คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เปลวไฟที่จากลา
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ โลกในยุคศตวรรษที่ 21
ความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ได้เกิดขึ้นมามากมายหลายอย่างบนโลก ทั้งการกลับมาของสัตว์ประหลาดที่เริ่มจะมีมากกว่าเดิม และการมาถึงของมนุษย์ยักษ์แห่งความมืด รวมถึงการกลับมาของเหล่าสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยทฤษฎีต่างๆ กำลังเเสดงให้เห็นว่าความสงบสุขของโลกนั้นกำลังจะหมดลงไปในไม่ช้า
“ค่ะ จากที่ทุกท่านได้เห็นอยู่นี้นะคะคือร่างของมนุษย์ยักษ์ที่มีคนกล่าวขานกันว่าเขาือเทพเจ้าที่กลับมาโปรดโลกมนุษย์ของเราให้พ้นจากภัยร้ายกันค่ะ วันนี้ทางเราได้เชิญ ผ.บ.ของหน่วยกัทส์มาให้คำตอบกับทุกท่านกันในวันนี้เเล้วนะคะ ขอเชิญเลยค่ะ” นักข่าวสาวที่กำลังประกาศข่าวผ่านโทรทัศน์ได้ถามหัวหน้าของหน่วยกัทส์ที่เป็นชายวัยประมาณ 35 ปี ที่ใส่ชุดออกปฏิบัติการณ์ของหน่วยมา เป็นตัวแทนในการให้สัมภาษณ์ในครั้งนี้
“ครับ ทางเราเรียกมนุษย์ยักษ์คนนั้นว่าอุลตร้าแมน ทริกเกอร์น่ะครับ”
“อุลตร้าแมนทริกเกอร์งั้นเหรอคะ?”
“ครับ อุลตร้าแมนทริกเกอร์นั้น ถิือว่าเป็นที่สุดในด้านพละกำลังรวมถึงพลังงานของเขาที่ใช้ในการต่อสู้นั่นมนุษย์เรายังไม่สามารถไขความลับและทำความเข้าใจกับมันได้เลย ซึ่งขณะนี้ทางกัทส์และ TPC รวมถึงหน่วยงานที่เกี่ยวข้องก็ไม่ได้นิ่งนอนใจและกำลังหาว่าที่มาของอุลตร้้าแมนทริกเกอร์นี้เป็นอะไรกันแน่อยู่น่ะครับ แต่ก็สามารถมั่นใจได้เปราะนึงว่าเขานั้นอยู่ฝั่งเดียวกับมนุษย์อย่างเราน่ะครับ จากการช่วยเหลือทางเราเเละหน่วยงานอื่นๆอยู่หลายครั้งด้วย”
“อ๋อ อย่างงั้นเหรอคะ งั้นขอขอบคุณที่เป็นเกียรติมาออกรายการกับเราในวันนี้นะคะ อั่ก อ้ากกกกกก!!” จู่ๆผ้ประกาศข่าวก็โดนอะไรบางอย่างสิงสู่และลงไปนอนชักดิ้นชักงอ
“อ้าวๆ สตาฟมาช่วยหน่อยเร็ว นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?!!!” ผู้กำกับรายการชี้นิ้วสั่ทันที
สตาฟจำนวนมากและ ผบ.หน่วยกัทส์ ได้รีบรุดเข้าไปช่วยนักข่าวคนนั้น
“นี่คุณ เป็นอะไรรึเปล่า เหวอ?!!!” เธอคนนั้นลอยขึ้นมาและแววตาเปลี่ยนไปกลายเป็นสีส้มเพลิง
“จงฟัง อีกไม่ช้าโลกใบนี้ก็จะถึงการกำเนิดใหม่ พลังไฟอันยิ่งใหญ่จะล้างผลาญความสกปรกและความชั่วร้ายให้หมดไปจากโลกใบนี้ พวกเจ้าจงเชื่อฟังคำของข้า เดี๋ยวข้าจะแสดงให้เห็นเป็นตัวอย่าง” ฟุ่บ!!! นักข่าวคนนั้นร่วงลงมาที่พื้นและสลบไป
สตาฟทั้งหลายพากันช่วยเธอไปส่งที่ห้องพยาบาล
“หยุดก่อน หยุดการออกอากาศก่อน!!!” ตอนนี้วุ่นวายกันไปทั่วห้องส่งแล้ว
ผบ.ของหน่วยกัทส์รีบเดินออกมาและโทรหาใครบางคนทันที
อีกด้านหนึ่ง
ไดโกะที่กำลังขับรถได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเขา
“ครับ ไดโกะพูดครับ”
“อดีตเจ้าหน้าที่มาโดกะสินะ นี่ชั้นเอง”
“อ้าว คุณเซโตอุจินี่นา ได้ข่าวว่าเลื่อนตำแหน่งเป็น ผบ.แล้วนี่ครับ”
“ใช่ เลื่อนมาได้สองอาทิตย์ต้องมาเจอเรื่องใหญ่มากเข้าแล้วนี่แหละ”
“อะไรล่ะครับนั่นเรื่องใหญ่ที่ว่า?”
“ตอนนี้ทางรายการข่าวช่อง 14 ที่ชั้นมาให้สัมภาษณ์ เหมือนพิธีกรจะโดนสะกดจิตจากอะไรบางอย่าง ชั้นอยากจะให้นายวานตรวจสอบให้หน่อย ทางนี้เองก็จะตรวจสอบด้วยเหมือนกัน”
“แหมๆ ผมไม่ได้ทำงานในกัทส์เต็มเวลาเเล้วนะ นี่ยังใช้ผมตลอดเหมือนเคยเลยนะเนี่ย”
“อ่า ขอโทษด้วยแล้วกัน และก็อีกอย่างนึงเบาะแสเกี่ยวกับพิธีกรที่โดนสะกดจิตนั่น ดวงตาของเธอมีเหมือนเปลวไฟเลย”
“เปลวไฟเหรอ………….” ไดโกะนิ่งอึ้งขณะขับรถทันที
“ใช่ เป็นอะไรรึเปล่า?”
“อ๋อ เปล่าครับ ไม่เป็นอะไรครับ ถ้างั้นแค่นี้ก่อนนะครับ ผมขับรถอยู่” ไดโกะวางสายไป
“มันกลับมาแล้วอย่งนั้นเหรอ?” ไดโกะกล่าวพร้อมกับขับรถไป
แต่แล้วทันใดนั้นเอง
ตู้มมมมมมมมม!!! ตึกสูงแห่งหนึ่งในโตเกียวกลางเมือง ได้เกิดระเบิดและเพลิงไหม้จำนวนมหาศาล
“เร็วเข้าๆ!!! รีบอพยพประชาชนไป เร็ว!!!” ตำรวจนครบาลและหน่วยงานดับเพลิงต่างพากันเอาอุปกรณ์มาควบคุมเพลิงไหม่ในเหตุการณ์ครั้งนี้
“ไม่ผิดแน่ เดี๋ยวนะที่นักข่าวคนนั้นบอกในทีวี?” ไดโกะเอาคลิปถ่ายทอดสดข่าวที่ถูกตัดภาพเมื่อกี้มาย้อนหลังดู
“พวกเจ้าจงเชื่อฟังคำของข้า เดี๋ยวข้าจะแสดงให้เห็นเป็นตัวอย่าง” ไดโกะกรอมาดูรายการฉากนี้ย้อนหลังพอดี
“นั่นน่ะเหรอ แสดงให้เห็นเป็นตัวอย่าง……” ไดโกะจ้องมองเปลวเพลิงที่ลุกไหม้ที่ตึกแห่งนั้น
ณ สำนักงานใหญ่ของกัทส์
"นี่มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ" เจ้าหน้าที่ของกัทส์กำลังหัวเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“นี่เคราะห์ยังดีที่ตึกนั่นอยู่ระหว่างการปรับปรุงบางส่วนทำให้มีประชาชนอยู่ไม่เยอะด้วย”
“หัวหน้าครับ ทีมภาคสนามที่ออกไปรายงานว่าจากที่ดูมาเนี่ยมันเหมือนตึกถล่มมากกว่าครับ ไม่มีร่องรอยของวัตถุระเบิดใดๆเลยครับ”
“ว่ายังไงนะ ตรวจสอบสิ ถ้านี่ไม่ใช่การลอบวางระเบิดแล้วมันคืออะไร?”
ฝ่ายวิเคราะห์ก็ได้ทำการตรวจสอบทันที
“มีทางเดียวคือส่งพลังงานจากระยะไกลครับรวมถึงการหาจุดโฟกัสรวมแสงแล้วส่งมาแบบรวดเดียว ผมจะลองติดต่อไปที่สถานีเครือข่ายอวกาศก่อนนะครับ”
ไม่นานนัก ไดโกะก็มาถึงอฟฟิศเก่าของกัทส์
มันเป็นสถานที่ที่หน่วยกัทส์นั้นใช้ในยุคบุกเบิกซึ่งตั้งอยู่นอกเมืองโตเกียวออกไปอีกที ไดโกกะมาที่นี่เพื่อที่จะหาเบาะแสบางอย่างที่เขาคิดว่ามี
“ยุบไปตั้งนานตึกก็ยังไม่โละทิ้งเหรอเนี่ย?” ไดโกะกล่าวและหยิบไฟฉายจากรถเดนลงไป
เขาเดินส่องไฟฉายไปมาและเดินไปยังห้องทำงานเก่าของเขาเอง
“ที่นี่แหละ มันต้องอยู่ในเก้ะสักตัวแหละน่า” ระหว่างไดโกะก้มหาของในลิ้นชักอยู่นั้น
ชิ้งงงงงง!!! มีชายคนหนึ่ง ที่อยู่ๆก็โผล่มาเเบบไม่ให้ซุ่มให้เสียงอยู่ด้านหน้าประตูห้องแล้ว การแต่งกายของเขานั้นใส่ชุดสีน้ำตาลและดูหนามากๆ
“นี่แก!!!” ไดโกะหันมา
“ชู่…..อย่าเอะอะไปซี่ ชั้นแค่อยากมาคุยด้วยเท่านั้นเอง”
“นี่นาย คือผู้บุกเบิกใหม่อย่างนั้นเรอะ?”
“เปล่าไม่ใช่หรอก…….ชั้นคือผู้บอกเหตุการณ์ล่วงหน้า มีหน้าที่แค่นำข่าวมายอกเท่านั้นเอง”
“แล้วผู้บุกเบิกใหม่นั่นมาจากไหน นายคงจะพอเเนะนำให้ชั้นรู้จักได้มั้ยล่ะ?” ไดโกะแอบเปิดเครื่องดักฟังและบันทึกเสียงเอาไว้ด้วย แต่ชายคนนั้นรู้ตัว
“หึหึ สมแล้วที่เป็นอดีตเจ้าหน้าที่กัทส์รุ่นบุกเบิก รอบคอบจริงๆ ถ้างั้นเริ่มจากการแสดงความเคารพท่านผู้บุกเบิกกันไหมล่ะ ไดโกะ มาโดกะ”
“ถ้าชั้นบอกว่าไม่ล่ะ”
“หืม…..ถ้าตอนนี้เจ้าไม่แสดงความเคารพท่านผู้บุกเบิก ที่ต่อไปที่จะสำแดงอภินิหารของท่าน ก็คือที่เขตฮาราจุกุทั้งเขตเลย”
“อย่านะ!!! ไม่งั้นคนบริสุทธิ์ก็จะ….”
“ไฟแห่งเทพเจ้าจักแผดเผาความสกปรกให้หมดสิ้น แต่หนทางหยุดยั้งมันก็ยังพอมี เพียงแต่เจ้าต้องเลือกเท่านั้น”
“อย่ามาขู่กันให้ยากดีกว่า” ไดโกะกล่าว
"ชั้นไม่ได้ต้องการอย่างอื่น ชั้นต้องการคำตอบ ไดโกะ มาโดกะ จะยอมทำความเคารพท่านผู้บุกเบิกมั้ย?
“……………….” ไดโกะยืนจ้องหน้าโดยไม่พูดอะไรอีก
“น่าเสียดาย แต่เจ้าเลือกเอง” ชายคนนั้นหายตัวไปในหมอกควันสีส้มทันที
“แย่แล้ว!!!” ไดโกะรีบวิ่งออกไปหน้าตั้งและโทรหา ผบ.กัทส์ ทันที
“ว่าไงไดโกะ”
“ผบ.ครับ!!! พื้นที่ H72 ครับ รีบสั่งคนอพยพคนเดี๋ยวนี้เลยครับ!!!”
“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
“เดี๋ยวผมส่งเสียงอัดไว้ให้ รีบสั่งอพยพคนที่นั่นก่อนครับ!!!”
“เข้าใจแล้ว จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” ผบ.กัทส์วางสายไป
ไม่นานนักการอพยพคนก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
และจากนั้น
ตู้มมมมมมมม!!! เกิดเพลิงไหม้และระเบิดไปทั่วฮาราจุกุ
แรงระเบิดและเพลิงไหม้นั้นมหาศาลมาก
“อาณุภาพมันรุนแรงจริงๆ” ไดโกะกล่าว
ทางด้านทีมกัทส์ ที่กำลังค้นข้อมูลนั้น
“มีผู้บาดเจ็บเเละเสียชีวิตจำนวนมากครับ การอพยพทำได้ล่าช้าและได้แค่บางส่วนเท่านั้นครับ”
“โธ่เว้ย!!!!” หัวหน้าทีมทุบโต๊ะ
“ค้นหาว่ามันโจมตีเราที่ทิศทางไหนกันแน่ รีบหาเร็ว”
“ครับ!!!”
ณ อีกด้านหนึ่ง
จิซาโตะกำลังนั่งเหม่อมองท้องฟ้าได้แสดงแต่ความคิดถึงใครบางคน
“อ่า อยากเจอเธอเหลือเกิน อิฮิฮิฮิ” จิซาโตะนั่งยิ้มและขำออกมาราวกับสาวน้อยคลั่งรัก
“อ่า พอได้แล้ว ชั้นเริ่มหมั่นไส้กับเธอเเล้ว เธอจะพร่ำเพ้อถึงไอ้เจ้าทริกเกอร์ไปถึงเมื่อไหร่” ฮิวดรัมออกอาการหึงหวงออกมาเล็กน้อยและตวาดใส่เธอ
“อะไรของแก?” จิซาโตะถาม
“หึ เขายอมให้มนุษย์รวมร่างกับเขาเลยนะ น่าอดสูจริงๆ ข้าเดาว่าการที่เจ้าชื่ชอบร่างสถิตของเจ้าทริกเกอร์ขนาดนี้น่ะ มันก็รังแต่เผยความไร้สติของเจ้ามากขึ้นเท่านั้น!!!”
“นี่แกพูดใหม่อีกครั้งสิ!!!” จิซาโตะกระโดดลงมาและกระชากคอฮิวดรัมทันที
“หึ เธอมันก็แค่นังโง่ติดผู้ชายเท่านั้นแหละ ไม่เหมือนกับคามีร่าเมื่อก่อนที่ชั้นรู้จัก……”
“หุบปาก!!!” จิซาโตะตบหน้าฮิวดรัมไปเต็มเหนี่ยว
“หือ?” ดาร์กอนที่นั่งหลับได้ตื่นขึ้นมา
“ข้าไม่อยากอยากได้ยินจากปากไอ้พวกขี้ขลาดแบบแกหรอกนะ!!!” จิซาโตะกระชากตัวฮิวดรัมมาตบต่อ
“เออ ก็มาดิวะ!!!” ฮิวดรัมโมโหมากและจะสู้กลับ
“พอได้แล้ว คามีร่า ฮิวดรัม” ดาร์กอนเข้าไปแยกทั้งสองคนออกมา
“นี่พวกเจ้าสองคนเป็นบ้าอะไรกัน มาสู้กันเองทำไมเนี่ย?”
“ชิ” ทั้งสองคนนั้นหันหลังใส่กันและเลิกคุย
“หึ อย่างเธอน่ะมันก็พวกขี้แพ้นี่นา คามีร่า” ฮิวดรัมพูดออกมา
ฟางเส้นสุดท้ายของจิซาโตะขาดลง เธอไม่อาจจะละเลยคำสบประมาทพวกนี้ได้อีกแล้ว
“ฮิวดรัมมมมมมม!!!!” จิซาโตะเอาสปาร์คเสนส์แห่งความมืดของเธอออกมาและแปลงร่าง
ตู้มมมมมมมม!!! ตึกแถวนั้นถล่มลง คามีร่าขยายร่างใหญ่ ส่วนฮิวดรัมรีบขยายร่างและต่อสู้ป้องกันตนเอง
“เฮ้อ…….ไปไอ้พวกคนฉลาดเอ้ย!!!” ดาร์กอนต้องรีบขยายร่างไปหยุดการต่อสู้นี้
ระหว่างทางนั้นเอง
ซาโยะกลับจากการซ้อมดนตรีคนเดียวพอดีและจู่ๆก็เกิดแผ่นดินไหว
“เหวอ? ฮ้ะ!!!!!!” ซาโยะหันไปและตกใจมาก
“เชี้ย!!!!!” คามีร่าต่อสู้กับฮฮิวดรัมด้วยร่างยักษ์กลางเมืองใหญ่จนบ้านเมืองเริ่มพังทลายบางส่วน
“มนุษย์ยักษ์แห่งความมืดงั้นเหรอ? แล้วมาสู้กันเองทำไมเนี่ย?” ซาโยะรีบวิ่งไปทันที
คามีร่ากับฮิวดรัม สู้กันไปมาและวิ่งไปเตะต่อยใส่กันด้วยความโกรธที่ตนเองมี
ดาร์กอนต้องรีบบึ่งเข้ามาแยกทั้งคู่อีกครั้ง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะคามีร่า แกก็ด้วยฮิวดรัม พวกเจ้าสองคนเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย?” ดาร์กอน
“ปล่อยข้า ไอ้เจ้าคนอวดดีแบบนี้แหละที่ข้าเกลียดที่สุด!!!” คามีร่ากล่าว
“เฮื้อกกกก!!!” ฮิวดรัมรู้สึกเจ็บนิดๆ
“พอได้แล้ว สู้กันไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา แถมตอนนี้พวกมนุษย์มันจะแห่มากันแล้วด้วย” ดาร์กอนกล่าว
“หึ แล้วยังไง ยังไงข้าก็รู้ดีว่าคนอย่างคามีร่าน่ะไม่มีความเป็นผู้นำพวกเราได้หรอก!!!” ฮิวดรัมยังคงปาดกเสียต่อ
“แกนะแก!!!” คามีร่ารีบผลักฮิวดรัมลงพื้นและไปขึ้นคร่อมพร้อมเอาแส้ลำแสงฟาดไม่ยั้งด้วยความโมโหขีดสุด
“เอาไป เอาไป!!!” คามีร่ากล่าว
“ปล่อยข้า อ้ากกกกก!!!” ฮิวดรัมร้องออกมา
พลั่ก พลั่ก พลั่ก คามีร่ากระทืบไม่ยั้ง
“หยุดก่อนดิเฮ้ย!!!” ดาร์กอนเข้ามาล็อคตัวคามีร่าเอาไว้
“ออกไปพวกแก!!!!” คามีร่าเหวี่ยงดาร์กอนและเริ่มออกอารมณ์ไม่สนแล้วใครเป็นใคร
เธอจััดการกระทืบทั้งดาร์กอนและฮิวดรัมไม่ยั้ง โดยไม่สนบ้านเมืองใดๆทั้งสิ้น
ผู้คนต่างวิ่งหนีตายอย่างไม่คิดชีวิต ซาโยะวิ่งสวนผู้คนกลับเข้ามาพรอมกับพยายามต่อโทรศัพท์ไปด้วย
“บ้าเอ้ย ป่านนี้เเล้วไอ้คุณไดโกะไปไหนของเขากันนะ!!!” ซาโยะหัวเสียมาก
“ตอนนี้ต้องไปหยุดไอ้พวกบ้านั่นกก่อนแล้ว ทริกเกอร์!!!!” ซาโยะแปลงร่างขณะวิ่งโดยที่ไม่มีคนแล้ว
Ultraman Trigger Multi type!!!
“แท้บบบบบ!!!” ทริกเกอร์กระโดดถีบดาร์กอนจนกระเด็น
“หือ?!!!” คามีร่าหันมาพอดีและเห็นทริกเกอร์ตัวเป็นๆตรงนั้น
“ทื้อ?” ทริกเกอร์ออกอาการสงสัย
“แก!!!! ทริกเกอร์!!!!” คามีร่าไม่สนอะไรแล้ว เธอวิ่งเข้าใส่ทริกเกอร์เเละเริ่มการต่อสู้ทันที
ทริกเกอร์พยายามหลบส่วนคามีร่าก็ต่อยไม่ยั้ง
ทริกเกอร์จับเเขนเธอได้และรีบสับท้องเธอ แต่คามีร่ายังสวนไหวเลยเตะสีข้างของเขา
ทั้งสองสู้กันด้วยความสูสีแต่ดูเหมือนคามีร่าจะเป็นต่อด้านฝีมือมากกว่า
จนสุดท้ายทริกเกอร์ก็เตะต่อยไม่โดนเลยสักนิดเดียว
“เจอกันอีกแล้วนะ ทริกเกอร์ ทย้าาาาาา!!!” ฮิวดรัมที่ตอนนี้เหมือนจะไม่พอใจทริกเกอร์ด้วยก็เอาแขนขวาติดดาบไล่ฟันทริกเกอร์เข้าไปเรื่อยๆ
“เทื้อ!!!” ทริกเกอร์รีบหลบดาบและถอยมาตั้งหลัก
ทริกเกอร์หลบมาปล่อยลำแสงแอนด์แสลชหลายลูกออกไป
ตู้มมมมม!!! มันโดนคามีร่าจนล้ม
“อ้าาาาาาาา!!!” คามีร่าลงไปนอนกองทันที
“ฮึ่ม!!!” ดาร์กอนมุ่งหน้ามาและจับทริกเกอร์เหวี่ยงไปอีกด้านหนึ่ง
“ดูสารรูปเจ้าสิคามีร่า ดูสิ่งที่ทริกเกอร์มันทำกับเธอสิ” ฮิวดรัมพยายามเตือนสติเธอ
ทริกเกอร์ก็สู้กับดาร์กอนและฮิวดรัมต่อไปแต่ทว่า คามีร่าเอาแส้ลำแสงเหวี่ยงไปล็อคตัวทริกเกอร์และเธอก็ดึงเขามากระทืบต่อ
“โอ้ย โอ้ย โอ้ย” ซาโยะที่อยู่ในตัวทริกเกอร์นั้นเริ่มน่วมและหมดสภาพแล้ว
“เชี้ยยยยย!!!” คามีร่าตอกส้นลงกลางหลังทริกเกอร์เเบบเเเรงมาก
“อ่อกกกกก!!!” ซาโยะถึงกับกระอักเลือดภายในจิตใจของทริกเกอร์
ทริกเกอร์นั้นลงไปนอนหมอบแล้ว
“ทริกเกอร์!!!!!” คามีร่ากระทืบหลังทริกเกอร์ลงไปอีกหลายสิบที
“เทื้อออออ!!!” ทริกเกอร์นั้นเจ็บจนปางตาย
“ย้ากกกกกก!!!” คามีร่าจับทริกเกอร์ลุกขึ้นมาและเอาหัวของเขาไปโหม่งตึกจนพังและลงไปนอนแอ้งแม้งและคัลเลอร์ไทม์เมอร์กระพริบ
“ฮะฮะฮ่า!!!” คามีร่าสะใจมากและขึ้นคร่อมไปบีบคอทริกเกอร์ทันที
“คุณชิราซากิ ทำไมล่ะ!!! อ้ากกกกก!!!” ซาโยะโดนบีบคอจนไม่สามารถพูดมากได้
“ชั้นรักเธอนะซาโยะจัง แต่ชั้นเกลียดแสงสว่างในตัวของเธอ!!!” ซาโยะเห็นนิมิตจิซาโตะที่เป็นจิตใจคามีร่าจากการต่อสู้และเห็นเป็นจิซาโตะกำลังบีบคอเธออยู่
“ย้ากกกกกก!!!” คามีร่าต่อยหน้าทริกเกอร์ไปเต็มเเรง
“เทื้อ!!!!” ทริกเกอร์ไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไปแล้วเขาสลายกลายเป็นแสงและหายไปคามือของคามีร่า
“ฮึ่ยยยยย!!!! ทริกเกอร์!!!!!!!” คามีร่ากู่ร้องออกมาด้วยความโกรธ
ซาโยะที่รอดมาได้ ได้พยุงสังขารตัวเองที่เต็มไปด้วยบาดแผลและพยายามหนีสุดชีวิตด้วยการแอบตามมุมต่างๆ
“รอด……แล้ว…….” ฟุ่บ! ซาโยะล้มลงกลางถนนพร้อมด้วยร่างกายที่บอบช้ำถึงขีดสุด
“ทริกเกอร์ อ้ากกกกกกกกกกกก!!!” คามีร่าร้องตะโกนสุดเสียง
“พอได้แล้ว คามีร่า กลับกันได้แล้ว!!!” ดาร์กอนล็อคตัวเธอเอาไว้และจากนั้นทั้งสองก็วาปหายไป
“หึ คามีร่ายังมีใจให้กับเจ้าทริกเกอร์งั้นรึ ไม่สิหรือว่า จะเป็นร่างสถิตของเจ้านั่น แต่ช่างมันเถอะ ข้าไม่สนใจมันหรอก เพราะคนที่จะทำให้คามีร่าลืมพวกมันได้คือข้าเท่านั้น ฮึ่มมมม!!!” ฮิวดรัมหายตัวไป
ทางด้านของไดโกะ
ไดโกะได้เดินทางมายังเมืองเเห่งการศึกษาและรีบลงรถมาเพื่อดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“นี่เละสุดๆไปเลยนะเนี่ย?" ไดโกะกล่าวและเดินถือปืนมาเรื่อยๆ
เขาได้เจอกับชายชุดสีน้ำตาลคนนั้นอีกครั้ง
“นี่แก!!” ไดโกะชักปืนทันที
“หึ ทั้งหมดที่เกิดขึ้นน่ะมันเป็นเพราะแก ไดโกะ มาโดกะ”
“หมายความว่ายังไง?”
“เพราะแกฝึกสอนมันและพยายามให้ผู้คนยอมรับมันน่ะสิ อุลตร้าแมนทริกเกอร์น่ะ”
“ว่ายังไงนะ?”
“ผู้บุกเบิกใหม่เขามาเยือนโลกนี้ก่อนมันตั้งนาน แต่จู่ๆมันซึ่งโผล่มาทีหลังกลับได้รับการสรรเสริญเป็นวีรบุรุษแทน และมาทำเก่งสร้างบารมีแข่งแบบนี้ไม่มีใครยอมได้” ชายคนนั้นหายตัวไป
“หายไปแล้ว อ้ะ?!!” ไดโกะได้ยินเสียงอีกครั้ง
“ก่อนที่เจ้าจะได้ยินเสียงนี้ด้วยลมหายใจครั้งสุดท้ายที่เจ้ามี ที่ต่อไปที่จะถูกเผาคือที่นี่ อีกไม่นานเท่านั้น 555555555+” ชายคนนั้นหายไป
“ไม่ได้การแล้ว” ไดโกะโทรไปหาหน่วยกัทส์ทันที
“ครับคุณไดโกะ” เจ้าหน้าที่หน่วยกัทส์รับสายเขา
“พอจะบอกได้มั้ยว่าความร้อนทั้งหมดที่ขึ้นมามันมาจากไหนน่ะ?”
“จากศูนย์วิจัยและควบคุมสภาพอากาศกรมอุตุนิยมบอกว่า ความร้อนทั้งหมดที่ขึ้นมานั้นมันมาจากใต้ดินครับ ตอนนี้ทางเราส่ง GUTS Wings 4 ลำพร้อมเครื่องสร้างคลื่นซิสมิคเวฟความถี่สูงไปแล้วครับ”
“รีบมาเลย อีกไม่นานที่นี่จะระเบิดเป็นที่ต่อไป”
“ที่นี่คือ…..”
“เขตการศึกษาที่ 7 เมืองแห่งการศึกษา แค่นี้นะ รีบมากันด้วยล่ะ!!!” ไดโกะรีบวางสายและวิ่งหน้าตั้งออกมา
ไดโกะเดินออกมาและมองเห็นคนสลบอยู่ที่พิื้น
“นั่น ซาโยะคุง!!!!” ไดโกะรีบมาช่วยเธอเอาไว้
ไม่นานนัก
ซาโยะได้สติขึ้นมาและอยู่บนรถของไดโกะ
“นี่มัน คุณไดโกะ………..” ซาโยะตื่นขึ้นมาและเห็นเขากำลังขับรถอยู่
“ได้สติแล้วเหรอ ชั้นรู้เเล้วล่ะ เธอไปต่อสู้กับพวกมนุษย์ยักษ์นั่นมาสินะ น่วมไปทั้งตัวเลยล่ะ” ไดโกะบอก
“ชุดนี่มัน ไม่ใช่ชุดนักเรียนของชั้นนี่นา แล้วก็ผ้าพันแผลพวกนี้” ซาโยะตกใจมาก
“อ๋อ ชั้นเปลี่ยนให้เธอเองเเหละ” ไดโกะกล่าวอย่างหน้าตาเฉย
“อะไรนะ!!!” ซาโยะหน้าแดงและพยายามปิดหน้าอกตัวเองทันที
“ชั้นไม่หื่นกับเรือนร่างของเด็กหรอกนะ สบายใจเถอะ ถ้าชั้นไม่เจอเธอเร็วกว่านี้เธอคงจะตายไปแล้วแน่ๆ”
“……………” ซาโยะนิ่งเงียบไป
“นี่เธอโกรธชั้นเหรอ?”
“เปล่าค่ะ แค่คิดว่าคุณเนี่ยดูแลชั้นมาดีตลอดเลย พอคิดว่าชั้นทำตัวแย่กับคุณมาโดยตลอดโดยที่คุณไม่เคยโกรธเลยแล้วมัน…..”
“ไม่หรอก มันเป็นหน้าที่น่ะ ชั้นแค่อยากให้เธอได้รู้ตัวสักทีน่ะสิ”
“รู้ตัว?”
“ว่าเธอน่ะสู้ไปเพื่ออะไรยังไงล่ะ ตอนนี้เธอรู้รึยังล่ะ?”
“อะไรนะคะ?”
“เหตุผลที่เธอต่อสู้มาโดยตลอดน่ะสิ เพราะถ้าเะอไม่อยากเป็นทริกเกอร์จริงๆ เธอคงจะละทิ้งแสงนั่นไปตั้งแต่เเรกแล้ว เเต่เธอก็ยังเก็บมันเอาไว้ เเสดงว่าเะอยังมีเหตุผลของเธอในการที่จะสู้ต่อไปอยู่”
“……………เหตุผลของชั้นงั้นเหรอ?”
“ซา…โยะ…..จัง” จิซาโตะโดนยื่นมือออกมา
“คุณชิราซากิ!!!” ซาโยะพยายามคว้ามือของเธอ
แต่ร่างของจิซาโตะโดนความมืดดึงกลับไปและหายไปแล้ว
“คุณชิราซากิ!!!!!” ซาโยะร้องออกมาอย่างสุดเสียง
ซาโยะหลับตาลงและเธอก็นึกอะไรบางอย่างออก เหตุผลที่เธอต่อสู้นั่นเอง
“คุณชิราซากิ เพื่อช่วยเพื่อนคนสำคัญ ชั้นเลยสู้มาโดยตลอด”
ไดโกะนั่งยิ้มและดีใจด้วยที่ซาโยะเข้าใจมันได้สักที
ซาโยะกำมือแน่นและมีสายตาที่เต็มไปด้วยความเเน่วเเน่เสียทีหลังจากที่ลังเลมาโดยตลอดและขาดความมั่นใจไปนานมาก
“คุณไดโกะ ขอบคุณมากนะคะ”
“ไม่หรอก ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิดเดียว เธอน่ะรู้ได้ด้วยตนเองเลยนะ” ไดโกะกล่าว
ตริ้ดๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ในรถดังขึ้น
“ครับ ไดโกะ มาโดกะครับ”
“ทางนี้ส่ง GUTS Wing 4 ลำมาถึงที่หมายเเล้วครับ รวมถึงยานเนิร์สเดซเซที่กำลังจะมาสมทบในภารกิจครั้งนี้ด้วยครับ”
“เข้าใจล่ะ จะรีบออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”
โครมมมมม!!! เกิดระเบิดขึ้นตรงหน้ารถของไดโกะ
“อ้าาาาาาา!!!” ซาโยะกระแทกไปมาเพราะเเรงสะเทือน
“อะไรเนี่ย?”
ชายปริศนาที่คุยกับไดโกะตอนต้นเรื่องนั้นได้ปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง
“นี่แก!!” ไดโกะรีบลงจากรถ
“จงดูซะ นี่คือพลังของผู้บุกเบิกที่แท้จริง เปลวไฟของท่านผู้นั้นจะทำให้แกและยักษ์แห่งแสงเพื่อนของแกมอดไหม้ ข้าจะกลายเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง 55555555555+” เปลวไฟพุ่งออกมาจากพื้นและเปลี่ยนร่างของชายคนนั้นไป
ซู่มมมมมม!!! เปลวไฟกลายสภาพเป็นสุดยอดนักรบร่างมหึมาที่ใจกลางเมืองตอนกลางคืน
“ชู่ววววววว!!!” คิริเอลอยด์ยืนประกาศศักดาอย่างยิ่งใหญ่
“หืม? บ้าน่า ระดับพลังงานจากใต้ดินพุ่งสูงขึ้น” ไดโกะอ่านข้อมูลที่อุปกรณ์ตรฃหน้ารถ
“พื้นในเมืองหลายจุดกำลังเรืองเเสง ถ้าไม่ทำอะไรล่ะก็!!!” ไดโกะกำลังพยายามทำอะไรสักอย่าง
ในที่สุด GUTS Wing 4 ลำได้มาถึงและเตรียมยิงเครื่องฉายรังสีออกไป
“ยิงสัญญาณซิสมิคเวฟได้”
“รับทราบ!” GUTS Wing ทั้ง 4 ยิงลำแสงคลื่นความถี่ใส่พื้นที่เรืองแสงทันที
แว้บบบบบบบบ ความดันพื้นผิวทั้งหมดถูกเปลี่ยนสภาวะกลับไปเป็นปกติทั้งหมดและเปลวไฟใต้พิภพได้หยุดปะทุลง
“ชู่????” คิริเอลอยด์ตกใจมาก
“สำเร็จ 555+ เย้” ไดโกะเดินไปแท็คมือกับซาโยะ
คิริเอลอยด์หัวเสียมากและไล่ทำลายบ้านเมืองทันทีด้วยความหัวร้อน
“ยานเนิร์สเดซเซ ไฟเตอร์โหมด ออน” เสียงหัวหน้านักบินบนยานกล่าว
เนิร์สเดซเซเปลี่ยนสภาพเป็นโหมดมังกรพร้อมรบเต็มรูปแบบและชาร์จปืนจำนวนหลายกระบอกพร้อมระดมยิง
คิริเอลอยด์ตีลังกาหลบกระสุนเหล่านั้นและโต้กลับพวก GUTS Wing ที่บินตอมเขาไปมา
คิริเอลอยด์ปล่อยพลังไฟใส่จน GUTS Wing ระเบิดไปสองลำ
คิริเอลอยด์กระโดดสับ GUTS Wing อีกลำจนร่วงและจับอีกลำหนึ่งฉีกพังตคามือทันที
“ชั่วววววว!!!” คิริเอลอยด์ตอนนี้ไร้เทียมทานมาก
มันโจมตีใส่เนิร์สเดซเซทันที
“ไม่ได้การแล้ว ซาโยะคุง ไหวรึเปล่า?” ไดโกะถาม
“ไม่ไหวต้องไหวแล้วค่ะ” ซาโยะเอากัทส์สปาร์คเลนส์ออกมาและใส่คีย์
“ลองดูกันใหม่สักตั้งน่าตัวชั้น………..” ซาโยะสูดหายใจและก้มหน้าลง
เธอชูอุปกรณ์ขึ้นฟ้าและตะโกนจนสุดเสียง
“ทริกเกอร์!!!!!!!!!!!!!!!!!” ร่างกายของซาโยะเปล่งเเสงออกมาและเธอได้ขยายร่าง
Ultraman Trigger Multi Type!!!
"แท้บ" ทริกเกอร์กระโดดลงมาและตั้งท่าสู้กับคิริเอลอยด์
ทั้งสองต่างจ้องหน้ากันและถอยกันตั้งหลักในเมืองที่เต็มไปด้วยแสงไฟมากมาย
“แท้บบบบบ” “ชั่วววววว” ทั้งสองวิ่งใส่กันและกระโดดสับกับเตะและเริ่มการต่อสู้ที่รวดเร็วและดุเดือดขึ้นมาทันที
ทริกเกอร์ที่ดูเหมือนจะเก่งขึ้นนั้นได้ปัดป้องหมัดและสวนกลับด้วยลูกเตะ
เเต่ทางคิริเอลอยด์เองก็ไม่ใช่เล่นๆ สามารถหลบได้และฟาดขอทริกเกอร์จนหน้าทิ่มได้
สองยักษ์ใหญ่สู้กันกลางเมืองยามค่ำคืนและดูทีท่าว่ามันจะทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
“ระดมยิงมันเลย” ยานเนิร์สเดซเซระดมยิงเลเซอร์และกระสุนอย่างอื่นใส่คิริเอลอยด์ไปมากมาย
“ชู่ววววววว!!!” คิริเอลอยด์กระเด็นไปและล้มลง
ทริกเกอร์อาศัยจังหวะนี้เข้าไปคร่อมมันและกระหน่ำต่อยมันไป
“นี่แน่ะ นี่แน่ะ โอ้ย!!!” ซาโยะยังเจ็บแผลเก่าจากวันนี้ไม่หาย
คิริเอลอยด์อาศัยจังหวะเหมือนกันและถีบทริกเกอร์กระเด็นพร้อมลุกขึ้นมา
“ชั่วววววว!!!” คิริเอลอยด์ปล่อยพลังไฟใส่
“เทื้อ!!!” ทริกเกอร์ดูสภาพจะเเย่อีกแล้ว
ไดโกะที่ดูการต่อสู้อยู่ก็หมดความอดทนแล้ว
“บ้าจริง ขืนเป็นแบบนี้ซาโยะคุงแพ้แน่” ไดโกะเอาบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
มันคือสปาร์คเลนส์
สปาร์คเลนส์ของเขานั้นมีรอยร้าวและเหลือแสงเพียงริบหรี่
“ได้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวสินะ” ไดโกะมองไปยังทริกเกอร์ที่กำลังต่อสู้
“อืม…..” ไดโกะตัดสินใจได้แล้ว
เขาตั้งท่าชูมันขึ้นมาและกดเปิดมันออกจนส่องสว่าง
วิ้งงงงงงงง!!! แสงมากมายได้มาเปลี่ยนร่างของไดโกะเอาไว้
“แจ้บบบบบบ!!!” อุลตร้าแมนอีกคนนึงปรากฏกายออกมาและเข้าโจมตีคิริเอลอยด์ด้วยลูกเตะ
“ชั่ววววว!!!” คิริเอลอยด์ที่กำลังจะจู่โจมทริกเกอร์นั้นโดนเตะกระเด็น
“นั่นมัน…..” ซาโยะที่เห็นก็ตะลึงทันทีถึงมนุษย์ยักษ์คนใหม่ที่ออกมาช่วยเธอ
เขาคือ อุลตร้าแมนที่ซาโยะเคยเห็นในฝันกับยูซาเร่ นักรบแห่งแสงที่เเข็งเเกร่งที่สุด อุลตร้าแมน ทีก้า
“ท่าาาา!!!” อุลตร้ามแมนทีก้าไปจับมือของทริกเกอร์ลุกขึ้นมา
“นี่คุณ คุณไดโกะ!!!” ซาโยะหลังสัมผัสมือกับทีก้าก็รู้ได้ทันที
ทีก้าพยักหน้าและพาเธอลุกขึ้นมา
เขาทำการถ่ายพลังแสงผ่านคัลเลอร์ไทม์เมอร์ทั้งหมดของเขาให้กับทริกเกอร์
“แสงพวกนี้มัน….” ซาโยะที่รับพลังมาก็หายเจ็บและมีแรงสู้ใหม่
ทีก้าพยักหน้าอีกครั้งและหันไปหาคิริเอลอยด์
“มาเถอะค่ะ มาสู้ไปด้วยกัน” ซาโยะกล่าว
“แท้บ! แจ้บ!” สองอุลตร้าแมนพร้อมประจันหน้ากับคิริเอลอยด์แล้ว
“ชั่วววว!!!” คิริเอลอยด์กลับมาและสู้แบบสองรุมหนึ่ง
อุลตร้าแมนทั้งสองช่วยกันจัดการคิริเอลอยด์ด้วยทุกอย่างที่มี
ทั้งคู่เข้าไปล็อคตัวมันและกระทืบมันด้วยความเมามันส์
คิริเอลอยด์เห็นท่าสู้ไม่ได้เลยทำการเปลี่ยนโหมดตัวเองทันที
มันเปลี่ยนร่างตัวเองเป็น คิริเอลอยด์ II พาวเวอร์ไทป์
พละกำลังของมันเพิ่มมากขึ้นเท่าตัวและเข้าไปเอากำปั้นซัดหน้าทริกเกอร์จนร่วง
ทีก้าโดนมันทุ่มจนเสียหลักสองอุลตร้าแมนเลยหลบออกมา
คิริเอลอยด์ยิงระเบิดไฟใส่ แต่ทีก้าและทริกเกอร์เปลี่ยนไทป์และกระโดดออกมา
ทั้งสองเข้าไปใช้กำลังทั้งหมดสู้กับคิริเอลอยด์ร่างสองและใช้พลังไฟในการต่อยกับศัตรู
คิริเอลอยด์ก็ไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งของทั้งสองได้และเริ่มเซ
อุลต้าแมนทั้งสองใช้ท่าลำแสง เดราเซี่ยมพร้อมกัน
“แท้บ! แจ้บ!” ลำแสงความร้อนสูงพุ่งไปโดนคิริเอลอยด์จนกระเด็น
“ชั่ววววววว!!!” มันกระแทกกับตึกไปเต็มๆ
คิริเอลอยด์รีบกางปีกออกมาและบินขึ้นฟ้า มันเข้าสู่โหมดสกายไทป์และรีบหนีไป
“ไม่ยอมหรอกน่า” ซาโยะหยิบคีย์มาเปลี่ยนเเละเปลี่ยนโหมด
ทีก้าเองก็เอาด้วยตอนนี้ทั้งสองกลายเป็นร่าง สกายไทป์
“แท้บ! ท้า!” ทั้งสองบินขึ้นไปด้วยความเร็วสูงมาก
ทั้งสามบินสู้กันบนท้องฟ้าด้วยความเร็วที่ตาเปล่ามนุษย์มองไม่เห็น
ลำแสงมากมายถูกสาดปะทะกันบนฟากฟ้า
“แท้บบบบบบ!!!” ทริกเกอร์ใช้ลำแสงแช่แข็ง แช่โดนคิริเอลอยด์จนความเร็วมันตก
“ท้าาาาาาา!!!” ทั้งสองร่ายท่ากระสุนแสรันบัลท์ออกไปสองดอก
ตู้มมมมมม!!! คิริเอลอยด์โดนจนปีกทะลุและร่วงหล่นลงสู่พื้นโลก
โครมมมมมม!!!" ตึกรามบ้านช่องด้านล่างพังกว่าเดิม
สองอุลตร้าแมนลงมาและเปลี่ยนร่างกลับไปเป็นมัลติไทป์เหมือนเดิม
คิริเอลอยด์ยิงพลังไฟทั้งหมดที่ตัวเองมีใส่มนุษย์ยักษ์เหล่านั้น
ทั้งสองใช้พลังแสงกางบาเรียออกมาและต้านพลังไฟพวกนั้นได้สบายมาก
"ชู่วววววว!!!" คิริเอลอยด์ตกใจมาก
ทีก้าและทริกเกอร์ทำการรวมพลังลำแสงโดยการทำท่าพร้อมกัน
ชิ้งงงงง!!! แสงสีขาวม่วงจำนวนมากถูกสร้างขึ้น พลังมหาศาลเตรียมถูกปลดปล่อยออกมา
“แท้บ!!! แจ้บ!!!” ทั้งสองต่างปลดปล่อยท่าลำแสงเซเพเรี่ยนออกมาพร้อมกันใส่คิริเอลอยด์
“ชั่วววววววววว!!!” คิริเอลอยด์โดนและระเบิดไปเต็มๆ
แรงระเบิดของร่างมันกลายเป็นเปลวไฟและสลายหายไปราวกับอากาศธาตุ ทิ้งไว้เเต่ความเสียหายจากการต่อสู้เอาไว้เบื้องหลังเท่านั้น
พอจบการต่อสู้ทริกเกอร์ได้หันมาหาทีก้า
“คุณไดโกะ……..” ซาโยะเรียกเขาจากในจิตใจของทริกเกอร์
ทีก้าหันมาและไม่พูดอะไร แต่ได้ผายมือออกมา
ทันใดนั้นเองทีก้าได้มอบพลังอย่างสุดท้ายที่เขามีให้กับทริกเกอร์
เขามอบสปาร์คเลนส์ตัวเองผ่านเเสงสว่างสีขาวสะอาดบริสุทธิ์ให้กับซาโยะที่อยู่ภายในตัวของทริกเกอร์
“นี่มัน…..” ซาโยะรับสปาร์คเลนส์ของทีก้าเอาไว้และเมื่อมันถึงมือเธอมันก็กลายเป็นแสงสว่างสลายไปกลายเป็นหนึ่งเดียวกับหัวใจของเธอ
“ความอบอุ่นนี่มัน ขอบคุณค่ะ….อาจารย์” ซาโยะกล่าวลาไดโกะในร่างของทีก้าเป็นครั้งสุดท้าย
“แจ้บ” ทีก้าพยักหน้าและค่อยๆสลายหายไปกลายเป็นเเสงสีทอง
“ขอบคุณนะคะสำหรับความหวังดีทุกอย่าง ขอยคุณนะคะที่ช่วยให้ชั้นคิดได้ ฮือ…….ขอบคุณจริงๆ” ซาโยะร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าที่ต้องจากลา
ทีก้านั้นคงจะยิ้มอยู่ในจิตใจลึกๆของตนเองก็ได้ นี่คงจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่คงจะมอบให้กับลูกศิษย์เพียงหนึ่งเดียวของเขาได้
ซาโยะคืนร่างและเดินออกมา ฝนเริ่มตกพรำๆ ซาโยะนั้นรู้ถึงความหมายของการต่อสู้ของตนเองขึ้นมาอีกหนึ่งอย่างรวมถึงเธอได้รู้ว่าไดโกะนั้นต้องการจะสอนอะไรเธอเป็นครั้งสุดท้าย
“(ชั้นขอสาบาน ชั้นจะช่วยคุณชิราซากิและเป็นคนที่คุณไดโกะต้องการให้เป็นให้ได้ ชั้นจะไม่หนีอีกแล้ว ไม่มีทางหนีอีกต่อไป…..)” ซาโยะเดินกลับบ้านด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังและความฝันแล้ว ไม่มีซาโยะที่กลัวจนอยากจะหนีอีกต่อไปแล้ว ต่อจากนี้เธอยังจะต้องแข็งแกร่งขึ้นอีก
ระหว่างที่ซาโยะเดินกลับนั้น เธอได้เจอกับใครคนหนึ่งที่ไม่ได้คุยกันมาแสนนาน
“สวัสดีจ้ะ ซาโยะจัง” จิซาโตะเดินมาหาเธอพอดี
“คุณชิราซากิ ไม่สิ มนุษย์ยักษ์แห่งความมืด!!!” ซาโยะจำแววตาของจิซาโตะได้ เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่จิซาโตะคนเดิม
“แหมๆ นึกว่าจะดีใจมากจนอยากจะกระโดดกอดใส่กันซะอีกนะเนี่ย ยังอุตส่ามีสติรู้ว่าเป็นชั้นอีกนะ ฮิคาว่า ซาโยะ” จิซาโตะที่มีบุคลิกคามีร่าได้กล่าวออกมา
“ชั้นไม่สนว่าแกเป็นใคร แต่แกอยู่ในร่างของคุณชิราซากินานเกินไปแล้ว ชั้นจะจัดการแก”
“555555+ น่าตลก น่าขำสิ้นดีเลย ฝีมืออย่างแกในวันนี้ไม่มีทางเอาชนะพวกเราได้หรอกนะ” จิซาโตะกล่าว
“ถ้างั้น ชั้นจะเก่งขึ้น จนโค่นพวกแกและชิงตัวเพื่อนของชั้นคืนมา ชั้นจะสู้ สู้จนกว่าชั้นจะได้สิ่งที่ต้องการของชั้นกลับมา”
“โห เปลี่ยนไปเยอะเลยนี่ ก็ได้ ข้ามีนามว่าคามีร่า ข้าตอนแรกก็ถูกใจร่างสถิตของข้านะ แต่ว่าทริกเกอร์ ข้าเริ่มถูกใจร่างสถิตของเจ้ามากกว่าซะอีก เอาเป็นว่า….” จิซาโตะเดินมาและเชยคางของซาโยะพร้อมกับกระซิบข้างหูของเธอ
“ชั้นจะกลืนกินเธอไปพร้อมกับความมืดของชั้นเองนะ” จิซาโตะยิ้มและเดินสวนจากไป
“ก็เอาสิ ชั้นพร้อมจะซัดกับพวกแกเต็มแก่เเล้วไอ้พวกยักษ์โบราณ” ซาโยะเดินจากไป
ดูเหมือนทางฝั่งของมนุษย์ยักษ์แห่งความมืดและฝั่งของซาโยะคงจะมีการปะทะกันรุนแรงขึ้นอย่างมากแน่ๆในอนาคต สู้ต่อไปล่ะทริกเกอร์ เพื่อแสงสว่างของทุกคน
แสงแห่งความหวังที่จะมุ่งไปสู่อนาคต อุลตร้าแมนทริกเกอร์
ความคิดเห็น