เรื่องเล่าและนิทานจากเว็บต่างๆ

ลำดับตอนที่ #2 : สลับเสียง

สิงโตเบิ้มอาศัยอยู่ในป่า   สัตว์ทั้งหลายต่างก็ชมว่าเบิ้มเป็นสิงโตรูปหล่อ
แต่เมื่อเบิ้มอ้าปากส่งเสียงคำรามผองสัตว์กลับงุนงง   เพราะเสียงคำรามของเบิ้ม
แทนที่จะมีอำนาจ   กลับกลายเป็นเสียงแหลมเล็กคล้ายเสียงหนู   เบิ้มอับอายขายหน้ามาก
ต้องหลบลี้หนีหน้าสัตว์อื่นๆ   เข้าไปซ่อนตัวอยู่ในป่าลึก

หนูจี๊ดอยู่ในป่าเดียวกับเบิ้ม   เป็นที่รักของเพื่อนฝูง   แต่พอหนูจี๊ด

จนกระทั่งวันหนึ่ง   หนูจี๊ดมาพบสิงโตเบิ้มโดยบังเอิญ

ทั้งสองยืนจ้องกันอยู่นาน   ต่างก็สงสัยในสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้น
"เอ๊ะ  แม่หนูน้อย   เสียงคำรามของเธอน่ะ   น่าจะเป็นเสียงของฉันนะ"
"เออ   แล้วท่านก็ร้องเหมือนเสียงที่ฉันควรจะร้องเหมือนกัน"   หนูจี๊ดพูด
"งั้นเรามาร่วมมือกัน"   สัตว์ทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

แล้วหนูจี๊ดก็คลานขึ้นไปซ่อนตัวอยู่ในขนรุงรังบนหัวสิงโตเบิ้ม
และพากันเดินออกจากป่าลึกอย่างมั่นใจ   เมื่อสิงโตเบิ้มพบเพื่อนสิงโต
หนูจี๊ดก็จะส่งเสียงคำรามแทน   เพื่อนสิงโตก็ชมว่าเสียงคำรามของเบิ้ม
ดูมีอำนาจสมกับรูปร่างที่สง่างาม

แต่ในเวลาที่หนูจี๊ดไปเยี่ยมเพื่อนหนู   สิงโตเบิ้มจะก้มหัวต่ำลงแล้วส่งเสียงร้องจี๊ดๆ
"ดีจริงที่เธอร้องได้เหมือนพวกเราแล้ว"   เพื่อนหนูชอบใจ
"กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมเถอะนะ"   เพื่อนๆชักชวน แต่หนูจี๊ดส่ายหัว
"ฉันอยู่อย่างนี้แหละ   ดีที่สุดแล้ว"   หนูจี๊ดบอกเพื่อนพร้อมกับหลิ่วตาให้สิงโตเบิ้ม
ส่งเสียงร้องเสียงที่ออกมากลับดังก้องป่าราวกับเสียงคำรามจนเพื่อนๆตกอกตกใจ
"ไปให้พ้นนะ   เสียงเธอดังหนวกหูจะตาย"   เพื่อนหนูไล่
หนูจี๊ดเสียใจมาก   ต้องย้ายที่อยู่เข้าไปอาศัยในป่าลึก
หนูจี๊ดตกใจกลัวกระโดดถอยหลังส่งเสียงคำรามลั่น   สิงโตเบิ้มก็กระโดดโหยง
ด้วยความประหลาดใจส่งเสียงร้องจี๊ดๆ

"เราทั้งสองต้องอยู่คู่กัน"