คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
บทที่ 6
Eve’s part
เช้าวันต่อมา
โอ๊ย...ปวดขาชะมัด
ฉันเดินกะเผลกไปยังชั้นล่าง เพื่อไปหาอะไรกิน วันนี้เป็นวันเสาร์ เป็นวันที่ทุกคนอยู่กันครบหน้าครบตากัน เพราะมันเป็นวันเดย์ออฟของหนุ่มๆ
“อ้าว มาแล้วหรอ”เซนที่เห็นฉันคนแรก ทักฉันขึ้นมา
“อื้ม เช้านี้มีอะไรกินบ้าง”ฉันถามขึ้น
“เยอะแยะเลย พอดีเลียมกับแดเนียลไปซื้อของกินมาน่ะ ตอนนี้พวกเขากำลังจัดจานกันอยู่”เซนตอบฉันไปด้วยเล่นโทรศัพท์ไปด้วย อาจจะคุยกับเพอร์รี่มั้ง
ฉันเลยเดินไปนั่งข้างๆเซนบนโซฟาหน้าทีวี ข้างๆที่ฉันนั่งคือ ถุงป๊อปคอร์นขนาดใหญ่ยี่ห้อการ์เล็ต และก็ยังมีพวกเฮอร์ชี่ เฟอร์เรโร่รอชเชอร์ พระเจ้า! ของโปรดฉันทั้งนั้นเลยนะเนี่ย ฉันคงต้องจัดอันดับของกินใหม่แล้วหละ
“กินได้ป่าว?”ฉันถามเซน
“อ่อ กินได้ๆ แต่...”เซนตอบ แต่ยังไม่ทันขาดคำ ฉันแกะซองเฮอร์ชี่ช็อกโกแลตมิลค์บาร์ แล้วก็เอาเข้าปากอย่างรวดเร็ว เพราะฉันเริ่มหิวน่ะสิ
“แต่อะไรหรอ”ฉันถามขึ้น เพราะเห็นเซนมองหน้าฉันอย่างอะเมซิ่ง
“แต่มันเป็นของไนออล”
โอ้ พระเจ้า
“เซน...อย่าบอกไนออลนะ”ฉันพูดกับเซนเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่ 2 คน
เขายิ้มออกมาแล้วก็พยักหน้าเบาๆ
“อ้าว อีฟ มาแล้วหรอ”เสียงไนออลดังขึ้นมาจากระยะไกล แล้วเขาก็เดินมานั่งข้างๆฉัน พร้อมกับหยิบถุงขนมของเขามาวางไว้บนตัก แล้วก็เริ่มแกะป๊อปคอร์นยี่ห้อการ์เล็ตกิน
“เอ...เฮอร์ชี่มิลค์บาร์ของฉันหายไปไหนเนี่ย”จู่ๆไนออลก็พูดขึ้นมาขณะที่หาเฮอร์ชี่ในถุง ฉันสะดุ้งเบาๆ แล้วก็หันมองหน้าเซน เขายิ้มออกมาแล้วก็มองไปทางอื่น
“อ้าว อีฟ เธอซองขนมที่อยู่ในกำมือเธอมันคุ้นๆนะ”ไนออลพูดพร้อมกับมองมาที่มือของฉันที่กำซองเฮอร์ชี่อยู่
“อะ..เอ่อ..”ตายละ เขารู้...
“มีอะไรหรอ”ไนออลยื่นหน้าตาที่ใสซื่อของเขาเข้ามา
“โอเคๆ ฉันยอมรับแล้วก็ได้ ฉันกินเองแหละ”ฉันยอมรับออกมาโดยดี เพราะว่าหน้าตาเขาใสซื่อเกินกว่าที่ฉันจะหลอกได้ลง
แล้วหน้าตาที่ใสซื่อก็เปลี่ยนเป็นเดวิลทันที
“อย่าโกรธฉันเลยนะ”ฉันบอกเขาเบาๆ
“ไม่โกรธหรอกแต่...”
ป้าบ!
แล้วไนออลก็เอาหมอนโซฟามาตีฉัน ฉันก็เลยเอาหมอนโซฟามาตีเขาตอบ
“Pillow fight!”เซนตะโกนขึ้นมา แล้วก็เอาหมอนมาตีฉันกับไนออลเพื่อร่วมแจมด้วย
ป้าบ!
ป้าบ!
ป้าบ!
ป้าบ!
เราสลับกันตีกัน โดยมีแค่เรา 3 คน ฉัน เซน และไนออล
“เฮ้ เล่นอะไรกันน่ะ ไม่ชวนกันเลย”
แล้วเสียงของลูอิสก็ดังขึ้น ข้างๆเขาคือ ผู้หญิงผมสีน้ำตาล ร่างเพรียวเหมือนนางแบบ ในขณะที่เธอก็ดูเป็นมิตรด้วย
“Pillow fight น่ะ หวัดดีแอล”เซนบอก
“หวัดดีจ้ะทุกคน นี่คงจะเป็น...”ผู้หญิงที่ชื่อเอลพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาเชคแฮนด์ฉัน
“อีฟ ค่ะ คุณคงเป็น...”เป็นใครวะ เท่าที่รู้น่ะเป็นแฟนลูอิส
“ฉัน เอลเลนเนอร์ จ้ะ เธอคงเป็นอีฟที่ลูมักจะพูดถึงบ่อยๆน่ะสิ เธอน่ารักจังนะ”เธอยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร พระเจ้า ฉันชอบเอลเลนเนอร์จัง เธอเป็นมิตรและน่ารักมาก
“แต่ไม่มีใครน่ารักไปกว่าเธอหรอกแอล”ลูอิสพูดแล้วก็เดินเข้ามากอดเอวเอลเลนเนอร์จากด้านหลัง น่าอิจฉาจังเลย
“น่าอิจฉาจังเลย พวกคุณโชคดีมากเลย ที่ได้เป็นแฟนกัน”
“คิกๆ เธอนี่ปากหวานจัง หิวอะไรหรือยังจ้ะ พอดีเราซื้อของมากินเพียบเลย”
เอลเลนเนอร์พูดแล้วชูถุงขนมขึ้นมา โห...ของกินเพียบเลย
“แน่นอนสิค่ะ ฉันหิวมากๆเลย”ฉันตอบอย่างสุภาพ
“แน่ใจนะว่าเธอหิว เมื่อกี้เธอเพิ่งกินเฮอร์ชี่ช็อกโกแลตมิลค์บาร์ของฉันเองนะ อันที่จริง ขโมยกินซะมากกว่า”ไนออลพูดขึ้น
ป้าบ!
ฉันเอาหมอนตีหัวเขาเบาๆ
“ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดนายก็โดนขโมยขนมจนได้ สุดยอดไปเลยอีฟ ฮ่าๆๆๆ”ลูอิสพูดขึ้นแล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง
ป้าบ!
ไนออลเอาหมอนตีหัวลูอิส
“โอ๊ย แอล ดูสิ ไอ่ไนล์มันเอาหมอนตีฉันอ่ะ เจ็บมากๆเลย ดูสิ”ลูอิสเบ้ปากเหมือนเด็ก แล้วก็กอดเอวเอลเลนเนอร์จากด้านหลัง เอาหัวของเขาเกยไหล่เอลเลนเนอร์
เอลเลนเนอร์เลยลูบหัวลูอิสเบาๆและก็ปลอบเขา แล้วพวกเขาก็ขอตัวไปเอาของไปเก็บในครัวพร้อมลูอิส
ฉันหละอิจฉาคู่นี้จังเลย
ตอนนี้ฉัน เซน และไนออลนั่งดูทีวี หลังจากที่เราทั้งสามคนสงบศึกกันแล้ว
ตุ้บ!
จู่ๆแฮร์รี่ก็เดินมานั่งข้างๆฉันแล้วก็ยื่นถุงยาอะไรสักอย่างมาให้ฉัน
“ยาแก้ปวด”แฮร์รี่พูดขัดฉันก่อนที่จะได้ถามอะไร
“นายไปเอามาได้ยังไง นายมีใบรับรองแพทย์หรอ”ฉันถามขึ้น
“เอาเถอะน่า ฉันมีวิธีก็แล้วกัน”แฮร์รี่พูดแล้วก็กดรีโมตเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ
ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่น่าเชื่อ เขาไปซื้อยาตอนไหน แล้วเอายามาได้ยังไง
“แฮร์รี่ ช่องนี้แหละๆ ฉันอยากดู SpongeBob”ไนออลพูดขึ้นทั้งๆที่ขนมยังคาปากเขาอยู่
เอิ่ม...ไนออล นาย 20 แล้วนะ นายมานั่งดู SpongeBob เนี่ยนะ ถามจริง
“ฮ่าๆๆๆ โคตรโง่เลยหวะ”
พวกเรานั่งหัวเราะให้กับการ์ตูนเรื่อง SpongeBob มันฮาจริงๆนะ ฉันเคยดูตอนเด็กๆ แต่พอโตมาแล้วก็ไม่ดูอีกเลย
“ทุกคน อาหารพร้อมแล้วนะ”เลียมบอก
แล้วเราทุกคนก็ทยอยกันไปกินอาหารเที่ยงกันที่สวนหลังบ้าน
เป็นคล้ายๆปิกนิกเลยหละ เพราะเรานั่งบนผ้าปูขนาดใหญ่สีขาวลายตารางสีแดง แล้วก็นั่งล้อมวงกัน
เราคุยกัน หัวเราะกัน และหลายๆอย่าง ทำให้ฉันรู้จักทุกคนมากขึ้น ฉันเพิ่งรู้จักกับแดเนียล เธอเป็นแดนเซอร์ แต่ฉันก็สัมผัสได้ว่า แดเนียลกับเลียมเหมือนระหองระแหงกันยังไงก็ไม่รู้ ต่างกับลูอิสและแอลเลนเนอร์มากๆ ไม่รู้สินะ ฉันแค่รู้สึก
“เอาหละ เรามาเล่นเกมส์เคย ไม่เคยกันเถอะ เราก็รู้กฎกันดีนะ”ลูอิสพูดขึ้น
เกมส์เคย ไม่เคยคือ เราหมุนขวด แล้วถ้าขวดหันไปทางไหน เราต้องบอกสิ่งเราเคยหรือไม่เคยทำ แต่คนอื่นอาจเคยหรือไม่เคยก็ได้ เช่น ฉันไม่เคยโดดเรียน แต่ลูอิส แฮร์รี่ เซน เคยโดดเรียน ก็ต้องดื่มน้ำอะไรไม่รู้ มันเป็นสมุนไพรมั้ง แต่มันขมมากๆ ให้หมดแก้ว ฉันก็ไม่รู้นะว่าใครได้มันมาเป็นแกลลอนเลย แล้วคนที่ได้ดื่มก็ต้องเป็นคนหมุนขวดคนต่อไป
“เอาหละนะ เริ่มเลยละกัน”แล้วลูอิสก็หมุนขวด
ส่วนโชคก็ตกมาเป็นของ เซน
“ฉันเคยมีจูบแรกตอนอายุ 17”
พระเจ้าเอ๊ย! ฉันไม่เคยมีอ่ะ
ฉันและคนอื่นๆต้องยกแก้วดื่ม เพราะบางคนก็มี แต่ไม่ใช่ตอนอายุ 17 แต่ฉันคนเดียวที่ไม่มีเลย
คนต่อมาก็คือ เลียม
“ฉันไม่เคยหิวตลอดเวลา”
“พระเจ้าเอ๊ย! เลียม นายจะให้ฉันดื่มก็บอกมาเถอะ”ไนออลโวยวาย
แต่เขาก็ต้องดื่มแต่โดยดี
คนต่อมาก็คือ ไนออบ
“ฉันไม่เคยเป็นลูกครึ่ง”
“อะไรวะไนล์ ฉันนั่งหล่อของฉันดีๆนะเว้ย”เซนโวยวายไปอีกคน
แล้วเซนก็ยกแก้วดื่ม เขาเบ้หน้าเพราะรสชาติขมๆของน้ำสมุนไพร(มั้ง) ขนาดหน้าขมยังหล่อเลย
แล้วขวดก็หมุนมาที่ ฉัน
ฉันจะเริ่มยังไงดีหละ
“ฉันไม่เคย...โดดเรียน”
แล้วทุกคนก็ยกแก้วดื่ม
“นายเคยโดดเรียนหรอเลียม”ฉันถามขึ้นมา
“เคย บ่อยด้วย”เลียมบอก
อ่อ...ฉันลืมไปว่า ฉันเคยอ่านในแฟนเพจของหนุ่มๆ แล้วเขาบอกว่า เลียมเคยโดดเรียนบ่อยๆ เพราะเวลาเขาไปโรงเรียนแล้วมักจะโดนแกล้ง
“แล้วเธอหละแอล เธอเคยโดดเรียนด้วยหรอ”ลูอิสถามขึ้น
“ก็นายนั่นแหละพาฉันโดด”ฮ่าๆๆ โดนเข้าแล้วไงลู
หลังจากที่เราเล่นเกมส์กันเสร็จแล้ว เราก็มานั่งฟังหนุ่มๆร้องเพลง แล้วหลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เพราะมันเริ่มเย็นแล้ว นี่เรานั่งมาตั้งเกือบหลายชั่วโมงทีเดียวเลย
ความคิดเห็น