อย่าคาดหวังในฟิคมากนะค้าาาาา
แต่แนะนำโอพีวีมากๆ
เสียงแฟลชดังถี่ยิบภายในห้องแถลงข่าวของโรงเเรมที่ดีที่สุดในเกาหลีใต้ นักข่าวร่วมร้อยชีวิตรัวแฟลชกันไม่หยุดหย่อน ไมค์ที่ใช้ในการสัมภาษณ์ ตั้งอยู่บนโต๊ะราวๆห้าสิบตัว ทั้งของในประเทศและต่างประเทศ เพราะตัวหลักในงานวันนี้คือพระเอกที่ดังที่สุดในเอเชีย อิมแจบอม
"ขอบคุณพี่ๆสื่อมวลชนทั้งในเกาหลีและต่างประเทศนะครับที่ให้ความสนใจกับงานแถลงข่าวในวันนี้ เราจะเปิดให้ถามเพียงห้าคำถามเท่านั้นนะครับ โดยที่เราจะเริ่มให้ถามทันทีที่คุณแจบอมแถลงเสร็จ" ผู้จัดการส่วนตัวของอิมแจบอมเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน โดยกล่าวถึงขั้นตอนต่างๆ บนเวทีในงานแถลงข่าววันนี้ มีเพียงผู้จัดการส่วนตัวและพระเอกหนุ่มเท่านั้น ไม่มีเงาประธานค่าย เนื่องจากพระเอกหนุ่มตัดสินใจลาวงการไปเมื่ออาทิตย์ก่อน และตัดสินใจลาออกจากบริษัททันที
"เดี๋ยวเราจะเริ่มงานแถลงข่าวเลยนะครับ"
"สวัสดีครับ พี่ๆสื่อมวลชนทุกท่าน อิมแจบอมครับ" ร่างสูงลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วโค้งเก้าสิบองศาให้สื่อมวลชนหนึ่งที หลังจากนั้นก็นั่งลงแล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เเล้วผ่อนออกเบาๆ นี่เป็นการทำสมาธิกับตัวเองซึ่งอิมแจบอมทำมันมาตลอด
"ผมขอขอบคุณพี่ๆที่ให้ความสนใจผม ซึ่งตอนนี้เป็นแค่บุคคลธรรมดาๆเท่านั้น เอ่อออ ผมขอเข้าเรื่องเลยละกันครับ พี่ๆคงทราบกันแล้วนะครับว่าผมจะแถลงเรื่องข่าวของผมในตอนนี้ ที่ผมลาออกจากวงการไม่ใช่เพราะผมมีคนรักเป็นเพศเดียวกัน แต่ความจริงแล้วผมเหนื่อยและค่อนข้างเบื่อที่จะปั้นหน้าโกหกต่อไปเรื่อยๆ ทั้งกับแฟนคลับเอง หรือแม้กระทั่งคนที่สนิทกันมากๆ การที่ต้องทำเป็นลับๆล่อๆทุกครั้งมันก็เหนื่อยเกินไป ขอโทษครับที่ทำให้หลายๆคนผิดหวัง ขอโทษแฟนคลับทุกคนด้วยนะครับ ผมขอโทษครับ ขอโทษจริงๆครับ" ร่างสูงลุกขึ้นยืนอีกครั้ง พลางโค้งเก้าสิบองศาค้างไว้ เสียงแฟลชดังกระหึ่มทั้งห้องต่อเนื่องไม่หยุดอีกครั้ง จนบนเวทีสว่างวาบเป็นสีขาวไปหมด ร่างสูงนั่งลงแล้วพูดต่อ
"สำหรับแฟนคลับและคนที่ติดตามผม ผมขอบคุณสำหรับที่ผ่านมาด้วยนะครับ ขอบคุณมากจริงๆ ผมยังเก็บของที่พวกคุณให้ไว้อยู่นะ ฮ่าๆๆๆ ส่วนประธานค่ายนะครับ ที่ท่านไม่ได้มาวันนี้เพราะผมขอไว้นะครับ เราจากกันด้วยดี แบบที่ไม่มีปัญหาอะไรกันเลยสักนิด แล้วเรื่องสำคัญที่ผมจะบอกก็คือ ตอนนี้ผมมีความสุขมากครับ คนที่รักผม ก็คงมีความสุขอยู่เช่นกันใช่มั๊ยครับ" ใบหน้าคมระบายยิ้มแบบมีความสุขอย่างแท้จริง ผู้สื่อข่าวบางคนพึ่งได้เห็นเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำ
"เอาล่ะครับ ต่อไปเป็นไปการถามคำถามนะครับ เริ่มเลยครับ" ผู้จัดการพูดขึ้นอีกครั้งหลังจากอดีตพระเอกหนุ่มอันดับหนึ่งของเอเชียกล่าวจบ
"ขอโทษค่ะ" นักข่าวสาวคนนึงผู้ซึ่งเป็นแฟนคลับลับๆของพระเอกหนุ่มช่วงชิงจังหวะมาได้ ดังนั้นเธอจึงได้เป็นคนถามคนแรก
"ดิฉันอยากทราบว่า ทำไมคุณอิมถึงไม่เปิดเผยความจริงพร้อมๆไปกับทำงานแสดงล่ะคะ ทำไมคุณอิมถึงต้องออกจากวงการที่คุณอิมรักด้วย" นักข่าวสาวถามตรงประเด็นกับนักข่าวอีกหลายสิบคน ทำให้นักข่าวผู้ซึ่งชื่นชมในงานและกิริยาของพระเอกหนุ่มกลั้นหายใจเพื่อฟังคำตอบ
"ขอบคุณสำหรับคำถามครับ งานแสดงเป็นงานที่ผมรักแล้วใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก ผมได้ทำมันมาแล้วถึงสิบห้าปี ผมภูมิใจที่ได้อยู่วงการนี้ ผมรู้สึกขอบคุณทุกๆคนในชีวิตอยู่เสมอ และก็เหตุผลที่ผมกล่าวไปเมื่อครู่ครับ ความจริง เอ่ออออ ผมเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจนิดหน่อยน่ะครับ ถามพี่ผู้จัดการได้ และผมเป็นคนทุ่มเทในความรักพอสมควร ตั้งแต่เกิดมา ก็มีแค่เค้าที่เป็นรักแรกมาจนถึงตอนนี้ ดังนั้น สำหรับผม ผมขอเลือกสิ่งที่รักมากกว่า ขอโทษด้วยนะครับ สำหรับความเอาแต่ใจ" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงยิ้มๆพลางนึกถึงหน้าคนรักก็ยิ่งทำให้รอยยิ้มกว้างขึ้นไปอีก
"คำถามต่อไปเลยครับ"
"ค่ะ คุณอิมช่วยพูดถึงคนรักหน่อยได้มั๊ยคะ" นักข่าวสาวไฟแรงอีกคนรีบถาม ก็เป็นแฟนคลับนี่นา อยากรู้ว่าคนโชคดีคนนั้น เป็นยังไง
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอบคุณสำหรับคำถามครับ เค้าเป็นยังไงน่ะหรอ อืมมมมม ก็ ยิ้มง่าย น่ารัก น่าแกล้ง เป็นคนโก๊ะๆหน่อยน่ะครับ เค้าก็เป็นอีกคนทีาคะยั้นคะยอให้ผมทำงานต่อไปนะ เเต่ผมตัดสินใจแล้วนี่นา อืมมมม ผมคงพูดได้ไม่เยอะนะครับ เอาแค่เท่านี้ก่อนละกัน" รอยยิ้มระบายเต็มใบหน้าอดีตพระเอกรูปหล่อ แถมด้วยริ้วแดงๆที่ใบหู ทุกๆคนในห้องคงรู้สึกแบบเดียวกัน ว่าพระเอกทั้งรักทั้งหลงคนที่พูดถึงมากจริงๆ
"ต่อเลยครับ"
"ขอโทษครับ" คราวนี้เป็นนักข่าวหนุ่มคนนึงที่เค้ารู้สึกไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไหร่
"เชิญครับ"
"คนที่คุณอิมคบนี่ ไม่คิดบ้างหรอครับว่าเค้าคบเพราะเหตุผลอื่นแอบแฝงรึเปล่า"
"หมายความว่าไงครับ" เสียงเริ่มเเข็งกร้าวเมื่อรู้สึกถึงการคุกคามคนรักของตน
"ผมหมายถึงว่า เค้าคบเพราะหวังเงินคุณรึเปล่า" เสียงดังขึ้นอื้ออึง ทั้งฝ่ายที่เห็นด้วย และไม่เห็นด้วยกับคำถามนี้
"กรุณาอยู่ในความสงบด้วยครับ" ผู้จัดการเริ่มร้อนใจเพราะรู้ว่าอิมแจบอมหวงของรักมากแค่ไหน
"ขอบคุณสำหรับคำถามที่ค่อนข้างสิ้นคิดนะครับ ขอบคุณสำหรับความหวังดี แต่ผมเชื่อมั่นในตัวเค้าครับ และมันจะเป็นอยู่แบบนั้น ไม่เปลี่ยงแปลง ยังไงผมว่า เราจบงานแถลงข่าวแค่นี้แล้วกันนะครับ" อดีตพระเอกหนุ่มลุกขึ้นยืนพลางยิ้มจางๆ 'อิมแจบอม ถ้านายโกรธ นายจะแพ้' ร่างสูงได้แต่พูดกับตัวเองในใจดังๆ ว่าอย่าตามเกมส์ก็พอ
"ขอบคุณมากทุกคนมากๆนะครับ"
รถตู้สีดำฟิล์มมืด จอดเทียบหน้าคอนโดหรูและมีความเป็นส่วนตัวมากที่สุดในโซล
"สรุปว่านายจะไม่เปลี่ยนใจจริงๆหรอ"
"ฮ่าๆๆๆ พี่ พี่พูดรอบที่ร้อยแล้วมั๊ง"
"ถ้าพูดถึงพันครั้งแล้วนายยอม พี่ก็จะพูด"
"พี่ชาวอน ขอบคุณมากครับ ตลอดมาด้วย พี่ทำหน้าที่ได้ดีมากจริงๆ ขอบคุณจากใจเลย ไว้วันไหนไปกรึ๊บกัน" ร่างสูงพูดพลางเปิดประตูลงจากรถ ไม่งั้นเดี๋ยวยาวอีกจนได้ พูดมาร้อยกว่าครั้งๆจริงๆนะผู้จัดการเค้าน่ะ
ร่างสูงฮัมเพลงเบาๆ ทักทายพนักงานประชาสัมพันธ์ตามปกติ เดินไปหยุดที่ลิฟต์ตัวนึง ซึ่งส่งเสียงร้องจอดพอดี ร่างสูงเดินเข้าไปให้ห้องสี่เหลี่ยมแคบ ใช้มือสวยกดไปที่ชั้นเจ็ด
"พี่กลับมาแล้วววว" ร่างสูงถอดรองเท้าไปพูดไป เมื่อกลับมาถึงห้อง
"กลับมาแล้วหรอครับ" เสียงหวานดังกลับมาจากโซฟากลางห้องนั่งเล่น ตอนเดินเข้าไป
WHEN I FIRST WALKED IN THE ROOM
เมื่อผมเดินเข้ามาในห้องนี้เป็นครั้งแรก
I SAW YOUR FACE
และผมเอาแต่จ้องหน้าคุณ
BABY GIRL I WAS SO AMAZED
นั่นมันทำให้ผมอึ้งมากเลย ที่รัก
I CAUGHT YOU SMILING BACK AT ME
ผมตกหลุมรักรอยยิ้มที่คุณส่งมาให้ผม
BUT I DIDN’T KNOW WHAT TO SAY
แต่ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรตอบกลับไปดี
รอยยิ้มหวานๆถูกส่งมาให้ตอนที่เริ่มเห็นหน้าคนรักชัดขึ้น ต่อให้อิมแจบอมเจออะไรมา รอยยิ้มวิเศษนี้แหละ ทำเอาลืมและหายโกรธไปหมด
"พี่แจบอม เหนื่อยมั๊ยครับวันนี้ เป็นยังไงบ้าง" คนน่ารักถามขึ้นตอนร่างสูงทิ้งตัวลงบนโซฟาข้างตัว
ร่างสูงส่ายหน้าน้อยๆ รอยยิ้มบนใบหน้าคมส่งกลับไปให้คนน่ารัก อะไรที่ทำให้ชเวยองแจไม่สบายใจ เค้าพูดไม่ได้หรอก
HEY NOW BABY BOY (YEAH YEAH)
เฮ้ ตอนนี้ นายนะ ที่รัก
DON’T YOU KNOW (YEAH YEAH)
นายนี่มันไม่รู้อะไรเลย
I’M READY FOR YOU YOU YOU
ตอนนี้ ฉันพร้อมเรื่องนายแล้ว
NOW BOY WHAT YOU GONNA DO
ตอนนี้ นายต้องทำในสิ่งที่นายต้องทำแล้วนะ
"แล้วคนเก่งของพี่ทำอะไรอยู่"
"นั่งเฉยๆ แล้วก็คิดถึงพี่แจบอมครับ"
"แล้วขนมบนโต๊ะใครกินน้าาาาาาาาา" ร่างสูงหยอกเมื่อสังเกตเห็นขนมบนโต๊ะ ความจริงก็แค่กลบเกลื่อนความเขินที่คนข้างตัวพูดนั่นแหละ แบบนี้ใครจะไม่รักกันนะ
"ก็คิดถึงมากๆ แล้วเลยหิวนี่นา" แขนขาวๆถูกส่งมาโอบเอวที่ผู้หญิงทั้งประเทศใฝ่ฝัน
"ฮ่าๆๆๆๆๆ" ใบหน้าคมเต็มไปด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง
"มานี่เลยไอ่เด็กอ้วน" แขนแกร่งอุ้มคนรักแบบเจ้าหญิงแล้วเดินไปที่ห้องนอน
BECAUSE I KNOW YOU THE ONE I’VE BEEN SEARCHING FOR
เป็นเพราะ ผมรู้ว่าคุณ คือคนๆนั้นที่ผมตามหามาทั้งชีวิต
I KNOW WITH YOU MY LIFE MEANS MORE
ตั้งแต่มีนายอยู่เคียงข้าง ชีวิตฉันก็มีความหมายมากกว่าเดิม
I WISH I COULD SAY THESE THINGS TO YOU
ผมอยากจะพูด คำๆนั้นกับคุณ
COME HERE BABY BOY LET ME LISTEN TO YOU
มานี่สิ ที่รัก ฉันพร้อมที่จะฟังนายแล้วล่ะ
"เห้ยยยย พี่แจบอม หนัก ปล่อยผมลง" แรงดิ้นน้อยๆในอ้อมกอดบ่งบอกว่าเจ้าตัวไม่ชอบให้อุ้มแบบนี้ ก็คนมันหนักนี่นา
ร่างสูงยกยิ้มอีกครั้ง นี่เค้าเป็นโรคจิตรึเปล่า ถึงชอบตอนที่ชเวยองแจถูกขัดใจแบบนี้
"หนักจริง แขนจะหักแล้วเนี่ย พักนี้กินเยอะหรอ" หยอกคนตัวกลมอีกครั้งด้วยประโยคที่เป็นเหมือนจุดอ่อน ใครบอกชเวยองแจอ้วนกัน ตัวเบาอย่างกับอะไร แก้มอูมๆนี่ตังหาก ที่ทำให้คนตัวเล็กในอ้อมกอดเหมือนเป็นคนอ้วนขนาดนี้ แต่ชเวยองแจนุ่มนิ่มพอดิบพอดีแบบที่อิมแจบอมชอบ
"งั้นก็ปล่อยผมดิ๊"
"อย่าดิ้นสิยองแจ ยิ่งดิ้นยิ่งหนักนะ" ได้ผล คนตัวเล็กหยุดนิ่งเป็นหินทันที บอกแล้วไงว่ายองแจเซ้นซิทีฟกับเรื่องแบบนี้ ใบหน้าน่ารักงุ้มลง ปากน่ารักๆก็คว่ำลงตามไปด้วย อย่างที่บอกเลย ว่าจริงๆแล้วอิมแจบอมเป็นโรคจิต
I JUST WANNA LOVE YOU
ฉันแค่อยากจะรักคุณ
GIVE ME THAT CHANCE WANNA HOLD YOU
ขอโอกาส ให้โอบกอดคุณบ้าง
BABY YOU KNOW THAT I NEED YOU I NEED YOU
ที่รัก คุณรู้ไหมว่า ฉันต้องการคุณ
AND I’M WONDERING ALL THE TIME
และฉันสงสัยมันตลอดเวลา
แขนแกร่งค่อยๆปล่อยคนตัวเล็กลงบนเตียงบนๆ แล้วเอาแขนคร่อมตัวคนน่ารักไว้
"พี่แจบอมมมมม เลิกแกล้งได้แล้ว" ร่างบางพูดขึ้นหลังจากที่ร่างสูงโน้มหน้าลงมาติดใบหู
"แกล้งอะไรกันครับ หืมมม?" สบู่กลิ่นที่อิมแจบอมชอบที่สุด ชอบมากขึ้นไปอีกเวลามันอยู่บนตัวยองแจ
ใบหน้าคมก้มลงไปดมความหอมที่แก้มเนียนซ้ายทีขวาทีไม่หยุด บางทีก็ใช้ปากกดลงไปที่คอขาวๆ ร่างบางหัวเราะออกมาด้วยความจั๊กจี้
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ฮะฮะฮ่าๆๆๆๆ พี่แจบอม หยุด มันจั๊กจี้"
IF YOU LOVE ME COME ON OVER GET TO KNOW ME
ถ้าคุณรักฉัน มานี่สิ มาใกล้ๆ ฉันอยากจะรู้จักคุณมากกว่านี้
BABY BECAUSE I KNOW YOU NEED ME YOU NEED ME
ที่รัก เป็นเพราะว่า ฉันรู้ว่าคุณต้องการฉัน
AND I WANT YOU IN MY LIFE YEAH YEAH
และ ฉันต้องการคุณมาเติมเต็มในชีวิตฉันเช่นกัน
ให้ตายเถอะ เค้าชอบชเวยองแจจริงๆนะ ทั้งดวงตาเป็นประกายซุกซน
ทั้งเสียงหัวเราะ
ใบหน้าขาวๆที่ชมพูระเรื่อ
ทั้งใบหูน่ารักๆ
จมูกรั้นๆ
ไหนจะเขี้ยวเล็กๆ
และก็ฟันสวยๆนั่นอีก
อิมแจบอมชอบมันไปซะทุกอย่างเลยในตัวชเวยองแจน่ะ
ร่างบางยกตัวขึ้นมาจูบที่มุมปากของใบหน้าคมเบาๆ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงไปที่เดิมพลางหัวเราะคิกคัก มีใครบอกมั๊ยว่าไม่ควรทำอะไรที่ทำให้ใจเต้นแรงแบบนี้น่ะ
YEAH CUT TO THE CHASE WE DON’T PLAY NO GAMES
เข้าประเด็นเลยละกัน เราทั้งคู่ไม่ต้องการที่จะเล่นเกมอะไรทั้งนั้น
THE BEATING OF MY HEART JUST TELL ME IF YOU FEEL THE SAME
จังหวะการเต้นของหัวใจ ก็บอกได้แล้วล่ะว่า เราทั้งคู่รู้สึกเหมือนกัน
THIS FEELING IS TRUE YOU AIN’T GOTTA PLAY IT COOL
ความรู้สึกนี้มันคือความรู้สึกจริงๆ ที่นายไม่ได้เล่นๆกับมัน
I’VE BEEN SEARCHING ALL MY LIFE
ฉันตามหามันมาทั้งชีวิต
BABY BOY I KNOW IT’S YOU
ที่รัก นายรู้มั้ยว่า คนๆนั้นคือนาย
end.
แรงบันดาลใจมาจากเพลงเพราะๆโมเม้นดีๆ จากพี่ที่ทำโอพีวีได้น่ารักกกมากกกกก. ที่สุด
เราชอบโอพีวีนี้มากๆๆๆๆๆ ยังไงกดดูตัวอื่นไปเรื่อยนะคะ
ความจริงชอบทุกตัวแหละ แต่คิดพล็อตที่เหมาะกะเพลงนี้ได้ก่อน
คนอื่นว่าเหมาะมั๊ย แต่ไรท์ว่าเหมาะนะ
55555555 ฟิคเราอาจจะไม่ดี แต่โอพีวี ดีแน่ๆ ฝากด้วยค่ะ
ความคิดเห็น