คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1 : เหตุเกิดที่ผับ [ฉบับแก้ไข]
1
ว่าที่คู่หมั้น
- PB PUB -
ตึ้ดๆ ตึ้ดๆ...
081 004 5471
น้ำตาล
“ ว่าไงแก ฉันถึงแล้ว โต๊ะเดิมใช่มั้ย ”
“ ใช่ ”
“ อืม โอเค แล้วเจอกัน ” ฉันเพิ่งวางสายจากน้ำตาล ไม่รู้ยัยนี่จะรับไปไหนนักหนา โทรจนไม่อยากจะมาแล้ว
ตุ้บ...
“ โอ๊ย! ขอโทษค่ะ ” นั่นไง ดันไปชนกะใครเข้าอีกล่ะฉัน คนสวยเนี่ยซุ่มซ่ามจริง
“ คุณไม่เป็นอะไร ใช่มั้ยครับ ” เอ๊ะ! เสียงคุ้นๆนะ
“ นาย / เธอ ” ฉันชี้หน้านายพาสเตอร์ด้วยอาการแปลกใจ โลกกลมเกินไปแล้ว เจอนายได้ยังไงกันนะ
“ มาทำไรที่นี่ ยัยตัวแสบ ”
“ ก็เที่ยวสิยะ ถามมาได้ จะให้ฉันมาดูหนังหรือไงกัน ” ฉันพูดประชดประชันใส่เค้า
“ ยัย...”
“ พาสเตอร์คะ คุยกับใครอยู่เหรอ” นายนี่อยู่กะยัยกระต่ายเน่าอีกแล้วเหรอเนี่ย ตัวติดกันจริงจริ๊ง
“ อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ ”
“ แล้วพาสเตอร์เป็นอะไรหรือป่าวคะ ใครทำกัน เดี๋ยวแรบบิทจะไปจัดการ ”
“ ก็ฉันเนี่ย มีไรมั้ย ”
“ เธออีกแล้วเหรอ ”
“ แล้วพี่กระต่ายเน่า จะทำอะไรล่ะคะ ว่ามา ”
“ นี่อย่าทะเลาะกันน่า ผมไม่เป็นไรหรอก เธอน่ะจะไปไหนก็ไป ” เชอะ! ทำมาเป็นไล่ ฉันล่ะเกลียดจริงๆ
“ ฉันก็ไม่อยากอยู่ใกล้นายอยู่แล้วล่ะ เชอะ! ”
ปั่ก…
“ ยัยตัวแสบเอ้ย! ” ฮ่าๆโดนเหยียบเท้าเข้าหน่อยล่ะมาทำร้อง เวอร์จริง
“ ไอติมทำไมแกมาช้าจังฮะ ” ไม่พ้นยัยน้ำตาลสักที
“ อุบัติเหตุนิดหน่อย ”
“ แล้วเป็นอะไรหรือป่าว ”
“ ไม่เป็นอะไรหรอกคิดส์ ”
“ อืม ”
“ แกๆ ดูกลุ่มนั้นดิ ฉันว่าคุ้นๆว่ะ ”ฉันมองตามที่ยัยน้ำตาลชี้ นั่นสิ คุ้นมากเลย
“ เออ จริงด้วยว่ะ ”
“ ใช่ The Prins ป่าว ” ใช่อย่างที่มายด์มิ้นพูดหรือป่าวนะ
“ นั่นพาสเตอร์ ไปตรงกลุ่มนั้นนิ แสดงว่าต้องเป็น The Prins แน่เลย ”
“ เฮ้ย!ซวย ”
“ ซวยอะไรเหรอ ไอติม ”
“ ป่าวๆ ”
--Paster Talk--
ผมหันไปมองโต๊ะตรงข้าม เฮ้อ...เจอเธออีกแล้วสินะ ผมเห็นเธอครั้งแรกนึกว่าดาราเกาหลีด้วยซ้ำ ถ้าคุณแม่ไม่บอกว่านั่นคือไอติม เธอดูดีขึ้นเยอะเลย น่ารักจนบางครั้งผมก็หวั่นไหว แต่ดูเหมือนเธอจะเกลียดผมนะ ก็ผมเล่นทำอดีตเธอซะดูไม่ได้เลย ผมอยากจะขอโทษเธอสักครั้ง บางทีเธออาจจะยกโทษให้ผมก็ได้ แต่ที่ผมยังสงสัยอยู่คือ ที่เธอหาทุนไปเรียนเมืองนอกกะเพื่อนๆของเธอนั้นมันเป็นเพราะเธอเสียใจเรื่องนั้นมาก จนทำให้เธอหาวิธีหนีหน้าผมแบบนี้ หรือเธอต้องการเรียนจริงๆ แต่ชีวิตเธอนี่ ผมไม่ได้เป็นคนลิขิตชีวิตเธอซะหน่อย ผมคงอยากรู้มากเกินไป
-- 2 ปี ก่อน --
- วันวาเลนไทน์ -
“ พาสเตอร์ฉันมีอะไรจะสารภาพ ”
“ อ้าวไอติม ได้ดอกกุหลาบมาซะเยอะเลยนะ เยอะกว่าฉันอีกแน๊ะ ว่าแต่มีอะไรงั้นเหรอ ”
“ ฉันชอบนาย เรามาลองคบกันมั้ย ”
“ แต่ฉันยังไม่อยากยึดติดกับใครตอนนี้ ”
“ ทะ...ทํา...ไมล่ะ ”
“ พาสเตอร์คะ จะไปกันหรือยังคะ ส้มจิ๊ดรอนานแล้วนะ ”
“เอ่อ...ไปก่อนนะไอติม ”
“ ฮือๆ ฮือๆ ฮือๆ ฉันเกลียดนายพาสเตอร์ ฉันเกลียดนายได้ยินมั้ย ”
การกระทําครั้งนั้น ผมผิดเต็มๆ ผมอยากจะขอโทษเธอ แต่ไม่รู้ว่ามันจะสายเกินไปหรือป่าว สำหรับตอนนี้
-- ปัจจุบัน --
“ไอติม ไอติม ไอติม!!!” ใครตะโกนไรวะ -*-
“หา...หา!!!” ฉันก็คิดว่าใครที่แท้ก็น้ำตาลนี่เอง ฉันคงเหม่อลอยน่าดู
“เฮ้อ...แกเป็นไรเนี่ย เรียกเสียงดังแกยังไม่ได้ยินอีก เหม่ออะไรนักหนาหา” น้ำตาลเอาแต่ตะคอกใส่ฉันจนหูชา ยัยนี่เสียงดังชะมัด -_-
“แล้วเรียกฉันมีไรเหรอ”
“ฉันถามเธอว่าเธอพร้อมหรือยัง พรุ่งนี้น่ะ”
“พรุ่งนี้มีไรงั้นเหรอ”
“ก็พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรกไง” เกือบลืมแล้วไง
“พร้อมมั้ง” ฉันตอบไปแบบไม่ค่อยจะแน่ใจ
“เฮ้อ...แกเนี่ยจริงๆเลยไอติม เฮ้ย!!ว่าแต่กี่ทุ่มแล้ววะเนี่ย” น้ำตาลถามทุกคนด้วยความตื่นตระหนก
“เพิ่งสี่ทุ่มครึ่ง ห้าทุ่มค่อยกลับก็ได้มั้ง จะรีบไปไหน” คิดส์ตอบ
“อ๋อ”
“งั้นฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฉันบอกเพื่อนก่อนจะเดินออกไป
“ระวังตัวล่ะแก” คิดส์เตือนด้วยความเป็นห่วง
“จ้ะ ^^”
อีตาโต๊ะนั้นจะมองฉันทำไมนักหนาว่ะ จะกินกันอยู่แล้ว เฮ้อ...ไอ้พวกบ้านี่
“น้องสาวดริ้งค์กะพี่หน่อยมั้ย ” จะหล่อยังไงก็ไม่เด็ดขาดค่ะ ไปไกลๆเลยไอ้บ้า
“ไม่ดีกว่าค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ จะเข้าห้องน้ำ”
“แน่ใจเหรอ?” ไอ้บ้านี่มาคว้าแขนฉันทำไม ปล่อยๆ!!!
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ฉันดิ้นให้แขนหลุด แต่ตานี่เป็นปลาหมึกหรือไง ติดหนึบเชียว ปล่อยดิเว้ย!!
“เฮ้ย!!!ทำไรผู้หญิงวะ” อุ้ย!!!พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยฉันแล้ว ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย
“มึงจะทำไมวะ”
“ก็จะทำอย่างงี้ไง”
ผั้ววว!!!! ตุบบบ!!!
“โห หมัดหนักไม่เบา เอาซะล้มเลย” คนหันมามองแล้ว แต่เหมือนจะมีคนสนใจนิดหน่อย เพราะผับยังไงก็ต้องมีทะเลาะ คนพวกนี้คงชินกันแล้วแน่เลย
“มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ เป็นอะไรหรือป่าว” เสียงคุ้นๆ
“เฮ้ย!! นายพาสเตอร์ นี่นายอีกแล้วเหรอ”
“ทำไม หรือเธอจะให้ไอ้บ้านั่นมันปล้ำเธอก่อนหา”
“ชิส์” ฉันสถบเบาๆ
“จะไปไหน”
“เข้าห้องน้ำย่ะ จะตามมาด้วยหรือไง”
“ก็ได้นะ” เฮ้ย!!ฉันประชดเว้ย อีตานี่หนิ
“ชิส์” ปวดฉิ้งฉ่องจะแย่อยู่แล้ว
“อ้าว!ไอติมทำไมไปเข้าห้องน้ำนานจังล่ะ” น้ำหวานถามด้วยความเป็นห่วง
“อ๋อ ป่าวหรอก ไม่มีอะไร” ฉันไม่อยากบอกเรื่องนั้น กลัวเพื่อนๆจะเป็นห่วง ฉันไม่อยากให้เพื่อนๆมาปวดหัวเพราะฉัน ขอโทษนะทุกคน ที่ไม่บอก ขอโทษ
“อืม งั้นกลับกันเถอะ ฉันเริ่มง่วงแล้ว” น้ำหวานหาว แล้วบอกให้ทุกคนกลับ ฉันก็เริ่มง่วงแล้วล่ะ
“งั้นพวกเรา พรุ่งนี้เช้าเจอกันนะ”
“จ้าๆ”
อาจจะไม่ดีมาก แต่ก็ช่วยกัน เม้น+โหวต หน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น