2jae About love

ลำดับตอนที่ #24 : Out of date -4-

แป๊นนนน!!!!!!

 

 

     เสียงแตรจากรถคันด้านหลังดังลั่น เป็นผลให้แจบอมขอตัวกลับก่อน

 

 

 

 

 

 

     'เอ่อ..ยะ ยองแจ พี่ไปก่อนนะ'

     'ขะ ขอบคุณมากครับ'

 

 

 

 

     แค่นั้นแหละเหตุการณ์เมื่ออาทิตย์ก่อน

 

 

 

 

     จากนั้นอีกคนก็ทำตัวปกติ คุยปกติ ทำเหมือนไม่ได้ถามอะไรแปลกๆแบบนั้นออกมา

 

 

 

 

     แต่มันก็ไม่ได้มีความก้าวหน้าอะไรหรอก ยองแจก็ไม่ได้คาดหวัง ตอนนี้ขอให้อีกคนไม่รู้ว่ายองแจชอบก็พอ

 

 

 

 

 

 

     "ยูคยอม" เสียงนึงเรียกคนข้างๆยองแจที่ตอนนี้กำลังเดินอยู่บนตึกเรียน

 

 

 

 

     "อ้าวววว พี่มาร์ค สวัสดีครับพี่แจบอม" ยูคยอมทักกลับ ยองแจยิ้มเฝื่อนๆแล้วโค้งให้ผู้มาใหม่

 

 

 

 

     "บ่ายวันนี้ผมว่างฮะ ยังไงพี่มาร์คไปกินข้าวกลางวันกันผมนะ ดูหนังด้วย" ยูคยอมหันไปทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่แฟน ยองแจหมั่นใส่จนเกือบเบ้ปากใส่

 

 

 

     "ได้ ไปสิ บ่ายนี้พี่ก็ว่างพอดี"

     "เฮ้ๆ นายนัดจะไปช่วยฉันดูกล้องไง อย่าลืมว้อย" แจบอมขัดขึ้น เพราะเมื่อกี้มาร์ครับปากเค้าแล้วว่าจะไปช่วยเลือกกล้องถ่ายรูป พักนี้อิมแจบอมมีงานอดิเรกใหม่น่ะ แล้วนี่อะไรวะ มาบอกคนอื่นว่าว่าง

 

 

 

 

     "ไปเองดิวะ นี่แฟนว้อยยย แฟนกูนัด กูไม่ว่างแล้วอิม ไปคนเดียวไป๊!!" แจบอมอยากกระทืบเพื่อนให้ตายตรงนี้ แม่ง ผิดนัดไม่พอ กวนตีนอีก

 

 

 

 

     "พี่มาร์คไปกิบพี่แจบอมเถอะครับ ไว้ผมไปรับมากินข้าวตอนเย็นก็ได้" ยูคยอมแฟนเด็กของมาร์คพูดขึ้น

 

 

 

 

     "ไม่เป็นไร ไปเถอะ ไปกับมันก็รำคาญ"

 

 

 

 

 

     "เออออออออ นี่ๆ น้องยองแจ บ่ายว่างรึเปล่า?" มาร์คถามอีกคนที่ยืนเงียบๆ รอยูคยอมอยู่

 

 

 

     ความจริงยองแจอยากตบกระโหลกยูคยอม ไหนแม่งนัดจะไปช่วยซื้อหนังสือไงวะ

 

 

 

 

 

     "อ่า ว่างครับ พอดีมีคนผิดนัด" ไม่พูดเปล่า ยองแจหันไปค้อนเพื่อนสนิททีนึง แม่งหันไปผิวปากไม่รู้ไม่ชี้หน้าตาเฉย

 

 

 

 

     "พี่มาร์คมีอะไรรึเปล่าฮะ"

 

 

 

     "ว่างใช่มั๊ย แจบอมมม ยองแจว่าง ไปด้วยกันดิ"

 

 

     "ยองแจสะดวกรึเปล่า?" แจบอมถาม

 

 

 

 

     "อ่าาาาา ครับ"

 

 

 

 

     "มึงจะไปซื้อหนังสือเรียนด้วยไม่ใช่อ่อ ดีเลย ให้พี่แจบอมช่วยเลือก" ยูคยอมเสริมต่อ แล้วหันไปยิ้มกับมาร์คสองคน

 

 

 

 

 

     "งั้นไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยละกัน"

 

 

 

 

     มีคนเคยบอกว่า

 

 

 

 

 

 

     ยิ่งเราพยายามหนีมันมากเท่าไหร่

 

 

 

     เรายิ่งเจอมันมากเท่านั้น

 

 

 

 

 

     ก็ไม่รู้หรอก ว่าที่พี่แจบอมถาม มันแปลว่าอะไร แต่ความรู้สึกกลัวที่ประทุอยู่ข้างใน มันบอกว่าอันตราย

 

 

 

 

     ถ้าถามว่าทำไมยองแจต้องหลบหน้า

 

 

 

 

     ก็ไม่รู้เหมือนกัน

 

 

 

 

     แต่เวลาเราแอบชอบใคร

 

 

 

 

     เราก็เหมือนนักโทษ

 

 

 

 

     การแอบรักก็เหมือนคุก

 

 

 

     การสารภาพรักคือคำให้การ

 

 

 

     ถูกก็โดนลดโทษ หรือถูกปล่อยตัว

 

 

 

     ผิดก็นั่งเสียใจมันต่อไปในคุกนั่นแหละ

 

 

     ยองแจถึงไม่รู้ ว่าไอ่การทำลับๆล่อๆแบบนี้น่ะ

 

 

 

     ตำรวจอย่างพี่แจบอมจะรู้เมื่อไหร่ว่าคำให้การนั้นมันผิด

 

 

 

 

 

 

 

     "ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนนะ"

     "..........."

     "ยองแจ"

     "ฮะ? ฮ่าๆ โทษฮะ พี่แจบอมว่าไงนะครับ"

     "พี่บอกว่า ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อน"

     "ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่แจบอมก็ช่วยผมเลือกหนังสือเหมือนกันนี่" มือขาวชูถุงหนังสือขึ้นมาให้ดู

 

 

 

     ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ที่ห้างแห่งหนึ่งในย่านดัง หลังจากที่กินข้าวเย็นเสร็จ

 

 

 

     แจบอมกะจะเลี้ยงอีกคนเป็นการตอบแทน เพราะเค้าเรื่องมากจะตาย ตอนเลือกของน่ะ แต่ยองแจไม่ยอมท่าเดียว ดีนะที่ขู่ไปว่า วันหลังพี่คงไม่มากับยองแจแล้วนะ อีกคนถึงยอม ดูซื่อๆนี่ดื้อชะมัด

 

 

 

 

แชะ!

 

 

 

แชะ!

 

 

 

 

แชะ!

 

 

 

 

 

     "ขอบคุณมากฮะ ความจริงผมกลับเองก็ได้นะครับ เกรงใจเปล่าๆ" เสียงใสพูดงุบงิบเสียงเบาตอนท้ายประโยค ร่างบางหันมาปลดเซฟตี้เบลท์ของตัวเอง อย่าได้เป็นแบบวันนั้นเลยยยยยยย

 

 

 

 

     "ไม่เป็นไร พี่เลือกของนาน พี่ต่างหากที่ต้องเกรงใจ"

 

 

 

 

 

 

 

     ผ่านไปอาทิตย์กว่าๆ

 

 

 

     ยองแจก็ยังเอาของมาวางไว้ที่ล็อคเกอร์อีกคนทุกเช้า

 

 

     ยองแจวางแซนวิชกับนมสดขวดใหญ่ ขนมอีกเล็กๆน้อยๆ แล้วก็ถอนใจ

 

 

     เห้อออออออ ทุกวันนี้ยองแจทำตัวเหมือนผู้ร้ายเข้าไปทุกที ลับๆล่อๆ

 

 

 

     เหนื่อยเหมือนกันแหะ..

 

 

     "ยองแจ" เสียงเข้มที่คุ้นหูในระยะนี้ ดังอยู่ข้างๆ

 

 

 

 

     ชเวยองแจรู้เลยว่าตัวเองหน้าซีดเผือก เหงื่อผุดเต็มหน้า หัวใจเต้นรัวจนอยากควักออกมาปาทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด

 

 

 

     "พี่ว่า เรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยนะ"

 

 

 

 

     ชเยองแจลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ

 

 

 

 

     พี่แจบอม!!!!!!

 

 

 

 

 

 

สปอย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!*

 

 

 

 

     "พี่ถามว่ายองแจคือคนที่เอาของมาให้พี่หรอ?"

     "......"



 

     "ใช่มั๊ย?" น้ำเสียงเหยียบเย็นจนยองแจสั่นไปหมด




 

     "คระ คระ ครับ คือผม ผม ผม.."

     "พี่ถามนายอย่างนึง สรุปว่า นายเป็นเกย์รึเปล่า?"

     ".............."

     ".............."

 

 

     ยองแจสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วผ่อนออก

 

 

 

     อึดอัด

 

 

 

     เหมือนจะตาย

 

 

 

 

     ไม่รู้



     ไม่เคยรู้ด้วยซ้ำ

 

 

 

     ว่าตัวเองเป็นคนใจกล้าแบบนี้

 

 

 

     "ถ้าการที่ผมชอบพี่แจบอม แล้วมันหมายความว่าผมเป็นเกย์ คำตอบคือใช่ครับ"





tbc.



กรี๊สสสสส. อย่าตีเราค่าาา ฮือออออ เป็นฟิคยาวจนได้แหงๆ ฮือออออออ
ถ้าไม่ผิดพลาดตอนหน้าจบนะคะ /// โอยยยยยย
ตอนแต่งนี่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นยองแจ เพราะเคย...
าดยกยไไวกวากวกบก ไม่เอาไม่พูดค่ะ
ขอบคุณที่รอนะคะ. ขอบคุณทุกๆคอมเม้นแล้วคนที่ติดแท็คในทวิตด้วยนะคะ
ดีใจมากกกกกก ครุคริ
อิ้อิ้ แล้วพบกันได้ใน >>>> #2jaeaboutlove ค่ะะะ❤🙏