รีวิวนิยายสไตล์ชัยยา

ลำดับตอนที่ #1 : บุษบาข้างทุ่ง / ปองวุฒิ

รีวิวนิยายสไตล์ชัยยา

ตอนที่ 1 “บุษบาข้างทุ่ง”

            ขอออกตัวก่อนว่าผมไม่ใช่นักเขียนมีชื่อ ไม่ใช่นักอ่านในตำนาน และไม่ใช่นักวิจารณ์ชั้นแนวหน้าอะไร เป็นแค่คนชอบเสพนิยายในวันว่างแบบเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งก็นึกครึ้มใจขึ้นมาอยากพาดพิงจิกกัด...เอ๊ย อยากแชร์ประสบการณ์การอ่านบ้างเท่านั้น  ฉะนั้น บทรีวิวนี้จะไม่อิงทฤษฎีเชิงวิชาการแต่อย่างใด เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวล้วนๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพครับ

            เรื่องแรกที่หยิบมารีวิว ได้แก่ แต่นแต๊นนน...

            บุษบาข้างทุ่ง เขียนโดย ปองวุฒิ นักเขียนที่เป็นเครื่องจักรปลอมตัวมาแน่ๆ เพราะแต่ละปีปล่อยของแบบรัวๆ ตลอด (แถมยังมีเวลาไปเที่ยวที่โน้นที่นี้เนืองๆ ด้วย อิจเบาๆ 555)

            เอาละ เข้าเรื่องกันดีกว่า

 

โปรยปกหลัง

            ลีลดา สุดยอดนักขายสาวสวย โพรไฟล์เริด แต่ใครจะคิดว่าสาวไฮโซจะได้รับโจทย์ให้ขายรถไถนา! โดยไม่ลังเล เธอเล็งเป้าหมายไปที่ ศิลา ชายหนุ่มรูปหล่อทายาทบริษัทจัดจำหน่ายข้าวยักษ์ใหญ่ ซูเปอร์เซลส์เกิร์ลอย่างเธอมั่นใจว่าต้องทำสำเร็จเหมือนที่เคยทำได้ตลอดมา แต่ปรากฏว่าชายหนุ่มกลับไม่หมูอย่างที่คิด ภายใต้คราบติดดินเรียบง่าย เขาซ่อนความฉลาดเป็นกรดเอาไว้ ไม่ซื้อไม่ว่า แต่ยังตอกหน้าเธอว่าอ่อนหัด ขาดความจริงใจ กรี๊ดดดด มันจะมากไปแล้ว! อีตานี่กล้าดียังไงมาลูบคมสุดยอดนักขายอย่างเธอ งานนี้ลีลดาขอเอาความสวย เอ๊ย! ประสบการณ์และศักดิ์ศรีเป็นเดิมพัน ยอมตะลุยทุ่ง ทำในสิ่งที่ชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะทำเพื่อเอาชนะ (ใจ) เขา 

แต่สุดท้ายเธอจะปิดการขายได้สำเร็จหรือไม่ ทั้งสินค้าอย่างรถไถ และหัวใจของตัวเอง...

เนื้อเรื่อง

            ถือว่าเป็นนิยายสายขาว ปราศจากกลิ่นคาวโลกีย์ ไม่มีตบตีแย่งผู้ชายหรือนางร้ายกรี๊ดกร๊าดใส่กัน ถ้านำไปทำละครก็จะกลายเป็นละครน้ำดีเป็นเกียรติเป็นศรีแก่ผู้จัดแน่นอน

            สำหรับเนื้อเรื่อง ขอพูดโดยรวมเลยละกัน เพราะมันแจกแจงยาก เหมือนอาหารชั้นดีที่ปรุงออกมาได้รสชาติกลมกล่อม และเราคนกินแยกแยะได้ยากว่าใส่ส่วนผสมอะไรลงไปบ้าง บอกได้แค่ว่า...อืม ดีแฮะ อ่านได้เรื่อยๆ เพลินๆ มีมุกสอดแทรกเป็นระยะ แถมหยิบเอาแง่มุมของชนบทและสังคมเมืองมาสร้างเรื่องผสมผสานกันได้ดี ข้อมูลที่เป็นวัตถุดิบก็สอดแทรกในเนื้อเรื่องได้ดี เปิดเผยผ่านปากตัวละคร ไม่มีการใส่เชิงอรรถให้เสียอรรถรสการอ่าน (อันนี้ผมต้องเรียนรู้ไว้ละ)

            ช่วงกลางเรื่องรู้สึกจะเอื่อยไปนิดครับ แต่ท้ายๆ เรื่องเข้มข้นขึ้น และมีหลายปมที่เฉลยออกมาแล้วทำให้ประหลาดใจ ซ่อนปมแบบนี้ ปองวุฒิทำได้ดีนักแล

ภาษาและชั้นเชิงการเล่าเรื่อง

            มืออาชีพครับ ไหลลื่น ไม่มีติดขัด อ่านได้เพลิดเพลิน ข้อสังเกตอย่างหนึ่ง ภาษาค่อนข้างกระชับและไม่พร่ำเพ้อรำพันอะไรนัก ซึ่งคงเป็นสไตล์การเขียนแบบผู้ชาย ทำให้ได้อีกฟีลหนึ่งของนิยายรัก

            บทสนทนาเป็นธรรมชาติดีมาก (ตอนจีบกันมีเลี่ยนเล็กน้อย ถ้าผู้หญิงอ่านก็คงจะ...อรั๊ย! อยากตบตีไหล่ผู้ชายเบาๆ 555)

ตัวละคร

            จุดเด่นของเรื่องนี้เลยคือ ตัวละครมีพัฒนาการ หลังจากผ่านเรื่องราวต่างๆ แล้วมีความเติบโตทางความคิด เลยยิ่งทำให้รู้สึกว่าเป็นนิยายน้ำดีมีสาระนั่นแหละ ในเรื่องมีตัวละครหลายตัวแต่ก็คุมคาเรกเตอร์ได้ดี ตัวประกอบมีสีสัน พระเอกหล่อเท่ นางเอกเป็นสาวมั่นชัดเจน มีแกว่งๆ บ้างเล็กน้อย...แต่เข้าใจว่า แกว่งเพราะความรักตามเนื้อเรื่อง ซึ่งคงเป็นความจงใจของคนเขียน

            อ้อ ชอบกสิณภพเป็นการส่วนตัวครับ พูดจาติสต์แตกได้ใจ

ข้อเสีย?

            ถ้าไม่พูดถึงเสียเลยก็จะหาว่าอวยกันเกินไป ไม่เชิงว่าเป็นข้อเสียหรอกครับ แต่เป็นความชอบส่วนตัวของผมมากว่า นั่นคือ บางช่วงบางตอนใช้คำรวบรัดแบบตรงๆ ไปนิดครับ แล้วก็อยากให้บรรยายถึงสภาพแวดล้อมชนบทมากกว่านี้อีกนิด แบบว่า...ทุ่งนาเขียวขจี ยอดข้าวโบกไหวล้อลมอยู่ภายใต้แสงทองยามเย็น หรือตัวเพลี้ยกระจุ๋มกระจิ๋มกระโดดเกาะรวงข้าวที่กำลังตั้งท้อง อะไรทำนองนี้ 555 ขออภัย ยกตัวอย่างได้ห่วยมาก แต่คิดว่า ถ้ามีบรรยายบรรยากาศเพิ่มอีกสักนิด ก็จะทำให้คนอ่านที่อยู่ในเมืองรู้สึกเต็มอิ่มมากกว่านี้ หรือสำหรับคนชนบทที่จากบ้านมาก็จะคิดถึงบ้านมากขึ้นครับ

            นั่นละฮะท่านผู้ชม ขอจบการรีวิวไว้แต่เพียงเท่านี้ แล้วพบกันใหม่ตอนต่อไปครับ

ปล. พี่น้องนักเขียนท่านไหน อยากให้รีวิวเล่มไหนก็ลองกระซิบๆ หลังไมค์ได้เน้อ ส่งหนังสือมาให้อ่านฟรีก็จะดีครับ หะหะ

ชัยยา

8 พ.ค. 2558