[รีไรท์แล้ว]ฉันได้เป็นแวมไพร์อย่างนั้นเหรอ? ว่าแต่โลกนี้มันอะไรเนี่ย?

ลำดับตอนที่ #3 : ตัวตนปริศนา

    "เกิดอะไรขึ้นมี่ตลาดหรอผมเพิ่งกลับมาจากสถานีตำรวจ" 

    "อ๋อมีหัวขโมยน่ะสิไล่ขโมยของแล้วติดป้ายนี้ไว้น่ะ" 

[ขอไปละน้า]

    "แล้วขนาดคนของศูนย์ผู้ใช้พลังยังพลาดท่าเลย อะไรเก่งขนาดนั้น"

    "โดนเหมือนกันเลย นี่ยังดีที่เหลือให้ของผมเนี่ยล่อหมดร้านเลย พูดแล้วเศร้าจริงๆ แต่ก็นำกระดาษไปตรวจลายนิ้วมือกับคนของศูนย์ไปแล้วละ อีกไม่นานคงโดนจับแล้ว" 

ศูนย์ผู้ใช้พลังพิเศษ

    "หมายความว่ายังไงไม่มีในฐานข้อมูล"

    "ครับลายนิ้วมือมั้งสองไม่มีในฐานข้อมูลเลยครับ เหมือนกับว่าทั้งสองไม่เคยมีตัวตนมาก่อนแล้วเพิ่งมามีตอนนี้เลยครับ" 

ตอนนี้ทั้งศูนย์กำลังสงสัยในตัวตนปริศนา ทั้งสองอยู่เพราะไม่มีผู้ใช้พลังพิเศษใดในโลกที่ไม่ลงทะเบียน ข้อมูลเอาไว้กับศูนย์ผู้ใช้พลังเลยซักคน หรือมีก็น้อยตอนนี้พวกเขากำลังคาดเดาถึงตัวตนของไทม์ไลน์อยู่อย่างสับสน

    "จริงด้วยคนของหน่วยที่ 3 ตื่นหรือยังเราจะสอบถามข้อมูลจากพวกเธอ ในตอนนี้เราคงหาข้อมูลของสองคนนั้นไม่ได้หรอก"

    "ตื่นแล้วครับจะเรียกตัวทั้งสามคนมาเดี๋ยวนี้ครับ"

เจ้าหน้าที่คนนั้นขานรับพร้อมกับเรียกตัว ซากะ รุยและเบล ให้มาหาที่ห้องประชุมขนาดเล็ก

    "เอาละบอกข้อมูลที่พวกเธอรู้มาให้หน่อย เพราะในตอนนี้ลายนิ้วมือที่ได้มาไม่มีในฐานข้อมูลเลย ต้องพึ่งพยานที่อยู่ในเหตุการณ์อย่างพวกเธอ" 

     "ค่ะ ทั้งสองแต่งตัวแปลกๆ ปกปิดมิดชิดพวกเธอมีดวงตาสีแดงทั้งคู่"

    "เขาเรียกนินจารุย มันเป็นสิ่งที่มีในสมัยก่อนของญี่ปุ่นน่ะ สีผมและหน้าตาไม่สามารถระบุได้" 

    "แต่ว่าก่อนที่ฉันจะสลบไป ฉันเห็นเขี้ยวด้วยพวกมันต้องเป็นแวมไพร์แน่นอน เพราะในตอนสุดท้ายทั้งสองดึงผ้าปิดปากลงแล้วแสยะยิ้ม และเสียงของพวกนั้นไม่สามารถระบุเพศได้อาจเป็นหนุ่มหุ่นดีหรือสาวตัวเล็กก็ได้รูปร่างอยู่ที่ประมาณ 150 ซม.ค่ะ" 

    "แวมไพร์เหรอ? หายากนะเนี่ย ค่อยตีวงค้นหาให้เล็กลงหน่อย แล้วพลังล่ะรู้รึปล่าว"

    "ค่ะ คนหนึ่งสามารถระบุได้แน่ๆคือเทเลพอร์ต แต่สามารถนำของออกมาจากอากาศได้ คงเป็นความสามารถมิติ" 

    "ส่วนอีกคนไม่สามารถระบุได้ แต่เทเลพอร์ตได้เหมือนกัน แต่ความเร็วเคลื่อนที่ก็ไวเกินไปสำหรับแวมไพร์ที่แข็งแรงด้วยซ้ำ และหมัดที่ทำให้เผ่ายักษ์และปีศาจล้มในหมัดเดียวอีกเงื่อนไขอาจจะเป็นตาต้องเรืองแสงตอนใช้งาน เป็นพลังปริศนาที่ไม่สามารถอธิบายได้ และยังมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นเลือดบริสุทธิ์"

    "เราจะจัดระดับพลังของทั้งสองอยู่ที่ระดับ ภัยพิบัติ ไว้ตามการคาดการณ์ก่อนเราต้องเร่งจับตัวและทำการบันทึกข้อมูลลงในฐานข้อมูลให้เร็วที่สุด ในตอนนี้เราจะเรียกพวกมันว่า นินจามิติ ทำการถ่ายทอดคำสั่งให้ทุกหน่วยทำการจู่โจมเป้าหมายที่ทันทีหากพบเจอและบอกรูปลักษณ์ของเป้าหมายด้วย"  

""ค่ะ"" 

ตอนนี้ไทม์และไลน์จ้องกันตาหลังจากเหตุการณ์ การจับกุมของหน่วยที่ 3 เกิดอาการบางอย่างทำให้พวกเธอกระหายอย่างรุนแรง

    'รู้สึกไม่สบายเลยแฮะ นี่ฉันป่วยรึเปล่าเนี่ย แต่ไทม์ก็เป็นเหมือนกันนะ'

ไลน์คิดด้วยความสงสัย ก่อนจะชายตามองไปที่ไทม์ที่มีอาการเดียวกัน

    "พี่ เราคงเกิดอาการกระหายเลือดละมั้ง ตั้งแต่ที่เรามาที่โลกนี้ก็สองวันแล้ว ฉันก็เกือบลืมเลยว่าพวกเราเป็นแวมไพร์อืม..แต่ว่าเลือดเหรอจะเป็นยังไงนะรสชาติ"

    "งั้นหรอ อึก.. มันรุนแรงมากเลยนะเนี่ยเราจะทำยังไงดี มนุษย์ก็ไม่ได้มีเยอะมากขนาดนั้นเลย"

 ไลน์ถามในตอนนี้พวกเธออยู่บนดาดฟ้าตึกแห่งหนึ่งมองดูข้างล่างก็บอกได้ว่ามนุษย์ มีแค่50%จากคนที่เดินข้างล่าง 

"จ- จะว่าไปแล้วนะไทม์ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย"

ไลน์พูดแบบกล้าๆกลัว ก่อนจะถามอะไรที่ค่อนข้างแปลกออกไป

    "หืม อะไรล่ะ"

    "พวกเราแวมไพร์ดื่มเลือดกันเองได้รึปล่าวนะ ฉันก็ไม่อยากไปกัดคอใครมั่วหรอกนะ"

ไลน์พูดออกมาแบบนี้ใจจริงเธอก็แค่อยากกัดไทม์เฉยๆ ในชีวิตก่อนไม่มีโอกาส เพราะไม่เหตุผลให้ทำแต่ตอนนี้ก็ต้องกอบโกย!!

    "นั่นสินะรีบลองให้รู้ก็ได้"

ไทม์พูดออกมาหน้าเรียบแต่ในใจ...

    'ก กัดคอเหรอจริงด้วยจะได้หาจังหวะแต๊ะอั- เพิ่มความสัมพันธ์ให้สนิทขึ้น' 

ในใจเธอกรีดร้องด้วยความดีใจ แต่ต้องเก็บอาการเอาไว้

    "เรามาทำพร้อมกันมั้ยไทม์" 

    "อืม"

ทั้งสองค่อยๆเอาหน้าใกล้กันเรื่อยๆ ตอนนี้ทั้งสองหน้าแดงมาก แต่ก็ไม่ได้สังเกตุเลยเพราะเขินอยู่ 

   "เอาละนะ"

    "อืม"

ชิ้ง

เสียงที่ยาวออกมาพร้อมที่จะดูดเลือด ทำให้ไทม์กังวลนิดหน่อย ก่อนเปิดคอให้ไลน์ 

   ฉึก 

่    "อื้มมม"

ไทม์ครางออกมาหลังจากที่เขี้ยวของไลน์ได้ฝังลงไปในคอของเธอ มันรู้สึกดีกว่าที่เธอคิดเอาไว้

    "อ้า"

ไลน์ก็เหมือนแต่จะรุนแรงกว่าของไทม์นิดหน่อย 

   'หวานจังเลยฉันไม่ชอบของหวานเลยแต่เลือดนี่อร่อยสุดๆไปเลย ชักจะเสพติดแล้วสิมันอุ่นมากเลยตรงเขี้ยว'

เพราะไม่คิดว่าเลือดจะอร่อยขนาดนี้ เพราะปกติไม่ว่าจะคิดยอย่างไรเลือดก็ไม่น่าจะใช่อะไรที่อร่อยอยู่แล้ว

    'ส สุดยอดเลยเป็นเพราะเลือดของไทม์รึเปล่านะมันถึงได้อร่อยขนาดนี้'

หลังจากนั้นทั้งสองก็ค้างอยู่ในท่ากอดและดูดเลือดกันอีก2-3นาที ทั้งมีอารมณ์ค้างจนแทบจะจับอีกฝ่ายมาแลกลิ้นแต่ ก็ห้ามใจเอาไว้ 

   "ไม่คิดเลยว่าเลือดจะอร่อยขนาดนี้ เราไม่ต้องกินเลือดมนุษย์พวกนั้นก็ได้นะไทม์"

    "ฉันเข้าใจแล้วละว่าทำไมแวมไพร์ชอบเลือด แต่ว่าก็ดับกระหายได้คงไม่ต้องหรอก"

ไทม์ตอบพร้อมหน้าตายแต่แววตาก็ประกาย 

    'เยส ฉันไม่อยากให้ไทม์ไปดูดคอพวกผู้ชายอยู่แล้ว แต่เมื่อคิดก็ไม่อยากให้เลิกเลยแฮะ แฮกๆ 

ฟินสุดๆ ไม่ว่าตอนไหนเธอก็น่าก- น่ากอดจริงๆ' 

    "เราน่าจะต้องหาเงินนะพี่ หางานใต้ดินทำไหมงานนักฆ่าก็ดีนะ" 

    "อืม ขโมยตลอดก็ไม่ดีเท่าไหร่ฉันอยากลองเข้าโรงเรียนด้วย" 

    "งั้นไปหางานทำกันจะได้มีเงินใช้"

เรื่องนี้คิดพล็อตสดๆ เนื้อเรื่องมั่วนิดหน่อย ไม่นิดแหละ