2jae About love

ลำดับตอนที่ #21 : can't think straight

ตอนก่อนหน้านะคะ

http://my.dek-d.com/dekdee/story/viewlongc.php?id=1325233&chapter=19


http://my.dek-d.com/dekdee/story/viewlongc.php?id=1325233&chapter=20












     "มึง เป็นเชี่ยไรวะ เหม่ออะไรอยู่?"

     "......"

 

 

 

 

     "เชี่ยบี!!!"

     "................"

 

 

 

 

     "น้องยองแจมา!!!!!!!"

     "ไหน ไหนวะ" ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโต๊ะหันซ้ายขวาไปมา

     "กูหลอกเล่น"

     "ค--" ร่างสันทัดหัวเราะคิกคัก ตอนเห็นเพื่อนทำหน้าตาเหรอหราหันซ้ายหันขวาหาใครอยู่นั่น ยองแจจะมาได้ไง

 

 

 

 

     "เป็นเชี่ยอะไร บอกกูมา!!!" หวังแจ็คสันตบโต๊ะกินข้าวดังป๊าบ หลังจากเพื่อนสนิทอิมแจบอมทำท่าเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ตอนที่ด่าเสร็จ 

 

 

 

 

 

     ตอนนี้ทั้งคู่อยู่บ้านอิมแจบอม แจ็คสันหวังชอบมาฝากท้องที่นี่ แม่มันทำกับข้าวอร๊อยยยย อร่อย

 

 

 

 

 

 

     "ป่าวววว"

     "อิม!!! แจ!!! บอม!!!" แจ็คสันจ้องหน้าเพื่อนสนิทตาไม่กระพริบ จนร่างสูงถอนหายใจออกมา

 

 

 

     "ก็แบบ กูแค่งงเว้ย"

     "เรื่องอะไร???"

     "ก็ป่าว..."

     "มึงพูดเปล่าอีกทีกูจะเอาขายันหน้ามึง"

     "ขาสั้นๆอ่ะนะ"

     "เอออ ถุ๊ย! อย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบกูมาเดี๋ยวนี้"

 

 

 

 

     "ก็ยองแจอ่ะมึง น้องเค้าอยู่ๆก็หายไปเลยว่ะ พอเจอก็เหมือนโดนหลบหน้า เชี่ย กูนี่ตึงไปเลย" หวังแจ็คสันฟังแล้วก็ได้แต่คิด

 

 

 

 

 

     "ไหนมึงบอกว่า มึงคิดกับเค้าแค่น้องไงวะ" ร่างสูงนิ่งไปสักพักก็พูดขึ้นว่า

     "กูแค่งงเฉยๆเว่ย ก็แบบพี่น้..."

 

 

 

 

     "เอาความจริง"

     "ก็น้องไง น้องที่แบบรู้สึกดีๆด้วยอ่ะ"

 

 

 

 

     หวังแจ็คสันงง อะไรวะ เป็นเพราะเค้าเป็นต่างชาติหรอ เลยสับสนกับคำพูดของมัน

 

 

 

     "อ่าๆๆๆๆ แล้วน้องเค้าแค่หลบหน้ามึงเนี่ยนะ คิดมากไปป.."

     "ไม่เว้ย" ร่างสูงพูดแทรกขึ้นมา

 

 

 

 

     "มันไม่ใช่แค่นั้น"

     "แล้วมันแค่ไหนวะ"

 

 

 

 

     "ก็น้องแม่ง หายไปเลย แบบ ปกติจะทักไลน์ทักคาท๊ก ทักนู่นนี่ทู๊กกกกวัน แต่นี่แบบ......." แจ็คสันหวังลืมตัว กลั้นหายใจไปกับมันด้วย

 

 

 

 

     "หายไปเลยเว่ยมึง ก่อนปิดเทอมเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ขนมใต้โต๊ะก็แบบ ไม่มีเชี่ยอะไรเลย กูนี่งงมาก กูก็คิดอยู่นะ ว่ากูทำอะไรลงไปป่าววะ กูจำได้ว่ากูคุยกะเค้าตอนสุดท้ายอยู่บนรถไฟตอนกำลังกลับบ้าน ตอนนั้นก็แปลกๆนะ แต่กูก็ปล่อย เพราะน้องดูหน้าซีดๆ เหมือนไม่ค่อยสบาย กูก็เลยบอกให้ไปกินยา แค่นี้อ่ะมึง แค่นี้เอง"

 

 

 

 

     "เชี่ย มึงดูเป็นเอามาก" แจ็คสันหวังหรี่ตามอง

     "กูแค่งง!!! เข้าใจมั๊ย งงเฉยๆเว้ย" 

 

 

 

 

 

     แจ็คสันหวังแอบคิดในใจว่า หรอ? ก็เรื่องของมันอ่ะนะ อย่างแรกคือมันต้องรู้ใจตัวเองก่อน แต่แจ็คสันหวังจะแอบช่วยสักหน่อยละกัน

 

 

 

 

     "มึงก็ถามเค้าไปดิ"

     "ห้ะ?" ร่างสูงสะบัดหน้ามาถามเสียงดัง

     "กูบอกให้มึงทักเค้าไป"

     "แต่..."

     "มึงอยากรู้ไม่ใช่หรอ" ร่างสูงพยักหน้าสองสามครั้ง

     "ถามซะ"

 

 

 

     ร่างสูงพลิกตัวบนเตียงไปมา ช่วงนี้ปิดเทอม ยิ่งไม่ได้เจอหน้าก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ อีกคนเล่นหายไปแบบนี้อีก อิมแจบอมยิ่งแย่ 

 

 

 

 

     แต่แค่งงจริงๆนะ

 

 

 

     งงเฉยๆ

 

 

 

 

     โธ่ว้อยยยยยยย

 

 

 

 

     ร่างสูงเด้งลุกขึ้นนั่ง คว้ามือถือ กดเข้าโปรดแกรมแชท กดชื่อเจ้าตัวแสบที่ทำเอาปั่นป่วน

 

 

 

 

     ระบบอิมแจบอมรวนไปหมด

 

 

 

 

 

 

Deffjb : ยองแจ พี่ขอถามอะไรหน่อย

 

 

 

 

 

 

 

     ร่างบางสะดุ้ง หัวใจเกือบวาย ตอนที่นั่งอ่านบทสนทนาเก่าๆที่เคยคุยแล้วพานน้ำตาจะไหล คิดถึงแทบตาย ต่อสู้กับตัวเองไม่รู้ต่อกี่รอบ แต่ยองแจตัดสินใจจะเดินออกมาเงียบๆ ก็ต้องทำให้ได้

 

 

 

 

 

     แต่อยู่ๆพี่แจบอมก็ทักมา น้ำตาที่จะไหลเหือดแห้ง ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก จะดีใจหรือเสียใจที่ต้องเริ่มตัดใจใหม่ ก็รู้สึกไม่ถูก

 

 

 

 

 

Deffjb : ยองแจ พี่ขอถามอะไรหน่อย

 

 

 

     ยองแจพิมพ์กลับไป

 

 

 

 

cyjcwj : อ่าาาา ครับ

 

 

 

 

     ร่างบางถือมือถือนอนหงายอยู่บนเตียง กลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ ความรู้สึกที่คิดว่าจะหายไปจนหมด ตอนไม่เจอหน้า กลับตีกลับมาจนเต็มตื้น 

 

 

 

 

 

Deffjb : ยองแจโกรธอะไรพี่รึเปล่า?

cyjcwj : เปล่านี่ครับ ทำไมพี่แจบอมถึงคิดแบบนั้น

Deffjb : ไม่ได้โกรธจริงๆนะ

cyjcwj : ครับ ผมจะไปโกรธเรื่องอะไร55555

 

 

 

     กดหัวเราะไปทั้งๆที่ไม่ได้หัวเราะตาม เพราะหัวใจเต้นแรงจะแทบคลั่ง

 

 

 

Deffjb : พี่รู้สึกเหมือนพี่โดนหลบหน้ายังไงก็ไม่รู้น่ะ5555555 แต่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว

cyjcwj : 5555 ครับ 😄

 

 

 

     ร่างบางน้ำตาจะไหลอีกรอบ อะไรทำให้กล้าดีที่จะโกหกตัวเองแบบนี้กัน

 

 

 

 

 

 

 

     พอรู้แล้วสบายใจจนนอนหลับสนิทตลอดคืนละ ไว้พรุ่งนี้ค่อยโทรไปบอกคนแนะนำละกัน

 

 

 

 

     "มึงงงงง กูถามไปละนะ" ร่างสูงโทรหาเพื่อนสนิทที่แนะนำให้ถาม เออออ ไอ่หวังนั่นแหละ

 

 

 

     "มึง กูมีอะไรจะบอก" เสียงเพื่อนสนิทพูดกลับมา ทำเอาแจบอมนิ่งไป แอบรู้สึกปวดใจแปลกๆ ทั้งๆที่มันยังไม่ได้พูดอะไร

 

 

 

 

 

     "เชี่ยเอ้ยยยย!!! แค่นี้ก่อนนะ"

     อิมแจบอมกดเข้าโปรแกรมแชทแล้วกดส่งไปหายองแจว่า

 

 

 

Deffjb : พี่รออยู่ที่หน้าโรงเรียนนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

     ร่างสูงรีบวิ่งตรงดิ่งไปที่โรงเรียนตามที่อีกคนนัด พลางคิดถึงคำพูดของเพื่อนไปด้วย

 

 

 

 

 

 

     'มึง กูมีอะไรจะบอก'

     '........ เรื่องอะไรวะ'

     'กูว่า กูพอจะรู้คำตอบเรื่องยองแจละ'

     'โอ๊ยยย กูก็รู้ กูคิดไปเองไง...'

     'ไม่ใช่เว่ยมึง คือแบบ กูไปถามเพื่อนของน้องมา แล้วได้ความว่า ยองแจกำลังจะตัดใจจากมึง'

 

 

 

 

     ร่างสูงหน้าชา แล้วเอ่ยเสียงเรียบ

 

     'ก็แล้วแต่ว่ะ กูจะบังคับให้เค้าชอบต่อได้ที่ไหน'

     'มึงงงงง ละมึงไม่อยากรู้หรอไง ว่าทำไมอยู่ๆน้องถึงจะตัดใจทั้งๆที่สู้มาแทบตาย'

     '..............'

     'น้องได้ยิน วันที่กูถามมึงว่ารู้สึกยังไงอ่ะ'

     '..................'

     'กูถามจริงๆนะ ตอนนี้มึงอยากทำอะไรมากที่สุด'

     '............'

 

 

 

     'เชี่ยบี ตอบสิ่งมึงคิดอยู่ตอนนี้ให้กูฟังหน่อย'

     'กู.......กูอยากบอกเค้าว่ามันไม่ใช่แบบนั้น ทั้งๆที่กูทำจริงๆ กูพูดว่าไม่ได้รู้สึกอะไรจริงๆ แต่ทำไมกูรู้สึกแย่ขนาดนี้วะ กูหวงก้างหรอไง'

     'มึง....มึงฟังกูนะ หยุดคิดเชี่ยอะไรมากมาย หยุดคิดว่าตัวเองเป็นแบบนี้เพราะอะไร แต่มึงควรทำตามหัวใจก่อน'

 

 

 

     '..........'

     '...เชี่ยบี'

     'เชี่ยเอ้ยยยย!!! แค่นี้ก่อนนะ'

 

 

 

     ร่างสูงวิ่งมาถึงก็เจออีกคนอยู่หน้าโรงเรียนอยู่แล้ว

     "ยองแจ!!!!!" ร่างบางหันมาตามเสียงเรียก

 

 

 

 

     เสียงหอบดังก้องแทนความเงียบของสภาพแวดล้อมที่ไม่มีคนอื่น อิมแจบอมตัดสินใจพออีกคนไปคุยที่สนามบาสกลางแจ้งแทน

 

 

 

 

     พอถึงที่หมาย อีกคนก็พูดขึ้นว่า

     "พี่แจบอมนัดผมออกมามีอะไรหรอครับ?" ใบหน้าน่ารักเต็มไปด้วยคำถาม

     "อ่าาาา เดี๋ยวนะ พี่ขอพักเหนื่อยแปบ" เสียงหอบหายใจยังดังระงมไม่หยุด เสื้ออีกคนเปียกชื้นเพราะเหงื่อ

 

 

 

 

     สักครู่แจบอมก็พูดขึ้นว่า

     "ถ้าพี่ทำอะไร ยองแจอย่าโกรธพี่นะ"

     "ห้ะ อะไรนะครั..."

     ร่างสูงดึงอีกคนเข้ามากอดจนจมอก หัวใจของอีกคนเต้นเสียงดังจนยองแจรู้สึกได้ แต่มีแค่ร่างสูงเท่านั้นที่รู้ ว่าที่เต้นแรงไม่ได้เป็นเพราะการวิ่งหรอก

 

 

 

     ร่างสูงผละออก ใช้มือประคองหน้าอีกคนแล้วกดจูบบนกลีบปากบาง ยองแจตกใจจนตาเบิกโพลง แต่อีกคนไม่มีที่ท่าว่าจะผละออกง่ายๆ ร่างสูงฉวยโอกาสที่อีกคนไม่ประสีประสากวาดต้อนความหวานด้วยลิ้น อิมแจบอมหัวใจเต้นแรงอีกครั้ง ยองแจเผลอหลับตาแข้งขาอ่อนแรง จนแจบอมตัดสินใจผละออก แล้วประคองกอดอีกคนไว้แน่

 

 

 

     ภาพทุกภาพย้อนกลับมาในความคิดของทั้งคู่

 

 

 

     ร่างสูงนึกขอบคุณอีกคนในใจ ที่อดทนได้จนถึงตอนนี้

 

 

 

     ร่างบางร้องไห้ออกมา สิ่งที่คิดอยู่ตลอดว่าจะตัดใจกลับหดหาย เพราะอีกคนไม่ได้คิดแบบเดียวกัน ยองแจท้อเกินกว่าจะสู้ต่อ แต่ตอนนี้หัวใจเต้นแรงจนหูอื้อ

 

 

 

 

     ร่างสูงใช้มือลูบหัวอีกคนเบาๆ เหมือนจะกล่าวขอโทษ ในใจปวดแปลบ

 

 

 

     "ยองแจ อย่าร้องไห้เลยนะ พี่ขอโทษ"

     "........" ร่างบางยังร้องไห้ไม่หยุด ยิ่งได้ฟังคำขอโทษจากอีกคน ยองแจกลับรู้สึกแย่มากกว่า ยองแจต่างห่างที่ต้องเป็นคนขอโทษ

 

 

 

     "พี่ไม่ดีเอง พี่แกล้งยองแจจนแกล้งความรู้สึกและหัวใจตัวเองไปด้วย พี่ปากแข็งเกินกว่าจะบอกใครๆ ว่าพี่ไม่ได้คิดกับยองแจแค่น้องมีตั้งนานแล้ว" ร่างสูงผละตัวออก

 

 

 

 

 

     "ยองแจ คบกับพี่นะ"

 

 

 

 

 

end.

 

 

 

 

จบค่ะ จินตนาการต่อเองนะคะ

/โดนตบ

 

 

แต่แบบงืออออ เราปล่อยให้คู่นี้ไม่สมหวังไม่ได้ค่ะ / กระแสด่าอิมแรงมาก พี่อิมทำอะไรผิดคะ

 

 

เลยต้องเขียนบทให้นางบ้าง5555555

 

 

ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะคะ ขอบคุณมากๆๆๆ🙏💋

ไว้เจอกันใหม่ค่าาาา จุ๊บๆๆๆ

 

 

ว่างๆเข้าไปด่าไรท์ได้ที่ #2jaeaboutlove ในทวิตเตอร์นะคะ

ไปสครีมความน่ารักของยองแจ กรี๊สความฮอตของพี่บีก็ได้หมดค่าาาาา อิอิ มาคุยนะกันคะ