คู่มือภาคสนาม ป่าหิมพานต์ - พฤกษศาสตร์

ลำดับตอนที่ #2 : คุณภาพของดิน น้ำ และอากาศ

  แดนหิมพานต์อุดมไปด้วยดินคุณภาพสูงและมีสภาพอ่อนนุ่มดุจดินซับน้ำ น้ำใสสะอาด และอากาศบริสุทธิ์สดชื่นปลอดโปร่ง ทำให้พืชพรรณต่างๆสามารถดูดซับแร่ธาตุหลากชนิดจนกลายเป็นโอสถทุกส่วนสัด ไม่ว่าจะเป็นส่วนของ รากไม้ เปลือกไม้ ใบไม้ ดอกไม้ ฯลฯ ล้วนเป็นโอสถอันมีคุณสมบัติทางยาทั้งสิ้น(คุณสมบัติทางยาในพืชแต่ละชนิดก็แตกต่างกันไป จึงมีทั้งยาที่ให้คุณและให้โทษ) ดารดาษไปด้วยดอกไม้และของหอมทุกชนิด เป็นที่สัญจรเที่ยวไปของสรรพสัตว์หลากสายพันธุ์ และเป็นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงตระกูลอันประเสริฐหลากชนิด ซึ่งอาศัยอยู่ทั่วไปตามปริมณฑลพื้นที่อันราบเรียบในแดนหิมพานต์ ฯ

  นอกจากนี้ ในแดนหิมพานต์ยังดารดาษไปด้วยหมู่ไม้เป็นอเนก ทรงไว้ซึ่งดอกตูมและก้านมีดอกอันเเย้มบานตลอดปลายกิ่ง เป็นที่อยู่ของฝูงนกหลากสายพันธุ์มาตรว่าฝูงละหลายร้อยตัวส่งเสียงร้องก้องระงมไพร ทั้งยังเป็นภูมิประเทศอันประกอบด้วยแร่ธาตุซึ่งมีมูลค่ามหาศาลอยู่ในดินอีกหลายร้อยชนิด อาทิเช่น ทองคำ เงิน และแร่ธาตุซึ่งมีหลากสีสันและมีมูลค่าเป็นอันมาก

  ความอุดมของผืนดินในแดนหิมพานต์นี้คาดว่า ส่วนหนึ่งมาจากการที่แดนหิมพานต์ก่อตัวกำเนิดขึ้นมาพร้อมๆกับการกำเนิดของจักรวาล ทั้งยังได้เหล่าผู้มีฤทธิ์ทั้งหลาย มีฤๅษี เป็นอาทิ เข้ามาอาศัยแดนหิมพานต์เป็นสถานที่บำเพ็ญเพียร ช่วยเพิ่มเติมและจัดเรียงปรมาณูให้ธาตุต่างๆโดยทางอ้อมผ่านกิจวัตรประจำวันต่างๆ ทั้งการขบฉัน การขับถ่าย การชำระล้างร่างกาย การสาธยายมนตร์ ฯลฯ จึงทำให้คุณภาพของดินอุดมอยู่มิขาด แร่ธาตุต่างๆในผืนดิน ผืนน้ำ และสภาพภูมิอากาศ จึงมีความบริสุทธิ์มากกว่าแดนของมนุษย์หลายเท่าตัว พืชพรรณต่างๆเมื่อดูดซับแร่ธาตุจากผู้มีฤทธิ์เหล่านี้เข้าไปผ่านทางดินและน้ำจึงกลายเป็นโอสถเรื่อยมา ทว่า แม้พืชเหล่านั้นจะเป็นโอสถแล้ว แต่ก็ยังไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะเรียกว่า “สมุนไพร” เพราะสมุนไพรนั้นจำต้องดูดซับมากกว่าแร่ธาตุที่มีอยู่ในดินและน้ำเช่นโอสถทั่วไป ฯ

  อนึ่ง ด้วยเห็นว่าดินในแดนหิมพานต์มีคุณฤทธิ์เป็นเลิศ ข้าพเจ้าจึงลองเก็บดินบางส่วนเพื่อนำกลับไปปลูกต้นไม้ที่เรือนพักในแดนมนุษย์ ทว่า เมื่อนำดินนั้นกลับถึงแดนมนุษย์ ดินที่ข้าพเจ้าเก็บมานั้นกลับระเหิดหายไปกับอากาศธาตุจนหมดสิ้น ไม่เหลือแม้แต่เศษผงธุลีไว้ให้ดูต่างหน้า ดังนั้นการ "นำสิ่งใดๆออกจากแดนหิมพานต์โดยไม่ได้รับอนุญาต" จึงเป็นไปไม่ได้ ฯ