คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : The Frozen Heart :: 00 Introduction
The Frozen Heart :: 00 Introduction
อันจะกล่าวถึง … จุดเริ่มต้นของเรื่อง
มันก็เริ่มตั้งแต่หยดเลือดที่ไหลงรินลงมาของทายาทแห่งตระกูลเวเลโน่และพันธสัญญาเลือดก็เท่านั้นเอง …
อยากรู้ อยากลอง ก็ต้องเสี่ยงสิ ฉันจะไม่เชื่อคำนี้เป็นอันขาด !!
ฉันกำลังจะหนี ใช่! คนอย่างฉันนี่แหละกำลังจะหนี คนอย่าง ‘ นาคุโระ เรียวอิจิ ’ กำลังหนีอย่างหัวซุกหัวซุน ช่างน่าสมเพชตัวเองเสียนี่ ทั้งหมดเป็นเพราะความบังเอิญ ไม่สิ ความใคร่จะรู้และอยากลองมากกว่า ถ้าวันนั้นฉันไม่ ….
โอ๊ย!! ปวดหัวเป็นบ้า … คิดอะไรไม่ออกเลย ฉันได้แต่นั่งตัวงอกุมหัวตัวเองอยู่ในซอก ปากก็สบถบทข้อความด้วยเสียงแผ่วเบา
เสียงฝีเท้ากำลังย่างกรายเข้ามาอย่างแผ่วเบา เงาดำทะมึนและรังสีเย็นยะเยือกแผ่ซ่านเป็นวงกว้างสร้างบรรยากาศดื่มด่ำได้เป็นอย่างดี ของบริการคงไม่พ้นคาวเลือดหรอกนะ …
“ คุณหนูครับ หมดเวลาเล่นซ่อนหาแล้วสิ “ น้ำเสียงนุ่มและทุ้มกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้มที่ไม่น่าพิสมัยเท่าใดนัก จำไว้นะ ถ้าฉันหลุดไปได้ นายได้กลายเป็นเศษเหล็กแน่
แฮกๆ
เสียงหอบหายใจหลุดมาจากร่างของหญิงสาวที่ซ่อนตัวอยู่ชั้นบนสุดของตึกภายในมุมมืดของตึกแถวร้างผู้คน
หญิงสาวเริ่มมีอาการเหงื่อไหลท่วมจากการเล่น ‘ เกมส์ไล่ล่า ‘ เมื่อครู่ในมือตอนนี้กำแท่งเหล็กสนิมเขรอะแน่นราวกับมันคือสมบัติล้ำค่าก็ไม่ปาน ร่างบางสั้นสะท้านน้อยๆเพราะอะดีนาลีนในร่างกานสูบฉีดพล่านไปทั่วร่าง นัยน์ตาสีเขียวทอประกายมุ่งมันหวังจะทำการฟาดเป้าหมายให้เต็มแรง
แกรก.. แกรก .. เสียงลูกบิดประตูดัง แกรกบงบอกให้รู้ว่ามีผู้มาเยือนที่ไม่ได้รับเชิญเข้ามา
ว้าแย่จังนะครับ ประตูห้องนี่ ‘ล็อก’ เสียงทุ้มกล่าวอย่างสบายๆต่อไปอีก
ซวยแล้วไง หญิงสาวเจ้าของนัยน์ตาสีสดแทบจะตบหัวตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด เพราะความกลัวมากเกินจึงทำให้เผลอ ‘ล็อกประตู’ จะถามเหตุผลก็เพราะว่า การล็อกประตู มันบ่งบอกอย่างแน่ชัดว่า มีคนอยู่ภายในไง
ออกมาเถอะครับคุณหนู ผมจะนับหนึ่งถึงสิบนะครับ …หนึ่ง…
ถึง
สิบ!! เสียงทุ้มกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แลดูน่าขนลุกเป็นที่สุด
เหอะ!! หญิงสาวเจ้าของนัยน์ตาคู่มรกตออกจากที่ซ่อน ด้วยเหตุที่ว่า จะซ่อนไปก็เปล่าประโยชน์ สู้กันซึ่งๆหน้าให้ตายไปข้างหนึ่งเสียจะดีกว่า …
"เอาละครับคุณหนู"
ชายหนุ่มร่างสูงกล่าวอย่างใจเย็น
"เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า"
สิ้นเสียง สติที่มีอยู่ในตัวก็พลันหายไป มีแต่ความโล่ง และว่างเปล่า …
ฉันกำลังจะตายหรอกหรือ หึ น่าสมเพชจัง
หญิงสาวนาม นาคุโระ เรียวอิจิ ได้แต่ยิ้มสมเพชให้ตัวเอง ก่อนสติที่มีอยู่ จะดับลง
เพียงแต่ …
ผมฆ่าเธอไม่ได้ …
แม้แต่หน่วยประมวลผลคอมพิวเตอร์ยังไม่มีคำตอบ
รู้เพียงแค่ว่า ผมไม่สามารถ ทำอะไรเธอได้
นอกจากดูแลและรับใช้ เจ้านายคนใหม่
ชวิ๊งงง!! จบแบบสั้นๆค่ะ!! ก็บทนำนี่เน๊อะ!!
ปุจฉา แต่ทำไมของคนอื่นยาวละ ??
วิสัจฉนา เพราะคนแต่งเรื่องี้มีความสามารถไม่พอไง#ถูก
รอพบกับตอนหน้าเน้อ อย่าลืมเป็นกำลังใจให้เค้านะตัว
ความคิดเห็น