อยู่เงียบๆกันไม่ได้หรือไง!!!

ลำดับตอนที่ #1 : อีเวนท์ที่01[จุดเริ่มต้น]

ณ กาแล็กซี่อันไกลโพ้น

ภายในระบบสุระที่พึ่งถือเกิดใหม่แห่งหนึ่ง

ณ ดาวบริวารดวงที่4ของดาวฤกษ์

ดาวเคราะห์สีฟ้าอมม่วงซึ่งพื้นผิวนั้นประกอบไปด้วยน้ำถึง82.26%

ที่ซึ่งมีดวงจันทร์บริวารทั้ง3ดวงของมันกำลังโครจรอยู่โดยรอบ

ไอเซนเทียร์(Isentier)คือชื่อของโลกใบนี้

 โลกที่เต็มไปด้วยทุ่งหญ้ากว้างกว้างไกลไร้สิ้นสุด

ซึ่งเหมาะแก่การพักผ่อนเป็นอันนิรันดร์

“หาว…..”เสียงของบางสิ่งที่กำลังนอนพลิกตัวไปมาบนพื้นหญ้า

หญิงสาว?เผ่ามนุษย์?กำลังบิดขี้เกียจแล้วก็พลิกตัวไปมาจนคนที่แอบดูอยู่ทนไม่ไหว

“ท่านฮิคาริครับถึงเวลาทำงานแล้วนะครับ!!!”กระต่ายตัวสีขาวสุดนุ่มฟูในชุดพ่อบ้านได้กระโดดออกมาจากประตูที่โผล่ขึ้นบนท้องฟ้า

“ฮายาโตะข้าไม่เคยสอนเจ้าหรือไงว่าอย่าปลูกผู้หญิงตอนนอนนะ”หญิงสาวลุกขึ้นมาจากเตียงหญ้าอันแสนอบอุ่น

“แต่ท่านฮิคารินี่มันก็ผ่านมา3502ปีแล้วนะครับถ้าไม่เริ่มตอนนี้จะผ่านช่วงที่ดีที่สุดของดาวไปแล้วนะครับ”เจ้ากระต่ายฮายาโตะพูดออกมาอย่างกระวนกระวาย

“ก็ได้ๆเจ้ากระต่ายตื่นตูมนี่อีก100-200ปีค่อยปลุกก็ไม่สายซะหน่อย”ฮิคาริบ่นหยุบหยิบก่อนที่จะเริ่มทำงาน

อะใช่ลืมแนะนำตัวเลยเรามีชื่อว่าฮิคาริเป็นอดีตมนุษย์ธรรมดาที่เผลดไปขุดเจอกล่องกล่องไม้ประหลาดที่มีเลขสลักไว้ข้างกล่องว่า04/10/97ขึ้นมาได้,และเมื่อเปิดออกดูก็ถูกส่งมาที่แปลกๆ

ที่แห่งนั้นมีสีขาวโพลนไปหมดกับแผ่นกระดาษแปลกๆใจความประมาณว่า

“ยินดีต้อนรับเทพแห่งการสร้างสรรค์องค์ใหม่ไม่ว่าท่านจะเป็นใครหรืออะไรก็ตามเมื่อท่านเข้ามาภายในที่แห่งนี้แล้วก็ขอแสดงความยินดีด้วยท่านจะได้รับพลังของเราไปเพื่อสร้างสรรค์แต่งเติมสิ่งใหม่ๆให้แก่จักรวาลนี้

ด้วยรัก สุบิเตะคุง”

ก็นะแบบว่าก็ตกใจอยู่หรอกอยู่ดีๆก็วาปมาที่ประหลาดๆแตพอลองคิดเล่นๆว่าจะกลับบ้านยังไงประตูในจินตนาการก็โผล่ขึ้นมาเฉยเลย,พอเปิดออกก็โผล่มาที่บ้านตัวเองทำให้พอสรุปได้คร่าวๆว่าตัวของฉันนะได้กลายเป็น(เทพแห่งการสร้างสรรค์)ไปซะแล้ว

ตอนแรกมันก็สนุกดีหรอกฉันเป็นเทพเจ้าสร้างสรรค์เลยนะว่างๆก็เลยเผลอสร้างสิ่งต่างๆขึ้นมาดูเล่นๆไล่ตั้งแต่ดาวเคราะห์ดวงเล็กๆสเกลไปยังดาวฤกษ์ต่อมาก็ระบบสุริยะสุดท้ายทำไปทำใมก็เผลอสร้างจักรวาลขึ้นมาซะได้

เรียกได้ว่าช่วงเวลา100,000ปีแรกมันช่างแสนสนุก

ใน100ปีแรกที่ได้ลองสร้างสิ่งต่างๆตอนนั้นมันน่าตื่นเต้นมากๆสิ่งมีชีวิตแรกที่ฉันสร้างขึ้นก็คือกระต่ายขาวสุดนุ่มนิ่มในตอนนั้นฉันคิดว่าถ้ามีพ่อบ้านสุดน่ารักที่สามารถตามเราไปได้ทุกที่ก็คงดีก็เลยถือกำเนิดเป็นฮายาโตะพร้อมกับความสามารถในการเปิดประตูได้เหมือนแมวสีฟ้าบางตัว(ไม่ได้ก๊อปมาแม้แต่นิดเดียว)

ฮายาโตะเป็นพ่อบ้านกระต่ายสุดเนียบตามแบบฉบับพ่อบ้านต่างโลกทั้งทำอาหารเก่งทำงานตรงเวลา(จนน่าหงุดหงิด)แต่ก็ยังยังนุ่มฟูสุดๆอยู่ดีนั้นแหละ(โกรธไม่ลงอะ)

จนมาวันหนึ่งในระหว่างที่ฉันกำลังนั่งทานอาหารท่านกลางหมู่ดาวเจ้าพวกนั้นก็โผล่มา

TheWorldEaterอสุรกายที่โผล่มาจากสิ่งที่เรียกว่าTheVoldออกมาทำลายล้างเหล่าดวงดาวต่างๆที่ฉันสร้างขึ้นมา

พวกนายคิดละสิว่าฉันจะต้องแบบว่่า//ที่นี่บ้านของฉันแล้วก็จัดหนักสงครามอวกาศไซไฟฆ่าล้างเผ่าพันธ์

เหอะ!!!มีแต่พวกบ้าสงครามกับพวกวิกลจริตเท่านั้นแหละที่คิว่าพวกที่มาจากต่างมิติเป็นพวกสัตว์ร้ายไร้สมองที่มีแค่สัญชาตญาณการทำลายล้าง(ถึงจะเป็นแบบนั้นเกินครึ่งก็เถอะ)แต่พวกเขาก็มีคนที่คุยกันรู้เรื่องอย่างเช่นเจ้าหมอนี่

ซามูเอล คิมสัน แห่งจุดจบสีดำ(Samuel Kimson, The End of the Black Journey)//ชื่อโคตรยาวเอาง่ายๆเรียกว่าแซมมี่เจ้าหมอนี่เป็นตัวกินดวงดาวที่มีมาอยู่ก่อนที่ฉันจะเกิดซะอีกพวกTheWorldEaterเป็นเผ่าพันธ์ที่ดำรงชีพด้วยการทำลายดวงดาวแล้วกลืนกินพลังงางไม่สิคงต้องเรียกว่าเป็นเผ่าพันธ์ที่สร้างสมดุลในจักรวาลจะดีว่าเพราTheWorldEaterจะกลืนกินดวงดาวที่ไม่มีสิ่งมีชีวิต(วิญญาณของสิ่งมีชีวิตเป็นพิษต่อพวกเขาอะนะ)

ส่วนเศษซากของดวงดาวที่เหลืออยู่ก็จะถูกแรงดึงดูดจากดาวฤกษ์ประกอบกันเป็นดาวเคราะห์แรกเกิดดวงใหม่แค่คิดก็เท่แล้วใช่ใหมละ

5,000ปีผ่านไปไวเหมือนนิยายในตอนนี้จักรวาลนั้นก็มีอรยธรรมมากมายกระจายไปทั้วทุกหมู่ดาวและด้วยอะไรซักอย่างอยู่ดีๆก็มีเผ่าพันธ์บ้าสงครามก่อตั้งจักรวรรดิ์ด้วยความเชื่อแปลกๆที่ว่าตนเป็นตัวแทนของTheWorldEaterมีหน้าที่อันศักดิ์สิทธ์ในการทำลายล้างทุกชีวิตเพื่อสังเวยดวงดาวให้TheWorldEaterแน่นอนว่าไม่ถึง200ปีก็โดนเผ่าพันธ์รอบข้างรุมล้างบางจนหมดแต่TheWorldEaterที่กลายเป็นเพะรับบาปก็เริ่มถูกเข้าใจผิด

ปี12,000ปีด้วยความว่างหรืออะไรซักอย่างประกอบกับพึ่งเล่นไพ่แพ้ซามูเอลฉันจึงเผลอสร้างดาวเคราะห์ดันเจี้ยนที่เชื่อมต่อไปยังดาวต่างๆทั่วจักรวาลตอนแรกเผ่าพันธ์ต่างก็คิดว่าประตูมิติที่โผล่ออกมาพร้อมกับมอสเตอร์นั้นเป็นการบุกรุกจากต่างดาวแต่พอรู้ว่าด้านในมีทรัพยากรที่แทบจะไร้ขีดจำกัดก็แทบจะกระโจนเข้าไปอย่างพร้อมเพียง

ในปี37,000สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ในจักรวาลก็เริ่มเข้าสูลูปในการทำลายตัวเองเมื่อการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างจักรวรรดิ์ของเจ้าชายจากพรอกซิม่าและองค์หญิงจากธากอนเนียร์ถูกลอบสังหารระหว่างการเดินทางเยี่ยมชมดวงดาวใต้อาณัติจนเกิดเป็นสงครามล้างบางสิ่งมีชีวิตในจักรวาลไปถึง90%(ถ้าถามว่าทำใมมันลามมาได้ขนาดนี้ก็ให้นึกภาพสงครามโลกครั้งที่1แต่เป็นเสกลระดับจักรวาล//สู้ไม่ได้ก็เรียกพวก)

ถ้าถามว่าฉันทำอะไรอยู่ในตอนนั้นก็ต้องตอบเลยว่ากำลังกำลังนอนอยู่แถมก่อนนอนก็ดื่มนมอุ่นๆไปด้วยก็เลยหลับยาวไปซะหน่อยพอตื่นขึ้นมากก็เละเทะไปซะแล้วอะ

ด้วยเหตุนั้นฉันก็เลยหยุดเวลาสิ่งมีที่เหลืออยู่เพียง10%เอาไว้แล้วให้TheWorldEaterจัดการเคลียร์เศษซากสงครามอวกาศและเพื่อที่จะไม่ให้เกิดเหตุการแบบนี้อีกฉันจึงเริ่มก่อตั้งโนว่าคอป(NOVACorp)โดยคักเลือกจากประชากร1จาก10%ที่เหลือยัดความทรงจำปลอมเพื่อให้ควบคุมดูแลกฎหมายของจักรวาลบลาๆๆช่างเรื่ิองนั้นไปก่อนยังจำได้หรือเปล่าว่าเรามีดาวเคราะห์ดันเจี้ยนที่เชื่อมต่อกับดวงดาวต่างๆในจักรวาลอยู่ใช่มะฉันก็เลยทำการเพิ่มกฎไปประมาณว่าโนว่าคอปสามารถเข้าออกผ่านโลกต่างๆผ่านทางดันเจี้ยนได้(หมายเหตุซักนิดว่าใช้ได้ปีละครั้งไม่งั้นเกิดสงครามอวกาศขึ้นอีกแน่ๆ)

เอาเป็นว่าช่างมันตอนนี้เรามาเข้าเรื่องสำคัญกันดีกว่านั้นก็คือตอนนี้ฉันสามารถสร้างโลกแห่งเวทย์มนต์ขึ้นมาได้ด้วยความบังเอินต้องบอกไว้ก่อนเลยว่าดาวต่างๆที่ฉันเคยสร้างขึ้นมานั้นต่างเป็นโลกที่พัฒนาด้วยวิทยาศาสตร์ทั้งหมดไอ(ยกเว้นฮายาโตะที่ถูกสร้างมาจากพลังของฉันเพียวๆไว้เป็นกรณีพิเศษหรือก็คือไอสงครามอวกาศล้างบางสิ่งมีชีวิตในจักรวาลไป90%คือเทคโนโลยีไซไฟล้วนๆ)

สิ่งมีชีวิตตัวแรกในดาวดวงนี้ที่ถูกสร้างขึ้นก็คือสไลม์ด้วยคอนเซปคือการเปลี่ยนอากาศบริสุทธิ์เพื่อหายใจแล้วปล่อยประจุเวทย์มนต์ออกมาเป็นของเสียรูปแบบแก๊สที่ความสามารถในการเปลี่ยนรูปร่างและสถานะได้และนั้นก็คือจุดเริ่มต้นของโลกเวทย์มนต์แห่งแรกไกอา(Gaia)

ในปีที่500แรกที่โลกกำเนิดขึ้นมาหรือปี37,500อวกาศสิ่งมีชีวิตเวทย์มนต์ตัวแรกก็ได้ถือกำเนิดนั้นก็คือต้นไม้ยักษ์ขนาดยักษ์ที่ดูซับเวทย์มนต์แล้วเปลี่ยนเป็นอากาศบริสุทธิ์เพื่อเจริญเติบโตเลยตั้งชื่อให้นางว่าอิกดราซิล(Yggdrasil)

ใช่แล้วนางเพราะอิกดราซิลเธอนั้นเป็นผู้หญิงหรือก็คือคุณแม่ที่คอยสร้างสิ่งมีชีวิตต่างๆมากมายในไกอาและด้วยเหตุนั้นทำให้เธอไม่ค่อยว่างมาคุนกับผู้คนเพราะต้องทำงานต่างๆเป็นเรื่องน่าเศร้าที่ต่อให้เป็นต้นไม้ก็ต้องทำงานแต่เอาเถอะนางมีความสุขกับลูกๆก็ดีแล้ว

ปี50,000เกิดปรากฏการดวงดาวเรียงตัวกันทั้งหมด32,05846ล้านระบบสุริยะเรียงตัวกันโดยไม่มินักหมายจนเกิดDARKCONTAC(ดาร์คคอนแทค)ความมืดมิดกลืนกินจนจักรวาลนั้นมืดไปครึ่งซีกเวรตะไรสุดๆเพราะถ้าความมืดนั้นสามารถขยายตัวได้ที่มากกว่าแสงสว่างที่ฉันสร้างขึ้นละก็ฉันต้องเริ่มสร้างจักรวาลใหม่ทั้งหมดตั้งแต่ต้น

DARKCONTACเกิดขึ้นยาวนาน5,000ปีกว่าจะหาทางแก้ปัญหาได้ดวงดาวที่มีสิ่งมีชีวิตนับไม้ถ้วนล่มสลายพร้อมๆกับTheWorldEaterที่ต้องกลับมาทำงานสร้างดวงดาวอีกครั้งในตอนนั้นเองฉันก็เริ่มมีความรู้สึกแปลกๆในหัวใจ

ปี76,561สิ่งมีชีวิตขั้นสุดยอดที่สามารถใช้ชีวิตในอวกาศได้ก็ถือกำเนิดCelestial(เซเลสเชียล)เด็กๆพวกนี้มีความสามารถใกล้เคียงกับตัวฉันก็คือการสร้างและดัดแปรงเวอร์ชั่นดาวน์เกรด1/1,000ล้านได้แต่ก็ถือว่าเก่งแล้วหละสำหรับเด็กที่มีอายุได้ไม่ถึง10,000ปีเหล่่าCelestialนั้นเดินทางไปทั้วจักรวาลเพื่อสรรสร้างชีวิตตามดวงดาวต่างๆทำให้มีบ้างครั้งที่Celestialบางคนได้มาเจอกับฉันขณะกำลังสร้างดวงดาวแน่นอนว่าเด็กๆพวกนี้อยากรู้อยากเห็นๆไปซะหมดบางครั้งก็หลบหลังซากดวงดาวสังเกตุฉันบ้างก็ตกใจกลัวหนีหายไปบ้างจนสุดท้ายก็มีCelestialกลุ่มหนึ่งทีี่รวบรวมความกล้าแล้วเข้ามาคุยกับฉันได้ซะทีจึงได้รู้ว่าร่างของฉันที่พวกเขาเห็นนั้นเป็นรูปแบบพลังงานแต่ก็ช่างมันเอาเป็นว่าไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน

ปีที่100,000ในตอนนี้ความรู้สึกแปลกในตอนนั้นก็เรื่มเด่นชัดขึ้นมาความซ้ำซากของการทำสิ่งต่างๆซ้ำๆ

"โคตรน่าเบื่อ"ฮิคาริพูดอย่างเบื่อหน่าย

เมื่อคิดได้ดังนั้นฮิคาริจึงได้ตัดสินใจทำบางอย่าง