คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : only you
อิมแจบอมกำลังแปลกใจ ว่าทำไมพักนี้รู้สึกแปลกๆกับรุ่นน้องในชมรมฟุตบอลคนนึง คือแบบ
ก็เออ......
ยอมรับก็ได้วะ ว่าชอบ แต่คิดว่าน้องก็คงชอบกลับเหมือนกัน ก็รู้ว่ามันดูเข้าข้างตัวเองมากกกกก แต่อิมแจบอมไม่ได้รู้สึกไปคนเดียว เพื่อนๆอิมแจบอมก็รู้สึก เห้ยยยย มันบอกมันไม่ได้ชง แต่มันบอกว่ามันรู้สึกว่าน้องคนนั้น ชอบแอบมองมาเหมือนกัน เห็นยังว่าอิมแจบอมไม่ได้มโน หรือโกหกอะไรเลย แต่อิมแจบอมแค่รู้สึกตื่นเต้น ใจพองโตต่างหากเวลาได้ยินแบบนั้น
"เชี่ยบี น้องแอบมองมึงอีกละ" แรงล็อคคอเบาๆแต่หนักเพราะเจ้าตัวโถมลงมาเต็มแรง แถมกระซิบกระซาบคำพูดที่ทำให้ใจหวิวๆเบาๆ
อิมแจบอมและเพื่อนๆที่ตอนนี้อยู่ม.ห้านั่งอยู่ตรงโต๊ะประจำตอนพักกลางวัน
แล้วเเจ็คสันก็พูดถึงเด็กคนนึง
ที่อยู่ม.สี่
ที่เป็นนักกีฬาชมรมฟุตบอล
ที่เป็นผู้ชาย แต่เวลายิ้มเเล้วโลกของอิมแจบอมหยุดหมุน
ที่ที่ที่...ที่แจบอมชอบนั่นแหละ
น้องเค้านั่งเยื้องไปทางซ้ายประมาณสามโต๊ะ
โอเค น็อคดาวน์!
ปกติแจบอมชอบหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาเค้า แต่พอเค้ามาอยู่ใกล้ๆ เท่านั้นแหละ แค่ทำเป็นมองผ่านยังไม่กล้าเลย โอยยยยยย อิมแจบอมป๊อดแด_มาตั้งนานละ มันแก้ได้ง่ายๆซะที่ไหน
"เค้ามองคนอื่นป่าวสัดดดด" ก้มหน้าก้มตากินข้าว ทำตัวเป็นปกติ แถมส่งเสียงเข้มแต่มีความตื่นเต้นเจืออยู่ แจ็คสันคงไม่รู้ ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิท(ที่มันชอบบอกคนอื่นว่าเปล่า)ของมันน่ะนะ
เเจ็คสันมองแรงกลับไปหนึ่งที
"สัด กูพูดจริง เมื่อกี้กูสบตากะน้องเค้าพอดี มีหัวเราะเเหะๆให้ด้วยเหอะ"
"............."
"แหม่ เงียบบบบ เงียบบบบ เขินอยู่อ่ะดิ เข้าไปทักดิวะ โว๊ะ อ่อนสัดๆ"
อิมแจบอมไม่เคยยอมให้ใครด่าว่าอ่อน
เคยโดนท้าวิ่งแต่ขี้เกียจ เลยบอกปัดไป ไอ่นั่นด่าเค้าว่าอ่อน เค้าเลยท้ากลับจนมันกล้ามเนื้อฉีกไปเป็นอาทิตย์ (คือเค้าท้ามันจาก500ม. เป็นหนึ่งกิโล แม่งก็ทำตามทั้งๆที่วอร์มไปได้แปบเดียว แต่อิมแจบอมพึ่งเรียนพละมาเสร็จ)
เรื่องเล่นเกมส์ก็เหมือนกัน อิมแจบอมเคยโดนท้าเกมส์ฟรุ๊ตนินจาเมื่อปีก่อน ตอนนี้ไอ่คนท้ายังทำลายสถิติแจบอมในเครื่องมันไม่ได้เลย สมน้ำหน้า
หลายต่อหลายเรื่องที่อิมแจบอมไม่เคยยอมโดนด่าอ่อน หรือจะโดนท้าไร้สาระอะไรก็สู้ ละนี่คิดว่า เรื่องแบบนี้อิมแจบอมจะไม่กล้าสินะ หึ มึง
.
.
.
.
.
คิดถูก ถถถถถถถถถถ เรื่องนี้อิมแจบอมพลีชีพจริงๆครับ
"เชี่ยบี มึงแม่งเสียโอกาสว่ะ เค้ามานั่งใกล้ขนาดนี้ ยิ้มหวานเต็มๆตามึงขนาดนี้ มึงกลับไม่มอง" แจ็คสันหวังเหนื่อยใจกับเพื่อนมากกกกก จนปวดหัว นี่ก็พยายามคิดแผนให้แม่งละนะ ไม่เคยทำตามเหอะ
"ละมึงจะไปอะไรกับมันนัก มันก็ปอดแหกตเป็นชาติมาตลอดอยู่ละ" ใบหน้าสวยๆของมาร์ค เพื่อนอีกคนตอบแทนอิมแจบอมที่ค่อยๆตัวหดเล็กลงเรื่อยๆ
"แหม่ สัด มีแฟนแล้วก็พูดได้สิครับ พี่มาร์คของน้องยูคยอม" เสียงกวนตีนของแจ็คสันดังขึ้น ชนิดที่คนที่ไม่โดนพาดพิงยังอยากถอดรองเท้าขึ้นมาตบปาก
"เออน่าาาาา คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก" เสียงเข้มเจ้าของหัวข้อตอบกลับมาอย่างไม่ใส่ใจ ทั้งที่ในใจเสียงดังวี้หว่อ วี้หว่อ
คือบับ เห้ยยยยย กูก็อยากใกล้ชิดสนิทแนบเนื้อกับน้องยองแจจนจะตายห่า แต่ทำได้แค่นี้ครับ ไม่กล้าเข้าไปทัก ไม่กล้ายิ้มให้ ผ่านมาใกล้ๆก็ทำเป็นไม่มอง หรือมองไม่เห็น กลายเป็นคนพูดน้อย สุภาพเรียบร้อยอย่างกะอะไรดี
(พออยู่กับพูดกูเสียงดังอย่างกะกาละมังตกใส่สังกะสี//แจ็คสันไม่ได้กล่าว มาร์คเลยๆ)
อิมแจบอมเป็นตัวของตัวเองไม่ได้เลย คิดแล้วก็ยิ้มเขิลหนึ่งทีในใจคนเดียว
"เอาล่ะ วันนี้ตารางซ้อมหมดแล้ว แต่ผมจะให้จับคู่ส่งบอลกันไปมาละกัน อีกสักครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวผมมาปล่อยกลับ"
"ครับบบบบ" หลังจากเสียงโค้ชชมรมฟุตบอลสั่ง ก็ตามด้วยเสียงตอบรับของสมาชิกในชมรม
"กูคู่กับมาร์ค"
"กูคู่กับแจ็คสัน"
"กูคู่กับมิโน"
"กูคู่กับจินยอง"
"เอ่าาาาา แล้วกูล่ะ!!!!?" เสียงเข้มของอิมแจบอมดังขึ้นหลังจากทุกคนเลือกคู่เองเสร็จสรรพ ไม่ถามเลยว่าแจบอมมีคู่รึเปล่า แล้วกูจะคู่กับครายยยย
กลุ่มแจบอมเข้าชมรมฟุตบอลของโรงเรียนกันทั้งกลุ่ม โดยให้เหตุผลว่า 'สาวติดชัวร์' โดยมีแกนนำคือแจ็คสันหวัง ส่วนมาร์คเป็นผู้จัดการชมรมเพราะแฟนมันอยู่ในชมรมนี้ ละแม่งมาเล่นบอลทำไม (กูชอบออกกำลังกาย เสือกจัง////มาร์คมองแรง) โอเคๆ ตอนนี้อิมแจบอมต้องหาคู่ก่อน
"มีใครไม่มีคู่บ้างครับ ตรงนี้เหลืออยู่คนนึง" เสียงตะโกนดังขึ้นจากอีกฝั่งที่กลุ่มแจบอมอยู่ แปลกที่วันนี้จับครบคู่พอดี เพราะคนไม่มาหลายคน
อิมแจบอมรีบยกมือขึ้น และตะโกนว่าทางนี้ๆ หันไปยักคิ้วและยิ้มมุมปากให้เพื่อนหนึ่งทีว่า แกล้งกูให้เหลืออยู่คนเดียว แต่พอดีกูมีคู่ อิมแจบอมสะใจว้อยยยย
"......."
"อุ๊บบบบบบบบบบส์"
"คิกคิกๆๆๆๆ"
"หึหึหึ"
"เอ่อ... พี่คนไหนไม่มีคู่นะครับ?" เสียงใสๆกับใบหน้าน่ารักที่ไม่เคยมองใกล้ๆ ตอนนี้อยู่ตรงหน้าแล้ว
"นี่เลยครับ" แรงดันหลังอิมแจบอมเบาๆ ให้เดินไปข้างหน้า เพื่อคู่กับอีกคนที่ไม่มีคู่เหมือนกัน
คนๆนั้นคือ ชเวยองแจ
ที่อิมแจบอม นั่นอ่ะ นั่นอ่ะ ฮืออออออ อิมแจบอมจะตายแล้วอ่ะ โอ๊ยยยยยยยยยย
เสียงหัวเราะดังยกใหญ่หลังจากที่เค้าหันไปมองตาละห้อยก่อนเดินมาเล่นบอลกับน้องคนนั้น อิมแจบอมจะทำไงดีวะ นี่พระเจ้าแกล้งเค้ารึเปล่า อิมแจบอมไม่พร้อม ฮือออออ
"เริ่มเลยนะครับ" เสียงใสๆพูดขึ้น แต่สงสัยน้องจะขี้ร้อน หน้ากับหูถึงแดงไปหมด
อิมแจบอมรู้สึกเหมือนอยู่ที่สวนดอกไม้ อิมแจบอมมีความสุข แต่เดี๋ยว อย่าลืมมมม อิมแจบอมป๊อดแด_ เพราะงั้น พี่ต้องขรึมครับ พี่ต้องเท่ห์
"อ่าาาห๊ะ" เท่ห์มากกกก นี่ยิ้มชิคไปทีนึง แต่รู้สึกเหมือนปากกระตุกมากกว่า อิมแจบอมว่ามันยากเกินไปครับแม่ ใจเต้นตูมตามเป็นอนันอันวาตอนเต้นเพลงตะลึงตึงๆ
"ผมชเวยองแจนะครับ พี่ชื่ออิมแจบอมใช่รึเปล่า" เสียงใสๆถามหลังจากผ่านไปสิบห้านาที แต่เหมือนหนึ่งวิ ในความคิดของอิมแจบอม โฮววววว มีความสุข น่ารักโคตรรรรร
หลบสายตาอ่อนเมื่อเผลอสบกับคนตรงหน้าพอดี น้องจำชื่อเราได้ ฮือออออ โอ๊ยยยยย โรคหัวใจกูจะกำเริบบบบ (กรี๊สๆๆๆๆ) เชี่ยยยยย กูแมนนะ กูไม่ได้ดีใจขนาดจะกรี๊สเลยจริงๆ กลั้นยิ้มจนปากเมื่อยเพราะคับฟันหน้ามาก เลยรีบตอบกลับไปว่า
"ครับ" แค่นั่นเเหละ กูคุมเสียงไม่ให้สั่นก็เก่งตายห่าละ
"เอาล่ะครับ หมดเวลาแล้ว ทำได้ดีมาก ขอบคุณครับ กลับบ้านกันดีๆล่ะ" โค้ชกลับมาหลังจากครึ่งชั่วโมงผ่านไปแบบพอดิบพอดี นี่อิมแจบอมอยากซ้อมไปจนตายเลยนะวันนี้
อะไร
อะไร
คือแบบจะเเข่งแล้วงี้ ก็อยากซ้อมเยอะๆ นี่ไม่ได้อยากเล่นบอลกับใครเลยนะ ไม่ได้อยากมองเวลาเค้ารับไม่ทันเพราะมัวเเต่เคลิ้ม แล้วเสียงหัวเราะกับรอยยิ้มน่ารักๆส่งมา ไม่ได้อยากมองนานๆเลยจริงๆ
"พี่แจบอมมมม"
"อ้าวววว ไอ่ยูค" อิมแจบอมพูดกับคนตัวสูง สถานะแฟนเพื่อน ตรงหน้า
"พี่ ผมขอไลน์หน่อยดิ"
"อ่าว ทำไมไม่ขอจากไอ่มาร์คอ่ะ" เสียงเข้มของบุคคลเป็นพี่ส่งกลับไปแบบงงๆ
"ก็แบบ เพื่อนผมขอ เพราะพี่เล่นบอลเก่ง เลยอยากจะปรึกษาหน่อย พี่จะให้ได้ป่าว?"
"เห้ย ได้ๆๆๆๆ เอาไปดิ" ร่างสูงหยิบโทรศัพท์มากดยิกๆสามสี่ที เงยจากมือถือมายิ้มขอบคุณ
ละเดินไปล็อคคอชเวยองแจแล้วเดินกลับมาที่กลุ่มพี่ๆอีกที
"พี่มาร์ค กลับบ้านกันฮะ" ร่างสูงเดินไปกุมมือเจ้าของชื่อ แล้วทั้งๆคู่ก็เดินไปลาเพื่อนๆของตัวเองแล้วกลับไป
อิมแจบอมเมื่อกี้ไม่ได้ตาฝาดใช่ป่ะวะ? น้องยองแจใช่มั๊ย ที่ของไลน์เค้า โฮววววววว โอ๊ยยยยยย แอดมาพ่อจะบอกรักให้เลย
.....ล้อเล่น ฮืออออ ถ้าน้องไม่ได้ชอบนี่หน้าเน่อแหกสัดๆเลยนะ
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
นี่อิมแจบอมแทบเฉาตายเป็นผักค้างสต็อก ฮืออออ ทำไมวะ ไม่เห็นมีใครแอดไลน์มาเลย ร่างสูงฟุบตัวบนโต๊ะเรียน รู้สึกตาชื้นๆเเบบน้ำตาจะไหล ฮืออออออ
"แจบอม เป็นเชี่ยไรเนี่ย" เสียงเข้มตามฉบับผู้ชายแต่หน้าเสือกสวยถามขึ้น หลังจากเห็นอิมแจบอมซูบขึ้นเหมือนโดนผีขี่หลัง
"เชี่ยมาร์ค มึงบอกยูคยอมรึเปล่าว่ากูชอบ ว่ากูชอบบบ ชอบบบน้องอ้ะ" คนตัวสูงงอแงจะเป็นจะตาย รู้สึกว่าที่น้องยองแจไม่แอดมาเพราะรู้ว่าเค้าชอบ แต่ไม่ได้ชอบเค้ากลับใช่มั๊ย โอ๊ยยย คิดแล้วอิมแจบอมก็เจ็บเหมือนโดนบุหรี่จี้หัวใจ โอ๊ยยยย อยากครายยยยยย
"ห้ะ มึงชอบไม่ได้ ยูคยอมเป็นแฟนกูสัด!" เดี๋ยวๆๆ เชี่ยนี่หน้าตาดีอย่างเดียวรึเปล่า สมองคิดได้เชี่ยมาก
"น้องยองแจว้อยยยยยย!!!!" เสียงอิมแจบอมแผดดังจนคนในห้องตกใจ แม่งว้อยยยย ลืมตัวเลย
"แหม่ เดี๋ยวนี้กล้านะครับ อิมแจบอม กิ้วๆ"
ร่างสูงกว่าขยับปากด่าแรงไปหนึ่งที
"ละสรุปคือไร กูบอกอะไรใคร?"
"กูหมายถึงว่า มึงบอกยูคยอมว่ากูชอบน้องยองแจรึเปล่า?" ร่างสูงตอบกลับหลังจากใบหน้าสวยพูดแล้วทำหน้างงมาให้
"ป่าววว สัด ใครจะบอก มึงขู่กูซะกูกลัวขี้แตกมาละ ละนี่กูเพื่อนมึงนะ" โอเค อิมแจบอมเชื่อ อิมแจบอมเก่งเรื่องจับผิด เพราะงั้น มาร์คไม่โกหกหรอก
ร่างสูงได้ยินเสียงบ่นงุ้งงิ้งๆ ว่า 'นี่แฟนกูกูยังไม่บอกเลย เพราะแฟนกูเป็นเพื่อนน้องยองแจไง กูกลัวความลับมึงแตก ไม่เชื่อใจกันเลย' เค้าเลยขอโทษไปหลายที ไม่อยากให้มันงอน แม่งงอนแล้วง้อยาก
ตือดือดึ๊งง~
'cyjcwj added you by LINE id'
โทษนะครับ ชื่อไลน์คุ้นเหมือน
เหมือน
เหมือนเฟสบุ๊คน้องยองแจที่เค้าส่องอยู่ทุกวันเลยง่ะ
เชี่ยยยย ถ้าแอดมาแกล้งกูจะด่าให้พ่อตาย สัด!
cyjcwj : พี่แจบอมใช่มั๊ยครับ
read
deffjb : อ่าาาาา ครับ
ไม่รู้ว่าหลอกรึเปล่า แต่ดิสใช่ ละดิสแบบ น่ารักน่าลากมากกกกกก ฮือออออ โอยยยยย แคปแปบ แคปแป๊บบบบบ
cyjcwj : นี่ยองแจนะครับ
ไลน์เตือนมา แต่ร่างสูงยังไม่ได้กดเข้าไปดู เพราะตอนนี้ ถึงเวลาเรียนแล้ว อิมแจบอมทำใจดีๆไว้นะ อย่าพึ่งดีใจตื่นเต้นจนฉี่ราด ได้โปรด โอยยยย อยากตอบ แต่ถ้าตอบแล้วครูเห็น ละโดนยึดขึ้นมา นี่ไม่ได้อ่านไม่ได้คุยเป็นอาทิตย์แน่ แต่เอาไว้ใต้เก๊ะครูไม่เห็นหรอกเนอะๆ
cyjcwj : พี่แจบอมครับ ผมขอถามอะไร.......
ไลน์สุดแค่นั้น ตอนนี้อิมแจบอมอยากรู้จนอยากดิ้นให้ตายตรงนั้น มือยาวกำลังจะกดเข้าแชท ด้วยมืออันสั่นเทา
โอยยยยย ตื่นเต้นนนนน ตื่นเต้นนนนนว้อยยยย
"อิมแจบอม!!!!!!! ทำอะไรอยู่ใต้โต๊ะห๊ะ!!!!!" เสียงเเหลมของครูประวัติศาวตร์หวีดดังขึ้นหน้าชั้น ชิบหายยยยยย อย่าโดนยึดนะสัด โอยยยยยย ทำไงดีวะ???
"นายทำอะไรอยู่ใต้โต๊ะ???!" เสียงแหลมดังขึ้นจนหูเกือบแตก เพราะคุณครูสุดโหดคนนึงของโรงเรียนยืนอยู่ข้างโต๊ะ
"กะกะกินขนมครับ"
"เห๊อะ กล้าดีมากนะ ออกไปวิ่งที่สนามสามรอบ แล้วรีบวิ่งขึ้นมาเรียนต่อได้ นะคะ" เสียงแหลมกลายเป็นเสียงเหยียบเย็นที่บอกบทลงโทษ น่ากลัวจนคนในห้องก็ขนลุกไปด้วย
"คระครับ!!!!!"
โอเค อิมแจบอมตอแหล ด่ามาเลย แต่เค้าอยากรู้จนให้มือถือใครไม่ได้หรอก ยอมโดนลงโทษมากกว่าเหอะ
Flashback
มือยาวกำลังจะกดเข้าแชท ด้วยมืออันสั่นเทา
โอยยยยย ตื่นเต้นนนนน ตื่นเต้นนนนนว้อยยยย
"อิมแจบอม!!!!!!! ทำอะไรอยู่ใต้โต๊ะห๊ะ!!!!!" เสียงเเหลมของครูประวัติศาวตร์หวีดดังขึ้นหน้าชั้น ชิบหายยยยยย อย่าโดนยึดนะสัด โอยยยยยย ทำไงดีวะ???
มือยาวรีบเอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงตอนคุณครูหันไปวางชอล์ก แล้วรีบเอามือล้วงขนมที่กินเหลือตอนพักเมื่อกี้ออกมาวางใต้โต๊ะเพื่อเป็นหลักฐาน
คุณครูครับ แม่ครับ ขอโทษที่โกหกครับ
ระหว่างที่ล่างสูงเดินลงจากตึกเพื่อไปวิ่งตามคำสั่ง แต่ก็อดล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง เพื่อกดมาดูประโยคเมื่อกี้ไม่ได้
อิมแจบอมเดินไปที่สนาม ก็เจอคนมาวิ่งก่อนอยู่แล้ว เมื่ออิมแจบอมมองออกว่าเป็นใคร ก็วิ่งแบบไม่ลืมหูลืมตา เสียงหัวใจ เต้นโครมครามทั้งๆที่พึ่งวิ่งไปได้หกสิบเมตร ดังจนก้องในหูเลยเหอะ
ร่างสูงเดินมานั่งพักหลังจากวิ่งเสร็จ สักพักก็มีคนมานั่งข้างๆ
อิมแจบอมใกล้ชักแล้วครับ ใครก็ได้เอาช้อนมาใส่ปากกันกัดลิ้นตัวเองตายที
เสียงหอบดังระงมไปทั่ว ทั้งสองท่าจะโดนลงโทษแบบเดียวกัน
"โดนลงโทษเหมือนกันหรอเรา" เป็นร่างสูงที่ทำลายความเงียบและบรรยากาศน่าอึดอัดอันนี้ก่อน
"ห้ะ อ่อออออ ครับ" ร่างบางหันมาตามต้นเสียง โดยที่อิมแจบอมไม่ได้หันไปมอง ก็นั่นแหละครับ ไม่กล้าหันไปมองนี่ ชวนคุยก็เก่งจนแทบจะได้โนเบลละ
เสียงเงียบลงตามเดิม หลังจากจบบทสนทนาสั้นๆ
เสียงเงียบทำเอาอิมแจบอมใจแป้ว สรุปที่อ่านไลน์เมื่อกี้ ไม่ใช่น้อยยองแจสินะ คนพิมพ์มาต้องเจอเค้าด่าสักสามชาติเหอะ
"พี่แจบอม"
"................"
"พี่แจบอมครับ"
"............."
"พี่แจบอม!"
"อ่าาาา โทษทีๆ ว่าไงนะ" ร่างสูงสะดุ้งเบาๆหลังจากที่ได้ยินเสียงใสๆดังอยู่ข้างหู ตกใจจนลืมเขินหมดเลย ฮืออออ ถ้าหูอัดเสียงได้จะอัดไปเป็นเสียงเเรกเข้า เสียงเตือน เสียงนาฬากาปลุก เอาให้หมดเลย ฮืออออ
"ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยครับ" ใบหน้าน่ารักหันกลับไปอีกข้าง จนแจบอมได้ยินเสียงพูดไม่ค่อยถนัด ใจนึงก็ดีใจที่ได้อยู่ใกล้ๆ แต่อีกใจก็โคตรเสียเซลฟ์ เฟลมากกกก สรุปคือยังไง ชเวยองแจไม่ได้ส่งไลน์มาสินะ
"เอ่ออออ พี่แจบอมครับ?" เสียงใสๆดังขึ้นอีกรอบ พร้อมกับใบหน้าน่ารักๆที่หันมา
"อ่าาา ครับ" โอยยยย ดีนะ ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปในไลน์ เพราะเขิลอยู่ ถ้าตอบกลับไปคงแย่ หน้าแหกอีกแหงๆ คิดวนซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้
"สรุปพี่แจบอมอ่านไลน์รึยังครับ? ถ้าอ่านแล้ว ผมอยากรู้คำตอบแล้วอ่ะ"
Flashback
ระหว่างที่ล่างสูงเดินลงจากตึกเพื่อไปวิ่งตามคำสั่ง แต่ก็อดล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงเพื่อกดมาดูประโยคเมื่อกี้ไม่ได้
cyjcwj : นี่ยองแจนะครับ
cyjcwj : พี่แจบอมครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยครับ พี่แจบอมมีแฟนแล้วรึยัง แล้วพี่แจบอมชอบผมรึเปล่า คือผมรู้สึกว่าพี่ชอบแอบมองผมบ่อยๆ ชอบหลบสายตาด้วย แต่บางทีพี่แจบอมก็ไม่สนใจผมเลย มันอาจจะหลงตัวเองเกินไป555555 แต่ผมชอบพี่แจบอมครับ คบกับผมได้มั๊ย ถ้าเรื่องที่ผมพูด ผมเข้าใจผิด ผมขอโทษด้วยละกันครับ
read
end.
ฮือออออออออออออออออออ สนุกมั๊ยไม่รู้ ตอนนี้รู้แค่คิดถึงยองแจ และทูแจมากกกกก
(กอไก่วิ่งยาวแปดล้านตัว ฮือออ)
อยากเจอเด็กๆอีกกกก
โฮวววววววววววววววววววววววววววววว
เอ่ออออออ
จะมีคนเล่นแฮชแทคนี้มั๊ยคะ ฮืออออออออออออออออ
ยังไงฝากคนที่เล่นทวิตเตอร์ติด
#2jaeaboutlove
ด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นทุกๆคอมเม้นเลยนะคะ
โอยยยยยยยยย นี่ตื่นเต้นมากที่มีคนมาเม้น ชอบอ่านมาก นี่ไม่อยากเม้าท์เลยง่ะ
เปิดอ่านทุกวัน 555555555555
แต่มันเป็นกำลังใจดีมากกกก ขอบคุณจริงๆนะคะ <3 รัก reader ทุกคนค่าาาาาาา
ความคิดเห็น