สัมผัสเพียงชั่วคราว - สัมผัสเพียงชั่วคราว นิยาย สัมผัสเพียงชั่วคราว : Dek-D.com - Writer

    สัมผัสเพียงชั่วคราว

    ในเวลาที่คุณมองใบไม้ คุณเคยคิดบ้างรึเปล่าว่า ใบไม้มีมุมมองความรู้สึกอย่างไรกับสายลมที่พัดผ่าน แม้ว่ามันจะไม่สามารถพูดได้ แต่มันก็มีความรู้สึกเหมือนคุณนั่นแหละ ที่บางทีก็ต้องการคำว่าเพื่อนและมิตรภาพ

    ผู้เข้าชมรวม

    1,670

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    1.67K

    ความคิดเห็น


    74

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  26 พ.ค. 49 / 16:30 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ฉันคือใบไม้ใบหนึ่งบนต้นไม้ใหญ่
        ในแต่ละวันฉันได้พบเจอกับสิ่งต่างๆ
        ทั้งแมลง  แสงแดด  ฝุ่นละออง
        และอื่นๆ อีกมากมาย
        แต่มันก็ไม่ได้ช่วยทำให้ฉันรู้สึก
        หายเหงา และมีความสุขบ้างเลย
        เพราะทุกสิ่งทุกอย่างต่างทำหน้าที่ของตัวเอง
        และไม่มีใครสนใจจะพูดคุยกับฉัน
        ฉันจึงได้แต่เหงา และเศร้าใจไปวันๆ

                       แต่แล้ววันหนึ่ง
        ฉันก็ได้พบกับเธอ
        เธอคือ  สายลม
        ฉันเรียกเธอว่า " เพื่อน"  ในความรู้สึก
        เพราะ เธอคือคนที่ไม่เหมือนใคร
        เราทั้งสองได้คุยและเล่นด้วยกัน
        เมื่อเธอพัดโบกไปทางไหน
        ฉันก็จะพลิ้วไหวไปทางนั้น
        ฉันรู้สึกว่าฉันมีความสุขมาก

                        แต่ไม่นานนัก
        เพียงแค่ฉันหลับตา
        เธอก็พัดผ่านไป
        เธอไปอย่างไม่บอกลากันแม้แต่นิด
        เหมือนตอนที่เธอมา
        เธอมาอย่างไม่มีการบอกล่วงหน้า
        และจากไปอย่างเงียบๆ
        มันทำให้ฉันรู้สึกสลดใจ
        และไม่เข้าใจว่า
        เธอหายไปไหนกัน

                         จากวันนั้นมา
        ฉันก็ได้แต่เฝ้ารอ
        รอ...รอ....รอ
        ว่าเมื่อไหร่  และจะมีซักวันไหม
        ที่เธอจะกลับมา
        กลับมาเป็นเพื่อนเล่น
        กลับมาเป็นเพื่อนคุย
        กลับมาเป็นมิตรภาพ
        ดังเช่นวันนั้น

                        ฉันยังคงเฝ้ารอเธอ
        วันแล้ว...วันเล่า...
        ก็ได้พบ
        เพียงแค่สายลม
        แต่มันไม่ใช่เพื่อน...ไม่ใช่เธอ
        จนวันนี้
        ฉันโตขึ้น  ฉันไม่ใช่ใบไม้ใบเขียวสดอีกแล้ว
        เพราะร่างกายของฉัน  เริ่มมีสีเหลืองเข้ามาแซม
        แล้วก็คงอีกไม่นานแล้วสินะ
        ที่ฉันจะหลุดร่วงออกจากต้นไม้ต้นนี้
        ...แล้วฉันจะเฝ้ารอวันนั้น...
        วันที่ฉันจะเป็นอิสระ
        แล้วฉันจะล่องลอยไปตามหาเธอ...
         หาเธอ...หาเธอ...

        
                                     เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ส่งลง  อีกอย่างประสบการณ์ก็ยังน้อยอยู่  อาจมีจุดบกพร่องบ้าง  ทั้งในเรื่องของการใช้คำ หรืออื่นๆ  ยังไงก็ขออภัยมา ณ โอกาสนี้  และหวังว่าท่านผู้อ่าน จะช่วยชี้แนะแนวทางการเขียนที่ดียิ่งขึ้น  ถ้ารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นอย่างไรบ้าง  ก็ช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อยนะคะ  ยินดีน้อมรับคำติชมของทุกๆท่านค่ะ
                                                                                                                                            จาก
                                                                                                                                เด็ก ม.1  หัดเขียน
                                                                                                                           ดอกหญ้าในดวงจันทร์

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×