2jae About love

ลำดับตอนที่ #1 : ภูมิแพ้?

      ความจริง อาการภูมิแพ้ ไม่ได้ทำให้ปากแตกขนาดนั้นหรอกครับ

 

     "พี่เจบีชอบใช้ความรุนแรงฮะ" รังสีแปลกๆกำลังกลืนกินเค้า เงาใหญ่ๆกำลังทำให้ตัวเค้าเล็กลงไปทุกที มือที่ชี้หน้า และใบหน้าอึ้งๆกับสายตาที่กำลังบอกเป็นนัยๆว่า 'เห้ยยยย ทำไมพูดเรื่องนี้ได้'

     "แต่ผมชินแล้วล่ะครับ"

หมับ!

     โดนใช้ความรุนแรงอีกจนได้ นี่ขนาดอยู่หน้ากล้องนะ ล็อคคอและยังลากไปมองหน้าใกล้ๆ แถมใช้ตัวบังกล้องด้วยนะ

     "อย่าแกล้งยองแจนะ" ขอบคุณแจ็คสันฮยองมากกกกกกกครับ

     "ฮาจิมา ฮาจิฮาจิมา....."

 

     หลังจากถ่ายชู๊ตติ้งอัลบั้มใหม่เสร็จ ก็ขอบคุณทีมงาน และแยกย้ายกับกลับที่พัก

     "ย่าาาห์ ชเวยองแจ ทำไมนายพูดงี้ห๊ะ"

มือหนากระชากร่างบางเข้าหาอกแกร่ง ชเวยองแจไม่อยากนั่งรถคันนี้ ชเวยองแจไม่อยากโดนทำโทษ

     "หื้มมมม เงียบทำไมล่ะ ขึ้นรถก่อนละกัน ไว้ค่อยไปเคลียร์กันที่ห้องเนอะ"

'ยิ้มมุมปากทำไม ขยิบตาทำไมวะ อิมแจบอม' ได้แต่ค่อนขอดอยู่ในใจ ชเวยองแจจะไปกล้าพูดที่ไหนล่ะ ฮืออออ แม่ครับ ผมไม่อยากเป็นดาราแล้วว้อยยยยยย อยากกลับบ้านนนนนน

 

ปังงงง!

     ร่างบางสะดุ้งสุดตัว วันนี้มันวันอะไรของชเวยองแจวะ ทำไมเค้าต้องมารับกรรมอะไรแบบนี้ด้วยวะ ชเวยองแจแม่งไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยว่ะ ไม่น่าคิดจะแกล้งอิมแจบอมเลย ฮืออออออออ

 

     "พูดแบบนั้นต้องการอะไร หืมมม?" เสียงกระซิบเเผ่วเบาข้างหู ไหนจะลมร้อนๆข้างแก้มอีก แค่นั้นก็ทำให้ร่างบางแข็งทื่อเป็นเสาไฟได้ง่ายๆ

     "ว่าไงล่ะ ชเวยองแจ" แขนที่มีกล้ามที่ดูสวยพอดิบพอดีโอบรอบเอว ใบหน้าคมเกยบนไหล่มน

     "ผะผะผม แค่อยากแกล้งฮยองเฉยๆครับ" น้ำเสียงติดตื่นกลัวนิดๆของยองแจทำให้ร่างสูงอดหัวเราะในลำคอไม่ได้ หึ! ถึงเวลาจะโดนแกล้งกลับแล้วนะไอ่ตัวแสบ

     "ไหน หันหน้ามาหาฮยองหน่อยสิครับ"

     ร่างบางยังคงนั่งนิ่ง ใครจะกล้าหันวะ ฮือออออ แม่ครับ ช่วยยองแจด้วยยยยยย
 

จุ๊บ!

     ริมฝีปากของแจบอมแกล้งลงประทับบนหลังคอของยองแจ ความร้อนบริเวณใบหน้าของยองแจซึ่งเขาที่อยู่ใกล้ขนาดนี้ก็สัมผัสมันได้ง่ายๆ

     "จะไม่หันมาหาพี่หน่อยหรอ ยองแจ ยองแจครับ" ร่างบางรีบผละออกอย่างรวดเร็วหลังจากเขาจงใจกระซิบข้างหูว่ายองแจ ยองแจ อยู่แบบนั้น สุดท้ายชเวยองแจก็เป็นฝ่ายแพ้อีกจนได้

 

     หลังจากยองแจหันมาปุ๊บ ริมฝีปากแจบอมก็ครองริมฝีปากบางตรงหน้าปั๊บ มันไม่ใช่จูบครั้งแรก แต่ยองแจก็ไม่เคยไม่ได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง มันเต้นแรงซะจนเค้ากลัวว่ามันจะหลุดออกมา แต่ที่เค้ายอม เพราะเค้าได้ยินเสียงหัวใจอีกเสียงเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
 

     ลิ้นเรียวที่กวาดต้อนเข้ามาในโพรงปากกำลังทำให้ชเวยองแจแทบบ้า แต่ใครจะรู้ว่าลิ้นเล็กๆที่ตอบกลับมาก็ทำให้เเจบอมแทบคลั่งเหมือนกัน
 

กึก!

     กลิ่นคราวเลือดฟุ้งขึ้นเต็มปากทั้งสองอย่างคุ้นเคย ไม่เคยมีสักครั้งที่จะแจบอมจะไม่ขบปากของคนตรงหน้า แรงขบเริ่มทำให้ริมฝีปากบางเป็นแผลเล็กน้อย ยิ่งทำให้ร่างสูงรู้สึกว่าอยากกลืนกินคนตรงหน้าเข้าไปทุกที ลมหายใจติดขัดกำลังช่วยชีวิตชเวยองแจ ไม่ให้หัวใจเต้นกระหน่ำจนเกินกว่านี้ เมื่อร่างสูงค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย

     เค้ายังอยากจูบยองแจไปนานๆ เพราะงั้นเลยกลัวว่าเดี๋ยวจะขาดอากาศหายใจไปซะก่อน

     ลมหายใจร้อนยังคลอเคลียแก้มใสอยู่ไม่ห่าง หน้าผากชนกันอย่างตั้งใจ เค้าเห็นยองแจหน้าแดงและหอบน้อยๆ มือหนาประคองหน้าร่างบางไว้

     "พี่ขอโทษนะ เจ็บรึเปล่า?" มือหนาใช้นิ้วโป้งไร้เบาๆที่ริมฝีปากบาง เค้าทำให้มันเป็นรอยอีกแล้วสินะ

     "......." ไม่มาคำพูดหลุดออดมา มาเพียงการส่ายหน้าน้อยๆ ฟันสวยที่กัดปากล่างเบาๆ ที่เค้ารู้สึกเสมอว่ามันน่ารัก ยิ่งเวลามองใกล้แบบนี้
 

     "ชเวยองแจ พี่ไม่รู้ว่านายคิดยังไงที่พี่ชอบทำแบบนี้ แต่พี่เริ่มรู้สึกว่า พี่ชอบนายมากกว่าที่ตัวเองเคยคิดซะอีก"

     ยองแจแทบแยกไม่ออกว่าจะเขินหรือดีใจก่อนกัน กับคำสารภาพของคนที่ไม่ค่อยแสดงออกความรู้สึกแบบนี้

     "ผมก็รู้สึกว่าชอบฮยองมากจนจะตายได้เลยครับ" เสียงดังชิดริมฝีปากของแจบอม

     "หึ ทำไมถึงต้องน่ารักแบบนี้ด้วยนะ ชเวยองแจ" หน้าผากยังไม่ละออกจากกัน สายตาประสานสายตา สองคนที่ไม่มีความคล้ายกันแม้แต่นิดกลับรู้สึกเหมือนกัน ว่าคนตรงหน้าสำคัญมากแค่ไหน

 

end.




*ฮือออออออ เป็นยังไงบ้างค้าาา แต่ตอนนี้ทูแจไม่ไหวแล้ว งื้อออออออออ คือฟินละเบิดตัวตายบึ้มมมมม
ยังไงติได้นะคะ มือใหม่มาก คือเขียนยากมากกกก แต่อยากเขียนเพราะฟิน อิอิ