ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF EXO]Wolf or Kitty รักฉันไหมถ้าฉันไม่ใช่ลูกแมว(ชานแบค)

    ลำดับตอนที่ #1 : บอกไปเลย !!!

    • อัปเดตล่าสุด 8 ธ.ค. 56


     
                         นี่เป็นเช้าอีกวันที่เป็นวันธรรมดาวันนึงสำหรับการเรียน เด็กนักเรียนต่างเดินทางเพื่อไปโรงเรียนของตน บางคนก็มีรถรับส่งทุกวัน บางคนก็ปั่นจักรยานมา และเดิน ผมก็เป็นนักเรียนอีกคนที่เดินมาผมรู้สึกว่ามันทำให้ผมได้เห็นอะไรมากขึ้นและได้ซึมซับกับบรรยากาศนั้นนานๆ

                    ผมชื่อ ปาร์คชานยอล ครับ ผมก็เป็นแค่เด็กนักเรียนชายม.ปลายคนนึงที่ชอบแอบมองเด็กหนุ่มอีกคนที่เป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนและยังเป็นเจ้าของใบหน้าสวยใสๆน่ารักธรรมชาติ ท่าทางเรียบร้อยอ่อนหวาน  ดวงตาเป็นประกานใสซื่อไร้เดียงสาเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ^^ ร้อยยิ้มจริงใจที่ทำให้โลกสดใสและส่องสว่างยิ่งกว่าดวงอาทิตย์เสียอีก โลกของผมนะครับ โลกของผมที่มีเพียงผมและบยอนแบคฮยอน แค่ชื่อก็น่ารักแล้วอ่ะ><

                    “นี่ ชานยอล ถ้าเขารู้ตัวว่านายจ้องขนาดนี้เขาคงท้องไปแล้วล่ะ” ไค เพื่อนสนิทของผมหนุ่มหล่อนักเต้นของโรงเรียนถึงแม้จะหาความขาวบนผิวไม่ได้แต่ก็ป๊อปมากในหมู่สาวๆ เขาตีที่ไหล่ผมอย่างแรงจนทำให้หลุดมาอยู่โลกแห่งความจริงTwT

                    “ยุ่งน่า นายเงียบไปเลย แค่ฉันได้มองก็มีความสุขแล้ว” ผมแย้งกลับ แต่ผมมีความสุขจริงๆนะครับถึงแม้จะทำได้แค่มอง

                    “จะดีหร๊อ? เอาแต่เฝ้ามองอย่างเดียวไม่กัด ระวังนายเทาหนุ่มกังฟูแพนด้าจะคาบไปแล้วนายจะอด” ไคพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงแต่ก็ดูถูกผมเล็กน้อยพร้อมกับชี้ให้ดูนายเทาที่กำลังเข้ามาคุยกับแบคฮยอนด้วยความร่าเริง และภาพนั้นก็ทำให้ผมคิดอยากจะทำอะไรบางอย่าง

                    “แล้วจะให้ฉันทำยังไง”

                    “นายก็ไปสารภาพกับเขาตรงๆว่าชอบแล้วก็ขอคบกับเขาซะ”

                    “ฉันไม่กล้าพูดต่อหน้าหรอก แค่เห็นไกลๆหัวใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะอยู่ต่อหน้าคงเป็นใบ้พูดไม่ออก แถมเห็นรอยยิ้มจากตรงนี้ก็มีความสุขแล้ว”

                    “นายนี่มันไก่อ่อนจริงๆชานยอล ใสซื่อจนซื่อบื้อเรื่องแค่นี้ก็ยังคิดไม่ได้ นายก็เขียนจดหมายไปบอกดิ ไม่รู้ล่ะ จัดการภายในวันนี้เท่านั้นนะเว้ยก่อนที่เจ้าแพนด้าจะคาบไป วันนี้พี่ดีโอกลับมาเยี่ยมครูที่โรงเรียน ฉันนัดกับพี่ดีโอผู้น่ารักไว้ เอาใจช่วยนะเว้ย โชคดี 5555 อย่าลืม อย่าให้เจ้านั้นคาบไป” ไคพูดอย่างเร็วแล้วรีบวิ่งไปหาพี่ดีโอ(แฟนของไค)ทันที น่าหมั่นไส้ชะมัด

                    “เออ รู้แล้วน่าาา” ผมจึงตะโกนกลับไป

                    ผมตัดสินใจเขียนจดหมายสารภาพรักและแอบไปใส่ไว้ใต้โต๊ะของแบคฮยอน ผมกับแบคฮยอนอยู่กันคนละห้องครับ ผมอยู่ห้องระดับกลางๆไม่ได้เรียนเก่งมากแต่ก็ไม่ได้โง่ ส่วนห้องเรียนของแบคฮยอนก็มีแต่คนเก่งๆ แต่ที่เก่งที่สุดก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากบยอนแบคฮยอนก็ถึงได้เป็นนักเรียนดีเด่นนี่น่า และสิ่งที่มันกวนใจผมก็คือเจ้าแพนด้าดันอยู่ห้องเดียวกับแบคฮยอนน่ะสิ -0- แต่ก็ยังดีที่ไคคอยสังเกตการณ์ให้และขัดขวางไม่ให้สองคนนี้อยู่ด้วยใกล้กันเกินไป ถึงเรื่องเรียนผมจะแพ้แต่เรื่องความรักผมไม่ยอมหรอกครับ

    เมื่อถึงตอนเย็นเวลากลับบ้าน เด็กนักเรียนทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน มีทั้งไปเป็นกลุ่ม บางพวกก็ไปเรียนพิเศษ บางทีก็ไปเที่ยว

    “เฮ้ย ชานยอล วันนี้ฉันไม่ไปบ้านนายแล้วนะพอดีว่าพี่ดีโอจะมาที่บ้านดีใจเป็นบ้าเลยว่ะ ปกติไม่ยอมมา คอยดูนะเว้ยฉันจะเอาให้เพลียเลย 5555” ไคพูดพร้อมกับเรียวปากที่ยิ้มกว้างจนปากแทบจะฉีกถึงหู

    “เออๆไปเหอะ อย่าพูดให้คนเขาอิจฉาสิฟะ วันนี้นายพูดมากชะมัด แล้วที่พูดมานายจะทำอะไรพี่เขานายยัง 18 อยู่เลยคิดจะทำอะไรฟะ”

    “นายนี่ หัวโบราณหรือว่าใสซื่อกันเนี่ย ปาร์คชานยอล แต่ฉันว่าน่าจะทั้งสองอย่าง ไปดีกว่าขี้เกียจคุยกับนายแล้ว เดี๋ยวพี่ดีโอรอนาน”  พูดเสร็จไคก็วิ่งด้วยความเร็วยิ่งกว่าจิงโจ้กระโดด(!?!?)

    “โทษนะ นายคือปาร์คชานยอลฝช่ไหม?” เสียงหวานๆจากใครบางคนที่มาสะกิดผมจากด้านหลัง

    “ครับ” ผมตอบรับและหันหลังกลับแล้วมันก็ทำให้ผมอึ้งยิ่งกว่าพบสิ่งมหัศจรรย์ชิ้นที่แปดของโลก ให้ตายนี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม บยอนแบคฮยอน กำลังยืนอยู่ตรงหน้าผม 0[]0

    “นายเป็นคนเอาจดหมายฉบับนี้มาใส่ใต้โต๊ะฉันหรอ?” แบคฮยอนถามพร้อมกับหยิบจดหมายส่ายไปมาทำตาแบ๊วๆแบบลูกแมวใส่ผม น่ารักมว๊ากก><

    “ครับ”

    “นายชอบฉันจริงๆหรอ?” แบคฮยอนเก็บจดหมายใส่กระเป๋าคืน อืม..ถามตรงมาก

    “ครับ”

    “นายอยากเป็นแฟนกับฉันด้วยใช่ไหม?”

    “ครับ”

    “นี่นายพูดเป็นคำเดียวรึไง?”

    “ครับ เอ้ย ไม่ใช่แบบนั้น แบบ...ครับ” ปัดโธ่เว้ย เป็นอะไรฟะเนี่ยชานยอล ผมเอามือทุบหัวตัวเองเบาๆแก้เขินและมันก็ทำให้แบคฮยอนหัวเราะออกมาเบาๆ น่ารักชะมัดเลย ><

    “ขอบคุณนะ นายก็น่ารักดีฉันก็มองนายอยู่บ่อยๆและฉันก็รู้ด้วยว่านายมองฉันตลอด” เฮ้ย รู้ได้ไงฟะ ผมแสดงออกจนเห็นได้ชัดเลยหรอเนี่ย เวรแล้วมีหวังกินแห้วแน่เรา “งั้นเราก็มาคบกันเถอะ” แล้วแบคฮยอนก็พูดต่อ หะ? ผมหูฟาดหรือเปล่า?

    “คะ ครับ? แบคฮยอนล้อเล่นหรือเปล่าครับ?”

    “ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันพูดจริงๆ”

    แล้วผมก็ไม่ต้องกินแห้วแล้วครับ ฮ่าๆบอกแล้วว่าเรื่องความรักผมไม่ยอมแพ้หรอก

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
     

    ****ชานแบคลงเอยกันด้วยดีแต่มันยังไม่จบแค่นี้นะคะ ^^  ฝากติดตามชานแบคต่อไปน๊าาาา

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×