คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : BCH | CHAPTER SIX
“พี่ฮัทท!”
เสียงนั่นเรียกความสนใจจากฮัทได้ทันที เมื่อเขาหันไปก็พบกับบุคคลคุ้นตา
“โดม! นี่เพื่อนนายหรอ”
เจ้าของชื่อ พยักหน้า เป็นขณะเดียวกับที่รถพยาบาลที่เฟรมโทรตามไว้เคลื่อนมาจอด บุรุษพยาบาลนำร่างที่หมดสติขึ้นรถ และทั้งหมดก็ตรงไปที่โรงพยาบาล
“ไปรถพี่แล้วกัน ส่วนตรงนี้เดี๋ยวให้ประกันเคลีย”
เฟรมและโดมพยักหน้า ก่อนจะเดินตามฮัทและตรงไปยังโรงพยาบาล
พอร์ชสุดหรูถูกจอดนิ่งในที่ประจำ ฮั่นเดินลงมาจากรถโดยไม่ลืมที่จะล็อคให้เรียบร้อย ชายหนุ่มเดินผิวปากขึ้นห้องไปอย่างใจเย็น โดยในมือถือแบล็คเบอรี่สีขาวเอาไว้
มือหนาปลดล็อคประตูห้อง โดยไม่ได้เคาะให้เสียเวลา ทันทีที่เดินเข้ามา กลิ่นของไวน์ที่คละคลุ้งไปทั่วก็แตะจมูกทันที ดวงตาคมกวาดไปรอบห้อง เห็นเพียงแค่แก้วไวน์สองใบและขวดไวน์รสโปรดของน้องชายที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก
ฉันคิดไม่ผิดจริงๆด้วยสินะ
“พี่ฮัท....”
คนตัวสูงหันไปทางเสียงงัวเงียที่ดังขึ้นทันที ก่อนจะกระตุกยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของเสียง
“เปิดแอร์...ให้หน่อยสิ..”
ร่างสูงโปร่งหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงนอนสีขาวสะอาดในห้องตรงข้ามกับห้องของเขา ร่างสูงเดินตรงไปยังห้องนั้นทันที ใบหน้าคมพินิจร่างที่นอนไร้สติอยู่บนเตียงนอน…
ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
ดวงตากลมปิด ทำให้เห็นถึงขนตาที่เรียงเป็นแพสวย
หมดคราบไอ้เด็กดื้อไปเลย ให้ตาย
“ผมร้อนจัง....”
เสียงงัวเงียดังขึ้นมาอีกครั้ง เหงื่อผุดทั่วใบหน้าหวาน ยิ่งทำให้คนตรงหน้าอยู่น่าหลงใหลเพิ่มไปอีกเท่าตัว
พรึ่บ !
ร่างสูงล้มลงไปบนเตียงสีขาวสะอาด ด้วยแรงของคนตรงหน้า ฮั่นตกใจกับท่าทีที่เกิดจากความไร้สติ ใบหน้าทั้งคู่อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ
“อื้อ....ทำไมร้อนอย่างนี้นะ”
เสียงหวานแหบพร่า ริมฝีปากที่เจ่อแดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ราวกับจะเชิญชวนให้คนตรงหน้าสัมผัสอย่างนั้นแหละ ร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปาก เขาพลิกตัวกลับมานั่งดูปฏิกิริยาของคนตรงหน้าก่อนจะสูบบุหรี่อย่างใจเย็น
ฮัทมันคิดอะไรของมันน้า... ให้ไอ่เด็กนี่กินไวน์...
“กอด.. ผมหน่อย...”
ขอโทษนะ... สงสัยฉันจะทำอย่างที่นายบอกไม่ได้จริงๆแล้วล่ะฮัท
ร่างโปร่งนอนคดตัวหันหลังให้คนตัวสูงที่นั่งอยู่ เรียวปากกระตุกยิ้มก่อนที่มือหนาจะโยนบุหรี่ทิ้งโดยที่ไม่ลืมเหยียบให้ดับ ฮั่นค่อยๆทิ้งกายลงบนเตียงช้าๆ แขนแกร่งโอบเอวบางให้เข้ามาชิดตัว ก่อนจะกระซิบเบาๆที่ข้างใบหู
“นายบอกว่าร้อน แต่ให้ฉันกอดเนี่ยนะ”
คนตรงหน้าเกร็งเมื่อลมหายใจอุ่นๆเพราะไอบุหรี่กระทบที่ใบหู ด้วยความนึกสนุกร่างสูงจงใจจูบเบาๆที่ต้นคอ
“อื้อ...”
‘You should stay another night with me A one night stand is all I need’
เสียงริงโทนคุ้นหูดังขึ้น แขนแกร่งค่อยๆคลายอ้อมกอด ก่อนจะลุกขึ้นไปกดรับสาย
“ว่าไง”
“พี่ฮั่นอยู่ห้องหรือยัง?”
“อ่าฮะ”
“ผมกลับไปไม่ได้.. มีเพื่อนผมนอนอยู่ในห้องนะ..”
ฮั่นกระตุกยิ้มอีกครั้ง เมื่อจบประโยคเมื่อครู่
“อ่าฮะ”
“อย่าทำอะไรเพื่อนผ..”
“ห้าวววว ง่วงจัง...”
‘ติ๊ด’
มือหนากดวางอย่างจงใจ ก่อนจะกดปิดเครื่องและวางบนหัวเตียงอย่างเบามือ
“ไม่ไหวแล้ว... ”
เสียงหวานดังขึ้นมาอีกครั้ง สายตาคมมองไปยังร่างที่นอนอยู่บนเตียง
“ช่วย...ผม...ที..”
“…..”
“ได้โปรด...”
มือหนาหยิบรูปน้องชายบนหัวเตียงขึ้นมา ก่อนจะกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์และพูดเบาๆ
“ฉันไม่ได้เริ่มนะ...เขาเรียกร้องเอง..”
TBC.
_____________________________ _ _
talk .
คัมแบคคค~ *วิ่งหนีรองเท้ารีดเดอร์*
หายไปเป็นปีๆ ;_;
เขาขอโทษ เขาลืมพล็อตแหละ T_T ลงวินโดวใหม่ พลอตที่วางไว้หายหมด
เลยขี้เกียดแต่งต่อเลย จู่ๆย้อนมานั่งอ่านแล้วแบบเสียดายอ่ะ
เลยนั่งคิดพลอตใหม่เลย แรงกว่าเดิม 5555555555
เหมือนจะนึกถึงมาได้ว่าจะไม่ได้เอาแบบนี้ แ่ต่ไม่เป็นไร เอาใหม่
เขาโทษจริงๆนะ ;_;/
รักรีดเดอร์จริงๆ จุ้บๆ
ความคิดเห็น