คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 เราคือใคร
ทั้ง 3 กระโดดขึ้นเรือได้อย่างฉิวเฉียดก่อนที่เรือจาแล่นออกจาฝั่ง มีผู้คนมากมายโบกมือให้คนในครอบครัวตัวเองที่ต้องออกเดินทาง พ่อ แม่ ญาติพี่น้อง พูดง่ายๆว่าซึ้งสุดๆ ซักพักเวิร์ดก็เข้าไปจ่ายค่าโดยสารให้กับกับตัน ซักพักอากาธ่า,เร็นและซินิค ก็ตามไปสมทบ
"อ่า...ทั้งหมด 30000 เซนนี"
"หา ! 30000 !! เวิร์ดนายคือความหวังเดียว......" เร็นที่เพิ่งเดินมาถึงตะโกนขึ้นพลางเดินกลับไปที่เดิม
อย่างรวดเร็ว (ชิ่งหรอวะ)
"อะไรวะ ! เรื่องเงินแกชิ่งเรยหรอวะ ไอ้เพื่อนเวง....อีกอย่างตูประเป๋าตังหายวะ"
เมื่อได้ยินคำนั้นเร็นถึงกับสะดุ่งเงือก เดินไปฉุดเวิร์ดมาคุยทันที
"เออ....เพื่อนตะกี้นายพูดว่าไรนะ ?"
"ป ร ะ เ ป่ า ตั ง ห า ย....... "
"เว้ยยยยยยยยยยยยยยย ตูจาบ้าตาย ที่นี้เอาไงวะ"
"นี้ครับ 30000 เซนนี" เสียงเด็กหนุ่มอายุประมาน 15 – 16 เอ่ยขึ้น
"เฮ้ย ไอ้เด็กเวง มีตังด้วยหรอวะ !"
"อะครับ มีตังและไม่ทำหายเหมือนใครบางคนด้วย"
"หนอย ! แกตาย !!" เวิร์ดพูดพลางหยิบขวานออกจากรถเข็น
"หยุดได้แล้วทั้ง 2 คนเลย" พรีสสาวเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
"หนอย แกนะแก อย่าให้มีครั้งหน้า มีตาย !!"
ไม่นานทั้ง 4 ก็ได้แยกย้ายกลับห้องพักของตัวเอง ซินิคพักอยู่กับเร็นส่วนห้องข้างเป็นๆเวิร์ดอยู่กับอากาธ่า
"พี่เร็นครับ....." ซินิคกล่าวขณะมองลงไปจากหน้าต่างห้อง
"พี่เร็น....."
"เอ่อ...พี่ครับ !!" เขาตะโกนขึ้น
"เฮ้ย มีไรน้อง"
"พี่รู้จักพ่อแม่ผมรึเปล่าครับ ?" เขาถามต่อด้วยเสียงเรียบ
"เอ่อ...ทำไมหรอ ?" เร็นหันมามองเด็กหนุ่มซึ่งยืนมองพ่อแม่ลูกคู่หนึ่งกำลังคุยเล่นกันอย่างสนุกสนาน
"เราเกิดมาเพื่ออะไร....." เขาเอ่ยเสียงลอย สายตาเปลี่ยนไปจองเส้นขอบฟ้า
"นายเกิดมาเพื่ออะไร พี่ไม่รู้หรอกนะ แต่ที่พี่รู้ พี่จะดูแลนายเอง"
"ครับ..."
เร็นนั้นเหมือนเป็นพี่ชายแท้ๆของซินิคเลยก็ว่าได้เพราะเขาดูแลซินิคมาตั้งแต่ยังเด็ก ทั้ง 2 ไม่เคยอยู่ห่างกันนานๆเลยซักครั้ง
ความคิดเห็น