รีวิวนิยายสไตล์ชัยยา

ลำดับตอนที่ #4 : 64th Century ส่งนายคนนี้มาป่วนหัวใจ / นางร้าย

รีวิวนิยายสไตล์ชัยยา ตอน 4

64th Century ส่งนายคนนี้มาป่วนหัวใจ

นางร้าย เขียน

          ขอออกตัวก่อน (อีกแล้ว) ว่าไม่สันทัดนิยายรัก ที่ตัดสินใจอ่านเรื่องนี้ เพราะเห็นกระแสแรงดีไม่มีตก เห็นน้องๆ วัยรุ่นกรี๊ดกัน เห็นบทสัมภาษณ์นักเขียนที่ลงในเว็บเด็กดีก็ฮาแตก แถมนักเขียนยังมีดีกรีได้รับรางวัล ‘นักเขียนหน้าใส’ อีกด้วย

            เห็นแล้วก็คันตา อยากลองอ่าน

            อ่านจบแล้วก็คันมือ อยากรีวิว

            เอาละ เข้าเรื่องกัน

 

ขอบคุณภาพประกอบจากเพจ Jamjeedbook ครับ ตามลิงก์นี้

www.facebook.com/jamjeedbook

คำโปรย

            ขับรถฟังเพลงฮิตของตัวเองแบบสวยๆ อยู่ดีๆ จู่ๆ ก็มีของหนักๆ ตกลงมากระแทกใส่กระโปรงหน้ารถเสียงดังจนฉันต้องเบรกกะทันหัน แต่พอเห็นว่าเป็นชายหนุ่มเปลือยท่อนบนเท่านั้นล่ะ ชีวิตฉันพังแน่ๆ ถ้าเรื่องนี้เกิดเป็นข่าวขึ้นมาว่า ‘ดีวาร์ นักร้องสาวสุดเซ็กซี่ชื่อดังขับรถชนคน’ แงๆ โชคยังดีหน่อยที่พอฉันเอาตัวเขาไปส่งโรงพยาบาลแล้วกลับพบว่าหมอนี่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย >O<

ทว่านั่นก็ไม่น่าเหลือเชื่อเท่ากับการที่เขาอ้างว่าตัวเองเดินทางมาจากโลกอนาคต ปี ค.ศ.6355 เชียวนะ ฮือๆ สมงสมองไปหมดละ -*- แล้วฉันจะไม่อะไรเล้ยยย ถ้าวันต่อมาเขาไม่บุกมาหาฉันถึงที่คอนโดฯ เพื่อจะทวงของสำคัญบางอย่างที่อยู่กับฉัน เห็นทีหลังจากนี้จะมีเรื่องวุ่นๆ ของ ‘นายลีเวสท์’ ตามมาครอบจักรวาลที่ฉันอยู่แน่นอนค่ะแฟนคลับทั้งหลายยย! >///<

เนื้อเรื่อง

            จากคำโปรย และบทสัมภาษณ์นักเขียน ทีแรกเผลอคิดไปว่า นิยายเรื่องนี้คงจะออกแนวกรี๊ดกร๊าดฟินแตกแหกไส้ อย่างที่เคยเห็นนักเขียนประกาศสโลแกนประจำตัวแบบขำๆ ว่า ‘นิยายอ่านง่าย ผู้ชายเต็มเรื่อง’ (เคยเห็นผ่านตาจากไหนสักที่นี่แหละ จำไม่ได้ละ แฮ่ ^^)

            แต่พออ่านจริง ปรากฏว่า ผิดคาด!

            ฟินแตกแหกไส้น่ะ มีแน่ๆ อยู่แล้ว สำหรับนักอ่านน้องๆ ผู้หญิงวัยรุ่น ทว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นอีก อารมณ์ของเรื่องค่อนข้างครบรส ทั้งฟิน, ตลก, ดราม่า, บรรยากาศระหว่างตัวละครที่มีความลึก มีมิติ และมีการดิ้นรนอยู่ภายในใจ ก่อนจะค่อยๆ ไต่ระดับขึ้นไปถึงจุดพีคของเรื่อง

            ที่สำคัญ แก่นหรือปมหลักที่ชักนำให้พระเอกกับนางเอกมาเจอกันนี่...อืม...ไม่ธรรมดา เป็นสาระที่เชื่อมโยงกับสถานการณ์ปัจจุบันด้วย ทำให้เรื่องดูเรียลยิ่งขึ้น

ภาษาและชั้นเชิงการเล่าเรื่อง

            ภาษาดีไม่มีสะดุด ใช้คำไม่เปลือง ไม่เฝือ (มีบางช่วงของเรื่อง ใช้โวหารเปรียบเปรยความสัมพันธ์ตัวละคร แบบว่า...อ่านได้อร่อยเลยแฮะ ไม่คิดว่าจะได้เห็นในนิยายแนวนี้) อ้อ และไม่มีอีโมติค่อน ทำให้คนแก่ๆ อย่างเราอ่านได้เพลินๆ

            ชั้นเชิงการเล่าเรื่อง เล่าเรื่องโดยนางเอกแบบสรรพนามบุรุษที่1 ตามสไตล์นิยายแนวนี้ ไม่ได้ตัดเรื่องไปมาแบบซับซ้อนอะไร แต่ข้อสังเกตอย่างหนึ่งเกี่ยวกับชั้นเชิงการเขียน คือ ผู้เขียนใช้เทคนิคการเขียนแบบ show ผ่านบทสนทนาและพฤติกรรมตัวละครได้ดี

ตัวละคร

            ตัวละครมีซิกแพ็กซ์ เอ๊ย! จะบอกว่า มีมิติน่ะ การกระทำของตัวละครแต่ละตัว มีเหตุผลรองรับ และเรื่องก็ไหลไปตามสถานการณ์

            อย่างหนึ่งที่ชอบคือ การสอดแทรกมุกที่เป็นไปตามคาเรกเตอร์ตัวละคร ยกตัวอย่าง ตอนที่พระเอก (ลีเวสท์) ตอบสัมภาษณ์นักข่าวนี่ หลุดขำพรืดเลย 555 หน้ามึนได้ใจจริงๆ

จุดที่ประทับใจ

            นี่เป็นนิยายรัก ที่ไม่มีคำว่า ‘รัก’ เลยตลอดทั้งเรื่อง

            ตัวละครไม่ได้บอกรักกันตรงๆ ความรู้สึกนั้นอวลอยู่ในบรรยากาศอึมครึมระหว่างตัวละคร และเมื่อถึงจุดที่ต้องแสดงความรู้สึกออกมา ผู้เขียนก็ไม่ใช้คำว่า ‘รัก’ แต่เลือกที่จะใช้คำที่มีความหมายลึกและกว้างกว่าว่า...ฮึ่ย คันปากอยากบอก แต่เดี๋ยวจะเป็นการสปอยล์  

            อีกอย่าง ภาพประกอบข้างในที่เป็นการ์ตูนน่ารักดี

จุดด้อย?

-          มีบางฉากที่ข้อมูลคลาดเคลื่อนจากความจริงอยู่บ้าง แต่ไม่ใช่จุดใหญ่อะไร ไม่ส่งผลกับแก่นหรือโครงเรื่อง เป็นแค่ข้อมูลเล็กๆ ประกอบฉากเท่านั้น

-          อันนี้ความเห็นส่วนตัว จุดไคลแม็กซ์เรื่องครอบครัว อยากให้ขยี้เนื้อเรื่องเพิ่มอีกสักนิด เข้าใจว่า ผู้เขียนคงเขียนเพื่อกลุ่มนักอ่านวัยรุ่น ขยี้ปมนั้นมากไปอาจทำให้บรรยากาศเรื่องเสียได้ ไอ้เรามันก็นักอ่านสายดาร์กอะนะ อะไรที่บีบคั้นจิตใจนี่ ชอบนักแล

สรุป

นางร้าย ร้ายกาจสมชื่อจริงๆ