เล่ย์รักดอกพิกุล

ดอกไม้แรกบานรูปสคราญหอมยวนใจ

กลิ่นจุรงฟุ่งไกล​ หอมอวลลอยพื่นดิน

กลิ่นหอมปานใดย่อยยั่วใจผองภุมริน

วนเวียนวนบินอย่างยินดี

                   (เมลงกับดอกไม้​:โดย​แก้ว​ อัจฉริยะกุล)

__________________________

ด้วยว่าชอบภาษาโปราณ​แลชอบวัฒนธรรมความเป็นอยู่ในสมัยก่อน​ในน้ำมีปลาในนามีข้าวเรียบง่ายไม่วุ่นวายเหมือนสมัยนี้จึงเกิดเป็นนิยายเรื่องนี้ขี้นมา​ สนองความชอบส่วนตัวคะ​ แต่งจากจินตนาการล้วนๆไม่อิงประวัติศาสตร์แต่อาจหาห้อมูลจากในเน็ตบ้างเผื่อความสมจริง(พยายามจะสมจริง)​สำนวนภาษาอาจไม่สวย(แต่อยากลองแต่งให้เพือนๆได้ลองอ่าน)​ความเฟ้อของเราอิอิหวังอย่างยิ่งว่าจะมีคนอ่าน(ความในใจยาวโครต)​