คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 11
Chapter 11
ตกเย็น
คำพูดของพี่แดเนียลแล่นอยู่ในหัวฉันทั้งวันจนไม่เป็นอันทำอะไรเลย
“เวนดี้”
เสียงพี่ชาลีปลุกฉันออกจากห้วงความคิดของตัวเอง
“ว่าไงนะค่ะ”
“พี่ถามว่า อยากกินอะไรหรือเปล่า”
“อ่อ ไม่ค่ะ เวนดี้อิ่มแล้ว”
พี่ชาลีหันกลับไปจัดของเข้าตู้เย็นตามเดิม จู่ๆ ฉันก็สงสัยขึ้นมา
“พี่ชาลีไปผ่อนจ่ายค่ารักษาของเวนดี้หรือยังค่ะ”
ฉันถามอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย พี่ชาลีหันมามองฉันพร้อมกับขมวดคิ้วไปด้วย
มันก็น่าสงสัยอยู่หรอก จู่ๆฉันก็มาถามเรื่องจ่ายค่ารักษาทั้งๆที่ฉันไม่เคยคิดอยากจะถามเลย
“ไปแล้ว แต่...”
พี่ชาลีเว้นช่วงไว้แล้วก็พูดต่อ
“พยาบาลเค้าบอกว่า มีคนจ่ายให้หมดแล้ว”
“หมายความว่ายังไงค่ะ”
“พี่ไม่รู้ว่าใครจ่ายหรอกนะ แต่ไม่ใช่พ่อหรือพี่แน่ๆ พี่ถามพยาบาลว่าเค้าเป็นใคร เธอบอกว่าเค้าคนนั้นอยากให้เก็บเป็นความลับ เปิดเผยไม่ได้”
ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่ก็ฉุกคิดได้ว่าพี่แดเนียลพูดอะไรกับฉันบ้างในวันนี้ ฉันเลยกระจ่างขึ้นมาทันที ฉันส่ายหัวเบาๆไล่ความคิดของตัวเองออกไป ก่อนจะกินยาและก็นอน
ฉันตื่นขึ้นมากลางดึก สายตามองไปที่โซฟา
พี่ชาลีไปไหน?
หางตาฉันไปสะดุดกับหัวของใครบางคนที่นอนอยู่ข้างๆเตียงฉัน ฉันขยับตัวไปมองใกล้ๆว่าเป็นใคร แต่เค้าคนนั้นก็ตื่นขึ้นมาซะก่อน
“เลียม...”
ฉันพึมพำออกมาเบาๆ
“ทำไม..”
ฉันถามออกมาเบาๆ
“พอดีชาลีต้องเข้าบริษัท ฉันเลยมาเฝ้าเธอแทน”
“แต่พี่ชาลีไม่ได้บอก...”
“พอดีงานเร่งด่วนน่ะ มีอะไรหรือเปล่าถึงตื่นขึ้นมากลางดึก”
“เปล่าหรอก แค่..จู่ๆก็ตื่นน่ะ”
ความรู้สึกหลายอย่างถาโถมเข้ามาเมื่อฉันสบตากับเขา
“ฉันขอโทษ”
ฉันพึมพำออกมาเบาๆพร้อมกับก้มหน้าลงเพื่อห้ามน้ำตาที่มันกำลังจะไหล
เลียมลุกขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วก็เอามือทั้งสองข้างทาบที่แก้มของฉัน
“เรื่องอะไร”
“ก็...หลายๆเรื่อง เรื่องที่ฉันไล่นายออกจากชีวิตฉัน และก็...”
คำพูดของฉันกลืนหายไปเมื่อเลียมประกบจูบเข้ามา
เลียมค่อยๆถอนจูบออกไป
“ยกโทษให้ก็ได้”
ฉันค่อยๆยิ้มออกมาเมื่อเขายกโทษให้ฉัน
“สัญญานะว่าจะไม่ไล่ฉันออกจากชีวิตเธออีก”
“สัญญา”
เลียมประกบจูบเข้ามาอีกครั้ง
จูบสัญญา...
ฉันรู้มาจากพี่ชาลีว่า ตอนที่ฉันเป็นลมอยู่ที่บ้าน เลียมเป็นคนขับรถพาฉันมารพ.ทั้งๆที่ตัวเองต้องเข้าห้องอัดในไม่กี่ชม. และก็นั่งเฝ้าหน้าห้องฉุกเฉินไม่ไปไหน ทั้งยังแอบมาเฝ้าฉันตอนที่ฉันหลับ เพราะกลัวว่าถ้ามาเฝ้าตอนฉันตื่น ฉันจะไล่เขาไปอีก
“อยากฟังเพลงอะไร”
เลียมก้มหน้าถามฉัน เขามานอนบนเตียงข้างๆฉัน น่าแปลกนะ ทั้งๆที่เตียงก็ไม่ได้ใหญ่มาก แต่ทำไมเราสองคนถึงนอนได้พอดีเลยนะ
“อืม...Moments”
ฉันบอกชื่อเพลงกับเขาไป เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและก็เบ้ปาก
“เธอชอบเพลงนี้หรอ”
“ชอบสิ ชอบมากด้วย”
“แต่เพลงมัน...”
“ฉันรู้น่า นะๆๆ ฉันอยากฟัง”
ฉันรู้ดีว่าเขาจะพูดอะไร เพลงมันเศร้า ฉันรู้ แต่มันก็เข้ากับสถานการณ์ตอนนี้ไม่ใช่หรือไง
“เอางั้นก็ได้”
เขาลูบหัวฉันแล้วก็เริ่มร้อง
‘Shut the door
Turn the light off
I wanna be with you
I wanna feel your love
I wanna lay beside you
I cannot hide this
Even though I try
Heart beats harder
Time escapes me
Trembling hands
Touch skin
It makes this harder
And the tears stream down my face’
ฉันหลับตาและก็ฟังเพลงอย่างตั้งใจ
‘If we could only have this life
For one more day
If we could only turn back time
You know I’ll be
Your life
Your voice
Your reason to be
My love
My heart
Is breathing for this
Moment
In time
I’ll find the words to say
Before you leave me today’
จู่ๆเลียมก็หยุดร้อง ฉันเลยลืมตาแล้วเงยหน้าไปมองเขา
“หยุดทำไมหละ”
ฉันถาม
“เก็บไว้ติดตามก็แล้วกัน ฉันจะร้องไม่จบอย่างนี้จนกว่าเธอจะได้ผ่าตัด”
นั่นสินะ อาทิตย์หน้าฉันก็ต้องเข้าผ่าตัดแล้ว พี่ฟ้าบอกว่า ตอนนี้มีคนมาบริจาคปอดให้ฉันแล้วและก็อยู่ในสภาพดีซะด้วย และฉันก็ต้องเข้าผ่าตัดอาทิตย์หน้า
ฉันดีใจนะที่ฉันจะได้ผ่าตัดซะที
แต่แล้วความรู้สึกบางอย่างก็ถาโถมเข้ามา
ถ้าเกิดว่าฉันไม่รอดหละ...
ถ้าเกิดว่าฉันตายไป แล้วเลียมหละ...
___________________________________________________________________
ไรต์เขียนชื่อบทให้แล้วน้าาา
ขอบคุณที่บอกค่าาาา :)
ความคิดเห็น