2jae About love

ลำดับตอนที่ #14 : Songkran

กากมากค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ ฮือออออ
วูบนึงในคืนเหงา😂😂😂😂





     "ว้อยยยยย ไอ่เด็กพวกนี้ บอกว่าไม่เล่นไงวะ" เสียงตะหวาดดังขึ้น ต่อว่าเด็กๆที่มารุมฉีดน้ำคนที่กำลังจะออกจากบ้านอย่างอิมแจบอม ไม่ได้ออกจากบ้านเพื่อไปเล่นน้ำตามวันหยุดแบบใครๆเค้าหรอกนะครับ อิมแจบอมไปทำงาน แค่นี้ก็เศร้าพอแล้ว พอแต่งตัวเสร็จมาเจอไอ่เด็กพวกนี้อีก

     "แจบอม!!!! แม่บอกว่าอย่าดุน้องๆไง" เสียงจากในบ้านดังมาถึงหน้าบ้าน แม่เค้านี่รักเด็กจังเลยนะ รักมากกว่าลูกในไส้อย่างอิมแจบอมแล้วมั้ง

 

 

     คุณนายอิมหรือคุณแม่ผู้ซึ่งรักและเป็นที่โปรดปรานของเด็กในซอย ชนิดที่ว่าอิมแจบอมนึกว่าที่บ้านเป็นสถานรับเลี้ยงเด็กรึเปล่าวะ แต่ก็ไม่ได้ว่านะ อะไรที่เป็นความสุขของแม่ อิมแจบอมก็ปล่อยให้แม่ทำ แต่ที่อิมแจบอมเริ่มไม่ชอบเพราะพวกมันเริ่มจะระราน บุกรุกพื้นที่ชีวิตเค้า แถมขโมยความสุขและความรักจากคุณแม่ของอิมแจบอมไปอีก

     "ฮือออออออออ ฮึกๆ"

     "แง๊!!!!! คุณน้าาาา พี่แจบอมดุหนู"

     "ฮือออออออออออออ"

     เสียงร้องไห้ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงจากเด็กสี่ห้าคน หลังจากที่เค้าดุเข้าให้

 

 

     อิมแจบอมกรอกตาแรงๆทีนึง คุณนายอิมออกมาเห็น เค้าได้โดน....

ป้าบ!!!!!

     นั่นไง นั่นไง

     "แม่!!!! ตบหัวผมทำไมเนี่ยยยย ผมผิดอะไรล่ะ ก็เด็กพวกนี้มาฉีดน้ำใ.... ผมซุ่มซ่ามเองครับ ผมเดินมาหาปืนฉีดน้ำเด็กๆเองครับแม่ ผมขออนุญาติไปเปลี่ยนเสื้อก่อนละกัน หะหะ" เสียงเข้มกำลังฟ้องว่าความจริงเค้าตังหากที่เป็นผู้เสียหาย แล้วทำไมแม่มาตบหัวเค้าวะ แต่เสียงเข้มฟ้องยังไม่จบก็ได้แต่ฉีกยิ้ม ยอมรับว่าตัวเองผิดเองแบบเสียไม่ได้ เพราะสายตาของคุณนายอิมทิ่มแทงเค้าเหลือเกิน อิมแจบอมโดนตบหัวก็เสียใจพอแล้ว ปาดน้ำตาแรงๆ

 

     ร่างสูงขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จแล้ว ก็รีบหยิบกระเป๋า แฟ้มงาน เสื้อสูท(ตัวใหม่) ไปหน้าบ้านเพื่อใส่รองเท้า หึ เด็กๆพวกนั้นคงไปเล่นที่สวนหลังบ้านโดยมีคุณนายอิมพาไป ไม่ก็กลับบ้านกันหมดละ เห้อออ ชีวิตดี๊ดี

 

 

ปื้ดดดดด

 

 

     น้ำไหลลงจากใบหน้าหล่อเป็นน้ำตก หลังจากที่ร่างสูงหันไป เพื่อออกจากตัวบ้าน แต่มีใครที่ไหนไม่รู้ ฉีดน้ำใส่หน้า

 

 

ปื้ดดดด

 

     เชี่ยยยย เปียกไปหมดทั้งแล้ว

 

 

 

ปื้ดๆๆๆ ปื้ดๆๆๆ

 

     "ย่าห์!!!!!!" เมื่ออีกฝ่ายหยุดฉีดน้ำ อิมแจบอมก็ตะหวาดดังลั่น ร่างสูงรอให้ตาหายแสบจากการที่น้ำเข้าสักพัก พอลืมตาได้ ร่างสูงก็เจอเด็กคนนึง ตัวเล็กๆ ยืนถือปืนฉีดน้ำปล่อยให้อยู่ข้างลำตัว ใบหน้าน่ารักๆ เบะลงเรื่อยๆ น้ำตาที่อยู่ตรงกระบอกตาเล็กๆเอ่อล้น แทบจะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ อิมแจบอมรู้สึกจั๊กจี้ที่หัวใจ แถมยังรู้สึกอยากปลอบเด็กตัวเล็กๆ ขาวๆ

ใช่

 

ขาวๆ

 

     ตรงหน้าแทบขาดใจ 

     "อะ ไม่ร้องสิครับ" ร่างสูงย่อตัวลงนั่งยองๆคุยกับเด็กตัวน้อยตรงหน้า

     "ฮึก ฮึกๆ แง๊!!!!" อิมแจบอมสตั๊นไป5วิ จากนั้นก็เข้าไปอุ้มเด็กตัวน้อยขึ้นแนบอก โยกไปโยกมาอยู่สักพัก เด็กน้อยก็หายงอแง อิมแจบอมโล่งอก แต่ดวงตาบวมช้ำจากการร้องไห้ของเด็กคนนี้ก็ทำเอาร่างสูงรู้สึกแย่ยังไงไม่รู้ เห้ยยยยย นี่มันชักจะแปลกๆ

 

     "ฮึกๆๆๆ พี่ตัวสูงไม่โกรธยองแจแล้ว ฮึก ใช่รึเปล่า" เด็กน้อยสะอึกสะอื้นไม่หยุด ถึงแม้จะไม่มีน้ำตาแล้ว แต่แบบนี้มันก็น่าสงสารอยู่ดี

 

     ชื่อยองแจหรอ ชื่อน่ารักเหมาะกับเจ้าตัวจัง ร่างสูงส่งยิ้มไปให้เด็กในอ้อมแขน

     "ครับ พี่ไม่โกรธยองแจแล้วนะ ไม่ร้องนะครับ"

 

 

     ร่างสูงเข้าไปเปลี่ยนเสื้อ โดยให้ยองแจนั่งรอที่ม้านั่งหน้าบ้าน โทรไปลางานเรียบร้อยเสร็จสรรพ เพื่อมาเล่นน้ำกับเจ้าตัวเล็กของแจบอม เอออออน่าาาาาา น้องไง น้องของแจบอม นี่หลอกตัวเองขนาดที่ว่า ถ้าคุณตำรวจรู้ว่าจิตใจลึกๆอิมแจบอมคิดยังไง คงไปนอนในคุกยาวๆเลยล่ะ

 

     "ป่ะ ยองแจ ไปเล่นน้ำกัน" ร่างสูงถือปืนฉีดน้ำ ถังใบเล็กที่ใส่แป้งผสมน้ำเรียบร้อยแล้ว เดินไปจูงมือเล็กๆให้ตามมาเล่นน้ำที่หน้าปากซอย มือนิ่มมากกกกก โฮกกกก

 

     อ่าห์!!!!! สดชื่นยิ่งกว่าน้ำเย็นๆก็รอยยิ้มยองแจนี่ล่ะ

 

     "พี่แจบอมครับ" เสียงเล็กๆดังขึ้นข้างตัว

     "ว่าไงครับยองแจ" ร่างสูงย่อตัวลงไปพูดด้วย หลังจากที่มือน้อยๆกวักมือเรียก

 

     มือเล็กๆที่เปื้อนแป้ง ยกขึ้นมาโปะที่แก้มอิมแจบอมเบาๆ รอยยิ้มตรงหน้าทำเอาอิมแจบอมตาพร่าไปหมด

 

     คุณนายอิมคงไม่โกรธที่อิมแจบอมรักยองแจหรอกเนอะ ก็นี่เค้ารักเด็กเป็นเพื่อนคุณนายอิมเลยนี่นา



end.


นี่คือฟิคอัลไรวะคะ หื้มมมมมมมมม
วอทททมม?!
มันแย่มาก ลงสนองนี๊สเฉ๊ยๆ ฮือออออ
#ฟิคสั้นเสมอหูเรียกหนูว่าฟิคใบเตย555