[รีไรท์แล้ว]ฉันได้เป็นแวมไพร์อย่างนั้นเหรอ? ว่าแต่โลกนี้มันอะไรเนี่ย?

ลำดับตอนที่ #4 : การหาข้อมูลและงานใหม่ของสองพี่น้อง

 (ถามว่าชื่อตัวละครแปลกๆ ไรท์ไม่ค่อยมีหัวในการตั้งชื่อมันเลยออกมาสิ้นคิดนี้แหละ  แบบไอ้ตัวนี้พลังเวลาไทม์ไปเลยอะไรอย่างนี้)

    "ว่าแต่ว่าไทม์เธอรู้ไหมว่า ศูนย์ผู้ใช้พลังเนี่ย  อยู่ไหนเราน่าเข้าไปหาข้อมูลด้วย"

    "อืมมม.. ฉันว่าฉันรู้ได้นะ"

ไทม์ตอบพร้อมกับนำทางไปยังถนนที่ไม่ได้ดูพิเศษอะไร แห่งหนึ่ง

    "แล้วรู้ได้ไงเหรอ?"

ไลน์ถามด้วยความสงสัยเพราะตั้งแต่มาโลกนี้ก็ยังไม่รู้อะไรเลยนอกจากข้อมูลพื้นฐานที่พระเจ้าให้มา 

    "เดาเอาน่ะ เชื่อฉันเถอะถูกแน่ๆ"

ไทม์ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมกับเดินนำไปตามถนนให้ลึกเข้าไปอีกและแล้วก็มาถึงเป้าหมายเป็นตึกสามชั้นที่ ติดป้ายไว้อย่างชัดเจนว่า ศูนย์ผู้ใช้พลังพิเศษ ไลน์ตกใจมากเลยไม่คิดว่าจะมาถูกจริงๆ แล้วพวกเธอก็อาศัยพลังของไทม์หยุดเวลา และเข้ามาที่ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นที่ประชุมของคนระดับสูง ในนั้นมีห้าและหน่วยที่สามที่ทั้งสองคุ้นตาดี ทำให้พวกเธอรู้ถึงระดับของผู้มีพลังทั้งสองใช้พลังของไลน์ บิดเบือนมิติให้ล่องหนและแอบฟังการสนทนา และได้รู้ว่าระดับและฉายาของพวกเธอ ที่ทางศูนย์มอบให้คืออะไร และไทม์ดูมีความสุขมากกับฉายา นินจามิติ ที่ได้จนยิ้มออกมา เพราะชื่อมันฟังดูเท่สุดๆ และเมื่อจบการประชุมทำให้ทั้งรู้อีกว่าจะโดนตามล่าแล้ว  ตอนนี้ไทม์ยิ้มกว้างกว่าเดิมอีก และก็ได้เทเลพอร์ตออกมาที่ซอกตึกแห่งหนึ่ง 

    "หางานเถอะเสียเวลามามากแล้วนะพี่ อยากใช้เงินอะ"

ไทม์กล่าวกับไลน์และรีบเดินออกจากตึก พาเธอไปหางานสักอย่างทำ

     "แล้วเราจะหายังไงล่ะ พวกคนจากโลกใต้ดินไม่โผล่หัวออกมาง่ายๆหรอกนะ"

ไลน์ยิงคำถามกลับด้วยความสงสัย พวกคนจากโลกใต้ดินก็ต้องเคลื่อนไหวไม่เด่นอยู่แล้ว จะหาตัวเจอยังไง 

    "อีกไม่นานก็เจอฉันว่าซอยนั้นมีคนอยู่แน่ๆ"

ไทม์พูดพร้อมกับชี้ไปที่ซอยที่ดูวังเวงไร้แสงไฟ ที่ดูเหมือนจะถูกดักปล้นได้ตลอดเวลา ถึงไม่ว่าจะอย่างไรพวกเธอก็ไม่น่าถูกปล้นก็ตามที

    "ไปกัน!"

ไทม์ไม่รอใช้ไลน์ตอบควงแขนของไลน์ไปที่เป้าหมายทันที แล้วทั้งสองก็เจอกันกับสิ่งที่เหมือนมนุษย์ทุกประการ แต่หูที่ยาวออกมาทำให้รู้ได้ว่า..คนที่อยู่ตรงหน้าคือเอลฟ์นั่นเอง 

    "ฉันชักอยากได้แล้วสิพรของเธอเนี่ย"

    "ใครน่ะ!?"

เอลฟ์ตนนั้นที่ได้ยินไลน์ก็ตื่นตระหนกและพูดออกมา อย่างร้อนรนแปลกๆ

    "เย็นๆน่าพี่ชาย เราไม่ได้มาร้ายหรอกนะ เราแค่สนใจงานที่พี่ชายทำเท่านั้นเอง"

    "คนของศูนย์ผู้ใช้พลังหรอไม่คิดเลยว่าจะมีคนที่เก่งแบบนี้มาด้วย ถึงสังเกตเห็นฉันเนี่ย"

ชายคนนั้นพูดออกมาพร้อมเตรียมสู้ เนื่องจากพรของไทม์ทำให้สัมผัสทั้ง 5 มีมากจึงสังเกตเห็น คนปกติคงจะไม่สังเกตุถึงตัวตนของชายคนนี้เลย 

    "เราไม่ใช่คนของศูนย์ผู้ใช้พลังสักหน่อย ที่เราสนใจหมายถึงอยากทำงานด้วยหน่ะ ที่พี่ชายทำคงจะเป็นงานฆ่าคนสินะ"

ไทม์พูดพร้อมกับหยุดเวลาและไปอยู่ข้างหลังของชายคนนั้น พร้อมกับต่อยที่หน้าเบาๆ แสดงให้เห็นว่าจะจัดการตอนไหนก็ได้

    'อึก อะไรกันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน'

ชายคนนั้นรีบกระโดดถอยหลังออกมาจากไทม์ แต่ทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ว่าเหมือนเคยเห็นชุดที่ของไทม์และไลน์ใส่ที่ไหน 

    "หืม พวกแกคือคนที่โดนไล่ล่าสินะแล้วต้องการอะไรกัน"

ใช่แล้วเขาเป็นหนึ่งในคนในเหตุการณ์ ป่วนตลาดของทั้งสองสงสัยจะไปซื้ออะไรกินพอดี

    "หาเงินน่ะพี่ชาย พอดีถังแตกน่ะนะ"

    "หึ งั้นหรอเด็กอย่างนี้ไหวเหรอ"

เขาถามพร้อมกับเสียงที่ดูไม่เชื่อ เพราะไม่ว่าจะดูอย่างไรไทม์ก็เด็กป.6 และไลน์ก็เด็กม.1 

    "แล้วเราจะรอดจากการไล่ล่าเมื่อวานได้ไงกันล่ะถ้าไม่มีฝีมือ"

    "งั้นเหรอนั่นสินะดูแล้วพวกแกก็มีฝีมือเอาเรื่องเหมือนกัน ถ้าพวกแกหักหลังก็แค่ฆ่าทิ้งซะ ถ้างั้นก็ไปตามที่อยู่นี้ซะ ฉันจะแจ้งไปทางนั้นว่า ต้อนรับดีๆหน่อย"

เขากล่าวพร้อมกับเดินจากไป ในเงามือและเหมือนจะหายไปในมุมอับสายตา

ไทม์ไลน์ที่ได้ที่อยู่มาก็ดีใจว่า ในที่สุดก็มีงานทำทั้งสองได้มุ่งไปที่ ตำแหน่งที่ชายคนนั้นให้มาทันที 

ทั้งสองมาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ดูธรรมดาสุดๆ เมื่อทั้งสองเข้ามาในร้านเจ้าของร้านที่ดูน่ากลัวเป็นชายฉกรรจ์มีหนวดสูงราว 180 ซม.ในชุดพ่อครัว ของร้านก็ถามว่าจะสั่งอะไร ในกระดาษดังกล่าวมีรหัสลับอยู่ 

    "จะกินอะไรดีหนูน้อยทั้งสอง"

เจ้าของร้านพูดกับทั้งสองด้วยเสียงที่เป็นมิตรพร้อมเชื้อเชิญให้ลองรายการหารขิงเขา 

    "ก๋วยเตี๋ยวหมูปิ้ง"

     'รหัสนี้มันใช่หรอเนี่ย'

    'คนคิดรหัสต้องเป็นคนยังไงกันนะ'

    "แต่ที่นี่คือร้านอาหารตามสั่งนะคุณหนู คงไม่มีก๋วยเตี๋ยวหรอกแน่ใจเหรอ"

    "ใช่แล้ว" 

    "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไม่คิดว่าจะมีหน้าใหม่ที่เด็กแบบนี้นะเนี่ย คิดถูกจริงๆที่มาประจำการที่แอร์เน่ และไม่ไปขึ้นอืดที่ดาร์เซีย"

เจ้าของร้านปล่อยเสียงหัวเราะออกมาในตอนนี้ยังไม่มีลูกค้าเพราะยังไม่ถึงเวลาคนเลิกงาน แต่ก็มีบ้างในบางครั้ง ทำให้เขาปล่อยเสียงหัวเราะได้อย่างไม่ต้องเกรงใจใคร 

    ""แหะๆ""

    "เอาเถอะฉันชื่อว่า ไซ ยินดีที่ได้รู้จักเราคงได้เจอหน้ากันอีกหลายครั้ง"

    เขากล่าวพร้อมกับเปิดประตูลับที่หลังตู้เย็น ปรากฏลิฟท์ที่ไม่มีปุ่มกดชั้นบนออกมา

    "เอาหละโชคดีนะคุณหนู"

แล้วทั้งสองก็ก็เดินเข้าไปในประตูลับ ประตูก็ได้ปิดลง ปึง! แล้วลิฟท์ก็ได้เคลื่อนลงไปที่ชั้นล่าง ติ้ง 

เมื่อเดินออกมาก็พบเข้ากับบาร์ที่ดูย้อนยุคแต่แฝงไปด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัย พวกเธอพบเข้ากับคนมากมาย ไม่ว่าจะชายหรือหญิงวัยรุ่นจนถึงคนชรา บางคนดื่มบางคนอยู่ในวงไพ่ บ้างก็อยู่ในวังสนทนากับเพื่อนฝูง เมื่อพวกเธอก้าวเข้ามาก็เป็นเป้าสายตาในทันที

    "เด็กใหม่เหรอดูเด็กไปหน่อยไหมเนี่ย"

    "นี่เธอลืมไปแล้วเหรอองค์กรของเราก็มีเด็กอยู่เยอะเลยนะ คงเป็นหนึ่งในคนที่น่าสนใจมั้ง"

    "ใช่ในองค์กรของเรามีเด็กอยู่เยอะ แต่นี่ก็ดูเด็กที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นเลยนะ"

เนื่องจากรูปร่างเด็กม.ต้นและอาวุธที่ทั้งสองนำมาไม่ว่าจะธนู หน้าไม้ มีดปา มีดสั้น ที่เป่าลูกดอก ทำให้ ดูแปลกตาสำหรับหลายคนในบาร์ พวกเธอเดินไปที่พนักงานที่อยู่ลึกสุดในนี้ เธอดูเหมือนมนุษย์ทุกประการยกเว้นตัวที่ดูใหญ่กว่าปกติและเขาสองเขาที่งอกออกมา เอกลักษณ์ของเผ่ายักษ์นั่นเองพวกเธอได้ยื่นกระดาษที่ได้มาจากเอล์ฟปริศนาคนนั้นให้พนักงาน เธอดูแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็กลับเป็นเหมือนเดิม เธอนำกระดาษกรอกข้อมูลมาให้ทั้งสองกรอก ในกระดาษมี ชื่อ อายุ เหตุผลที่เข้าองค์กร โค๊ดเนมที่ต้องการให้เรียก พลังพิเศษ และเผ่าพันธุ์ ไทม์ดูปกติดีจนถึงข้อสุดท้ายทำให้เธอขมวดคิ้ว เพราะพลังของเธอก็ไม่อยากเปิดเผยหากไม่จำเป็น 

    "ข้อ5ไม่กรอกไม่ได้หรอ"ไทม์ถามเพื่อความแน่ใจ 

    "ไม่ได้หรอกจ้ะ แต่สามารถไม่เปิดเผยได้นะ ทำให้คนอื่นนอกจากคนระดับสูงจะไม่มีสิทธิ์รู้ถึงพลังพิเศษของเธอ มีหลายคนเหมือนกันที่ทำแบบเดียวกัน"

     "งั้นก็ช่วยไม่ได้ของชั้นขอไม่เปิดเผยนะพี่สาว เฮ้อ~"

ไทม์ตอบพร้อมกับถอนหายใจ เพราะยังไงก็ต้องเปิดเผยซักวัน ให้มีคนรู้ในวงเล็กไปคงไม่เป็นอะไรหรอก ถึงมันจะเป็นก็เถอะ

    'พลังพิเศษอะไรกันน้า ถึงได้อยากปกปิดคงจะเป็นอะไรที่แข็งแกร่งพอตัว'

เธอคิดแล้วรอให้ทั้งสองกรอกข้อมูลให้เสร็จ เมื่อไทม์ไลน์กรอกเสร็จพนักงานสาวก็เบิกตาโพลงเพราะสิ่งที่อยู่ในกระดาษ เป็นอะไรที่น่าตกใจมาก

ไลน์  ไทเบเนีย 14 หาเงิน นินจามิติ  ควบคุมมิติสมบูรณ์ แวมไพร์

ของไลน์ก็น่าตกใจมากแล้วแต่ของไทม์น่าตกใจกว่า 

ไทม์  ไทเบเนีย 13 หาเงิน นินจาเวลา ควมคุมกาลเวลาสมบูรณ์ แวมไพร์

เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาคนนั้นถึงแนะนำมา 

'แต่ในตอนที่โทรมาไม่ได้บอกพลังพิเศษของทั้งสองเลยนะ สงสัยต้องไปถามกับเจ้าตัวหน่อยแล้ว' 

    "แต่เราคงต้องพิสูจน์พลังพิเศษหน่อยแล้ว เพราะมันดูเกินไปหน่อย มาชั้นจะพาไปที่สนามทดสอบ"

แต่เธอก็ยังไม่เชื่อทีเดียวเลยต้องการทดสอบ ในขณะที่เธอกำลังนำทางไป ไทม์ก็ได้พูดขัดซะก่อน 

"ไม่ต้องหรอกพี่สาวตรงนี้แหละ พลังของชั้นใช้แล้วก็ไม่มีใครรู้หรอก"

ไทม์พูดเสร็จก็หยุดเวลา รอบๆหยุดนิ่งไม่มีสิ่งใดขยับมีเพียงพวกเธอทั้งสามที่ขยับได้ เพราะไทม์อนุญาตให้พนักงานขยับได้ 

    "งั้นฉันบ้างนะ"

พูดเสร็จไลน์ก็แสดงพลังของเธอให้ดู หลังจากผ่านไปหลายนาทีเวลาก็ไหลต่อ  

    "พวกเธอไปได้แล้วละ แล้วก็ฉันชื่อเรย์ยินดีที่ไดรู้จัก"

พนักงานกล่าวพร้อมกับแนะนำตัว พร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้า

    ""ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่เรย์""

น่ารักจัง! เรย์คิดเมื่อทั้งไปเธอก็เข้าไปในประตูหลังเคาท์เตอร์ แล้วโทรไปหาคนคนหนึ่ง 

    [มีอะไรเหรอหรือจะถามข้อมูลของเด็กพวกนั้น]

เป็นของเอลฟ์คนที่คุ้นเคยดังมาจากปลายสาย ถามด้วยความเบื่อหน่าย

    "ไม่เห็นบอกเลยว่าเด็กพวกนั้นเก่งขนาดนี้"

    [อะไรหรอ]

    "นี่ไม่รูหรอว่าพลังพิเศษของเด็กพวกนั้นคืออะไร" 

    [ก็พอรู้อยู่คงเป็นเทเลพอร์ตเพราะพอฉันให้ที่อยู่ก็หายไปเลย]

เรย์เอามือก่ายหน้าผากพร้อมกับตอบไป 

    "นายนี่ไม่รู้อะไรเลย"

    แล้วเธอก็เล่าทุกอย่าให้เขาฟัง 

    [จริงหรอเนี่ย]

    "จริงสิ"

    [เราคงต้องนำไปรายงานหัวหน้าแล้วสิ]

    'น่าสนใจจริงๆ'

แล้วเอลฟ์ปริศนาคนก็ได้ตัดสายไป 

อยากได้เนื้อเรื่องแบบไหนบอกมาได้นะ ไรท์ชอบอันไหนจะใส่ลงไปในเนื้อเรื่องด้วยเสนอมาเลย พล็อตคิดสดล้วนๆเลยอยากได้ความคิดคนอื่นด้วย