ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    2jae About love

    ลำดับตอนที่ #15 : Out of date -3-

    • อัปเดตล่าสุด 14 เม.ย. 58








         "อ้าว ยูคยอม เป็นไงบ้างเรา" เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พลางถามคนตรงหน้าชเวยองแจ ผู้ซึ่งใช้ตะเกียบหนีบลูกชิ้น แล้วกำลังจะเอาเข้าปากชะงักกึก 


         ชเวยองแจรู้สึกว่าช่วงนี้เจอคนที่แอบชอบบ่อยซะจนจะเป็นโรคขวัญอ่อน เงยหน้าสบตากับบุคคลตรงข้าม แต่มันจ้องมาก่อนอยู่แล้ว แล้วกลับไปสบตากับผู้พูดตามปกติ แต่ปากที่กลั้นหัวเราะแบบนั้น อย่าคิดว่าชเวยองแจไม่รู้นะเว้ย


         "สวัสดีครับพี่แจบอม สบายดีพี่ พี่อ่ะเป็นไง"
         "ก็ดี แต่เริ่มเครียดจนผมหงอกจะขึ้น แม่งยากสัด ตอนขึ้นปีสามก็ระวังเหอะ" ร่างสูงนั่งลงที่ว่างข้างๆคนตัวเล็ก ลูกชิ้นหลุดจากตะเกียบลงน้ำซุบ ทำให้น้ำซุปกระเด็นโดนแขน 'เชี่ยยยย ร้อนนนน แต่อย่าส่งเสียงไป อย่าทำเหมือนสนใจคนข้างตัว ชเวยองแจ อย่าหันไป อย่า!' ร่างบางตะโกนอยู่ดังลั่นในใจ ถ้าหันไป ยองแจมีแต่ตายกับตาย โอ๊ยยยยย ทำไงดี ทำไงดี?!




         มือบางเลื่อนลงไปจับกำบนขาแน่น หลังจากที่พยายามกินก๋วยเตี๋ยวต่อให้เป็นปกติที่สุด แต่มือก็สั่นจนจับตะเกียบไม่ได้ 'นี่มันตื่นเต้นกว่าตอนเจอกันโดยบังเอิญที่ล็อคเกอร์เมื่อคราวที่แล้วอีกนะ ทำไงดี รีบๆไล่พี่แจบอมไปสิยูคยอม' บอกแล้วไงว่ายองแจได้แต่ตะโกนลั่นอยู่ในใจ ใบหน้าน่ารักก้มลงชิดอก พยายามทำตัวเป็นปกติที่สุด ตอนที่ทั้งคู่คุยกัน แต่ก็ทำได้แค่นี้จริงๆ






         "ฮ่าๆๆๆๆ .......อ้าวววว ยองแจ โทษที พี่ไม่ได้มอง นี่เราอยู่คณะเดียวกันใช่มั๊ยสรุป?" ใบหน้าคมเปลี่ยนทิศทางการมองมายังอีกบุคคลนึงในโต๊ะ
         "อะอะอะ ครับ" ใบหน้าน่ารักเงยหน้าจะตอบอย่างรวดเร็ว แต่พอเจอใบหน้าคมแล้วก็ได้แต่ส่งเสียงตะกุกตะกักออกไป อย่าเสียงสั่นตอนนี้ ได้โปรด หัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง เสียงดังโครมๆก้องอยู่ในหัว ตึกตัก ตึกตัก ฮือออออออ ต่อไปนี้ถ้าชเวยองแจเป็นโรคหัวใจ ไม่ต้องถามว่าเพราะอะไร



         "คิก~!" ใบหน้าน่ารักถลึงตาใส่คนตรงข้ามอย่างลืมตัว ก็มีอย่างที่ไหนมาหัวเราะใส่ชเวยองแจผู้ซึ่งเก่งกับทุกคนยกเว้น 'คนที่ชอบ'


     
         "พี่ไปก่อนละกัน ลืมตัวเลยว่ามีเรียน ไว้เจอกันใหม่นะ ยูคยอม ยองแจ" ร่างสูงยืนเต็มความสูง บอกลา ยิ้มน้อยๆ แล้วจากไป ตามฉบับคนชิค ชเวยองแจไม่กล้ามองตามไปหรอกนะ บอกแล้วไงว่าไม่เก่งเรื่องแบบนี้


     
         "ไง รู้จักกันแล้วนี่ ห้ะ แล้วเดี๋ยวกูก็จะเป็นหมาหัวเน่า" เสียงที่เสแสร้งทำเป็นน้อยใจดังขึ้นหลังจากอิมแจบอมลับตาไป
         "คุณคิมยูคยอมครับ ผมนี่เป็นหมาหัวเน่าตั้งแต่คุณคิมเป็นแฟนกับพี่มาร์คเมื่อสองเดือนก่อน ผมยังไม่พูดเลยครับ" ใบหน้าน่ารักส่งเสียงล้อเลียนเพื่อนที่มีแฟนเป็นคนหน้าสวยแถมยังโคตรดีนามพี่มาร์ค
     


         แม่ง ยองแจกับยูคยอมเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.ปลาย พอเข้ามหาลัยได้ไม่กี่เดือน อยู่ๆวันนึงก็บอกว่า มันมีแฟนแล้วนะ เป็นเพื่อนพี่แจบอมด้วย ยองแจจำได้เลยว่าตอนนั้นอ้าปากค้างจนแมลงวันเข้าปาก


         "แหม่ ขี้หึงไปได้ นิสัยไม่ดีแบบนี้ เดี๋ยวพี่แจบอมก็ไม่รักหรอก กิ้วๆ"
         "คิมยูคยอม!!!!!" ยองแจตวาดเสียงดังจนโต๊ะข้างหันมามอง ก็ไอ่ยูคมันชอบแซวเรื่องพี่แจบอมตลอด ดีนะ มันรู้ว่าควรพูดเบา
         "งื่ออออ ที่รัก อย่าพึ่งโกรธน่าาาา ปะ ไปเรียนกัน" ทั้งสองคนลุกไปเก็บจานข้าว แล้วเตรียมตัวไปเรียน ยองแจกำลังวางชามก๋วยเตี๋ยว ก็มีเสียงกระซิบข้างหูว่า



         "รีบๆหน่อย พี่แจบอมไม่ชอบคนโง่"
         "ไอ่เชี่ยยูค!!!!!" ร่างสูงกว่ายองแจเป็นคืบวิ่งไปหัวเราะไป ทั้งๆที่ยองแจยังเก็บจานไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ ใจเย็นๆนะยองแจ เดี๋ยวไปฆ่ามันในห้องก็ได้
     
     





         ตอนนี้ยูคยอมกำลังมีแผนดีๆ จะอะไรซะอีก ก็จัดการกับทรงผมหมาแทะปิดหน้าปิดตาเชี่ยอะไรนั่นไง แม่งเป็นปมไปเลยหรอไงวะ 
     



     
         ความจริง ยูคยอมจะทวงความยุติธรรมของยูคยอมคืนน!! หลังจากที่โดนเตะจนก้นช้ำไปเมื่อวันก่อน หึ ชเวยองแจ ต้องกราบอกพี่ยูคงามๆ บอกได้แค่นี้ ยูคยอมอุตส่าห์เฝ้าตื้อให้มันมาตัดผมตั้งนานสองนาน สุดท้ายมันก็ยอมมา ยูคยอมจะไม่พลาด ทำไมยูคยอมฉลาดแบบนี้วะ ยิ้มหล่อใส่ฟ้าหนึ่งที
     

     
         "ไอ่ยูค สรุปมึงเลี้ยงจริงๆใช่เปล่า กูไม่มีตังค์นะช่วงนี้ กูพึ่งซื้อเกมส์ไป กูยังไม่ได้บอกป๊าเลย" ร่างบางหันมาถามเพื่อนสนิท หลังจากมันชวนมาตัดผม ปกติไม่ยอมหรอก เค้าไม่ค่อยชอบผมสั้นๆเปิดหน้าเท่าไหร่ มีแต่คนมองแปลกๆ ชเวยองแจไม่ค่อยมั่นหน้าเหอะ แต่มันคะยั้นคะยอ บอกว่า 'กูออกให้' ตื้ออยู่นั่นอ่ะ เลยยอมๆมันไป (มึงยอมตั้งแต่กูพูดครั้งแรกละ ไอ่ส้นตีน///ยูคยอมกล่าว) ยิ้มอ่อน


     
         "โว๊ะ ไอ่ห่านนี่ ก็บอกว่าออกให้คือออกให้ ไหนๆก็จะถึงวันเกิดมึงละไง"
         "เชี่ยยยย ไม่เอา วันเกิดกูกูอยากได้อย่างอื่นนนนนน"
         ยูคยอมมองแรงไปหนึ่งที เอาเถอะ ยูคยอมรวย สิวๆ สิ่งที่จะได้กลับมาคือความสะใจมากกว่า 


     
         "อ่ะสัด ถึงแล้ว เดินเข้าไป" ยูคยอมยิ้มแรงมาก แค่คิดก็สนุก ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆ


     
     
     
     
         "สวัสดีครับ" พนักงานยิ้มแย้ม ต้อนรับลูกค้าอย่างดี ก็นะ ร้านสวย แถมยังดูแพงหูฉี่ขนาดนี้
     
     
     
     
         "พี่แจบอมอยู่มั๊ยครับ" ใบหน้าน่ารักหันขวับไปมองหน้าเพื่อนสนิททันที
         'อะไรนะ พี่จะจะจะ แจบอม?' ร่างบางรู้ว่าพี่แจบอมที่บ้านเป็นร้านเสริมสวย แต่ไม่เคยคิดว่า จะมาทำเลย ไอ่ยูคยอม!!!!!
         "คุณแจบอมอยู่ครับ เดี๋ยวผมไปตามให้ เชิญนั่งรอที่โซฟาก่อนนะครับ" สิ้นเสียงพนักงานรูปหล่อ ชเวยองแจก็ลากเพื่อนมาหน้าร้าน



         "เชี่ยยูค มึงพากูมานี่ทำไม" สีหน้าตะหนกของเพื่อนทำเอายูคยอมเกือบหัวเราะ แต่ต้องเก๊ะ อย่าหลุดๆ
         "เอ้าาาา มึงเข้าใจป่ะ เวลามาทำผมกูก็มาที่นี่ ร้านพี่เค้าดีนี่หว่า"

     
         "อ้าว ยูคยอม ยองแจ ทำไมไม่มานั่งรอด้านในล่ะ ข้างนอกร้อนจะตาย มาๆๆๆ เข้ามา" อิมแจบอมเปิดประตูร้านออกมาเรียก หลังจากมีคนขึ้นไปบอกว่ามีคนมาหา แล้วเห็นรุ่นนี้สองคนยืนอยู่หน้าร้าน คิมยูคยอมลากยากแจเข้าไป ถึงจะมีแรงขืนกับสายตาจิกกัดจนตัวยูคยอมจะฉีกละก็เหอะ แต่มันไม่กล้าทำอะไรหรอก แม่งเรียบร้อยจะตายตอนอยู่ตรงหน้าพี่แจบอม
     
     


     
     
         "วันนี้มาทำผมหรอ แกพึ่งทำไปเมื่ออามิตย์ก่อนไม่ใช่หรือไง" อิมแจบอมพูดขึ้นหลังจากที่พาทุกคนมานั่งบนโซฟาแล้ว


         "อ่ออออ ผมพาเพื่อนมาทำอ่ะ พี่จัดการมันให้หน่อยละกัน โอ๊ะ พี่มาร์คโทรมาพอดี ผมฝากเพื่อนผมด้วยนะพี่ ส่วนค่าทำ เดี๋ยวผมโอนให้ พี่บอกมาในไลน์ละกัน มึง กูไปก่อนนะ เออพี่ ผมฝากไปส่งด้วยเดะ พอดีผมคงไม่สะดวกมารับมันละอ่ะ ผมไปก่อนนะ ขอบคุณมากพี่" ยูคยอมพูดรัวยิ่งกว่าปืน พลางหันมองหน้าอิมแจบอมที โทรศัพท์ที ชเวยองแจที แล้วก็วิ่งออกไป ปล่อยให้ทั้งสองคนเรียบเรียงคำพูดอยู่สักพัก แต่ชเวยองแจกำลังจะระเบิดตัว 'ไอ่สัดยูค เดี๋ยวกูกลับไปเจอมึงที่หอก่อน' ร่างบางกัดฟันกรอดๆ แต่ก็หยุดเพราะตกใจที่ร่างสูงยืนขึ้น พร้อมกับพยักหน้ามาบอกให้ยองแจลุกไปทำผมได้แล้ว
     
     


         "เดี๋ยวคนนี้ผมจัดการเองนะ ไปพักเลยก็ได้ครับ อีกแปบเดียวก็ถึงเวลาพักแล้ว" ร่างสูงหันไปบอกพนักงานในร้าน แล้วพายองแจมานอนที่เตียงสระผม
     
         ไอ่ชิบหายยยย
     
         เวลาสระผมที่ร้านนี่ มันเป็นยังไงแล้ววะ
    ละละ แล้วพี่แจบอมจะทำผมให้เค้าจริงๆหรอ แค่คิดก็ ฮือออออออ





    tbc.






    ฮืออออออ ทำไมช่วงนี้ฟิคห่วยยิ่งกว่าเดิมอีกคะ
    นี่เรื่องสุดท้ายละ เพราะไม่ได้คิดพล็อตไว้แล้ว เพราะงั้น
    ฮือออออ ไว้หลังสอบเสร็จนะคะ คิดถึงนะคะ โฮวววววว
    ขอโทษที่ลงฟิคแย่ๆนะคะ นี่เซ็งมากกก ฮืออออ
    มาอ่านแค่ตอนเวลาเหงาก็ได้ งือออออ
    กราบแรงๆทุกคอมเม้นเลยนะคะ แต่กะจะเปลี่ยนแท็คแล้ว
    แต่ยังคิดมะออกเบย ฮือออออออ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ อ่านคอมเม้นแล้วรู้สึกดีขึ้นเย้ออออ❤️😭💋
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×