[รีไรท์แล้ว]ฉันได้เป็นแวมไพร์อย่างนั้นเหรอ? ว่าแต่โลกนี้มันอะไรเนี่ย?

ลำดับตอนที่ #2 : สองพี่น้องแวมไพร์ปรากฏตัว

ในตอนนี้หลังจากที่ไทม์ไลน์ได้รู้เรื่องราวของโลกใบนี้มาบ้าง พวกเธอในตอนที่ก่อนจะขอพรทั้งสองได้ตกลงกันไว้แล้วว่าเป็นอาชญากร แต่ตอนนี้ชุดของพวกเธอไม่เข้ากับที่กล่าวมาข้างต้นเลยไทม์และไลน์จึงตัดสินใจที่จะ ขโมยชุดเนื่องจากพลังของพวกเธอเอื้ออำนวยสุดๆ

    "เราไปหาชุดที่ดีกว่านี้ใส่ดีกว่า"

    "แล้วจะไปหามาจากไหนล่ะ"

    "อืมมม.. ขโมยเลยแล้วกันไม่มีใครจับได้หรอก...มั้งนะ"

    "อืมจริงด้วยอยากเป็นอาชญากร ถ้าแค่ขโมยของยังทำไม่ได้ก็อย่าเป็นเลย"

แล้วหลังจากนั้นพวกเธอก็ใช้พลังของไทม์หยุดเวลาแล้วเข้าไปในร้านเสื้อผ้าคอสเพลย์ แล้วก็เลือกเสื้อผ้าที่ต้องการพวกเธอตกลงกันว่าอยากธีมนินจาและไทม์ก็มาจากตระกูลนินจาด้วยเลยคุ้ยเป็นพิเศษ
และไทม์และไลน์ก็ออกมาจากร้านพร้อมกับชุดที่ต้องการ แล้วแปะป้ายว่า
[ของยืมหน่อยน้า]
เป็นเสื้อฮู้ดสีขาวและชุดทั้งร้านที่เป็นชุดผู้หญิง ไว้ในมิติเก็บของไลน์

    "so much very much right now" 

ฟึบ

    "อะไรวะเนี่ยไม่นะเงินเดือนของฉันต้องแจ้งตำรวจไหมเนี่ยจู่ๆมันก็หายหมดเลย
หืม.. ป้ายอะไรเนี่ย

[ของยืมหน่อยน้า] ถ้ายืมแล้วไม่คืนก็ไม่ต้องยืมก็ได้โว้ยเอาแต่ว่าไปตรวจลายนิ้วมือได้นะเนี่ย เตรียมตัวเตรียมใจซะ ไอ้เจ้าหัวขโมย!"

ส่วนตัวต้นเหตุกำลังนั่งเลือกเสื้อผ้าอยู่แล้วก็เจอตัวที่ถูกใจบนตึกระฟ้าตึกหนึ่ง

     "ฉันเป็นไงบ้าง"

    "เท่ดีนะไทม์"  

    'อ้าาา เท่และสวยมากอยากจะเอามากอดตรงนี้และน้วยจังเลย'

    "แล้วฉันดูเป็นไงบ้าง"

    ไลน์ถามแบบคาดหวัง

    "เธอก็ดูสวยเหมือนกัน"

ไทม์ตอบด้วยหน้านิ่งๆที่แสดงออกแทบตลอดเวลา นอกจากไลน์แล้วก็แทบไม่มีใครเคยเห็นไทม์ยิ้มมาก่อนยกเว้นคนในครอบครัว ไลน์เศร้านิดๆกับตอบของไทม์

    '...... อะไรเนี่ยน่ารักอะน่ากอดมาก ไมไหวแล้ว อะเหื้อ~'

ไลน์ที่เห็นไทม์ที่อยู่ดีก็กุมหัวใจแล้วทรุดลงกับพื้น หลังจากที่ให้คำตอบกับตน ก็วิ่งเข้าช่วยด้วยตื่นตระหนก

    "ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง"

    "แน่หรอ ฉันเป็นห่วงเธอนะ"

    "ไม่เป็นไร แต่ว่านะถึงจะบอกว่าเราเป็นพี่น้องเถอะแต่ใครเป็นพี่ใครจะเป็นน้องล่ะ"

    "งั้นเป่ายิ้งฉุบกัน"

เป่า ยิ้ง ฉุบ! ไลน์ชนะ แล้วที่ตกลงกันไว้
คนชนะสามารถเลือกได้ว่าจะเป็นพี่หรือน้อง ซึ่งไลน์เลือก 

    "พี่! ฉันจะเป็นพี่เองแต่ถึงเป็นก็ไม่ต้องเรียกพี่ตลอดหรอกนะไทม์"

บอกพลางลูบหัวไทม์และในตอนนี้พวกเหมือนเด็กม.ต้น ทำให้ไทม์ดูน่ารักขึ้นไปอีกในสายตาของไลน์

    "ทำไมหรอคะพี่"

ไทม์เอียงคอสงสัยเพราะว่าในเมื่อเป็นพี่ทำไมไม่ให้เรียกพี่
อะหื้อ! แล้วไลน์ก็เป็นอาการเดียวกับ ไทม์ก่อนหน้านี้ ไทม์ที่เห็นอย่างงั้นก็คิดว่า

    'ปฏิกิริยาแบบนี้หรือว่า? ไม่ๆๆ ไม่หรอกฉันไร้สาระเกินไปละ'

    "เอาเป็นว่าไม่ต้องเรียกตลอดก็ได้ตกลงนะ?"

    "อืม"

    'ถ้าให้เรียกพี่ตลอดฉันหัวใจวายตายแน่ไทม์น้องรัก'

ส่วนไทม์ที่ยังงงอยู่ว่าทำไมก็เออออตามไลน์ไป

    "จริงด้วยเราต้องประกาศว่าเราคือสองพี่น้องอาชญากร"

    "จริงด้วย เราจะทำไงดี"

    "ฆ่าคนหรอ"

ไทม์ตอบเนื่องเธอคุ้นกับการฆ่าดีที่ครอบครัวไลน์ที่สนิทกับไทม์ก็ได้ ความเลือดเย็นมาไม่น้อย และยังมีทักษะนินจาและนักฆ่ามาด้วย

    "อย่าเลยดีกว่า"

ไลน์แต่เธอก็ไม่ได้ชอบการฆ่าโดยไร้เหตุผลซักเท่าไหร่ เพราะที่ฆ่าส่วนใหญ่มักจะเป็น คนในเป้าหมายและงานเท่านั้น ไม่นิยมฆ่าคนบริสุทธิ์

    "ถ้าอย่างนั้น สร้างความเสียหายดีกว่า"

    "จริงด้วยแล้วเธอ จะทำยังไงหรอพลังกาลเวลามันทำลายของได้ที่ไหน"

ไลน์ถามด้วยความสงสัย ก่อนไทม์จะตั้งท่าจะปล่อยหมัด

    "ได้สิดูนี่"

ไทม์ตอบพร้อมกับกำหมัดแล้วปล่อยไปข้างหน้า แล้วก็เกิดแรงดันอากาศตามมาเล็กน้อย 

    "เจ็บนะเนี่ย"

ไทม์ตอบพร้อมจับแขนตัวเองที่ได้รับผลของข้อจำกัดพลัง

    "อะไรน่ะทำไมแรงจัง"

ไลน์ถามอย่างตกใจ พลางเดินเข้าไปดูอาการไทม์

    "ฉันเร่งเวลาที่แขนของตัวเองน่ะเร่งไป10เท่า"

    "ทำอย่างนี้ได้ด้วยหรอเนี่ยคาดไม่ถึงแฮะ"

    "เราไปสร้างความเดือดร้อนกันดีกว่า"

    "ฉันว่าตรงนี้ก็ดีนะไทม์"

ไลน์พูดพร้อมกับมองไปที่เป้าหมายที่เป็นตลาดใหญ่ 

    "อืมพร้อมนะ ฉันจะไม่ใช้หยุดเวลาละกัน"

ไทม์บอกพร้อมกับเร่งเวลาไปที่เท้าของตัวเอง ตอนนี้ตาขวาของเธอเรืองแสงสีแดงออกมามันเป็นข้อจำกัดของพรควมคุมเวลาว่า ตาของเธอต้องเรืองแสงตอนใช้พลัง เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะมันเท่ไงล่ะเลือดจูนิเบียวมันแรง 

ตอนนี้พวกเธอที่อยู่ในชุดที่แปะไว้ตอนก่อนได้ทำการไล่ขโมยของไลน์วาร์ปมาเอาต่อหน้า ส่วนไทม์ใช้ความเร็วจากการเร่งเวลาที่เท้าวิ่งแต่ก็ยังมี ใครบางคนที่มีพลังพิเศษบางอย่างที่ทำให้มองทันอยู่ 

    "อะไรวะนั่นเร็วชะมัด จับให้ได้หัวขโมย!"

    "อะไรเนี่ยเทเลพอร์ตเหรอ อย่ามาดูถูกปีศาจนะ"

    "จับมันเร็วเข้า!"

เกิดความวุ่นวายขึ้นในตลาดแห่งนี้ ไทม์ไลน์ได้ทำการทำลายแผงบางแผง และขโมยของไปแต่ไม่หมด และทุกร้านที่โดนขโมยของไปจะมีกระดาษ [ขอไปละน้า] แปะไว้ทุกร้าน

    "พวกเรามาจากศูนย์ผู้ใช้พลังพิเศษ หลีกทางด้วยเราจะจับพวกนั้นมาเดี๋ยวนี้แหละค่ะ"

คนจากหน่วยงานบางอย่างพยายามจะจับไทม์และไลน์ เหตุการณ์ในตอนนี้เกิดขึ้นในตอนกลางคืน จึงมองค่อนข้างยากว่ามีกี่คน

    "ยอมมอบตัวซะพวกเธอ เราจะได้ยืนยันตัวพวกเธอและพวกเธอจะได้รับโทษสถานเบา"

หนึ่งในนั้นพูดออกมา พร้อมแสดงตราของหน่วยงานออกมาซึ่งไทม์ก็ยิ่งอยากยั่วยุพวกหน่วยงานรัฐบาลพอดี

    "อย่าหวังเลย จับให้ได้ก่อนค่อยพูดดีกว่า"

ไทม์พูดออกมาแบบจูนิเบียว ทำให้ฟังไม่ออกว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ซึ่งไลน์ก็ค่อนข้างตกใจกับเสียงแปลกๆของไทม์เช่นกัน 

   "เสียงอะไรของเธอน่ะ"

    "เสียงหน้ากระจกของฉันเองเธอก็ทำด้วยสิ"

ไทม์ตอบพร้อมบอกให้ไลน์ทำตาม ตอนแรกไลน์ก็กะไม่ทำแต่เจอสายอ้อนวอนไทม์เข้าไป เลยต้องทำตามที่บอกในที่สุดๆ

    "งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ เรย์ลุยเลย"

หนึ่งในสามของคนในนั้นให้สัญญาณทั้งหมดพุ่งเข้าหาพวกไทม์ ที่กำลังท้าทายอยู่

   "ได้เลยซากะ!สนับสนุนด้วยเบล"

รุยขานรับคำของซากะและบอกกับเบล ซากะได้ทำการจับอากาศรอบมือของเธอ และกำไว้ถึงเหมือนจะไม่มีอะไรแต่สัญชาตญาณของไทม์บอกว่า มันอันตรายถึงจะไม่มากแต่ก็ยังทำร้ายพวกเธอได้ ซากะพลังพิเศษของเธอคือการทำให้ทุกสิ่งแข็งตัว แต่ต้องแตะเท่านั้นหากเป็นของแข็งอยู่แล้วสามารถทำให้คงสถานะความแข็งเป็นพิเศษนั้นได้ต่อให้ไม่อยู่ในมือ แต่หากสิ่งนั้นเป็นของเหลวหรือแก๊สต้องติดมือเท่านั้น หลังใช้จะกระหายน้ำมากซากะได้พุ่งเข้ามาแต่ไทม์ไลน์หลบได้ แต่ในขณะนั้นเองหินรอบตัวของไทม์ไลน์ ก็พุ่งเข้าใส่ทั้งสอง นี่คือพลังพิเศษของเบล ความคุมหิน

    "ควมคุมหินงั้นสินะ ส่วนอีกคนคงเป็นเปลี่ยนสถานะเป็นของแข็ง"

    "ระวังตัวด้วยพวกนั้นไม่ธรรมดา"

รุยได้เพิ่มแรงโน้มถ่วงตรงที่ที่ไทม์ไลน์อยู่ แต่ไทม์ได้กางโล่กาลเวลาจึงทำให้ไร้ผล

    "แรงโน้มถ่วงงั้นหรอน่าสนใจแฮะ"

    "อย่าพยายามเลยพวกเธอสู้พวกเราไม่ได้หรอก"

ไลน์ตอบไปด้วยเสียงที่ดัดให้ดูเบียว เธอดูอายมากแต่ก็ยังพอไปวัดไปวาได้ 

    "หน็อย อย่ามาดูถูกกันนะ"

รุยได้พูดออกอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ก่อนที่จะทำอะไรต่อไทม์และไลน์ได้ใช้พลังพิเศษของตนในการทำให้ทั้งสามสลบ ไทม์ใช้หมัดต่อยท้องจนสลบสองคน และไลน์ก็สับเข้าที่ต้นคอเนื่องจากตอนนี้พวกเธอเป็นแวมไพร์ทำให้แรงเยอะกว่าปกติเล็กน้อยและบวกกันพรของไทม์ทำให้เธอมีแรงเยอะกว่าเดิมอีก ในตอนสุดท้ายทั้งสองได้แสยะยิ้มมองดูร่างของคนในหน่วยงานล้มลง ทำให้เบลเห็นเขี้ยวที่โผล่ออกมาของไทม์และไลน์

    "แวมไพร์..งั้นเหรอ"

แล้วเธอก็สลบไป พร้อมภาพติดตาของเขี้ยวของทั้งไทม์และไลน์

    "ชักจักระหายแล้วสิดื่มน้ำก็ไม่ช่วยเลย"

    "ฉันด้วยเป็นอะไรเนี่ย"

แล้วพวกเธอก็มองไปที่คอของกันและกัน มันช่างน่าดึงดูดเสียจริง

    'อึก แย่แล้วสิ' 

นึกแล้วก็แล้วกลืนน้ำลาย เขี้ยวก็ยาวออกมาน้ำลายก็ไหล 

    'แบบนี้ไม่ดีแน่ๆ'