จริงๆหลอกๆ บอกว่ารักกัน

ลำดับตอนที่ #1 : ยัยลูกชิ้น

 ปิ๊บ ..ปิ๊บๆ…ปิ๊บๆๆ…ปิ๊บๆๆๆ…

โอ๊ย…ใครโทรมาเอาตอนนี้เนี่ย  รู้มั้ยว่าคนกำลังปวดฉี่….อู้ยยย….. “ฮัลโหล น่านครายน่ะ!”
“ นี่…ทำไมต้องตะคอกเสียงใส่ช้านด้วยฮ้ะ….ยัยหัวโต!”  เอ…ใครนะเสียงคุ้นๆ….อ๋อ...
“ เอ่อ…ว่าไงจ๊ะที่รัก…เพิ่งเจอกันเมื่อเช้านี่เอง คิดถึงเราล่ะสิถึงได้โทรมาหาเนี่ย ฮิฮิ” ^.^
“ บ้าหรอ ใครจะไปคิดถึงคนหัวโตๆอย่างเธอล่ะ  แล้วก็อย่ามาเรียกฉันว่าที่รักด้วยนะ มันขยะแขยงเป็นบ้าเลย”
555..นี่เขินก็บอกมาเหอะน่า  ก็นายเป็นที่รักของฉันจริงๆนี่นา ชิ ทำเป็นด่า  เดี๋ยวฉันจะเรียกนายอย่างนี้ตลอดไปเลย คอยดูสิ
“ว่าแต่โทรมาหาชิ้นได้น่ะมีอะไรหรอจ๊ะกู๊ด”
“ก็แค่จะบอกว่าพรุ่งนี้ 10โมงเช้าเจอกันหน้าโรงหนังนะ   อย่าาาาสายล่ะ แค่นี้นะ บาย” ตู๊ดๆ…ๆๆๆ
อ้าว เฮ้ย อะไรเนี่ยนึกจะวางก็วาง แล้วถามช้านรึยังย่ะว่าฉันจะไปกับนายรึปล่าว   เฮ้อ เนี่ยหรอ กู๊ด
แฟนหนุ่มสุดที่เลิฟของฉัน นี่ถ้าไม่ติดว่าฉันแอบรักนายมานานถึง สามปี
แล้วอีกอย่างนายก็ยังเป็นถึงนักฟุตบอลแข้งทองของโรงเรียนเรานะ
ฉันคงจะบอกเลิกให้นายต้องนอนร้องไห้จนน้ำตากลายเป็นสายเลือดไปแล้วล่ะ เฮอะๆ 
คนอะไร ริอาจมาเรียกฉันว่า หัวโต ชิ คำก็หัวโต สองคำก็ ฟักทอง
นี่ฉันเป็นถึงลูกอาจารย์ฝ่ายปกครองของโรงเรียนเลยนะยะ แต่ก็ช่างเหอะยังไงซะนายก็เป็นแฟนคนแรกของฉัน 
ถึงจะไม่ใช่รักแรกก็ตามเหอะ  แต่ยังไงตอนนี้ ทั้งหมดสี่ห้องหัวใจของฉัน ก็มีนายนอนแผ่หลาเต็มไปหมดแล้วหละ  ฮิฮิ

ยัยลูกชิ้นเอ้ย ริจะมีแฟนกะเค้าซักที ก็ต้องอดทนหน่อยนะ…..โอ๊ย…..นี่ฉันลืมฉี่ได้ไงเนี่ย!!!

……… ...................

“ พี่ลูกชิ้นๆ…ตื่นได้แล้วนี่กะว่าจะนอนให้ได้โล่ห์ เลยรีไงเนี่ย  ยี๋ น้ำลายไหลด้วย  
โตจนหัวจะเท่าฟักทองอยู่แล้วยังนอนเป็นอึ่งขึ้นคานอยู่ได้  นี่มันสิบโมงแล้วนะ ”
“อืม…รู้แล้วน่า”   ฮ้าา  สิบโมงหรอ วันนี้มีนัดกะกู๊ดนี่นา ขืนวันนี้ไปสายอีกมีหวังได้โดน ตีจนหัวแบะแน่เลย
นายหมอนี่ยิ่งมือหนักๆอยู่ด้วย ปากก็จัดยิ่งกว่า ไอ้โฟล์คข้างบ้านซะอีก อ้ายยย ฉันจะแก้ตัวยังไงดีเนี่ยแต่..เอ๊ะ…
“นี่ เกี๊ยว ......ว่าแต่แกเข้ามาในห้องนอนของฉันได้ยังไงยะ  ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าเข้ามาเล่นอะไรในห้องนอนของฉันอีกน่ะ ฮ้ะ”
“อะไรเนี่ย  เข้ามาดูห้องนอนแค่นี้ก็ไม่ได้  เราอุตส่าห์ใจดี มาปลุกให้  ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆเลย หัวฟักทองแล้วยังเรื่องมากอีก ยัยพี่บ้า”