลยค่ะ และเขาก็หายไปแล้วค่ะ"

    "โถ่เอ้ย! ไม่ได้เรื่องเลยแบบนี้แย่แน่"

แล้วก็มีการโจมตีระลอกต่อก็เข้ามาทันใดนั้น ไทม์ก็เหลือบไปเห็นตราขององค์กรที่เธออยู่ ไม่รู้ว่าต้องช่วยมั้ยแต่เธอจะช่วยไว้ก่อน ตาของเธอเรืองแสงหยุดเวลาแล้วอุ้มกลุ่มของฟีนิกซ์ ทั้งหมดทั้งที่ไลน์ทำสลบด้วย ด้วยพรของเธอทำให้อุ้มมาได้ไม่ยากนัก 

    "หะ หายไปไหน"

คนในหน่วยที่ 3 ตกใจที่อยู่ๆ เป้าหมายที่พวกเขากำลังจะปิดฉากได้ หายไปต่อหน้าต่อตา แล้วไมค์ที่ตอนแรกใช้พลังอยู่ก็สลบด้วยฝีมือของไทม์ ไทม์และไลน์ปรากฏต่อหน้าทุกคนแล้ว 

    "บ้ายบาย"

    ฟึบ ไทม์ที่อุ้มกลุ่มของฟีนิกซ์อยู่และไลน์หายไป ทุกคนยังคงประมวลผลอยู่"

"ำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำำ

    "พวกนั้นร่วมมือกันเหรอ?"

    ซากะที่ประมวลผลเสร็จคนแรกก็พูดออกมา ก่อนจะทำหน้าหน่ายใจออก

""เฮ้อ~ภารกิจพลาดอีกแล้ว"" 

ฟึบ ไทม์ไลน์โผล่มาในฐานลับองค์กร แล้ววางร่างของกลุ่มฟีนิกซ์ลง แล้วเดินไปหาเรย์ที่เคาท์เตอร์ 

    "ภารกิจเสร็จสิ้น"

แล้ววางเขาปีศาจโบราณลงบนเคาท์เตอร์ของเรย์