คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โฟร์โมสต์
สีชมพูกุหลาบ จูน
สีแดง เอม
สีส้ม ขนุน
สีเขียว จี
สีน้ำเงิน ต้น
สีเลือดหมู กาย
สีฟ้าอมเขียว ตูน
สีชมพู ปีโป้
สีเขียวมะนาว เรียวยะ
สีน้ำเงินอ่อน แอม
1
กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“อือ........ปลุกทามไมตอนนี้ว้าาาา”ฉันหยิบนาฬิกาปลุกแล้วกดตรงไฟของมันเพื่อให้เห็นตัวเลข 5:30
“เวร...ตีห้าครึ่งแล้วเหรอว้า ”ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนเพื่อที่จะไปอาบน้ำโดยด่วน ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา(เสียงน้ำเจ้าค่ะ)แปรงฟันและแต่งตัว
“แม่..ตัง ”ฉันส่งกระเป๋าตังให้แม่ที่นอนอยู่บนเตียง
“อือ”แม่หยิบกระเป๋าออกจากมือฉันแล้วหยิบแบงค์20สามใบจากกระเป๋าตังให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ”ฉันรับตังจากแม่แล้วยกมือไหว้
วันนี้ใช้20ก็แล้วกัน(ทำแบบนี้เขาเรียกว่างกรึเปล่านะ)
“เจี้ยก!รถมมาแล้วเหรอว้า”ไวship ฉันรีบวิ่งขึ้นรถทันที(ช้าเดี๋ยวโดนด่า)
เหอ เหอ นั่งริมหน้าต่างเหมือนเดิมดีกว่า จะได้นอนได้สะดวก(อดหลับอดนอนที่ไหนเนี่ย)แล้วฉันก็หลับไปเลยจะตื่นอีกทีก็ถึงโรงเรียนแล้ว
“อารายวะ”ฉันมองดูเพื่อนที่กำลังเล่นกันในแถวจนดูไม่ได้ว่าห้องไหนอยู่ตรงไหน
“ใหม่”ใหม่หันมามองฉันแล้วลากเข้าไปในแถว
“ตัวเตี้ยต้องอยู่ข้างหน้า”
อ้าว นี้แกซ้ำเติมฉันเหรอยัยใหม่ คิดว่าตัวเองตัวสูงรึไงย่ะ(ใหม่สูง 170 )
หลังจากเข้าแถวเสร็จฉันก็เดินเขาไปในห้องโยนกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วก็นอน(ชีวิตนี้กรูมีแต่นอนใช่มั้ยเนี่ย)
“เฮ้ยครูมา”ไอ้สัปดน(สิปนนท์ เจ้าค่ะ)สะกิดฉันแรงๆจนฉันสดุ้งตื่น
“หือ......อ้าวคูรมาแล้วเหรอ ขอบใจ”
..................................................................................................................................
พักเที่ยง
“เหอเหอ ได้กินแล้วโว้ยยยยยยยยยย” ฉันตะโกนลั่นห้อง(ไม่มีใครอยู่ในห้องซักคน พวกมันไปกินข้าวหมดแล้ว)ในมือก็ถืออมยิ้มอันนึง ฉันเดินไปนั่งอมอมยิ้มที่โต๊ะจูน แล้วจีก็เดินเข้ามาในห้องในมือมีนักเก็ตไก่ถุงใหญ่
“อ้าวเอมไม่กินข้าวเหรอ”
แล้วแก่ล่ะ แกกินข้าวหรือไงกินอยู่ได้ไก่..........ไอ้ตัวกินไก่(ใช่เตียฮั้วรึเปล่า)
“เหอเหอ อร่อยดีวะ”
“มึงโตรึยังวะเนี่ย”
เออ กรูยังไม่โต
“เหอเหอ”ฉันหัวเราะแล้วทำตาลอยเหมือนคนติดยา( ติดอมยิ้ม ลูกอมมากกว่า)แล้วตั้งหน้าตั้งตาอมอมยิ้มต่อ
“ไอ้เอมบ้าไปแล้ว”มึงเพิ่งรู้เหรอว่ากรูบ้า
“เฮ้อ อิ่มโว้ยยยยยยยยยยย”ไอ้ต้นเดินเข้ามาในห้องแล้วตะโกน
กรูตกใจนะโว้ยไอ้เพื่อนยาก
“อ้าวเอมไม่กินข้าวเหรอ”
มันนัดกันทักรึเปล่าวะ เหมือนกันเดะ
“เออ เหอเหอ”
“ไอ้เอมแกบ้ารึเปล่าเนี่ย”
เอาอีกแล้ว ทักเหมือนกันอีกแล้ว
“เออ”
“งั้นเราไปข้างนอกดีกว่า ไม่อยากอยู่กับคนบ้า”
อ้าวไอ้เวรนี้ กรูเป็นเพื่อนมึงนะเฟ้ย แล้วไอ้ต้นก็เดินออกไป
“งั้นกรูก็อยู่คนเดียวอะดิ”
ไอ้จีกรูก็อยู่ด้วยนะเว้ย
“เหอเหอ”
“อ้าวเอม”
อ้าว ทำไมวะ กรูไม่ข่มขืนมึงหรอก
“โอ้ยยยยยยยยยเซ็ง”ต้นเดินเข้ามาแล้วยืนตะโกนหน้าประตู
อ้าวมึงไปแล้วจะเข้ามาหาถ้วยอะไรวะ
“ต้นถอยหน่อยดิ”ฉันดันต้นที่ยืนขวางประตู
ข้างในมันเซงอ่ะ เงียบผิดปกติ
เพล้ง.......
“ง้าาาาาาาา อมยิ้มของข้า”ฉันทำอมยิ้มสุดหวงหล่น เมื่อมันถึงพื่นก็แตกสลายไปพร้อมกับใจของฉัน
ฮือฮือ ตั้ง5บาท
“5555555+/5555555+”ไอ้เพื่อน2ตัวมันหัวเราะพร้อมกัน(พวกมันสะใจ)
ฮือฮือ พวกเมิงเห็นกรูเสียใจแล้วสะใจใช่มั้ย ฮือ ไอ้เวรเอมเมิงซุ้มซ่ามได้ที่จริงๆ
แล้วฉันก็เก็บเศษอมยิ้ม(หัวใจ)ที่ทำหล่นเอาไปทิ้งแล้วรีบวิ่งไปซื้ออันใหม่
“เหอเหอ มาแล้วโว้ยยยยยยยยย”ฉันวิ่งเข้าห้องแล้วตะโกนเสียงดังจนไอ้เพื่อน2ตัวมันหันมามอง
“ซื้อมาอีกเหรอเนี่ย”
“เออ”
“ไอ้จีแล้วทำไมแกกินแต่ไก่ล่ะ”
“เรื่องของกรู”
ก็ถูกของมัน เรื่องของมัน
“เขาเรียกว่าอารายวะ ไอ้พวกที่แต่กินไก่เนี่ย”
“เตียฮั้ว ตัวเหี้ย”ฉันพูดแล้วทำหน้าตาซื่อบื่อสุดๆ
“อ้าวไอ้เอมมึงด่ากรูเหรอ”จีหันมามองหน้าฉันแล้วทำหน้าตาหน้ากลัว(หน้าตามันก็หน้ากลัวอยู่แล้วล่ะ)
“5555555+/5555555+”
หมดเวลาพักเที่ยง
“เฮ้ย วันนี้ครูนพอยู่ป่าวว่ะ”
“ไม่อยู่โว้ย”
“เฮ้ย ตอบดีๆหน่อยดิว่ะ”
“เดี๋ยวจอแบนกระแทกหน้า”
“เออ”
“ลองดูดิ เดี๋ยวพ่อจะเอาหน้าซุกเลย”
“เดี๋ยวแม่ตบหัวหลุด แกนี่ทะลึ่งขึ้นทุกวันเลยนะเนี่ย”
“มาๆ เอามากระแทกหน้าเลยมาเดี๋ยวจะซุก”กายเดินเข้ามาใกล้ๆ
เฮ้ย!ไอ้เวรเอาจริงเหรอว่ะเนี่ย
“ออกไปไกลๆเลย พูดแค่นี้ทำเป็นจริงเป็นจังไปได้”
“โหย พูดเล่นเหรอเนี่ยนึกว่าเอาจริง”กายทำหน้าตาเสียดาย แล้วกลับไปนั่งที่ตัวเอง(ที่นั่งของฉันอยู่ข้างๆไอ้กาย)
“หน้าตาไม่ดีแล้วยังโง่(ความจริงมันหน้าตาดีแล้วก็เรียนเก่งด้วย แต่นักเลงไปหน่อย)แบบแกฉันไม่เอาไปเป็นสามีหรอก”ฉันเดินกลับไปนั่งที่นั่งของฉัน
“แล้วใครบอกว่ากรูอยากได้มึงไปเป็นเมียล่ะ”
“แล้วใครบอกฉันว่าอยากได้แกไปเป็นผัวล่ะ”
“…”
ตอบไม่ได้อ่ะดิ
“ฉันน่ะไม่กำพร้าเนื้อคู่หรอกย่ะ”
“…”
ง่ะ...ท่าทางมันเศร้า กรูทำปาบป้าวว่ะ
“แล้วนางน้องเฟิร์นของแกล่ะ”
เปลี่ยนเรื่อดีกว่ากรูเดี๋ยวมันโกรธ
“ก็บอกแล้วไงว่าเลิกแล้ว”กายทำหน้าเครียด
“ก็นางน้องเฟิร์นของแกจะมาตบเรา เราก็คิดว่ายังกิ๊กกันอยู่”
“ก็บอกว่าเลิกแล้วไงว้า”กายทำหน้าเครียดมากกว่าเดิมอีก
“โอ้ย อย่างอนสิค่ะกาย”ฉันทำเสียงออ้นกาย ซึ่งมันก็ได้ผลกายยิ้มทันที
“ไม่ได้งอนนะค่ะเอม กายแค่ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้”
“เออ แกไม่งอนข้า ข้าก็ดีใจ”ฉันเปลี่ยนน้ำเสียงทันที
“ดีใจ...แล้วแกดีใจทำไมว่ะ”กายก็เปลี่ยนน้ำเสียง
“ข้า......ข้า....เออ...ข้าจะได้มีเพื่อนไง”
“ยังไงว่ะ”
“ก็ถ้าเอ็งโกรธข้า มันจะมีหมาตัวไหนที่จะพูดกวนตีนกับข้าล่ะ”
“เออว่ะ”
“ซินยืนลิปควิดหน่อยดิ”ฉันมองทางด้านหลังกาย(กายนั่งติดหน้าต่าง)
นึกว่าใครที่แท้นางเบล(ไอ้เบลมันเป็นผู้ชาย)นี่เอง
ฉันหยิบลิปควิดแล้วโยนไปให้เบลที่อยู่ข้างนอกห้อง
+++โป้ก+++
“โอ้ยยยยยยย”
“กาย!เจ็บรึเปล่า”
“สิวแตกเลยมึง”
“ได้ยังเอม”
“เออ”ฉันโยนลิปควิดให้เบล
“ขอบใจเอม........เฮ้ยได้ลิปควิดแล้วโว้ยยยยยยย”แล้วเบลก็วิ่งหายไป
“ไหนกายเราขอดูหน่อยซิ”ฉันเอามือปัดผมม้าที่ชี้โด่ชี้เด่ของกายออกไปเพื่อดูตรงจุดที่โดนลิปควิดของฉันเต็มๆ
เฮ้ย!ทำไมมันไม่ปัดมือเราว่ะ ปกติมันไม่ให้ผู้หญิงแตะต้องตัวมันเลยนี่หว่า สงสัยผีเข้า
“โอ้ยเบาๆหน่อยสิ”
“โหยแดงแจ๋เลยอ่ะ”
“เฮ้ยจริงอ่ะ”
“อือ ขอโทษนะ”
“ช่างมันเหอะ”
“ห๊า!!ช่างมัน แม่เจ้าเราเพิ่งได้ยินคำนี่จากปากแก โอ้ยยยยหิมะจะตกในเมืองไทย”
“เออ”
“ห๊า”
“ไปหาที่อื่นไป๊”
“อ้าว”
“เฮ่อ...ไปข้างนอกดีกว่า”
“อ้าว”กายลุกจากที่นั่งแล้วเดินออกไปข้างนอกห้อง
“โอ้ย วัยร่วงเซ็ง”
“เออ”
“ห๊า”ฉันหันไปข้างหลังที่เป็นต้นเสียง...........จูน
“ทั้งชีวิตนี้แกพูดได้แค่สองคำใช่มั้ยเนี่ย”
“อ้าว”
“แกเป็นใคร ไปห่างๆเราเลยนะ”
“อ้าว”
“กรู”
“ok ok พูดคำอื่นก็ได้”
“เออ ก็พูดคำอื่นได้นี้หว่า”
“แก..”
“แกคับไรว่ะซิน”
“คับ B”
“ห๊า...คับ B”
“ทำไมอ่ะ”
“โอ้โหจอนูน
“แกล่ะ”
“คับ A”
“นางจอแบน คับ A”
“E คับ B”
“จอแบน”
“จอนูน
“จอแบน”
“จอนูน”
“นางแฟบ”
“E อึ๋ม”
“แบน”
“อึ้ม”
“แบน”
โอ้ยยยยย นี่ฉันจะเถียงเรื่องไรสาระไปถึงไหนเนี่ย อึ้ม แบน อึ้ม แบน อะไรก็ไม่รู้
“หยุด...พอ”
“เอมคับ C โว้ยยยยยยยย”จูนยืนบนเก้าอี้แล้วตะโกนดังลั่นห้อง
“จูนนนหยูดดดดน้าาาาาาา”ฉันเอามือจับขาจูนไว้เพราะกลัวจูนตกลงมา
“ไอ้เอมคับ C โว้ยยยยยยยย”จูนตะโกนดังกว่าเดิมทำให้เพื่อนในห้องเงียบกริบแล้วหันมามองฉัน
“ม่ายยยยยน้าาาาาาาจูนนนนนนนน”
“เอมคับ C โว้ยยยยยยยย”
“ห๊า!!เอมคับ C”
“เออ”
“อึ๋ม”
“โอ้ยยยยย อยากตายโว้ยยยย”แล้วทั้งห้องก็กลับเป็นปกติ(คุยกันเสียงดัง)
“เอมอึ้ม”กายก็กลับมานั่งที่เดิม
“หยุดพูดได้มั้ยกาย”
“อยากซุก”
“กายอย่าพูดคำนั้นได้มั้ย”
“โฟร์โมสต์ของเอมจะนุ่มรึเปล่านะ”
“กาย”
“อยากจับ”
“ไปจับของแม่แกสิโว้ยยย”
“เปิดเทอมวันแรก.....”กายหยิบไดอารี่ใต้โต๊ะของฉันมาอ่าน
“ไม่นะ”ฉันรีบหยิบออกจากมือของกาย แต่กายรู้ทันเลยส่งให้จูน ฉันรีบเดินไปทางจูนจูนก็ส่งให้กายที่ยืนอยู่บนเก้าอี้ ฉันรีบยืนบนเก้าอี้ของขนุนแล้วพยายามข้ามไปหากาย.............
“กรี๊ดดดด”ฉันสะดุดเท้าตัวเองทำให้ล้มไปทางกาย กายยังไม่ทันตั้งตัวเลยล้มไปด้วย
“อือ”ฉันล้มทับกายแล้วหน้าอกของฉันทับหน้ากายพอดี
“กรี๊ดดดดด”ฉันรีบลุกขึ้นยืนทันที
“นุ่มshipหายเลยว่ะ”กายยังนอนอยู่ท่าเดิม
“ห๊า...”
พูดไม่ออกเลยกรู
“ขอจับบ้างสิ”จูนสะกิดหลังฉันเบาๆ
“ไม่”ฉันรีบเอามือปิดหน้าอกทันที
“เอม”ฉันหันไปทางกายซึ่งตอนนี้กายลุกขึ้ยืนแล้ว
“เอาอีก”
“ห๊า”
“นุ่มมากเลยอ่ะ อีกรอบนะๆ”
“เอม”
กรูอยู่ไม่ได้แล้วววว
“ไม่ทั้งนั่น”ฉันวิ่งออกไปนอกห้อง(แดนนรก)ทันที
“เอมเข้าไปในห้อง”ไม่ต้องเดาว่าเสียงนั่นเป็ฯเสียงของใคร.......ครูประจำชั้นของฉันเอง
“ค่ะ”ฉันทำหน้าเป็นหมาหน้าจ๋อยแล้วเดินกลับเข้าห้อง
“เอม/เอม”ฉันนั่งที่ตัวเองแล้วถอนหายใจ
“เฮ้อ.....”
“จ๋อยเลย”
“เฮ้อ...../เฮ้อ.....”ฉันกับกายฟุบลงนอนกับโต็ะพร้อมกันโดยไม่นัดหมาย
“ไอ้สองตัวนี้เป็นเนื้อคู่กันรึไงเนี่ย”
“ห๊า/เฮ้ย”ฉันกับกายเงยหน้าขึ้นแล้วมองหน้ากัน
“มองหน้าหาเรื่องเหรอ/มองหน้าหาเรื่องเหรอ”
“เฮ้ย/เฮ้ย”
“พอๆไอ้สองตัวนี้นี่ มองหน้ากันอยู่ได้เดี๋ยวไอ้ซินท้องกันพอดี”
“คนนะไม่ใช่ปลากัด/คนนะไม่ใช่ปลากัด”
“เออข้ารู้ ”แล้วฉันกับกายก็ฟุบนอน
..................................................................................................................................
เหอ เหอ มาตอนแรกก็ทะลึ่งเลยค่ะ ( ก็ไม่รู้อ่ะว่าตอนแรกจาเปงยังงัยดี 555+ ) มีหลายคนอาจสงสัยว่าทำไมนามปากกาต้องมีประโยค - ความเหงาในหัวใจ - ด้วย ก็ไม่มีแฟนนี้ค่ะเลยเหงาใจ แล้วยังอยู่บ้านคนเดียวอีกตางหาก ( เพิ่งอายุ 14 เองค่ะ )
ส่วนเนื้อเรื่องก็ดัดแปงมาจากชีวิตประจำวันของเฮาเองค่าาา เหอ เหอ จบแค่นี้ล่ะกัน..........เปลืองเนื้อที่ค่ะ ***
ความคิดเห็น