คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Prologue [ฉบับแก้ไข]
Prologue
- ท่าอากาศยานสนามบินไอฟรี -
ผู้คนทยอยลงมาจากเครื่องบิน ทำให้เกิดความแออัดในสนามบิน
“ เย้! ไทยแลนด์ ” สาวน้อยหน้าหวานตะโกนร้องออกมาอย่างเสียงดัง ทำให้ผู้คนในละแวกนั้นหันมามองเธอเป็นตาเดียว
“ ไม่เคยมาบ้านเกิดตัวเองหรือไง ทำเหมือนไม่เคยมาไปได้ ” ผู้หญิงที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนผู้หญิงเดินเข้าไปหยิกสาวน้อย แล้วหันไปตะคอกใส่เธอจนเสียงดัง
“ โอ๊ย! ยัยคิดส์ ฉันเจ็บนะ ก็คนมันคิดถึงนี่ หรือว่าแกไม่คิดถึง ” สาวน้อยเถียงกลับ แต่ใบหน้าของเธอยังยิ้มอยู่อย่างงั้น
“ ไอ้คิดถึงน่ะ ก็คิดถึง แต่นี่ไม่ใช่เมืองนอกนะย่ะ จะได้มาตะโกนบอกแบบนี้ มันน่าอายเธอรู้มั้ย หัดดูมั้งสิ ”
“ เชอะ! ก็ได้ แล้วคนอื่นอยู่ไหนกันหมด ” สาวน้อยหันไปถามเพื่อนด้วยท่าลุกลี้ลุกลน
“ อยู่นู้น พวกมันได้ยินเสียงแกตะโกน เลยให้ฉันพาตัวแกมา ไม่งั้น แกได้อายแน่ แต่ก็อย่างว่าอ่ะนะ แกหน้าหนาจะตาย อายเป็นซะที่ไหนกัน ” สาวหล่อหันไปพูดจาประชดประชันเพื่อนสาว ด้วยความหมันไส้เล็กน้อย
“ ชิส์ ” สาวน้อยหันไปสถบเบาๆ
“ ไอติม คิดส์ ทางนี้จ้ะ ” ‘น้ำหวาน’ สาวผู้อ่อนหวาน ตะโกนเรียกเพื่อนทั้งสองของเธอ
“ ไงล่ะ ไอติม ก่อเรื่องอะไรมาย่ะ ” ‘น้ำตาล’ ฝาแฝดน้ำหวาน สาวเปรี้ยวประจำแก๊ง เธอทั้งเซ็กซี่ และเรียกว่า Play Girl ตัวแม่เลยก็ได้ ทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่มีแต่หนุ่มมารุมล้อม ต่างกับน้ำหวานอย่างสิ้นเชิง
“ ขอโทษ ฉันคงชินกับการอยู่เมืองนอก ฉันคงต้องปรับตัวใหม่ ” สาวน้อย ที่มีนามว่า ‘ไอติม’ ขอโทษขอโพยเพื่อนๆ
“ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ พวกเราก็ยังต้องปรับตัวเหมือนเธอเหมือนกัน ” น้ำหวานปลอมใจเพื่อน
“ อืม ขอบใจนะ ” ไอติมขอบคุณเพื่อนอีกครั้ง
“ อุ้ย! น้ำตาลคุณแม่มารอแล้ว เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวคุณแม่จะรอนานเอา ”
“ อืม งั้นพวกแกฉันสองคนไปแล้วนะ แล้วเจอกันที่เดิม อย่าลืมล่ะ ” น้ำตาลหันมาพูด และเพื่อนๆก็พยักหน้า ให้สัญญาณว่ารู้แล้ว
“ เฮ้ย! ม๊ามาแล้วนี่หว่า รีบไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวบ่นหูกระจายอีก ” ‘คิดส์’ หรือมีอีกชื่อนึงว่า ‘คิตตี้’ ทำท่าลุกลี้ลุกลน แล้วลุกออกไปแต่เธอก็ยังไม่ลืมลาเพื่อนของเธอ
“ เฮ้อ! คงเหลือแค่เราสองคนสิน่ะ ไอติม ” หลังจากที่เงียบไปนาน ‘มายด์มิ้น’ ก็หันมาชวนคุยกับไอติม
“ คงงั้นแหละ ว่าแต่วันนี้ใครมารับเธอล่ะ มายด์ ”
“ กลับเองน่ะ คนที่บ้านเอารถมาให้ที่สนามบินแล้ว ”
“ อ้าว! แล้วทำไมยังไม่กลับสักทีล่ะ ”
“ ก็นั่งรอเป็นเพื่อนเธอไงล่ะ พอเธอกลับ ฉันก็กลับแล้ว ”
“ ขอบคุณนะ มายด์ ถ้าเธอไม่อยู่ ฉันเหงาแน่เลย ”
“ อืม ”
ตึ้ดๆ ตึ้ดๆ...
“ มือถือเธอน่ะ รีบรับสิไอติม เดี๋ยวคนรอสายจะรอแย่นะ ”
“ จ้ะ ขออนุญาตนะ ”
086 123 9999
คุณแม่
“ ค่ะ แม่ ”
“ ไอติมลูก วันนี้พ่อกะแม่ไม่ว่าง เดี๋ยวพี่พาสเตอร์เค้าจะมารับหนูนะ ลูกรอรับโทรศัพท์เค้าแล้วกัน เดี๋ยวพี่เค้าจะโทรมา แค่นี้ก่อนนะลูก แล้วเดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้เช้านะ บายจ๊ะ คิดถึงลุกนะจ๊ะ ”
“ ดะ...เดี๋ยวก่อน คะ แ...”
ตึ้ดๆ ตึ้ดๆ...
“ อ้าว! วางสายซะแล้ว แล้วใครกันเนี่ยพี่พาสเตอร์ ”
“ เอ? ชื่อคุ้นๆนะ ใช่นายพาสเตอร์หรือป่าว พาสเตอร์ แก๊ง The Prins อ่ะ”
“ โลกมันไม่น่าจะกลมขนาดนี้นะ ฉันว่าไม่ใช่หรอก อีกอย่างคนชื่อพาสเตอร์ มีเยอะแยะไป ทำไมต้องเป็นนายนี่ล่ะ มายด์เธอกลับบ้านเถอะ เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว เดี๋ยวคนที่บ้านจะเป็นห่วงเอา ”
“ จะเอาอย่างงั้นเหรอ ก็ได้ งั้นฉันกลับบ้านแล้วนะ บาย แล้วเจอกันไอติม ”
“ จ้า แล้วเจอกัน ”
ตึ้ดๆ ตึ้ดๆ...
089 431 5111
อ้าว! เบอร์แปลกที่ไหนเนี่ย หรือว่าคนที่คุณแม่บอก พี่พาสเตอร์อะไรน่ะ รับหน่อยดีกว่า
“ สวัสดีค่ะ ” ฉันออกเสียงไปด้วยความกล้าๆ กลัวๆ
“ ฉันอยู่หน้าสนามบิน เธอช่วยเดินออกมาหน่อย ฉันไม่อยากเข้าไป ฉันอยู่ตรงเสาแรกน่ะ ใส่เสื้อสีดำ ยืนพิงเสาอยู่ ”
“ เอ่อ...ค่ะ รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะรีบเดินไป สวัสดีค่ะ”
“ อืม ”
ตึ้ดๆ ตึ้ดๆ...
ท่องมาหรือไงกัน มาซะเป็นชุดเลย ไม่ไหวจริงๆเลยผู้ชายคนนี้ ฉันรีบถือกระเป๋าเดินทาง แล้วเดินออกมายังหน้าสนามบิน มองตรงไปที่เสาแรก อ่ะผู้ชายใส่เสื้อสีดำ เจอสักที เค้าดูเป็นคนร่างสูง สูงกว่าฉันประมาณ 10 กว่าเซน สูงน่ากลัวเชียว
“ คุณคะ คุณ ใช่คุณหรือป่าวคะ ” พอฉันพูดจบ เขาก็หันตัวมาทางฉัน
“ อืม ฉันเอง ”
“ คะ...ค่ะ” เค้าเป็นผู้ชายที่หล่อมาก ขาวมากด้วย ผู้หญิงคนไหนเห็นก็มีอันต้องหลงเสน่ห์กันทั้งนั้น ตัวเค้ายังมีกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆอีกด้วย ดูท่าจะมีสกุลน่าดู จากกลิ่นน้ำหอมแล้วไม่น่าจะธรรมดา
“ นี่! เธอจำฉันไม่ได้เหรอไอติม ” เฮ้ย!คุณเทพบุตรรู้จักฉันด้วยเหรอเนี่ย ฉันไปรู้จักเค้าตอนไหนวะ
“ เรารู้จักกันด้วยเหรอคะ ”
“ ก้อฉันพาสเตอร์ไง รักแรกเธอน่ะ อย่าบอกนะว่าลืมกัน ”
“ อย่าบอกนะว่านายคือพาสเตอร์ แก๊ง The Prins จริงๆ ” ฉันทำท่าเหมือนกำลังอึ้ง ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้
“ ก็ใช่น่ะสิ รีบเช้ดน้ำลายเร็ว น้ำลายหกหมดแล้ว ”
“ เฮ้ย! จริงดิ ไหนๆตรงไหน ” ฉันรีบเช้ดหน้า เพราะกลัวคนอื่นเห็น
“ ฮ่าๆ ฉันล้อเล่น เธอนี่หลอกง่ายจริงๆ ”
“ นี่! หลอกฉันงั้นเหรอ มันจะมากเกินไปแล้วนะ อีตาบ้า ”
“ เฮ้ย! ขอโทษ อย่าทำอะไรฉันนะ ”
“ ฮ่าๆ นายนี่หลอกง่ายจริงๆเลย ”
“ นี่เธอเอาคืนฉันงั้นเหรอ ยัยตัวแสบ ”
“ ทำไมๆ ”
“ พาสเตอร์ ใช่พาสเตอร์หรือป่าวคะ ”
“ อ้าว! แรบบิท มาทำไรที่นี่ล่ะ ”
“ แรบบิทควรถามพาสเตอร์มากว่านะคะ แรบบิทเที่ยวภูเก็ตมาน่ะค่ะ เพิ่งกลับ ”
“ อ่อ ผมมารับคนรู้จักน่ะ ”
“ งั้นแรบบิทขอกลับด้วยคนนะคะ คุณคงไม่ว่าอะไรแรบบิทใช่มั้ย ”
“ อืม กลับด้วยกันสิ เพราะยังไงผมก็ผ่านคอนโดคุณ ”
“ ขอบคุณนะคะ พาสเตอร์ ”
“ ไม่เป็นไรหรอก ”
“ อ่ะ ว่าแต่นี่คนรู้จักเหรอคะ น้องชื่อไรจ๊ะ”
“ เรารู้จักกันเหรอคะ ที่รู้ๆหนูไม่รู้จักป้านะคะ ”
“ อ๊าย! เมื่อกี่เธอหาว่าฉันเป็นป้างั้นเหรอ มันจะมากไปแล้วนะแก ”
“ ไม่มากหรอกค่ะ อ่ะ ไม่ต้องตบนะคะ เพราะว่าสู้ พอดีเล่นเทควันโด ^^ ”
“ พาสเตอร์ดูเด็กนี่สิคะ ไม่รู้จักมารยาทเอาวะเลย ”
“ เลิกทะเลาะกันได้แล้วน่า โตๆกันแล้ว ไปๆขึ้นรถกันเถอะ ”
“ ค่ะ กลับก็กลับ นี่เห็นแก่พาสเตอร์นะย่ะ ไม่งั้นแกไม่รอดแน่ ”
“ โอ๊ย! น่ากลัวจังเลย น่ากลั้ว น่ากลัว ”
“ พอเลยไอติม เราก็นะ กวนประสาทแรบบิทอยู่นั่นแหละ ”
“ ป้าชื่อแรบบิทอ่อ น่าจะชื่อกระต่าย ‘เน่า’ มากกว่านะ เหมาะกะนิสัยดี ”
“ นี่ พอได้แล้วน่า เห็นมั้ยพี่เค้าโกรธใหญ่แล้ว พอๆ ”
“ เชอะ! ”
“ แรบบิทถึงคอนโดคุณแล้ว ”
“ งั้นแรบบิทไปก่อนนะคะ แล้วเจอกันที่เดิมค่ะ ”
“ ครับ แล้วเจอกัน ”
“ หึ ครับ แล้วเจอกัน ” ฉันทำเสียงล้อเลียนเค้า
“ อิจฉาหรือไง ยัยตัวแสบ ” คิดได้ไง
“ น่าอิจฉาตรงไหน มีแต่น่าสมเพช ”
“ เฮ้อ! เธอนี่นะ อ่ะถึงแล้ว เข้าบ้านไปได้แล้วไป ”
“ ย่ะ ”
“ ครับ ไม่คิดจะขอบใจ ”
“ ไม่จำเป็น :P ”
“ ยัย...”
แอบแก้นิดหน่อย เอ่อ...ไม่นิด พี่ชายบอกว่ามันยังไม่ค่อยสื่อถึงอารมณ์ เลยแต่งให้ใหม่ ช่วยกันติชมหน่อยน๊า สำหรับนักอ่านเงาก็เข้ามาเม้นกันบ้าง เม้น+โหวต
ความคิดเห็น