ชมรมความรู้สึก

ลำดับตอนที่ #15 : (ส่วนตัว) กีฬาสี

กีฬาสีของโรงเรียนเรา คือวันที่ ๒๑-๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๒

เนื่องจาก เราอยู่ ม.๖ แล้ว (ปีสุดท้าย) จึงได้เป็นพี่ใหญ่ รับรู้เรื่่องต่างๆ
ทั้งห้องเราก็เป็นคณะกรรมการนักเรียนเยอะ ก็เลยวุ่นวายกันหน่อย

เริ่มจากวันแรกๆในการซ้อมน้องร้องเพลง
น้องๆไม่ค่อยร้อง เนื่องจากพวกเราไม่มีอะไรดึงดูด (พี่ๆยังไม่มีท่าเต้น)
น้องบางคนถึงกับพูดว่าไม่อยากมาซ้อม
แต่พอต่อมา (พี่มีท่าเต้นแล้ว) น้องๆก็เริ่มสนุกกับการซ้อม
ปัญหาแรกจึงผ่านไปได้ด้วยดี

ปัญหาที่สอง คือ ปัญหาระหว่างกองเชียร์กับเชียร์ลีดเดอร์
เป็นเรื่องของเวลา เพราะโรงเรียนกำหนดให้แสดงเชียร์แต่ละสี สีละ ๑๐ นาที
แต่เพลงที่เชียร์ลิดเดอร์นำมา เป็น ๑๒ นาที
พยายามตัดเพลงของลีดฯแล้ว แต่เวลาก็ยังเกิน
อยากจะตัดมากกว่านี้ก็จะผิดกัน
เรื่องนี้ทำเอาทุกคนเครียดเกือบเดือน
แต่สุดท้ายทางโรงเรียนก็ขยายเวลาแสดงเป็น ๑๕ นาที
ปัญหาที่สองจึงผ่านไปได้ด้วยดี

ปัญหาที่สาม คือ ปัญหาระหว่างสี
เผอิญสีม่วง(สีเรานี่แหละ) มีคอนเซปท์ตรงกับสีเหลือง เลยทะเลาะกัน
ถึงขั้นร้ายแรง แต่สุดท้ายก็เคลียร์กันได้

จากเหตุการณ์ต่างๆในกีฬาสี  ทำให้เราได้รู้อะไรหลายอย่าง
เข้าใจถึงความรู้สึกคนอื่นมากขึ้น
ได้ปรับความรู้สึกกับเพื่อนในห้อง(ที่ก่อนหน้านี้แทบไม่ได้คุยกันเลย)

เข้าใจถึงความหมายของคำพูดของใครหลายๆคน
(ต้องขอบคุณ คุณการ มีน มิว จุ๊บ Mr.D Mr.T และอีกหลายๆคนที่ทำให้เราเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง)


ฝากถึงทุกๆคนที่ต้องรับผิดชอบงานกลุ่ม
ไม่ว่าจะเป็นงานที่คุณครูมอบหมาย หรือแม้แต่กีฬาสีก็ตาม
ความสามัคคีสำคัญมากนะคะ
ทั้งความสามัคคี ความเข้าใจซึ่งกันและกัน เห็นใจกัน
ทำให้เราผ่านจุดนั้นมาได้

เป็นโชคดีของห้องเรานะ ที่ถึงแม้ว่าคนในห้องบางกลุ่มอาจจะไม่ถูกกันบ้าง
แต่ทุกคนก็ช่วยกันทำงานเป็นอย่างดี (เดี๋ยวค่อยทะเลาะกันหลังเสร็จงาน ประมาณนั้น)

จะจบแล้ว คงคิดถึงแน่ๆเลย
เราอยากบอกว่า

เรารัก ม.๖/๑  (TUNE. 1101) ที่สุดเลย

จะจดจำเวลาที่พวกเราฟันฝ่ามาด้วยกัน
จะจดจำความรู้สึกดีๆไว้
และ จะจดจำวันเวลาดีๆ ที่พวกเรามีให้กัน นะ

--------------------------------
วันนี้คุณยิ้มแล้วหรือยังคะ (^_^)