ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : THE STAR 8 | IN CAR
18.17 นาฬิกา
ร่างสูงวิ่งตรงลงมาจากชั้นสองของตึก มือกุมกุญแจรถไว้แน่น มืออีกข้างหอบข้าวของพะรุงพะรัง ดวงตาสีนิลมองเห็นกลุ่มแฟนคลับ ทำให้ขายาวลดความเร็วลง เปลี่ยนเป็นเดิน ก่อนจะโปรยยิ้มให้อย่างที่เคยทำ
“ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ”
เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง พลางรับของจากแฟนคลับที่มารอพบเขา รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าคม ก่อนจะหันไปดูนาฬิกาที่แขวนอยู่บนพนัง
ตายแล้ว! โดนงอนแน่เลย
“พี่ฮั่นรีบหรือเปล่าอ้ะ?”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากกลุ่มแฟนคลับที่มายืนรอ ท่าทีรีบร้อนของเขาแสดงออกจนคนอื่นรู้เลยหรอ ร่างสูงชะเง้อมองผ่านกลุ่มแฟนคลับไปยังรถยนต์ที่จอดอยู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“รีบครับ แกงส้มรออยู่”
จบประโยค เสียงกรี๊ดกร๊าดของเหล่าแฟนคลับก็ดังขึ้นทันที ก่อนจะหลบให้เขาเดินออกไป เสียงเรียกชื่อ ฮั่น ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ร่างสูงยิ้ม ก่อนจะรีบตรงไปยังรถยนต์ที่จอดสนิท
.
.
“โทษทีนะ พอดีเก็บของช้าไปหน่อย”
ชายหนุ่มหอบเพราะความเหนื่อยพร้อมกับพูดประโยคเมื่อครู่ด้วยความรู้สึกผิดที่ปล่อยให้คนในรถรอนาน ประตูรถที่ถูกเปิดเอาไว้คอย ทำให้เห็นหน้าร่างบางที่นั่งอยู่ได้อย่างชัดเจน
“ไม่เป็นไรพี่ ผมรอแปปเดียวเอง”
รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนในหน้าหวาน ทำให้ฮั่นยิ้มตามด้วยความรู้สึกโล่งใจ ร่างสูงขึ้นไปนั่งก่อนจะปิดประตูรถลง มือหนาโบกให้กับเหล่าแฟนคลับที่ตามมาส่ง รอยยิ้มปรากฏขึ้นอีกครั้ง คนข้างๆก็ทำเช่นเดียวกัน
.
.
รถยนต์ถูกขับเคลื่อนออกมาจากบริเวณตึกแกรมมี่ ด้วยความอ่อนล้าจากงานทำให้ร่างบางสังเกตเห็นความผิดปรกติของคนข้างๆ
“พี่ฮั่นเป็นไรอ้ะ เงียบแปลกๆ”
เสียงหวานดังขึ้นด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่มือจะยกขึ้นไปแตะหน้าผากของคนเป็นพี่
“ตัวก็ไม่ร้อนนี่...”
“เปล่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร”
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม ข่มความรู้สึก ตอนนี้ตัวใจของเขาจู่ๆก็เต้นแรงไม่มีเหตุผล ใบหน้าหวานกับดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างสงสัย..
แกงส้ม... อย่ามองพี่ด้วยสายตาแบบนั้นได้มั้ย!
ร่างบางไม่เข้าใจการกระทำของคนตรงหน้า มือเรียวเอื้อมไปเปิดเพลง ทำนองเพลงโปรดดังขึ้นเบาๆ ความเร็วของรถยนต์ค่อยๆชะลอลง จราจรติดขัดเพราะฝนที่ตกลงมาปรอยๆ ฮั่นจิ๊ปากกับสถานกาณ์ที่เกิดขึ้น
สายตาคมเหลือบไปมองคนข้างๆ แกงส้มมองออกไปด้านนอก ฝนปรอยๆกับรถที่ติดอยู่บนถนนทำให้ร่างบางเบื่อไม่ใช่น้อย ใบหน้าหวานยื่นไปใกล้กระจก ลมหายใจถูกปล่อยออกจากริมฝีปากบางทำให้กระจกที่เคยใส กลายเป็นฝ้าขุ่น นิ้วเรียวขีดเขียนตัวหนังสือเล่นแก้เบื่อ ก่อนจะลบทิ้งแล้วนั่งนิ่งๆเหมือนเดิม ฮั่นยิ้มกับท่าทีน่ารักของน้องชาย
.
.
เวลาผ่านไปรถก็ยังขยับได้ไม่ถึงไหน บทสนทนาของทั้งคู่ดังขึ้นเป็นระยะ แต่ก็เงียบลง ร่างสูงรู้สึกว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อคนข้างๆเริ่มเปลี่ยนไป ..นับวันใบหน้าของแกงส้มก็หวานขึ้นทุกวัน
...ดวงตากลมโต …
...ริมฝีปากบางสีกุหลาบ …
.
.
.. แม้จะเคยครอบครองมาแล้ว...
แต่ความรู้สึกนั้น...
...ก็ไม่ได้ได้ลดลงเลย …
...มันมีแต่เพิ่มขึ้น...
...และเพิ่มขึ้น...
ร่างสูงสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป แต่กลับสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสเบาๆที่ต้นขา..
“น่าเบื่อเนอะพี่ฮั่น...”
เสียงหวานดังขึ้นเบาๆ แต่กลับได้ยินชัดเจน.. ร่างสูงรู้สึกถึงความผิดปรกติในตัวเอง หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว เขาพยายามสงบสติอารมณ์ ด้วยการไม่มองไปยังด้านซ้ายมือ
“เฮ้อ.... ไม่มีอะไรทำเลยเนอะ..”
มือเรียวลูบไล้ต้นขาแกร่งช้าๆ ร่างบางยื่นหน้าไปใกล้ใบหน้าคม ลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่บนต้นคอทำให้ร่างสูงสะดุ้ง มือหนาดันคนข้างๆออกเบาๆ
“อย่าน่า...”
เขาไม่ได้รังเกียจหรือตกใจ แต่เพื่อความปลอดภัยของร่างบางเองต่างหาก... ถึงแม้เขาจะเหนื่อยและเพลียกับงานที่เจอมาทั้งวันก็เถอะ แต่เรื่องแบบนี้มันไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ และเขาก็ไม่ใช่คนที่เก็บอารมณ์ได้นานเท่าไหร่ด้วย..
แกงส้มแอบหัวเราะเบาๆกับท่าทีของพี่ชาย
“หัวเราะอะไร”
“เปล่านี่”
เขาแค่แกล้งเล่นเท่านั้นแหละ และ เรื่องอะไรจะหยุดง่ายๆ
รถยนต์ถูกขับเคลื่อนมาเรื่อยๆ ตอนนี้เส้นทางเริ่มโล่ง แกงส้มเลือกที่จะนั่งนิ่งๆคิดอะไรไปเพลินๆ ส่วนร่างสูงเองก็เริ่มสงบตัวเองลงได้..
สงบตัวเอง... ใช่ ถูกแล้วล่ะ...
หรือคุณจะเถียง...
ก็คนข้างๆ
คิดจะยั่วกันชัดๆ...
.
.
ร่างบางยิ้มขึ้นอีกครั้งอย่างนึกสนุก เป็นขณะเดียวกับที่รถยนต์ถูกขับเข้ามาจอดในลานจอดรถของคอนโด มือหนาเอื้อมไปกดปิดเพลง แต่ยังไม่ทันได้กดปิด ก็ถูกรั้งเอาไว้เสียก่อน
“พี่ไม่รู้สึก...”
ฝ่ามือลูบไล้ขึ้นตามแขนแกร่งของร่างสูง ใบหน้าหวานเลื่อนไปใกล้ ก่อนที่กระซิบด้วยเสียงหวาน
“จริงๆหรอ..”
ร่างสูงชักแขนกลับ ก่อนจะเบนหน้าหนีการกระทำของร่างบาง เขาพยายามข่มใจตัวเองไว้ แต่นั่นยิ่งทำให้ร่างบางยิ่งได้ใจ แขนเรียวเลื่อนไปโอบรอบคอของอีกฝ่าย เป็นการบังคับให้ใบหน้าคมหันมาเผชิญหน้าตรงๆ รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นโดยตั้งใจยิ่งทำให้สติของคนตรงหน้ากระเจิดมากขึ้น แกงส้มเลื่อนไปหน้าไปใกล้จนเหลือระยะห่างไม่ถึงคืบ
“พี่แน่ใจหรอที่จะปฏิเส..”
ยังไม่ทันจบประโยค ริมฝีปากสีกุหลาบก็ถูกปิดลง มือหนาดันร่างบางให้ติดกับประตูรถ ร่างสูงดันตัวเองเข้าไปชิด ลิ้นร้อนถูกสอดเข้าไปในโพรงปากของร่างบางเพื่อตักตวงความหวาน ก่อนที่จะเกี่ยวกระหวัดอย่างคุ้นเคย
“อือ...”
เสียงหวานดังขึ้น ร่างสูงผละริมฝีปากออก ก่อนจะกลับไปนั่งในสภาพเดิม
“โทษทีนะ วันนี้พี่รู้สึกเพลียๆ”
คำตอบที่ได้ยิน ไม่ได้ทำให้ร่างบางรู้สึกขุ่นเคืองแต่อย่างใด มันกลับยิ่งทำให้เขารู้สึกสนุกมากขึ้น
แกล้งพี่ฮั่นน่ะ...สนุกจะตายไป J
“เพลียหรอ...”
นิ้วเรียวเกี่ยวเบาๆที่คอเสื้อยืดสีดำสนิทของคนข้างๆ รอยยิ้มถูประดิษฐ์ขึ้นบนใบหน้าหวานอีกครั้ง ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้..
“...แน่ใจหรอ...”
ใบหน้าใกล้จนแทบไม่เหลือที่ว่าง ดวงตาคมมองนิ่งด้วยความเหนื่อยใจ... ก่อนรอยยิ้มจะปรากฏขึ้นบนใบหน้า มือเรียวเอื้อมไปปรับเบาะให้มีพื้นที่มากขึ้น จมูกค่อยๆไล้ไปตามแก้มคม ร่างบางย้ายตัวเองขึ้นไปนั่งบนตักของร่างสูง
“…ซนจริงๆ”
เสียงทุ้มเอ่ย พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก.. แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรต่อ ริมฝีปากบางก็กดปิดเสียก่อน สัมผัสร้อนแรงถูกส่งไปอย่างต่อเนื่อง ร่างสูงรับสัมผัสอย่างยินดี
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะ... ที่เขาเป็นคนเริ่มก่อน
เสื้อคลุมถูกถอดออกอย่างไม่เร่งรีบ ร่างสูงสะดุ้งเมื่อมือเรียวไล้ไปตามผิวภายใต้สาบเสื้อ ซึ่งเพียงไม่นานเสื้อยืดสีดำสนิทก็ถูกถอดออก อากาศจากเครื่องปรับอากาศในรถไม่ได้ช่วยให้อุณหภูมิของทั้งคู่ต่ำลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น และ เพิ่มขึ้น
ฮั่นผละริมฝีปากออกช้าๆ จมูกคมเลื่อนไปยังซอกคอขาว ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปเผื่อฝากร่องรอยความเป็นเจ้าของเอาไว้ มือหนาเลื่อนไปยังเข็มขัดของคนตรงหน้า พร้อมกับแขนแกร่งที่โอบเอวบางให้มาชิดกายมาขึ้น แต่มือหนาก็ต้องชะงักเพราะถูกร่างบางรั้งไว้..
แกงส้มเลื่อนริมฝีปากไปใกล้ใบหูของคนตรงหน้า ก่อนเสียงหวานจะเอ่ยขึ้นเบาๆ หากแต่ฮั่นกลับได้ยินชัดเจน
“อ้ะอ้ะ ผมก็แค่อยากให้พี่ให้รู้สึกดีขึ้นเฉยๆ”
สิ้นเสียง รอยยิ้มกวนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวาน แกงส้มดันคนตรงหน้าออกเบาๆ ร่างบางย้ายกลับไปนั่งที่ตำแหน่งเดิม ก่อนที่มือเรียวจะเลื่อนไปเพื่อจะเปิดประตูรถ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าคม... พร้อมๆกับมือหนาที่เลื่อนไปกดล็อคประตูรถ
ใบหน้าหวานหันกลับมาทันที แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยคำพูดใด ร่างสูงก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน..
“นึกว่าแกล้งพี่ แล้วจะหนีไปได้ง่ายๆอย่างนั้นหรอ J”
End.
_____________________________________________________
talk. ฟิคป่วงๆลงแล้วเรียบร้อย ป่วงทั้งฟิค ทั้งชื่อฟิค
ตอนเดียวจบ ตอนแรกกะจะNCไปเลย แต่เค้าแต่งไม่เป็นอ้ะ ;___;
พล็อตมันมาจากวันที่ พี่ฮั่นบอกว่า 'แกงส้มรออยู่'
คือแต่งตั้งแต่วันนั้นอ้ะ แต่ติดแค่ตรงNC .____.
อ่านแล้วเม้นด้วยน้าา จุ้บจุ้บ ชอบก็แฟบไว้ อ่านก็แฟบไว้<3
มีอะไรมาคุยกันได้นะจ้ะ TW : @ben2bn
APPLE
PIE ★
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น