คู่มือภาคสนาม ป่าหิมพานต์ - นิเวศวิทยา

ลำดับตอนที่ #4 : ทะเลสาบ

  พื้นที่ลุ่มต่ำภายในขุนเขาวงแหวนทั้ง ๗ ชั้นของแดนหิมพานต์นอกจากจะปกคลุมด้วยผืนป่าแล้ว ยังมีทะเลสาบน้อยใหญ่อีกที่มีน้ำเย็นใสสะอาดอีกจำนวนมาก ซึ่งตามบันทึกเก่าๆส่วนมากจะเรียกทะเลสาบว่า สระใหญ่ และ สระโบกขรณี(โปกขรณี) เพราะทะเลสาบเหล่านี้มักจะเต็มไปด้วยบัวหลากสีหลายสายพันธุ์ทั้งที่มีและไม่มีในแดนมนุษย์ เป็นที่เจริญตาแก่ผู้พบเห็น ทว่าความสวยงามของทะเลสาบเหล่านี้ก็อาจมีอันตรายซ่อนอยู่ การลงเล่นน้ำสัมผัสบรรยากาศความงามจึงอาจไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีนัก

  ภัยจากการลงน้ำ จัดเรียงลำดับความอันตรายจากมากไปหาน้อยได้ ดังนี้

๑.คลื่น เกิดได้จากหลายหลายปัจจัย ไม่ว่าจะเป็นการกระทำของสัตว์ในทะเลสาบ และรวมไปถึงอำนาจของอมนุษย์ ฯลฯ  แต่โดยธรรมชาติจะเกิดจากกระแสแรงลมที่พัดผ่านไปมาอยู่รอบด้าน และมีอยู่หลายครั้งที่คลื่นนั้นจะก่อตัวสูงขึ้นเป็นลูกมหึมาดุจภูเขาแก้วมณีพร้อมกวาดล้างทุกสิ่งที่เอื้อมถึงกลับลงสู่ทะเลสาบ(สึนามิน้ำจืด?) ทะลเสาบที่คลื่นพัดจัดจะมีชายฝั่งที่โล่งเตียนและราบเรียบสะอาดตา และไม่ค่อยพบบัวรึไม้น้ำอยู่ในทะเลสาบด้วย

๒.น้ำวน เกิดได้จากหลากหลายปัจจัยเช่นเดียวกับการเกิดคลื่น ไม่ว่าจะเป็นการกระทำของสัตว์ในทะเลสาบ และรวมไปถึงอำนาจของอมนุษย์ ฯลฯ แต่โดยธรรมชาติจะเกิดจากกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากอย่างรุนแรงมาจากภูมิประเทศอันสลับซับซ้อนไม่สม่ำเสมอ

๓.สัตว์ร้าย ได้แก่ ปลาใหญ่ จระเข้ มังกร(มกร) ฯลฯ ที่อาศัยอยู่ในทะเลสาบรึหากินอยู่ในบริเวณทะเลสาบนั้นๆ มีทั้งพวกที่ชอบซุ่มเงียบรอจังหวะจับเหยื่อที่อยู่ในน้ำ พวกที่หวงถิ่น หวงรัง หวงลูก บางพวกอาจตกใจที่เห็นรึได้กลิ่นมนุษย์จนแตกตื่นและอาจพลั้งมือฆ่าโดยไม่เจตนาก็มี ฉะนั้น ต้องระวังตัวให้มาก อย่าเที่ยวเดินทะเล่อทะล่าเด็ดขาด

๔.รากษส อันคำว่า รากษส นี้เป็นคำเรียก"ตำแหน่ง"การเฝ้ารักษาสถานที่ต่างๆของบรรดาอมนุษย์ทั้งหลาย ไม่จำกัดอยู่แค่พวกยักษ์เพียงอย่างเดียว(บ้างก็ใช้เรียกเปรตเจ้าของสวนมะม่วงทอง) ซึ่งอมนุษย์ที่เป็นรากษส(ส่วนมากเป็นยักษ์)มักมีนิสัยดุร้าย หวงถิ่น ชอบจับสัตว์ที่ลงสู่ทะเลสาบซึ่งตนครอบครองอยู่กินเป็นประจำ

เหยื่อของรากษสในทะเลสาบคือสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่ขาดความระมัดระวัง ตั้งอยู่ในความประมาทขาดการพิจารณา เพราะเมื่อสัมผัสถูกน้ำในทะเลสาบก็จะถูกรากษสจับตัวได้ทันที แต่หากว่าเหยื่อนั้นยังระวังตัวอยู่บ้าง พวกยักษ์รากษสก็จะใช้สารพัดอุบายล่อหลองลวงให้สัมผัสน้ำให้ได้

หากรากษสนั้นมีฤทธิ์อยู่บ้าง ก็จะนิยมแปลงกายเป็นนักสัญจรไพรบ้าง พรานป่าบ้าง คนเก็บฟืนบ้าง ฯลฯ มาเจรจาหว่านล้อมให้ลงทะเลสาบแต่โดยดี หากยังมีความประมาทยอมสัมผัสรึลงน้ำ รากษสก็จะจับตัวไว้และกระทำให้หมดอำนาจไม่อาจช่วยเหลือตนเองได้

วิธีสังเกตว่า ทะเลสาบใดมีรากษสรึไม่นั้น สามารถทำได้ง่ายๆโดยการพิจารณาพื้นที่ริมตลิ่ง หากพบรอยเท้าสารพัดสิ่งมีชีวิตเดินลงทะเลสาบแต่ไม่ปรากฏรอยเท้าใดๆเดินขึ้นจากทะเลสาบเลย ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าทะเลสาบนั้นมีรากษส(วิธีนี้ใช้พิจารณาดูสัตว์ร้ายด้วยก็ได้)

*รากษสน้ำจืดเรียกอีกอย่างว่า ผีเสื้อน้ำ ถ้าอยู่น้ำเค็มจะเรียก ผีเสื้อสมุทร ส่วนรากษสรักษานคร มักเรียกว่า พระเสื้อเมือง

  หากท่านมีโอกาสได้พบภัยทั้ง ๔ ประการนี้อยู่รวมในทะเลสาบแห่งเดียวกัน

ก็ขอให้โชคดี ฯ