คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลูกแมวชานยอล(?)
ตอนที่ 2
เวลาผ่านมาแล้วหนึ่งเดือนทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นครับ ผมกับแบคฮยอนคบกันในฐานะแฟน แบคฮยอนเหมือนกับลูกแมวมากครับเขาเป็นคนเรียบร้อยน่ารักอ่อนหวานอย่างที่ผมคิดไว้จริงๆ เราเจอกันบ่อยขึ้นคุยกันมากขึ้น เราคบกับอย่างค่อยเป็นค่อยไปและไม่รีบร้อน อย่างมากก็แค่เดินจับมือกัน เป็นความสุขเล็กที่ยากจะอธิบายมาเป็นคำพูด
และวันนี้ครับ ผมกับแบคฮยอนจูงมือกันไปเช่าหนังเพื่อไปดูที่บ้านของแบคฮยอน ผมให้แบคฮยอนเป็นคนเลือกครับเพราะผมยังไงก็ได้ แบคฮยอนดูเรื่องไหนผมก็ดูด้วย แบคฮยอนอยู่บ้านคนเดียวครับพ่อแม่ของเขากำลังยุ่งอยู่กับงานที่ต่างจังหวัด พวกท่านใจดีมากครับแต่ผมก็เคยเจอไม่กี่ครั้ง
จริงๆแล้ว จะเรียกบ้านก็ไม่ถูกซะทีเดียว ความจริงก็คือคอนโดต่างหากแต่มีสองห้องนอน ห้องใหญ่เป็นห้องพ่อกับแม่ส่วนห้องถัดมาเป็นห้องของแบคฮยอนมีขนาดเล็กกว่านิดหน่อยแต่ละห้องก็มีห้องน้ำในตัว เราทั้งคู่นั่งอยู่บนพรมกับพื้นที่ปลายเตียงเพื่อดูหนังพร้อมกับกินป๊อปคอร์นไปด้วย ปิดผ้าม่านสร้างบรรยายกาศสลัวๆเหมือนอยู่โรงหนัง บางทีผมก็มาให้แบคฮยอนติวหนังสือให้ก็เพราะแฟนผมเรียนเก่งนิครับ และมันยังเป็นข้ออ้างที่ทำให้ผมได้ใช้เวลาร่วมกับแบคฮยอนอย่างใกล้ชิด
“นี่ ชานยอล ฉันเบื่อ” อยู่ๆแบคฮยอนก็พูดประโยคที่ทำให้ผมตกใจมากออกมา
“เอ๊ะ! หนังไม่สนุกหรอครับ?”
“เปล่า ฉันแค่คิดว่าเราคบกับเรียบๆแบบนี้มานานแล้วนะ เรามาทำเรื่องที่ผู้ใหญ่เขาทำกันเถอะ” นี่เป็นประโยคที่น่าตกใจยิ่งกว่าที่หลุดออกมาจากปากแบคฮยอน เขารู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา?
สายตาอย่างลูกแมวเชื่องได้แปรเปลี่ยนเป็นสายตาของหมาป่าที่กำลังล่าเหยื่อและพร้อมที่จะขย่ำเหยื่อได้ทุกเมื่อ ไม่รอช้าแบคฮยอนพยายามจะโน้มตัวและยื่นหน้ามาหาผม ด้วยความตกใจผมจึงลุกขึ้นได้ทันก่อนที่แบคฮยอนจะได้ประทับริมฝีปาก
“เดี๋ยวนะ แบคฮยอน ฉันว่ามันยังเร็วเกินไป” ผมรู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นแรงมากยิ่งกว่าจังหวะแทงโก้(?)
“เร็วไปงั้นหรอ นายคิดว่าเราควรจะทำมันเมื่อไรล่ะ?” แบคฮยอนลุกขึ้นยืนตามผมน้ำเสียงดูเหมือนจะโมโหนิดๆ
“ก็...เรียนจบมหา’ลัย มีงานทำและก็...แต่งงาน”
“เหลวไหล” ทันทีที่พูดจบแบคฮยอนก็ผลักผมลงไปกับที่นอนอย่างแรง
^
^
^
^
^
แบคทำอะไร??
เกิดคำถามมากมายขึ้นในหัวของผม พูดตรงๆว่าผมเริ่มกลัวแบคฮยอนอย่างบอกไม่ถูก กลัวจนอยู่ๆน้ำตาก็ไหล
“นี่นายร้องไห้ทำไม?” แบคฮยอนถามพร้อมกับหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำที่แขวนอยู่หน้าห้องน้ำมาสวม
“TTwTT”
“นี่ ใส่เสื้อผ้าแล้วก็กลับบ้านได้แล้ว ฉันจะได้ไปอาบน้ำ ร้องไห้อย่างกับเป็นครั้งแรกอย่างนั้นแหละ” แบคฮยอนพูดและหยิบกางเกงให้ผมใส่
“นายพูดถูก นี่ครั้งแรกของฉัน” ผมใส่เสื้อผ้าและพูดทั้งน้ำตา ความอาย ตกใจ และกลัวมันปะปนกันจนทำให้ผมสับสน
“มิน่าล่ะ ถึงได้ไม่ทำอะไรเลย หึ” โอ้ว! ไม่นะ! เป็นคำพูดที่เจ็บมาก
“...”
“งั้นเอานี่ไปอ่านซะ แล้วก็ทำด้วยล่ะ” แบคฮยอนยื่นหนังสืออะไรสักอย่างให้ ผมรับมาโดยที่ไม่สบตากับแบคฮยอนเพราะผมไม่กล้า
“ ‘ไม่ยาก ถ้าอยากเก่งเรื่องอย่างว่า’ บอกทีว่านี่ชื่อหนังสือ บนโลกนี้มันมีหนังสือประเภทนี้ขายด้วยหรือไงกันครับ?”
“ไม่สำคัญหรอกว่ามีขายไหม กลับไปอ่านซะ”
“แบบนี้ไม่เหมือนแบคฮยอนเลยนะครับ” ผมพูดออกมาจากความรู้สึกจริงๆ
“หึ งั้นหรอ? งั้นรู้ไว้นะ นี่แหละฉัน ‘บยอนแบคฮยอน’ ฉันเป็นแบบนี้ไม่ใช่แมวน้อยเชื่องๆเท่าไรหรอก”
“ไม่จริงหรอกครับ แบคฮยอนไม่ได้เป็นแบบนี้”
“นายไม่ใช่ฉันนะจะมารู้ได้ไง ถ้ารับไม่ได้ก็เลิกกัน รีบกลับไปซะฉันจะอาบน้ำ” แบคฮยอนจัดการผลักผมออกจากบ้านและปิดประตูไม่ให้ผมพูดอะไรอีก
หรือว่าผมจะหยุดความสัมพันธุ์ไว้แค่นี้ดีนะ?
-------------------------------------------------------------
ชานยอลจะเลือกทางไหนนะ? ขอโทษนะคะถ้าไรท์เตอร์แต่งแปลกๆ ครั้งแรกจริงๆค่ะ เรื่องแรกเลย
ฝากติดตามด้วยนะคะ^^
ความคิดเห็น