T.Unruly - ไดอารี่ของผีดูดเลือด

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

     ชื่อของผมคือ ทรูธ อันรูลี  ผมเป็นผีดูดเลือด หรือแวมไพร์  แล้วแต่คุณจะเรียก   ใช่แล้ว!

ก่อนหน้านี้ผมเป็นเด็กชายธรรมดาที่ไม่มีอะไรพิเศษ แต่หลังจากที่มีค้างคาวตัวหนึ่งโฉบเข้ามาในบ้าน

มันทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไปตลอดกาลเลยล่ะ

     วันนึง มีคางคาวตัวใหญ่บินเข้ามาทางหน้าต่างที่ผมเปิดทิ้งไว้ ในขณะที่ผมนั่งทำการบ้านหลังเลิกเรียน  มันดูอ่อนแรง และหิว หิวมาก !

     มันเป็นค้างคาวตัวสีน้ำตาลแดง มีหูเล็กๆสั้นๆ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู และแน่นอนผมรับเลี้ยงมันทันที

ผมจัดหากรงให้มันอยู่ตรงมุมห้องนอน และหาผักให้มันกิน

     แปลกจริง !  มันไม่มีท่าทีว่าชอบกินผัก  ผมเลยไปเฉือนเศษเนื้อวัวในตู้เย็นมาให้มันกิน  คราวนี้ดูท่าว่ามันชอบมาก  ค้างคาวอะไรกินเนื้อวัว  ความจริงผมควรจะเอะใจและรีบปล่อยมันไปตั้งแต่ตอนนั้น  แต่เปล่าเลยมันยังคงอยู่ในกรงของผม

     จนเวลาดึกสงัดของวันหนึ่ง หลังจากที่ผมเลี้ยงมันไปได้อาทิตย์กว่าๆ 

ขณะที่ผมกำลังหลับอยู่  ผมรู้สึกว่ามีอะไรไต่ขึ้นมาตามตัว     แน่หละ !  ผมลืมตาอย่างรวดเร็ว มันนั่นเองเจ้าค้างคาวตัวนั้น  ผมโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก  ผมจับมันขึ้นบ่าและพามันใส่กรง  ผมคงลืมล็อคกรงเอาไว้ 

     ผมยัดมันเข้าในกรงลวกๆ แน่หละใครจะชอบถูกจับยัด มันจึงตรงเข้างับผมที่นิ้ว  ผมโมโหมาก จึงกระแทกกรงปิดอย่างแรง  หลังจากผมทำแผลเสร็จผมก็เข้านอน

     รุ่งขึ้นแผลที่มันกัดผมดูเป็นสีเขียวคล้ำน่ากลัวทีเดียว  ผมชักสงสัยแล้วสิว่ามันจะมีพิษ  ผมว่าค่อยบอกแม่หลังจากกลับจากโรงเรียนดีกว่า

     ไม่รู้ทำไมวันนี้ผมรู้สึกกระสับกระส่ายชอบกล  แม้ว่าวิชานั้นจะเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ที่ผมชอบมันก็ไม่ทำให้จิตใจแช่มชื่นขึ้นซักนิด  และแล้วชั่วโมงที่สุดแสนทรมานก็ผ่านไปถึงเวลาอาหารกลางวัน  ทำไมหนอวันนี้ผมเบื่ออาหารและรู้สึกเปรี้ยวปากอยากกินอะไรที่ไม่เคยกินมาก่อนแต่ก็นึกไม่ออกซักที

     ตกเย็นผมเดินกลับบ้านด้วยใจที่ค่อนข้างสลด  ผมเพิ่งถูกครูเพอร์สกินเอ็ดมาว่าวันนี้ผมไม่สนใจเรียนและเหม่อลอยบ่อยๆ  ผมลืมเรื่องแผลน่าเกลียดที่นิ้วนั่นไปเลย  ผมเดินไปเรื่อยๆอีกแค่ 6 บล็อกก็จะถึงบ้านผมอยู่แล้ว  อยู่ดีๆผมก็หยุดกึกอยู่หน้าร้านขายเนื้อ  ผมจ้องมองเข้าไปในร้านเป็นเวลานานจนกระทั่งเจ้าของร้านแบ่งเนื้อใส่ถุงมาให้ผม " เอาไปแล้วไปให้พ้นๆหน้าร้านฉันซักที " เขาบอกอย่างเกียจคร้าน  และโยนถุงให้ผม  ผมรับไว้ด้วยความงุนงงและหันหลังกลับ  ผมยังได้ยินเขาบ่นอยู่เนืองๆ

     ผมใช้เวลานานทีเดียวกว่าจะเดินถึงบ้าน  ตอนแรกผมว่าจะให้แม่เอาเนื้อไปทำเป็นอาหารเย็น 

แต่ก็เปล่า !

     ผมเปลี่ยนใจหิ้วถุงเนื้อขึ้นไปบนห้องนอน และกินสดๆ

อึ๊ย !

     สยองจริง  ผมไม่รู้ว่าผมทำได้ยังไง  แต่ถึงตอนนั้นผมหยุดตัวเองไม่ได้จริงๆ  ในขณะที่ผมลิ้มรสเนื้อสดๆเข้าไปเต็มปาก  เจ้าค้างคาวก็ตีปีกอย่างบ้าคลั่งอยู่ในกรง  ผมโยนเศษเนื้อที่เหลือให้มันเพราะเกรงว่ามันจะทำเสียงดังจนแม่ของผมรู้ความลับว่าผมเลี้ยงมันไว้  กลางดึกคืนนั้นผมไม่อยากหลับเลย  ผมมีความรู้สึกว่าผมหิวทั้งๆที่ผมเพิ่งเปิบเนื้อเข้าไปตั้งเยอะ

     2