ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1ความลับจากไวท์โรส
DEAD OF PRINCESS
ภาคพื้นดิน.....
“เอี๊ยด ๆ................โครม” เสียงรถที่บึ่งมาด้วยความเร็ว และพุ่งเข้าข้างทางเสียงดังลั่นไปทั่วละแวกนั้น สักพักหน่วยกู้ภัย และรถพยาบาลก็วิ่งมาจอด ในบริเวณที่เกิดเหตุ และนำผู้ที่ได้รับบาดเจ็บออกมาภายนอกตัวรถ ซึ่งภายในรถมีหญิงสาว 2 คนได้รับบาดเจ็บ ทั้งสองคนถูกนำส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน แมนดี้ บาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่ซินเซียร์ยังอยู่ในความดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิด
ตำรวจได้มาสอบปากคำกับแมนดี้ และบอกว่า บริเวณนั้นมีอุบัติเหตุบ่อยครั้ง แต่ไม่เคยมีเหตุการณ์ที่รุนแรงแบบนี้มาก่อนเลย แมนดี้นั่งเงียบนึกถึงช่วงเวลาก่อนที่รถจะเสียหลัก แมนดี้คิดว่าไม่น่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้เพราะก่อนเกิดเหตุ ซินเซียร์ขับรถอย่างปกติและไม่มีอะไรตัดหน้ารถ แมนดี้ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก็ออกไปรอดูอาการซินเซียร์ 1 ชั่วโมงผ่านไปแพทย์ที่อยู่ในห้องฉุกเฉินยังไม่มีใครก้าวออกมาจากภายในห้องนั้น เมื่อผ่านไปอีก 1 ชั่วโมง แพทย์ออกมาและเรียกพบแมนดี้เพื่อพูดถึงอาการของซินเซียร์
“อาการภายนอกแค่บาดเจ็บเล็กน้อย...แต่ที่น่าแปลก...” แพทย์พูดแล้วเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง
“เกิดอะไรขึ้นคะ.........” แมนดี้ถามอย่างตื่นตระหนก
“ชีพจรเธอเต้นแล้วหยุดเป็นพักๆจนบางที..เราก็คิดว่าเธออาจจะไม่รอด..แต่มันกลับเต้นขึ้นมาอีกครั้งสลับอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ซึ่งเป็นเคสที่ทางเราไม่เคยพบมาก่อน”
“......................................” แมนดี้เงียบซึ่งก็แปลกใจกับอาการที่เกิดขึ้น
“ถ้ายังงั้นผมขอ..รอดูอาการเธออีก 3 วัน...ส่วนคุณกลับบ้านได้ครับ”
“ค่ะ.......................” แมนดี้ฟังจบก็เดินออกจากห้องและไปยืนมองซินเซียร์ผ่านกระจกหน้าห้องฉุกเฉิน ซึ่งเธอมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
ขณะที่แมนดี้นั่งรถกลับบ้าน ผ่านที่เกิดเหตุ เธอเหลือบไปเห็นดอกกุหลาบสีขาวและตัวหนังสือที่สลักบนต้นไม้ที่ถูกชน เธอสั่งหยุดรถและลงไปอ่านข้อความนั้น
“เจ้าคือสิ่งที่สวยงาม และข้าได้พบเจ้าแล้ว....” แมนดี้อ่านจบพลางเอื้อมมือขึ้นจะไปหยิบดอกกุหลาบนั้น แต่เพียงชั่ววินาที ดอกกุหลาบสีขาว กลับเหี่ยวและแห้งและข้อความสลักบนต้นไม้ก็จางหายไปแมนดี้ตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอเดินกลับขึ้นรถด้วยความกลัว
เช้าวันต่อมาแมนดี้มาเยี่ยมซินเซียร์ ซึ่งแพทย์ได้บอกว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาซินเซียร์อาการดีขึ้นมากทำให้แพทย์ที่เป็นผู้รักษาแปลกใจกับอาการของเธอ
“โอ้..ซินเซียร์..ฉันดีใจที่เธอปลอดภัย..” แมนดี้เดินมาที่ห้องผู้ป่วยและเปิดประตูทักทายซินเซียร์ที่มีสีหน้าสดใสขึ้นกว่าเดิมมาก แต่สายตาของแมนดี้ก็พลันเหลือบไปเห็นดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่วางอยู่ข้างเตียงซินเซียร์ แมนดี้เริ่มใจสั่นและรู้สึกหนาวขึ้นมาทันที
“เอ่อ...ซินเซียร์..เธอเอากุหลาบนั่นมาจากไหน” แมนดี้ถามซินเซียร์ที่หันไปมองดูกุหลาบขาวนั้นอย่างมีความสุข
“เมื่อคืนชั้นเห็นแสงสีขาวพุ่งเข้ามาทางหน้าต่าง แล้วก็มีชายรูปงามยืนถือกุหลาบช่อนี้ส่งให้ฉันแล้วเขาก็หายไป” ซินเซียร์พูดและจ้องไปที่กุหลาบอย่างไม่วางตา
“ใช่!! .........” ซินเซียร์พูดเสียงดังขึ้นเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ แต่แมนดี้ยังเงียบและคอยฟังเหตุการณ์แปลกๆของซินเซียร์
“เทเรซ่า.....ชายคนนั้นเรียกชั้นว่าเทเรซ่า เจ้าหญิงแห่งความตาย” ซินเซียร์มีสีหน้าเปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นแววตาที่เศร้าหมองทันทีที่พูดจบ
\"เขามองชั้นด้วยสายตาที่ดูอ่อนโยน แต่นัยย์ตาเขาเหมือนแฝงบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวไว้ภายใน\" พูดจบซินเซียร์หลับตาลงนอนอย่างช้าๆ โดยไม่ได้สนใจแมนดี้
“แล้วพรุ่งนี้เช้าชั้นจะมารับเธอกลับบ้าน...”แมนดี้ก้มลงกระซิบที่หูซินเซียร์เบาๆ
ในคืนนั้นเอง.... “แว๊บ!!!..........” แสงสีขาวที่สว่างจ้าลอดผ่านเข้ามาในห้องซินเซียร์ทำให้เธอค่อยๆลืมตามองไปที่แสงนั้น เงาของชายรูปร่างสูงค่อยๆปรากฏขึ้นมาให้เห็น ซินเซียร์พยายามจะลุกขึ้นจากเตียง แต่เธอไม่สามารถลุกขึ้นได้ ร่างกายของเธอเหมือนดังถูกตรึงไว้กับเตียง ซินเซียร์มองไปที่ใบหน้าของชายในเงานั้น
“เจ้าหญิง...ยินดีที่ได้พบท่านอีกครั้ง” เสียงชายหนุ่มพูดขึ้นทักทาย
“คะ..คะ...คุณเป็นใคร” ซินเซียร์พูดละล่ำละลัก ทั้งพยายามจะขยับตัวขึ้นแต่ก็ไม่สามารถทำได้
“ข้าเป็นทูตเบื้องซ้ายของเจ้าหญิง.....ข้าอาร์คีรีอัส” ชายหนุ่มพูดพร้อมก้มลงคำนับ แล้วเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับดวงตาประกายสีแดง ซินเซียร์จ้องที่ดวงตาคู่นั้นพยายามดิ้นรน ที่จะลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็ไร้ซึ่งแรงที่จะลุกขึ้น
“ อย่าพยายามเลยท่าน...ตอนนี้ท่านไม่มีแม้แต่แรงที่จะก้าวเดินอย่าฝืนตัวเองเลย” อาร์คีรีอัสจ้องมาที่ใบหน้าของซินเซียร์แล้วยิ้มกริ่มที่มุมปาก “คุณต้องการอะไร!!...” ซินเซียร์ตะโกนใส่
“ข้าต้องการเพียงอำนาจวิเศษจากท่านเพื่อความเป็นใหญ่ในทั้ง 3 ภพ” อาร์คีรีอัสลุกขึ้นและเดินเข้ามาใกล้ซินเซียร์ แสงสีแดงคล้ายประกายไฟลุกโชนขึ้นจากตัวเขาสว่างจ้าทั่วห้อง ซินเซียร์พยายามลืมตามองแต่แสงประกายไปสีแดงสว่างจ้าเกินกว่าที่มนุษย์ธรรมดาอย่างเธอจะลืมตาขึ้นมาได้ ซินเซียร์รู้สึกได้ถึงความรู้สึกร้อนผ่าวที่อยู่รอบๆตัวเธอ แต่ทว่าในใจเธอกลับรู้สึกร้อนยิ่งกว่า ซินเซียร์กรีดร้องอย่างสุดเสียง ร่างกายเหมือนมีพลังที่กดทับจนขยับไม่ได้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกร้อนรนมากขึ้นอีก
“ปึง........” เสียงแพทย์และพยาบาล วิ่งกรูกันเข้ามาตามเสียงร้องของซินเซียร์ ประกายไฟสีแดงหายวับลงไปพร้อมกับอาคีรีอัส เหลือเพียงซินเซียร์ที่นอนกระหืดกระหอบอยู่บนเตียงอย่างคนสิ้นแรง แพทย์และพยาบาล ต้องให้น้ำเกลือซินเซียร์เพราะร่างกายของเธออ่อนล้าและหน้าตาซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด พร้อมทั้งให้ยาระงับประสาทเนื่องจากซินเซียร์มีอาการคลุ้มคลั่งกรีดร้อง ไม่ยอมให้ใครแตะต้องตัวเธอ อาจเป็นไปได้ว่าความร้อนแรงจากแสงนั่นจะทำให้ตัวเธอรู้สึกแสบร้อนไปทั้งตัวก็เป็นได้
เวลา ตี5 ท้องฟ้าใกล้จะสว่างขึ้นเรื่อยๆ ซินเซียร์ค่อยๆลืมตาด้วยความเหนื่อยอ่อนจากเหตุการณ์เมื่อคืน มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ทางซ้ายของเตียงคนไข้ สายตาอันอ่อนโยนมองดูซินเซียร์เหมือนดั่งกำลังปลอบประโลมเธออยู่ ซินเซียร์หันมาและยิ้มให้เขา พร้อมกับที่เขายื่นกุหลาบสีขาวมาให้ “ช่วยชั้นด้วย...คุณช่วยชั้นได้” ซินเซียร์ค่อยๆพูดออกมาด้วยเสียงที่แหบแห้ง ชายหนุ่มมองที่เธอแล้วส่ายหน้า และตอบเธอไปว่า
“ไม่มีใครช่วยท่านได้เจ้าหญิง.....มีเพียงตัวท่านเท่านั้นที่จะช่วยท่านได้”
“ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงอะไรทั้งนั้น...ฉันขอให้เรื่องไร้สาระพวกนี้มันจบไปซักที”
“มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระอย่างที่ท่านพูด..นี่เป็นเพียงการเริ่มต้น..กุหลาบเหล่านี้จะทำให้ท่านได้กลับไปสู่อดีตเอง” ชายหนุ่มพูดเป็นนัยแล้วเดินถอยห่างออกจากตัวซินเซียร์เหมือนจะเดินจากไป
“อาร์คีรีอัส...เค้าเป็นใคร…” ซินเซียร์ตัดสินใจถามชายหนุ่มทั้งๆที่ไม่รู้ว่า ชายหนุ่มจะรู้จักกับอาร์คีรีอัสหรือไม่ชายหนุ่มหยุดชะงักแล้วหันกลับมา
“เค้ามาที่นี่งั้นหรอ...”
“ใช่....เมื่อคืนนี้...เค้าทำให้ชั้นแสบร้อนไปหมดทั้งตัว”
“เวทย์แห่งโลกันต์!!....ท่านควรระวังตัวจากเจ้านั่นไว้...สิ่งนี้มันจะคุ้มครองท่าน” ชายหนุ่มยื่นผลึกรูปร่างกลมมนคล้องคอให้แก่ซินเซียร์ ซินเซียร์ยื่นมือรับและก้มลองมองดูอย่างประหลาดใจ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เค้าก็หายไปเสียแล้ว
“แกร๊ก...” เสียงประตูเปิดค่อยๆเลื่อนเข้ามา ซินเซียร์จ้องไปที่ประตูอย่างไม่วางตา
“เธอ....ลุกขึ้นมาทำไมซินเซียร์” แมนดี้ตกใจที่เห็นซินเซียร์ลุกขึ้นมานั่ง
“ชั้นแค่ลุกขึ้นมานั่ง....ไม่เห็นจะต้องตกใจเลย”
“หมอเล่าเรื่องเธอเมื่อคืนแล้ว....มันเกิดอะไรขึ้น” แมนดี้ถามซินเซียร์อย่างสงสัย
“ขอน้ำหน่อยสิ...ฉันแสบคอ” ซินเซียร์กระหายน้ำเพราะตั้งแต่เมื่อคืนเธอยังไม่มีน้ำผ่านลงคอเลย
“พักนี้มีเรื่องเกิดขึ้นบ่อยนะ... “-------“เมื่อคืนมีกุหลาบสีขาว...วางเกลื่อนไปหมดไม่รู้ว่ามาได้ยังไง”
“แมนดี้เธอว่าไงนะ...กุหลาบสีขาว...” ซินเซียร์ถามแล้วนึกถึงสิ่งที่ชายหนุ่มพูด เธอรีบลุกขึ้นดึงสายน้ำเกลือออก แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าวิ่งออกจากโรงพยาบาลทันที
“เธอไปไหนไม่ได้.......เธอยังไม่แข็งแรงนะ” แมนดี้ร้องห้าม
“ชั้นจะต้องรู้ความลับของกุหลาบสีขาวนั้นให้ได้....”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ภาคเหนือพื้นโลก....
ณ ..อาณาจักรไวท์โรสอันมืดมิดที่อยู่เหนือชั้นบรรยากาศโลกในแนวตั้งฉาก เหล่าภูตและความชั่วร้ายได้ปกคลุมอาณาจักรไวท์โรสมาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน ความปั่นป่วนภายในยังไม่จบไม่สิ้น เพราะเหล่านักเวทย์และนักรบแห่งไวท์โรสที่แข็งแกร่งยังคงพยายามต่อสู้เพื่ออาณาจักรของตนเองแม้ว่ากำลังนั้นเริ่มจะด้อยกว่าความชั่วร้ายมากขึ้นเต็มที ความหวังสุดท้ายของพวกเขาคือเจ้าหญิงองค์เดียวแห่งไวท์โรสที่ต้องคำสาปของเมอร์ดูลัส ให้เป็นตัวแทนของทูตแห่งความตาย ไม่มีใครล่วงรู้ว่าการแก้คำสาปของเจ้าหญิงและอาณาจักรไวท์โรสจะรอดพ้นวิกฤตไปได้อย่างไร นอกเสียจากเมอร์ดูลัส เจ้าแห่งมนต์ดำและอำนาจมืด........................................
ภาคพื้นดิน.....
“เอี๊ยด ๆ................โครม” เสียงรถที่บึ่งมาด้วยความเร็ว และพุ่งเข้าข้างทางเสียงดังลั่นไปทั่วละแวกนั้น สักพักหน่วยกู้ภัย และรถพยาบาลก็วิ่งมาจอด ในบริเวณที่เกิดเหตุ และนำผู้ที่ได้รับบาดเจ็บออกมาภายนอกตัวรถ ซึ่งภายในรถมีหญิงสาว 2 คนได้รับบาดเจ็บ ทั้งสองคนถูกนำส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน แมนดี้ บาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่ซินเซียร์ยังอยู่ในความดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิด
ตำรวจได้มาสอบปากคำกับแมนดี้ และบอกว่า บริเวณนั้นมีอุบัติเหตุบ่อยครั้ง แต่ไม่เคยมีเหตุการณ์ที่รุนแรงแบบนี้มาก่อนเลย แมนดี้นั่งเงียบนึกถึงช่วงเวลาก่อนที่รถจะเสียหลัก แมนดี้คิดว่าไม่น่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้เพราะก่อนเกิดเหตุ ซินเซียร์ขับรถอย่างปกติและไม่มีอะไรตัดหน้ารถ แมนดี้ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก็ออกไปรอดูอาการซินเซียร์ 1 ชั่วโมงผ่านไปแพทย์ที่อยู่ในห้องฉุกเฉินยังไม่มีใครก้าวออกมาจากภายในห้องนั้น เมื่อผ่านไปอีก 1 ชั่วโมง แพทย์ออกมาและเรียกพบแมนดี้เพื่อพูดถึงอาการของซินเซียร์
“อาการภายนอกแค่บาดเจ็บเล็กน้อย...แต่ที่น่าแปลก...” แพทย์พูดแล้วเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง
“เกิดอะไรขึ้นคะ.........” แมนดี้ถามอย่างตื่นตระหนก
“ชีพจรเธอเต้นแล้วหยุดเป็นพักๆจนบางที..เราก็คิดว่าเธออาจจะไม่รอด..แต่มันกลับเต้นขึ้นมาอีกครั้งสลับอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ซึ่งเป็นเคสที่ทางเราไม่เคยพบมาก่อน”
“......................................” แมนดี้เงียบซึ่งก็แปลกใจกับอาการที่เกิดขึ้น
“ถ้ายังงั้นผมขอ..รอดูอาการเธออีก 3 วัน...ส่วนคุณกลับบ้านได้ครับ”
“ค่ะ.......................” แมนดี้ฟังจบก็เดินออกจากห้องและไปยืนมองซินเซียร์ผ่านกระจกหน้าห้องฉุกเฉิน ซึ่งเธอมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด
ขณะที่แมนดี้นั่งรถกลับบ้าน ผ่านที่เกิดเหตุ เธอเหลือบไปเห็นดอกกุหลาบสีขาวและตัวหนังสือที่สลักบนต้นไม้ที่ถูกชน เธอสั่งหยุดรถและลงไปอ่านข้อความนั้น
“เจ้าคือสิ่งที่สวยงาม และข้าได้พบเจ้าแล้ว....” แมนดี้อ่านจบพลางเอื้อมมือขึ้นจะไปหยิบดอกกุหลาบนั้น แต่เพียงชั่ววินาที ดอกกุหลาบสีขาว กลับเหี่ยวและแห้งและข้อความสลักบนต้นไม้ก็จางหายไปแมนดี้ตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอเดินกลับขึ้นรถด้วยความกลัว
เช้าวันต่อมาแมนดี้มาเยี่ยมซินเซียร์ ซึ่งแพทย์ได้บอกว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาซินเซียร์อาการดีขึ้นมากทำให้แพทย์ที่เป็นผู้รักษาแปลกใจกับอาการของเธอ
“โอ้..ซินเซียร์..ฉันดีใจที่เธอปลอดภัย..” แมนดี้เดินมาที่ห้องผู้ป่วยและเปิดประตูทักทายซินเซียร์ที่มีสีหน้าสดใสขึ้นกว่าเดิมมาก แต่สายตาของแมนดี้ก็พลันเหลือบไปเห็นดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่วางอยู่ข้างเตียงซินเซียร์ แมนดี้เริ่มใจสั่นและรู้สึกหนาวขึ้นมาทันที
“เอ่อ...ซินเซียร์..เธอเอากุหลาบนั่นมาจากไหน” แมนดี้ถามซินเซียร์ที่หันไปมองดูกุหลาบขาวนั้นอย่างมีความสุข
“เมื่อคืนชั้นเห็นแสงสีขาวพุ่งเข้ามาทางหน้าต่าง แล้วก็มีชายรูปงามยืนถือกุหลาบช่อนี้ส่งให้ฉันแล้วเขาก็หายไป” ซินเซียร์พูดและจ้องไปที่กุหลาบอย่างไม่วางตา
“ใช่!! .........” ซินเซียร์พูดเสียงดังขึ้นเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ แต่แมนดี้ยังเงียบและคอยฟังเหตุการณ์แปลกๆของซินเซียร์
“เทเรซ่า.....ชายคนนั้นเรียกชั้นว่าเทเรซ่า เจ้าหญิงแห่งความตาย” ซินเซียร์มีสีหน้าเปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นแววตาที่เศร้าหมองทันทีที่พูดจบ
\"เขามองชั้นด้วยสายตาที่ดูอ่อนโยน แต่นัยย์ตาเขาเหมือนแฝงบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวไว้ภายใน\" พูดจบซินเซียร์หลับตาลงนอนอย่างช้าๆ โดยไม่ได้สนใจแมนดี้
“แล้วพรุ่งนี้เช้าชั้นจะมารับเธอกลับบ้าน...”แมนดี้ก้มลงกระซิบที่หูซินเซียร์เบาๆ
ในคืนนั้นเอง.... “แว๊บ!!!..........” แสงสีขาวที่สว่างจ้าลอดผ่านเข้ามาในห้องซินเซียร์ทำให้เธอค่อยๆลืมตามองไปที่แสงนั้น เงาของชายรูปร่างสูงค่อยๆปรากฏขึ้นมาให้เห็น ซินเซียร์พยายามจะลุกขึ้นจากเตียง แต่เธอไม่สามารถลุกขึ้นได้ ร่างกายของเธอเหมือนดังถูกตรึงไว้กับเตียง ซินเซียร์มองไปที่ใบหน้าของชายในเงานั้น
“เจ้าหญิง...ยินดีที่ได้พบท่านอีกครั้ง” เสียงชายหนุ่มพูดขึ้นทักทาย
“คะ..คะ...คุณเป็นใคร” ซินเซียร์พูดละล่ำละลัก ทั้งพยายามจะขยับตัวขึ้นแต่ก็ไม่สามารถทำได้
“ข้าเป็นทูตเบื้องซ้ายของเจ้าหญิง.....ข้าอาร์คีรีอัส” ชายหนุ่มพูดพร้อมก้มลงคำนับ แล้วเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับดวงตาประกายสีแดง ซินเซียร์จ้องที่ดวงตาคู่นั้นพยายามดิ้นรน ที่จะลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็ไร้ซึ่งแรงที่จะลุกขึ้น
“ อย่าพยายามเลยท่าน...ตอนนี้ท่านไม่มีแม้แต่แรงที่จะก้าวเดินอย่าฝืนตัวเองเลย” อาร์คีรีอัสจ้องมาที่ใบหน้าของซินเซียร์แล้วยิ้มกริ่มที่มุมปาก “คุณต้องการอะไร!!...” ซินเซียร์ตะโกนใส่
“ข้าต้องการเพียงอำนาจวิเศษจากท่านเพื่อความเป็นใหญ่ในทั้ง 3 ภพ” อาร์คีรีอัสลุกขึ้นและเดินเข้ามาใกล้ซินเซียร์ แสงสีแดงคล้ายประกายไฟลุกโชนขึ้นจากตัวเขาสว่างจ้าทั่วห้อง ซินเซียร์พยายามลืมตามองแต่แสงประกายไปสีแดงสว่างจ้าเกินกว่าที่มนุษย์ธรรมดาอย่างเธอจะลืมตาขึ้นมาได้ ซินเซียร์รู้สึกได้ถึงความรู้สึกร้อนผ่าวที่อยู่รอบๆตัวเธอ แต่ทว่าในใจเธอกลับรู้สึกร้อนยิ่งกว่า ซินเซียร์กรีดร้องอย่างสุดเสียง ร่างกายเหมือนมีพลังที่กดทับจนขยับไม่ได้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกร้อนรนมากขึ้นอีก
“ปึง........” เสียงแพทย์และพยาบาล วิ่งกรูกันเข้ามาตามเสียงร้องของซินเซียร์ ประกายไฟสีแดงหายวับลงไปพร้อมกับอาคีรีอัส เหลือเพียงซินเซียร์ที่นอนกระหืดกระหอบอยู่บนเตียงอย่างคนสิ้นแรง แพทย์และพยาบาล ต้องให้น้ำเกลือซินเซียร์เพราะร่างกายของเธออ่อนล้าและหน้าตาซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด พร้อมทั้งให้ยาระงับประสาทเนื่องจากซินเซียร์มีอาการคลุ้มคลั่งกรีดร้อง ไม่ยอมให้ใครแตะต้องตัวเธอ อาจเป็นไปได้ว่าความร้อนแรงจากแสงนั่นจะทำให้ตัวเธอรู้สึกแสบร้อนไปทั้งตัวก็เป็นได้
เวลา ตี5 ท้องฟ้าใกล้จะสว่างขึ้นเรื่อยๆ ซินเซียร์ค่อยๆลืมตาด้วยความเหนื่อยอ่อนจากเหตุการณ์เมื่อคืน มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ทางซ้ายของเตียงคนไข้ สายตาอันอ่อนโยนมองดูซินเซียร์เหมือนดั่งกำลังปลอบประโลมเธออยู่ ซินเซียร์หันมาและยิ้มให้เขา พร้อมกับที่เขายื่นกุหลาบสีขาวมาให้ “ช่วยชั้นด้วย...คุณช่วยชั้นได้” ซินเซียร์ค่อยๆพูดออกมาด้วยเสียงที่แหบแห้ง ชายหนุ่มมองที่เธอแล้วส่ายหน้า และตอบเธอไปว่า
“ไม่มีใครช่วยท่านได้เจ้าหญิง.....มีเพียงตัวท่านเท่านั้นที่จะช่วยท่านได้”
“ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงอะไรทั้งนั้น...ฉันขอให้เรื่องไร้สาระพวกนี้มันจบไปซักที”
“มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระอย่างที่ท่านพูด..นี่เป็นเพียงการเริ่มต้น..กุหลาบเหล่านี้จะทำให้ท่านได้กลับไปสู่อดีตเอง” ชายหนุ่มพูดเป็นนัยแล้วเดินถอยห่างออกจากตัวซินเซียร์เหมือนจะเดินจากไป
“อาร์คีรีอัส...เค้าเป็นใคร…” ซินเซียร์ตัดสินใจถามชายหนุ่มทั้งๆที่ไม่รู้ว่า ชายหนุ่มจะรู้จักกับอาร์คีรีอัสหรือไม่ชายหนุ่มหยุดชะงักแล้วหันกลับมา
“เค้ามาที่นี่งั้นหรอ...”
“ใช่....เมื่อคืนนี้...เค้าทำให้ชั้นแสบร้อนไปหมดทั้งตัว”
“เวทย์แห่งโลกันต์!!....ท่านควรระวังตัวจากเจ้านั่นไว้...สิ่งนี้มันจะคุ้มครองท่าน” ชายหนุ่มยื่นผลึกรูปร่างกลมมนคล้องคอให้แก่ซินเซียร์ ซินเซียร์ยื่นมือรับและก้มลองมองดูอย่างประหลาดใจ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เค้าก็หายไปเสียแล้ว
“แกร๊ก...” เสียงประตูเปิดค่อยๆเลื่อนเข้ามา ซินเซียร์จ้องไปที่ประตูอย่างไม่วางตา
“เธอ....ลุกขึ้นมาทำไมซินเซียร์” แมนดี้ตกใจที่เห็นซินเซียร์ลุกขึ้นมานั่ง
“ชั้นแค่ลุกขึ้นมานั่ง....ไม่เห็นจะต้องตกใจเลย”
“หมอเล่าเรื่องเธอเมื่อคืนแล้ว....มันเกิดอะไรขึ้น” แมนดี้ถามซินเซียร์อย่างสงสัย
“ขอน้ำหน่อยสิ...ฉันแสบคอ” ซินเซียร์กระหายน้ำเพราะตั้งแต่เมื่อคืนเธอยังไม่มีน้ำผ่านลงคอเลย
“พักนี้มีเรื่องเกิดขึ้นบ่อยนะ... “-------“เมื่อคืนมีกุหลาบสีขาว...วางเกลื่อนไปหมดไม่รู้ว่ามาได้ยังไง”
“แมนดี้เธอว่าไงนะ...กุหลาบสีขาว...” ซินเซียร์ถามแล้วนึกถึงสิ่งที่ชายหนุ่มพูด เธอรีบลุกขึ้นดึงสายน้ำเกลือออก แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าวิ่งออกจากโรงพยาบาลทันที
“เธอไปไหนไม่ได้.......เธอยังไม่แข็งแรงนะ” แมนดี้ร้องห้าม
“ชั้นจะต้องรู้ความลับของกุหลาบสีขาวนั้นให้ได้....”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ภาคเหนือพื้นโลก....
ณ ..อาณาจักรไวท์โรสอันมืดมิดที่อยู่เหนือชั้นบรรยากาศโลกในแนวตั้งฉาก เหล่าภูตและความชั่วร้ายได้ปกคลุมอาณาจักรไวท์โรสมาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน ความปั่นป่วนภายในยังไม่จบไม่สิ้น เพราะเหล่านักเวทย์และนักรบแห่งไวท์โรสที่แข็งแกร่งยังคงพยายามต่อสู้เพื่ออาณาจักรของตนเองแม้ว่ากำลังนั้นเริ่มจะด้อยกว่าความชั่วร้ายมากขึ้นเต็มที ความหวังสุดท้ายของพวกเขาคือเจ้าหญิงองค์เดียวแห่งไวท์โรสที่ต้องคำสาปของเมอร์ดูลัส ให้เป็นตัวแทนของทูตแห่งความตาย ไม่มีใครล่วงรู้ว่าการแก้คำสาปของเจ้าหญิงและอาณาจักรไวท์โรสจะรอดพ้นวิกฤตไปได้อย่างไร นอกเสียจากเมอร์ดูลัส เจ้าแห่งมนต์ดำและอำนาจมืด........................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น