รักวุ่น ๆ ของยัยคุณหนูกับนายจอมโหด

ลำดับตอนที่ #4 : ความลับของฉัน และคนที่ชื่อ ‘จียง’

“แฮ่ก ๆๆๆ”  เหนื่อยเป็นบ้ากับการลากยักษ์  เอ๊ย  ซึงฮยอน  กว่าจะลากออกมาได้ฉันโคตรอายเลย  ก็อีตาบ้าตะโกนเสียงดังซะขนาดนั้น

“ทำบ้าอะไรของเทอเนี่ย”  อีตาบ้าหันมาตะคอกใส่ฉัน  ชิ  ไม่สนๆๆ

“ป้าคะ  เอาต๊อกโบกกี 2 ทีค่ะ”  ฉันหันไปสั่งป้าคนขาย  ซึ่งเป็นร้านข้างทางแบบยืนกิน

“เฮอะ”   =_=

“อะ   กินซะ”  ฉันยื่นจากต๊อกให้อีตาบ้า

“เทอสั่งฉันหรอ”  อีตาบ้าพูดด้วยเสียงที่โกรธนิด ๆ

“ปะ...ป่าว”  แง้... ให้ฉันอยู่เหนือนายซักวันไม่ได้หรอไง  Y.Y

หลังจากกินเสร็จ  ซึงฮยอนก็เดินเข้าไปซื้อน้ำในร้านสะดวกซื้อ  ส่วนฉันจึงอ่านหนังสือฟรีอยู่หน้าร้าน  หุหุ

‘ลูกสาวคนเดียวของตระกูลคิมหายออกจากบ้าน’  O_O

หัวข้อข่าวตัวใหญ่นั้นเรียกความสนใจจากฉันได้ดีเลยทีเดียว   พร้อมทั้งรูปใบใหญ่  ซึ่งหน้ายัยน่ารักนี่เหมือนฉันมาก  (  ยังจะเล่น  -_-  )  ก็แหงล่ะ  นั้นมันฉันเอง  ฉันจึงรีบเปิดอ่านเนื้อหาด้านใน  แถมในข่าวเฮงซวยนั่นยังบอกว่าใครนำตัวฉันมาส่งจะให้รางวัลอย่างงาม  อ๊ากกก  ฉันไม่ยอมหรอก  ฉันกลับไปแต่งงานกับไอ้บ้านั่นหรอก....เว้ยยยย

“อ่านอะไรน่ะ”

“เฮือก  ปะ...ป่าว”

“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย”  อีตาบ้ามองฉันอย่างจับผิด

“เอ่อ...ฉันว่าไปกันเหอะ”  ฉันจึงเปลี่ยนเรื่องพูด 

“หรือว่า  เทออ่าน  sex story”

“=_=”  หนังสือพิมพ์บ้านนายเค้าลง  sex story  กันหร๊อออ

ฉันจึงรีบลากอีตาบ้านั่นออกมา  เพราะฉันกลัวว่าเค้าจะรู้ความลับของฉันที่เค้าไม่รู้  ฉันกลัวว่าเค้าจะเปลี่ยนไป  กลัวว่าเค้าจะเกลียดฉัน  กลัวๆๆสารพัดกลัว  ฉันกลัวจิง ๆ นะ

“โอ๊ยยย  ขอโทดค่ะ”  ฉันรีบหันไปก้มหัวขอโทดให้ผู้ชายที่ฉันเดินชน

“ไม่เป็นไรคับ^^”   O_O  อ๊ากก  หล่อ..น่ารักโคตร  ยิ่งตอนยิ้มนะ อย่าให้พูดเลย  (  ก้ออย่าพูด  )

“อ้าว  ซึงฮยอน  ไม่เจอกันนาน....เลยนะ”  เค้าหันไปทักซึงฮยอนด้วยน้ำเสียงและแววตาที่ฉันบอกไม่ถูก  แตกต่างจากที่คุยกับฉันมาก   มันยังไงล่ะ  ถ้อยคำที่พูดเหมือนดีใจ  แต่น้ำเสียงและแววตาไม่ใช่

“จียง”  อีตาบ้าเอ่ยด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงสุด ๆ ฉันว่าบรรยากาศชักแปลก ๆ แล้วซิ

“เทอเป็นแฟนซึฮยอนหรอ^^”  คนที่ชื่อจียงหันมาแถมฉันและยิ้มอย่างแปลก  ไม่เหมือนตอนแรกที่เค้ายิ้มให้ฉัน

“ห๋า.....”

“ไม่ใช่....ยัยนี่ไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน”

“หึ  อย่าพึงร้อนตัวซิซึงฮยอน”

“แล้วนายต้องการอะไรว่ะ”  ซึงฮยอนกระชากคอเสื้อคนที่ชื่อจียงอย่างหาเรื่อง  ฉันไม่เคยเห็นแววตาที่โกรธสุด ๆของอีตาบ้า

เท่านี้เลยนะ 

“ยัง....มันยังไม่ใช่เวลานี้”   จียงพูดพร้อมกับดึงมือซึงฮยอนออกอย่างง่ายดาย  นี่ฉันงงไปหมดแล้วนะ  เวลาอะไร

“หึ  แล้วเราได้เจอกันอีก  มันดูน้อย”   แล้วจียงก็เดินจากไป

“O_O”  มันดูงั้นหรอ  มันดูที่แปลว่าซาลาเปาเนี่ยนะ  นายจะบอกว่าฉันหน้าบานเหมือนซาลาเปางั้นหรอ  ไม่จิงอ่ะ  ฉะ...ฉันมีแก้มต่างหาก  แล้วแก้มฉันก็ป่องน่ารักจะตายไป  T0T  (  พยามสะกดจิตตัวเอง  )

คอนโด  X   =_=

“พะ....พวกนายรู้จักกันหรอ”  ฉันถามอย่างกล้า ๆ กลัว  เพื่อทำลายความเงียบ  ก็อีตาสบ้าเล่นนั่งเงียบแถมยังทำหน้าเครียด  (  โหดด้วย  )  สุด ๆ  บอกได้เลยว่า  ถ้าเด็ก  3  ขวบมาเห็นอีตาบ้าตอนนี้ได้ร้องจ๊ากแน่  =_=

“.................”

“เอ่อ...ฉันว่า...ฉันปะ...ไปยืนเล่นหน้าระเบียงดีกว่า  อยู่ในนี้ร้อนจัง  แหะแหะ”  อย่าว่าแต่เด็ก 3 ขวบเลย  วัยรุ่นอายุ 17 ก้ร้อง  Y.T

“อ๊า....วิวสวยจัง”  อากาศก็เย็นสบายชะมัด^0^  ฟุดฟิดๆ...ฉันว่าได้กลิ่นบุหรี่นะ  มันมาจากไหนอ่ะ  เหม็นชะมัด

“เทอเหม็นหรอ  โทดที”  แล้วอีตาบ้าก็โยนบุหรี่ลงไปด้านล่าง  นี่  ถ้ามันไปโดนหัวคนจะว่าไง  หัวเอ๋งก้อว่าไปอย่าง  เอ่อ..แต่เงียบไว้จะดีที่สุด  อายุยืนๆๆๆ ท่องไว้

“เฮ้อ”

“นายกลุ้มหรอ”

“คงงั้น”  เค้าเอ่ยอย่างแผ่วเบา   สายตามองทอดไปอย่างไร้จุดหมาย   เหมือนกับว่าคิดอะไรอยู่ในใจ  

“เรื่องคนที่อยู่จียงอะไรนั่นน่ะหรอ”

“ขวับ-_-;;”    เฮือก    ปากหนอปาก  ฮือ....แล้วอีตาบ้าก็เดินเข้ามาเรื่อย ๆ  จนตัวฉันติดผนังแล้วนะ  

“ฮืออออ นะ....นายอย่างฆ่าฉันเลย”  T^T

“กลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ”   เสียงเย็น ๆ ห้าว ๆ  ดังข้างหู   O_0  นะ...นี่อีตาใกล้ฉันขนาดนี้เลยหรอ

“ฉันไม่ใช่ฆาตกรร”   แต่ยิ่งกว่าใช่ไม๊ล่ะ    โฮ............

“Y()Y”

“ฮะ  ฮะ  เทอนี่มันตาขาวชะมัด”

“ก็...นาย  อย่าทำหน้าดุซิ”

“แต่ฉันจะบอกเทอไว้อย่าง”   อารมณ์ไหนว่ะ  เดี๋ยวฮาเดี๋ยวเครียด

“..................”

“คนที่ชื่อ‘จียง’....ห้ามเข้าใกล้มันเด็ดขาด”

+ - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - +