รักนะนายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มสนิท

"แล้วนี้จะเดินไปถึงไหนอ่ะ" ฮิบาริเอ่ยขึ้น

"อ่อไม่รู้สิ" ฉันตอบฮิบาริพลางเดินต่อไปเลื่อย ๆ

"เฮ้จะชนแล้ว"

โครมมมมม !!

"อูยยยเจ็บบบTOT" ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บแบบสุด ๆ

"เดินใจลอยจริงๆนะ"

"ก็มันคิดอ่ะไรเพลินๆน่ะ"

"คิดอ่ะไรเพลินๆเหรอแล้วคิดไรอยู่อะ" ฮิบาริพูดพลางเอามือรูปหัวฉัน

"อย่ารู้เลย" ฉันตอบด้วยสีหน้าเจ็บปวด

"เจ็บมากไหม" ฮิบาริถามฉันพลางเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน

"ไม่เจ็บมากหรอก" ฉันพูดแล้วยิ้ม ^___^

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว" ฮิบาริพูดแล้วเอามือมายกตัวฉันให้ลุกขึ้น

"โอ๊ยขาฉัน"

"อ้าวขาเคล็ดเหรอ" ฮิบาริพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง

"คงงั้นมั่ง"

"เหรองั้น"

"ว๊ายยย นายจะทำอะไรเนี้ย"

"อ้าวกะอุ้มเธอไปห้องพยาบาลไง"

"ขอบใจนะฮิบาริ"

"ไม่เป็นไรๆ" พอสิ้นเสียงฮิบาริฉันก็สลบไป

"อื้มมม"

"อ้าวตื่นแล้วเหรอคาเนะ" เสียงชายหนุ่มดังขึ้น

"อื้มที่นี้ที่ไหน" ฉันพูดด้วยเสียงงัวเงีย

"ห้องพยาบาล"

"เหรอ" พอสิ้นเสียงฉันฉันก็หลับไปอีกรอบ

กิ๊งงงงง  กิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!

"คาเนะตื่นได้แล้วหมดเวลาเรียน"

"อ้าวฮิบาริอยู่ตั้งแต่ม่ะไหร่เนี้ย"

"อ้าวนี้ไม่รู้เลยเหรอฉันอยู่ตั้งนานละ" ฮิบาริพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด

"อ่าขอโทษทีนะ" ฉันพูดด้วยท่าทางแอ๊บแบ๊ว

"ไม่เป็นไรยกโทษให้" ฮิบาริพูดด้วยท่าทางเขินอาย >///< (น่ารัก!!)

"ลุกไหวไหม" ฮิบาริเอ่ยขึ้น

"ไหวจ๊ะ โอ๊ยยยย เจ็บ T...T"

"เอ้าไหนบอกไหว ร้องสะลั้นเรย" ฮิบาริพูดพลางเอามือรูปหัว

"T...T  โทษจ๊ะ" ฉันทำหน้าหง่อยทันที

ควับ!!

"ว๊ายอุ้มฉันอีกแล้วหรอ"

"สะดวกดีออก" อ๊ายยยทำไมนายน่ารักอย่างงี้นะ

"จะบ้าหรอ"

"อายเหรอคาเนะ ^o^"

"ไม่อายยะ" T...T เราปากไม่ตรงกับใจอีกแล้วอ่า

"งั้นไปกันเลยนะ"

"อื้มมม"