2jae About love

ลำดับตอนที่ #17 : Rainy

     ฝนตกอย่างรุนแรงพร้อมเสียงฟ้าร้องดังสนั่น ฟ้าแลบสว่างทั่วฟ้าเป็นระยะ ลมพายุพัดเอาประตูหน้าต่างปิดกลับมาดังลั่นชนิดที่ควบคุมไม่ได้

 

 

 

     เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่โซลฝนตกกระหน่ำแบบไม่มีที่ท่าว่าหยุดแบบนี้

 

 

 

 

 

 

     "โชคดีนะ ที่คอนโดพี่อยู่แถวนี้ ไม่งั้นคงปอดบวมตายก่อนถึงบ้านนายแหงๆ" ร่างสูงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้ตัวเองและแขกในห้องที่เปียกมะล่อกมะแล่ก พลางบ่นเรื่องที่จะไปส่งอีกคนที่บ้าน แต่ฝนกลับเทลงมาอย่างหนัก ร่างสูงเลยพาอีกคนมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ารอฝนหยุด

 

 

 

     แจบอมไปอาบน้ำก่อน แถมเปิดฮีทเตอร์ไว้ในห้องเบาๆ เพื่อให้อีกคนไม่หนาวจนเกินไป หลังจากยองแจไม่ยอม จะให้เจ้าของห้องอาบน้ำก่อนลูกเดียว

 

 

 

 

     ร่างบางนั่งตัวสั่นเบาๆเพราะความหนาว เอาจริงๆ ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่ขึ้นมาคอนโดพี่แจบอม หลังจากที่คบมาเกือบปี ความจริงก็เพราะยูคยอมเพื่อนสนิทของตัวเองชอบพูดอะไรใส่หูอยู่เรื่อย เช่น 'ยองแจ ระวังนะเว่ย ผู้ชายชวนขึ้นห้องอ่ะ เค้า 'ชวนไปทำแบบนั้น' ทั้งนั้นแหละ'

 

 

 

     ยองแจรู้ว่าแม่งแกล้ง แต่ก็สลัดออกไปจากหัวไม่ได้ซะที ไอ่เพื่อนทรพี

 

 

 

     ร่างบางรู้ดีว่าวันนี้คงไม่ได้กลับบ้านหรอก ถ้าจะกลับก็ต้องลำบากอีกคนไปส่งอีก พี่แจบอมขี้กังวัลจะตาย เพราะงั้น คืนนี้คงได้ค้างที่นี่แหงๆ

 

 

 

 

     เอ้ยยยย มะมะ ไม่ใช่หมายถึงแบบนั้นนะ เพราะไอ่ยูคยอมคนเดียวเลย

 

 

 

     ร่างบางสะดุ้งสุดตัวตอนที่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็โดนร่างสูงลากไปนั่งที่โซฟามุมห้องนอน แล้วใช้ผ้าเช็ดตัว ซับหน้า เช็ดผมให้ สีหน้าตั้งใจจนยองแจเขิน

 

 

 

 

     "ถ้ายองแจไม่สบาย พี่จะทำยังไงเนี่ย" ร่างสูงพึมพำเบาๆ พลางเช็ดผมให้ไม่หยุด ทำเอายองแจยิ่งเขินขึ้นไปอีก

 

 

 

 

ในคืนที่สายฝนพรำ

 

มีแต่เธอเท่านั้น

 

ที่ทำให้ฉันหวั่นไหว
 

อยากให้เธอรู้ไม่เคยมีใคร
 

ที่ทำใจฉันให้แทบละลายเหมือนเธอ

 

 

 

 

 

     "จะนอนเลยรึเปล่ายองแจ" ร่างสูงถามหลังจากเดินไปโยนเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวลงตะกร้าผ้า

 

     คนตัวเล็กส่ายหัวพรืดจนผมสีสว่างไหวไปมาตามแรง สร้างรอยยิ้มให้อีกคนได้ง่ายๆ

 

 

     อิมแจบอมเคยจะถามคุณนายชเว ว่ากินอะไรตอนท้อง น้องถึงน่ารักแบบนี้ เเต่พอเจอคุณแม่ถึงรู้ ว่ายองแจน่ารักเหมือนใคร

 

 

     "แล้วทำอะไรกันดีครับ" ร่างสูงถามกลับ ทำเอาร่างบางหน้าแดง ร่างสูงหลุดหัวเราะออกมา นี่สรุปยองแจนี่เชื่อยูคยอมรึเปล่า ตอนมาเล่าให้ฟังว่ายูคยอมพูดอะไร ก็บอกว่าไม่เชื่อหรอก แต่ก็ไม่ยอมมาที่คอนโดเค้าเลย ชวนเท่าไหร่ก็ไม่เคยยอมมา แล้วนี่มานั่งหน้าแดงตรงนี้อีก เดี๋ยวก็โดนจริงๆซะหรอก

 

 

     "พะพี่แจบอมบอกว่าถ้ากลับถึงคอนโดจะขอทำงานไม่ใช่หรอ ไหนบอกส่งวันมะรืนไง"

     "อืมมมมม ไหนๆยองแจมาถึงคอนโดพี่ขนาดนี้ งานจะไปสำคัญอะไรล่ะครับ" ร่างบางตรงหน้า หน้าแดงอีกรอบ โอยยยย อิมแจบอมยอมรับแบบหน้าไม่อายเลย ว่าอยากจูบอีกคนมากกกกกกก

 

 

 

 

นี่ฉันละเมอเพ้อไปหรือเปล่า

 

มีเธอเคียงข้างกาย

 

 

 

 

 

 

     เห้อออออ แบบนี้อิมแจบอมต้องมานั่งรบรากับตัวเองอีกแล้ว อยากให้ยองแจมาอยู่ด้วยกันจัง อยากตื่นมาเจอทุกวัน อยากกอดเวลานอน อยากมันทุกอย่างเลยเอาจริงๆ

 

 

 

 

     "เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า เป่ายิ้งฉุบ แต่ว่า ถ้าใครแพ้ต้องเลือกระหว่าง ดีดหน้าผากกับตอบคำถามจากคนชนะ" ร่างสูงเสนอเกมส์เล็กๆขึ้นมาเอง เพราะกลัวยองแจจะเบื่อ ดูเจ้าตัวก็ยังไม่ง่วงซะด้วย

 

 

 

 

     "น่าสนุกจัง เอาเลยนะครับ"

 

 

 

     คนตัวเล็กแพ้ตั้งแต่ครั้งแรก ใบหน้าน่ารักยู่ลงด้วยความขัดใจ อิมแจบอมลอบยิ้ม

 

 

 

     "ยองแจ ชอบพี่รึเปล่า" คนตัวเล็กตวัดตามองแจบอมอย่างตกใจ เสร็จแล้วก็ก้มหน้าลงไป เหลือแต่ใบหูแดงๆที่ทำให้อยากแกล้งขึ้นไปอีก

 

 

     "ชอบพี่รึเปล่า" ร่างสูงจงใจโน้มตัวไปกระซิบคนตัวเล็ก ยองแจสะดุ้งด้วยความตกใจแล้วกผลักอีกคนออกไป

 

 

 

 

     "ดีดหน้าผากๆ ดีดๆๆๆๆๆ" อิมแจบอมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หลังจากยองแจหลับหูหลับตาตะโกนว่าให้เปลี่ยนเป็นดีดหน้าผากแทน อิมแจบอมยกมือขึ้นดีดหน้าผากอีกคนเบาๆ เห้อ เค้าไม่กล้าดีดแรงๆหรอก ยุงกัดยองแจ แจบอมยังเอาไม้ช็อตยุง มาช็อตจนตายเรียบ

 

 

     รอบสองอิมแจบอมแพ้ มีใครบอกรึเปล่า ว่ายองแจขี้เขิน แต่ดันชอบเอาคืน

 

 

     "พี่อิมแจบอมชอบผมรึเปล่า" ร่างบางถามออกมา พอนึกได้ว่าตัวเองถามคำถามน่าอายก็ยกมือขึ้นมาปิดหน้า

 

 

 

     "พี่ไม่ได้ชอบยองแจมานานแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

เพราะพี่รักยองแจแล้วตังหาก"

     

 

     ร่างบางพูดใส่หน้าอีกคนว่า 'บ้า'

 

 

 

     การแกล้งยองแจ ก็เป็นอีกเรื่องที่อิมแจบอมชอบ

 

 

 

 

     การเป่ายิ้งฉุบรอบที่สาม ชเวยองแจเเพ้อีกรอบ แต่คนตัวเล็กพูดทันทีว่า เลือกดีดหน้าผาก

 

 

 

 

     "โอ๊ยยยยย" อิมแจบอมตกใจหลังจากที่ดีดหน้าผากอีกคนแล้วเจ้าตัวร้องโวยวายขึ้นมา

 

 

 

     "ยองแจ พี่ขอโทษ เจ็บมากรึเปล่า"

     "หะหะ ไม่ครับๆ" มือขาวยกขึ้นมาถูหน้าผากตัวเองเบาๆ

 

     อิมแจบอมอยากจะเดินไปห้องครัวแล้วเอามีดมาคว้านท้องตัวเองให้ตาย

 

 

     "พี่แจบอม ผมไม่เจ็บนะครับ อย่าทำหน้ามู่ทู่สิ หน้ายิ่งแก่ๆอยู่นะ" ยองแจยกมือขาวขึ้นไปประกบข้างแก้มอีกคนทั้งสองมือ

     "ยิ้มหน่อยน้าๆๆๆๆ" แล้วจับแก้มอีกคนยืดออก พี่แจบอมชอบทำแบบนี้ ยองแจเลยลองทำกลับดูบ้าง ไม่เห็นจะสนุกแบบที่อีกคนบอกตรงไหน

 

 

 

     "นอนกันดีกว่า พี่ไม่เล่นแล้ว" อิมแจบอมลุกยืดตัวขึ้น ยองแจเห็นแบบนั้นเลยฉุดมืออีกคนให้นั่งลงเหมือนเดิม ใบหน้าคมไม่ยอมหันมาสบตายองแจอีกเลย

 

 

 

     "เล่นอีกตานึง แล้วจะนอนจริงๆแล้ว นะครับ" ยองแจบอกพลางส่งสายตาออดอ้อนมาให้ เอาตามตรงเลยนะ มีตอนไหนบ้าง ที่อิมแจบอมไม่ตามใจแฟน

 

 

 

     "พี่ขอโท...."

     "ไม่เป็นไรน่าาาาา ผมแค่ตกใจ ห้ามขอโทษแล้ว" ยองแจส่งยิ้มมาให้ ทำเอาแจบอมตาพร่าไปหมด รอยยิ้มน่ารักๆที่ทำให้ใจเต้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทุกวันนี้มันก็ยังมีผลแบบนั้น

 

 

     "เป่า ยิ้งงงงงง ฉุบ" ยองแจออกกระดาษ เพราะเท่าที่สังเกตมาสามรอบ อิมแจบอมอีกค้อนในทีแรกเสมอ แล้วก็เป็นแบบที่คิด

 

 

 

     ยองแจชนะ

 

 

 

     "ผมขอถามคำถามละกัน 

 

 

 

 

 

 

 

พี่แจบอม อยากจูบผมมั๊ย?" ร่างสูงหันหน้ามามองอีกคนอย่างตกใจ ยองแจยิ้มอีกครั้ง


     "แต่ผมอยากจูบนะ"

 

 

     แขนขาวเอื้อมไปคล้องคอร่างสูง ก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้ แล้วโน้มคออีกคนลงมาจูบ

 

 

 

 

ฟ้าคงเป็นใจและฝนคงเป็นไป

 

ที่ทำให้ฉันใกล้เธอ

 

 

 

 

 

 

อีกนิด

 

 

 

end.

 

 

 

 

ฮือออออ คิดถึงเค้าม๊ายยยยยย หายไปแต่งยูคมาร์ค555555

ขอโต๊ดดดดน้าาาาา นี่คิดถึงทูแจมากกก เอาโมเม้นมารดน้ำเราที555555

 

 

 

พล็อตมาจากวันนึงที่แดดเปรี้ยง แล้วคิดว่ามันใกล้เข้าหน้าฝนละ

คือเพลงนี้เคยเขียนคู่อื่นค่ะ แต่ไม่เคยลง แป่วววววว

ยังไงก็ตาม เอาเป็นว่าคิดถึงมากนะคะ งือออ

ไม่อ่านหนังสือทั้งๆที่จะสอบด้วย ฮืออออ เชิญคุณลงทัณฑ์บรรชา

ไว้เจอกันนะคะ ;-;