คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
Chapter 4
‘ฉันอยากให้แอมเบอร์กับลูอิสแต่งงานกัน...’
คำพูดของทรอยยังคงแล่นเข้ามาในหัวฉันใหยุดหย่อนจนแทบจะไม่เป็นอันทำงานทำการอะไรเลย ขนาดตอนนี้เลิกงานแล้วสมองฉันยังไม่หยุดคิดเรื่องนี้เลย
สุดท้าย ฉันลงเอยด้วยการกลับอพาร์ทเมนต์และค่อยไปเยี่ยมทรอยอีกทีนึง โชคดีหน่อยที่วันนี้ออกเวรตอนเที่ยงๆ ก็เลยสามารถกลับมาพักผ่อนได้
ฉันหลับตาลง สมองคิดไปถึงเรื่องในวัยเด็กอีกครั้ง
ที่โบสถ์แห่งหนึ่งในหมู่บ้าน กำลังมีพิธีวิวาห์ของเพื่อนบ้านในละแวกนั้น เด็กหญิงสวมชุดกระโปรงสีขาว ทำให้เธอดูน่ารักไปอีกแบบ และเด็กชายก็สวมชุดสูทสำหรับเด็ก ทั้งคู่เดินเคียงคู่กับมาในพิธีวิวาห์ เพราะหน้าที่ในงานครั้งนี้ก็คือ การโรยดอกกุหลาบไปตามทางเดินให้เจ้าสาว
‘ฟ้า ทำไมคนเราต้องแต่งงานด้วยหละ’
ลูอิสถามขึ้นด้วยความสงสัยแบบเด็กๆเบาๆก่อนงานจะเริ่มขึ้น
‘ก็คนรักกันก็ต้องแต่งงานกันสิ’
เด็กหญิงตอบ
‘งั้น...ถ้าโตไป ฟ้าจะยินดีเป็นเจ้าสาวของฉันได้หรือเปล่า’
เด็กชายถามขึ้นมาอย่างไม่ลังเล
‘แน่นอนสิ ฟ้าจะเป็นเจ้าสาวของลูคนเดียว’
เด็กหญิงตอบอย่างไม่ลังเลอะไรเช่นกัน
‘สัญญานะ’
เด็กชายยกนิ้วก้อยขึ้นมา
‘สัญญา’
เด็กหญิงเกี้ยวก้อยสัญญา
และงานแต่งก็เริ่มขึ้น
ฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงนาฬิปลุกที่บอกเวลาบ่าย 2 ฉันลุกขึ้นล้างหน้า แต่งตัวใหม่ และก็เดินออกจากห้องไป
“สวัสดีค่ะทุกๆคน”
ฉันทักทุกคนเมื่อมาถึงและก็จัดแจงวางผลไม้ให้เข้าที่
“แอมเบอร์มาพอดีเลย”
โจแอนนาห์ทักฉันขึ้น
“หมายความว่ายังไงค่ะ”
ฉันถามด้วยความสงสัย
“เดี๋ยวลูกก็รู้เองแหละ”
พ่อฉันตอบและยิ้มบางๆให้ฉัน
อะไรกัน วันนี้ทุกคนเป็นอะไรกันหมด
ต่อจากนั้นไม่นาน ก็มีคนมาเคาะประตูห้องและโจแอนนาห์ก็ไปเปิด
จะเป็นใครไปได้อีก
ก็ลูอิสยังไงหละ
“มาได้พอดีเลยลูก”
โจแอนนาห์ทักลูอิสประโยคเดียวกับฉันเด๊ะๆเลย
“ครับ”
ลูอิสรับคำ และก็เดินไปนั่งตำแหน่งเดิมที่เขานั่งเมื่อวาน
ทำไมมีแต่ฉันที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ
“เอาหละ ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว เราจะเริ่มเลยนะ”
พ่อฉันพูดขึ้น
“เดี๋ยวๆๆ หนูงงไปหมดแล้ว นี่มันอะไรกันเนี่ย”
“ก็...วันนี้เราจะให้หนูหมั้นกับลูอิสเลยไง”
ทรอยยิ้มและตอบฉันด้วยน้ำเสียงที่มีความสุข
“ห๊ะ??!! แต่หนู...”
ฉันหยุดไว้แค่นั้นและมองหน้าลูอิส
“ขอหนูคุยกับลูอิสตามลำพังสักครู่ได้มั๊ยค่ะ”
ฉันบอกทุกคน ถึงมันอาจจะไม่ช่วยอะไรเลย แต่ก็ถือว่ายังพอยืดเวลาได้อยู่บ้าง
“แน่นอนสิจ้ะ”
โจแอนนาห์ตอบอย่างมีความสุข
ฉันเลยคว้ามือลูอิสให้เดินตามฉันไปที่สวนหย่อมเล็กๆโรงพยาบาลที่อยู่แถวๆนั้น
“นายจะบ้าหรอลูอิส”
ฉันถามเขาทันทีที่เราเดินมาถึงแล้ว
“ฉันไม่ได้บ้า พ่อฉันสิบ้า”
ไอ่นี่ด่าพ่อตัวเองอีก -_-
“แล้วนายจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้หรอ”
“หรือเธอจะให้มันเป็นแบบไหนหละ ก็แค่หมั้นกันเอง ไม่ได้จดทะเบียนสมรสซะหน่อย อีก 3 เดือนค่อยถอนหมั้นก็ได้”
“พูดเหมือนมันง่ายนะ”
ฉันกอดอกมองเขา
“มันก็ไม่ได้สาหัสอะไรนิ แค่หมั้นกันให้พ่อฉันสบายใจก็พอ”
นี่เขาทำเพื่อพ่อเขางั้นหรอ
ฉันถอนหายใจเบาๆ และตอบลูอิสไป ถือว่าฉันทำเพื่อทรอยก็แล้วกัน
“ก็ได้ ฉันจะหมั้นกับนาย แต่แค่ 3 เดือนนะ และหลังจากนั้นฉันจะถอนหมั้นกับนายทันที”
จู่ๆฉันก็รู้สึกได้ถึงแววตาที่สั่นระริกของลูอิส เหมือนสั่นด้วยความใจหายแปลกๆ
“ได้ ฉันตกลง”
ลูอิสตอบและหันหลังเดินไปที่ห้องอย่างรวดเร็ว โดยที่ฉันก็ยืนงงกับท่าทางแปลกๆของเขา
นี่เขาเป็นอะไรของเขาหน่ะ
“เป็นยังไงบ้างจ้ะ”
โจแอนนาห์ถามเราทั้งคู่ทันทีที่เราเข้าห้องมาด้วยกัน
“ก็ดีค่ะ”
ฉันตอบไป
“เริ่มเลยนะ”
โจแอนนาห์เป็นคนบอกขั้นตอนการหมั้นของเธอให้ฟังและลูอิสทำตามอย่างว่าง่าย
จะไม่ง่ายได้ไง ก็แค่เอาแหวนมาสวมที่นิ้วนางซ้ายของฉัน แค่นั้นเอง
“เสร็จแล้วนะจ้ะ ต่อจากนี้ไป แอมเบอร์ต้องย้ายเข้าไปอยู่อพาร์ทเมนต์กับลูอิสนะจ้ะ”
โจแอนนาห์พูดขึ้นมา ฉันเลยหน้าหวอไป
“ว่าไงนะค่ะ”
“ได้ยินไม่ผิดหรอกลูก ย้ายไปอยู่กับลูเถอะ จะได้ไม่ต้องอยู่ในอพาร์ทเมนต์เล็กๆแบบนั้นไง”
พ่อฉันเสริม
“แต่ที่ๆหนูอยู่ มันก็ดีอยู่แล้วนะค่ะ”
“ย้ายเถอะนะแอมเบอร์ ถือซะว่าทำหน้าที่ภรรยาก็แล้วกันนะ”
ทรอยพูดอ้อนอีกแรง
“แต่หนูกับลูอิสไม่ได้...”
“เอาเถอะ เดี๋ยวฉันจะไปช่วยเธอขนของวันนี้เลยก็แล้วกัน”
ลูอิสตัดบทฉันขึ้นมาเอาซะดื้อๆ ฉันหันไปมองหน้าเขาอย่างรวดเร็ว
“เธออยากทำให้พ่อฉันสบายใจไม่ใช่หรอ”
ลูอิสกระซิบที่หูฉันเบาๆ ฉันเลยต้องยอมทำตามอย่างไม่มีเงื่อนไข
ความคิดเห็น