คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9
บทที่ 9
ฉันวันนี้ฉันมาโรงเรียนวันสุดท้าย เพราะมันเป็นวันสอบมิดเทอมวันสุดท้ายน่ะสิ ต่อไป ฉันต้องอยู่กับพวกหนุ่มๆอีกแค่เดือนเดียว อืม..เดือนเดียวจะทำอะไรดีนะ แต่ฉันคงคิดถึงเพื่อนที่นี่แน่ๆเลย หลังสอบเสร็จ พวกเราก็เลยแลกเมลล์กับทวิตเตอร์กัน แล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
“กลับมาแล้วค่า”ฉันตะโกนบอก เอ๊ะ ทำไมวันนี้มันเงียบๆนะ อ่อ ฉันลืมไปว่า ฉันกลับมาเร็ว และอีกอย่างพวกหนุ่มๆก็มีงานที่ต้องไปอัดเพลงอีกนิดหน่อย คงกลับประมาเย็นๆแหละมั้ง
ไปช่วยป้าลินดากับป้าจิลตากผ้าดีกว่า
ป้าลินดากับป้าจิลคือ แม่บ้านที่มาทำความสะอาดบ้านให้หนุ่มๆทุกวันพุธ เฉพาะวันพุธเท่านั้นนะ เพราะพวกป้าๆเขาไปรับจ๊อบที่อื่นด้วย
“ให้อีฟช่วยนะค่ะ”ฉันขออนุญาตพวกป้าๆ แล้วก็หยิบผ้าที่อยู่ในตระกร้าตาก
“ทำไมวันนี้หนูอีฟกลับมาเร็วจังเลยหละค่ะ”ป้าจิลถามขึ้น
“พอดีวันนี้อีฟมีสอบมิดเทอมน่ะค่ะ เลยเลิกเร็วกว่าปกติ”ฉันตอบ แล้วก็ตากเสื้อของไนออลบนราว
“หนูอีฟจะกลับฝรั่งเศสตอนไหนจ้ะ”ป้าลินดาถามขึ้น
“คงประมาณกลางเดือนหน้ามั้งค่ะ”
“พวกป้า และพวกหนุ่มๆคงคิดถึงหนูแย่เลย”ป้าจิลพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ
“อย่าทำหน้าเศร้าอย่างนั้นสิค่ะ อีฟจะคิดถึงทุกคนค่ะ แล้วก็จะมาเยี่ยมถ้ามีโอกาสนะค่ะ”ฉันกอดป้าจิลกับป้าลินดาแล้วหอมแก้มทั้งคู่เบาๆ เหมือนเป็นป้าแท้ๆของฉัน ซึ่งทั้งคู่ก็ไม่ว่าอะไร แต่กลับหอมแก้มฉันตอบด้วยซ้ำ
“สัญญากับป้านะจ้ะ ว่าจะมาเยี่ยม”
“สัญญาค่ะ”
ตกเย็น
“เหนื่อยจังเลย ไปเที่ยวกันมั๊ยอีฟ”ลูอิสพูด
“เหนื่อย แต่อยากไปเที่ยวเนี่ยนะลู”ฉันถามแล้วก็ยิ้มให้เขา
“นั้นสิ เดี๋ยวอีฟก็กลับแล้ว ไปเที่ยวกันๆ”ไนออลเข้ามาแจม
“อีกตั้ง 1 เดือนนะ จะรีบทำไมเนี่ย”
“ไม่ได้รีบ แต่เราแค่ตักตวงเวลาที่ราอยู่ด้วยกันไว้ไง”แล้วเซนก็มาเสริม
“เน่าได้อีกนะเซน”ฉันตอบเซนไป
“ไปเที่ยวกันเถอะน้าาา”แล้วฉันก็เจอลูกอ้อนของไนออลไป แต่ใครจะกล้าปฏิเสธเขาลงหละ ไอ่หน้ามะเขือเอ้ยยย
“โอเคๆ ไปก็ได้ ไปไหนกันดีหละ นี่ก็เย็นแล้วนะ”
“ไปธอร์ป พาร์ค กัน ฉันอยากไปเล่นเครื่องเล่นน่ะ”ไนออลพูดพร้อมกับป๊อปคอร์นยังอยู่ในปากเขา
“แล้วเครื่องเล่นมันปิดประมาณกี่โมงหละ”ฉันถาม แล้วก็เอามือล้วงไปในชามป๊อปคอร์นของไนออล
“2 ทุ่มมั้ง แต่ตอนนี้เพิ่ง 6 โมงเองนะ รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวคนจะเยอะ”ไนออลพูด
“เดี๋ยวๆๆ จะไปไหน ไม่ชวนกันบ้างเลยนะ”แล้วเลียมกับแฮร์รี่ก็เดินมานั่งข้างๆฉัน
“ไปเที่ยวสวนสนุกธอร์ป พาร์ค”ลูอิสแย่งตอบ
“ไปตอนนี้เนี่ยนะ นายไม่กลัวแฟนคลับบุกหรือไง”แฮร์รี่พูดขึ้น
“มัน 6 โมงแล้วนะ แฟนคลับไม่บุกหรอกน่า”ลูอิสเถียง
“เอาไง ไปกันป่าว ถ้าพวกนายไม่ไป พวกฉัน 4 คนจะไปแล้วนะ”
“ไปก็ไป”
แล้วพวกเราทั้ง 6 คนก็ลงเอยมาที่ธอร์ป พาร์ค ด้วยการแต่งตัวที่ชิลมาก กลัวไดเร็กชั่นเนอร์ไม่รู้หรือไงยะ
แต่โชคดีคือ นี่มันใกล้มืดแล้ว เลยทำให้คนส่วนมากเพิ่งออกจากสวนสนุกกัน เลยทำให้พื้นที่โล่งอย่างมาก ส่วนพวกหนุ่มๆก็ไปคุยกับพวกพนักงานออกตั๋วและเจ้าของสถานที่ เพราะการมาแบบไม่แจ้งล่วงหน้าทำให้ค่อนข้างวุ่นวายนิดหน่อย
“เรียบร้อยแล้ว ไปกันเถอะ”แล้วแฮร์รี่ก็จับมือฉัน แล้วลากไปเล่นรถไปเหาะ เช่นเดียวกับคนอื่นๆ
แถวที่นั่งบนรถไปเหาะมีประมาณแถวละ 3 ที่นั่ง พวกเราเลยแบ่งเป็นทีละ 3 คนต่อ 1 แถว ซึ่งแถวฉันก็มี แฮร์รี่ ฉัน และไนออล ส่วนแถวต่อมาก็มี เซน ลูอิส และเลียม พวกเขาแลดูตื่นเต้นกันจังเหมือนไม่เคยมาอย่างงั้นแหละ
“ขอจับมือได้หรือเปล่า”ฉันถามแฮร์รี่ เพราะถ้าเวลาที่ฉันจะเล่นรถไปเหาะ ฉันมักจะจับมือพ่อหรือไม่ก็พี่ชายฉันเสมอ
“แน่นอน”แฮร์รี่ยิ้มให้ฉันแล้วก็สอดมือของเขาเข้ามาในมือของฉัน
แล้วรถไปเหาะก็ออก
ฉันบีบมือแฮร์รี่แน่นมาก เขาก็บีบมือฉันแน่นเช่นกัน
“กรี๊ดดดด!!!”ฉัน
“อ้าาาาาห์!!!!”หนุ่มๆ
“โหย โคตรมันส์เลยหวะ”ลูอิสพูดขึ้น หลังลงมาจากรถไฟเหาะเรียบร้อย
ส่วนไนออล และฉัน ก็พากันไปอ้วกที่ห้องน้ำ เพราะก่อนออกจากบ้านมา เราแย่งกันกินป๊อปคอร์นซะเกลี้ยง
“เป็นไงบ้าง”แฮร์รี่ถามขึ้น หลังจากที่แทบจะกอดคอกันออกจากห้องน้ำ
“ไหวๆ”ฉันตอบ
“ก็ดีแล้ว เราจะไปเล่นม้าหมุนกัน”ลูอิสตอบ
พวกนายอายุเท่าไหร่กันไปเล่นม้าหมุนเนี่ย!!!
ไม่ถงไม่ถามสังขารฉันสักคำเลย พวกนายก็เห็นนิว่าฉันกับไนออลเพิ่งอ้วกกันมา
กว่าฉันจะขึ้นม้าหมุนได้ แทบลมจับ ถ้าแฮร์รี่ไม่ช่วยพยุงฉันขึ้นไป ป่านนี้คงต้องยืนเกาะเสาม้าหมุนแล้ว
“วู้ววว ม้าหมุนๆๆ”บอกฉันทีสิว่านั่นไม่ใช่ไนออลที่เมื่อกี้เพิ่งอ้วกมา นายแอคทีฟมากเลยไนออล
“-0-”หน้าฉัน
“ฮ่าๆๆๆ หน้าเธอเนี่ยตลกชะมัด”
แฮร์รี่ที่นั่งข้างๆฉัน หัวเราะออกมาหลังจากเห็นสภาพหน้าฉันที่มองไนออล
หลังจากเราเล่นทุกอย่างเสร็จ เราก็ไปนั่งพักที่โรยัล พาร์คที่อยู่ไม่ไกลจากสวนสนุกเท่าไหร่ ที่นี่สวยจังเลย
“นี่ เอาของฉันมานะ”เสียงไนออล เพราะลูอิสเอาเฮอร์ชี่มิลค์บาร์ของเขาไปกิน แล้วก็ไม่คืนซะที
การที่ได้อยู่กับพวกเขาเป็นอะไรที่ค่อนข้างป่วนจริงๆเลย
“นี่ ฉันไปซื้อของกินก่อนนะ”ฉันบอกแฮร์รี่ที่นั่งข้างๆฉัน
“อื้ม รีบมาหละ”
ฉันเดินไปที่ร้านขายอาหารและขนมต่างๆที่อยู่ไม่ไกลจากจุดที่เรานั่งซะเท่าไหร่ ระหว่างทาง ฉันรู้สึกได้ถึงสายตาแปลกๆจากกลุ่มผู้ชายที่มีประมาณ 3 คน เอ๊ะ ทำไมก่อนเดินมา ทางมันโล่งๆอยู่เลยนะ
ฉันเลยตัดสินใจ หันหลังกลับ แต่ไม่ทันที่จะได้เดิน ฉันก็โดนคว้าจากข้างหลัง
“จะไปไหนจ้ะ น้องสาว”ไอ่หัวโล้นพูดขึ้นมา แล้วพวกที่เหลือก็เดินเข้ามารุมฉัน
“ออกไป”ฉันพูดออกมา
“วู้ว สวยใช้ย่อยเลยนะ”แล้วเพื่อนของมันคนนึงก็เอามือมาลูบแก้มฉัน
“อย่ามาแตะฉันนะ ออกไป”ฉันพยายามจะฝ่าวงล้อมออกมา แต่ก็ทำไมได้
“ดุด้วย ฮ่าๆๆ สเป็คฉันเลย”ไอ่หัวโล้นคนที่สองก็คว้าแขนฉันไว้ข้างหนึ่ง ส่วนไอ้หัวโล้นคนแรกก็คว้าแขนฉันไว้อีกข้าง
“จะพาฉันไหนน่ะ ฉันไม่ไป”ฉันดิ้นสุดแรง
“ไปหาความสุขกันไงจ้ะ”ไอ้คนที่หัวไม่โล้นหันมาพูดกับฉัน
“ไม่ไป ช่วยด้วยยยย!!!”ฉันแผดร้องสุดเสียง
“เฮ้ย! อย่าร้องนะสุดสวย ไม่งั้นพวกเราได้ไปนอนในคุกนะจ้ะ”
แล้วไอ้คนหัวโล้นก็เอามือมาปิดปากฉัน พร้อมกับลากฉันไปด้วย พอมันเอามือออกจากปากฉัน ฉันก็ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ
“แฮร์รี่!! ช่วยด้วยยย!!”
ฉันตะโกนชื่อแฮร์รี่เพราะเป็นผู้ชายคนเดียวที่อยู่ในหัวของฉัน ณ ช่วงเวลานี้
พลั่ก!
“อุก!”
ไอ้คนหัวไม่โล้นต่อยเข้าที่ท้องฉัน ส่งผลให้ฉันจุกจนทรุดกับพื้น ตอนนี้ฉันโดนลากไปอีกครั้งหลังจากยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมา พวกนั่นเริ่มเดินเร็วขึ้น
“ฉัน..ไม่..ไป ฮึก”ฉันเริ่มร้องไห้ออกมา เมื่อพวกนั่นลากฉันไปเรื่อยๆ ตอนนี้ใบหน้าฉันเต็มไปด้วยน้ำตา และแทบมองไม่เห็นอะไรเลย
“เฮ้ย! ปล่อยผู้หญิงของฉันเดี๋ยวนี้นะ!”เสียงของแฮร์รี่นิ ขอบคุณพระเจ้า เขามาช่วยฉันแล้ว
ถึงตอนนี้ฉันแทบจะมองอะไรไม่เห็นเพราะน้ำตาเต็มหน้า แต่ฉันก็เดาได้จากเสียงของเขา ฉันถูกผู้ชายคนหนึ่งในสามคนเหวี่ยงไปที่กำแพง ทำให้แขนซ้ายฉันชนกำแพงเต็มๆ เจ็บ... ฉันทรุดลงนั่งเพราะตอนนี้เจ็บแขน แถมจุกอีกต่างหาก
ตอนนี้สติของฉันเริ่มไม่อยู่กับเนื้อตัวแล้ว ตาฉันเริ่มปิด และน้ำตาก็ไหลไม่หยุด แล้วก็รู้สึกได้ถึงแรงกระชากแรงๆจาก 1 ในผู้ชาย 3 คนที่จะลากฉันไปทำมิดีมิร้าย
“ตอนนี้มือของฉันมีตำรวจถือสายอยู่ ถ้านายไม่ปล่อยเธอไป นายได้ไปนอนเล่นในคุกแน่”เสียงเลียมนิ
“...”รู้สึกเหมือนไอ่พวก 3 ตัวนั่นจะเงียบไป
ในที่สุดพวกนั้นก็เหวี่ยงฉันไปหาพวกหนุ่มๆ ซึ่งแฮร์รี่ก็รับร่างฉันไว้ได้พอดี
“อีฟ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
แล้วสติฉันก็ดับวูบไป
ความคิดเห็น