ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
Prologue
ณ ผับย่านใจกลางเมืองกรุงลอนดอน ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งดื่มแอลกอฮอล์ฉลองเรียนจบอยู่คนเดียว อันที่จริง เธอนัดกับแฟนเธอ แต่แฟนของเธอกลับติดงานด่วนต้องรีบบินไปสวิตเซอร์แลนด์ เธอน้อยใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะมันเป็นงานที่ต้องรับผิดชอบ เธอกระดกแก้วไปเกือบ 10 แก้ว เธอรู้สึกว่าเธอเริ่มเมา แต่ยังครองสติได้อยู่
"คุณผู้หญิงครับ มีคนฝากแก้วนี่มาให้ครับ" พนักงานเสิร์ฟยื่นแก้ววอดก้าให้เธอ แถมมีโน้ตแผ่นเล็กๆแนบมาด้วย
'ขอโทษที่ผมมาฉลองด้วยไม่ได้ แต่ก็ยินดีที่อิซซาเบลเรียนจบนะครับ'
เธอยิ้มออกมาเบาๆ แล้วก็กระดกแก้วนั่นดื่มอย่างรวดเร็ว ถึงแฟนเธอจะมาไม่ได้ แต่เขาก็ยังคงเทคแคร์เธอได้ดี
พอดื่มไปไม่ถึง 10 นาที เธอรู้สึกมึนหัวและตาลาย เธอจึงเดินออกไปจากผับเพื่อออกไปสูดอากาศ
เธอเดินโซซัดโซเซออกไปจากผับ โดยไม่สังเกตว่า มีรถคันหนึ่งวิ่งมาอย่างรวดเร็ว และกำลังจะพุ่งชนเธอ
เธอไม่มีแรงแม้แต่จะก้าวขา เพราะตอนนี้เธอตาลายและมึนหัวอย่างมาก
เอี๊ยดดดด!
"กรี๊ดดดด!"
พรึ่บ!
จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งรวบตัวเธอไว้ทัน และใช้แรงของเขาเหวี่ยงร่างของเธอและเขาให้ล้มไปที่สนามหญ้าข้างทาง
"คุณบ้าหรือเปล่าเนี่ย!!"
เสียงของผู้ชายคนนั้นตะโกนถามเธอดังๆ เธอมองเห็นเพียงลางๆ ใบหน้าที่มีนวด ผมยุ่งๆ แต่มากับตาสีน้ำตาลหวานและสวยสำหรับเธอ
แล้วสติเธอก็ดับวูบไป
Zayn's part
ผมยืนสูบบุหรี่อยู่นอกผับ วันนี้ผมมาดื่มให้กับความเสียใจที่เพอร์รี่เลิกกับผม อันที่จริง ก็เลิกกันตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแล้วหละ แต่ผมยังเศร้าอยู่เลย สาเหตุน่ะหรอ เพราะผมเจ้าชู้เกินทนน่ะสิ และระยะทางระหว่างเรา ยิ่งทำให้เธอกังวลไปใหญ่ เธอเลยขอเลิกกับผมในที่สุด
ผมเหม่อมองไปที่ถนนที่อยู่ไม่ห่างจากผับ ร่างเล็กๆของผู้หญิงในชุดเดรสราคาแพง กำลังยืนอยู่กลางถนน เธอเหมือนคนไม่มีสติ ผมรีบทิ้งบุหรี่ และวิ่งไปรวบตัวเธอ เพราะมีรถคันหนึ่งแล่นมาอย่างรวดเร็ว
"กรี๊ดดดด!"
พรึ่บ!
"คุณบ้าหรือเปล่าเนี่ย!"
ผมตะโกนถามเธอ เพราะผมรู้สึกโมโห คิดฆ่าตัวตายหรือไงนะ
นัยน์ตาสีฟ้าสดใสของเธอมองผมอย่างงัวเงีย แล้วก็หมดสติไป
"เฮ้ คุณครับ! อย่าเพิ่งหลับสิ!"
ผมตะโกนเรียกผู้หญิงคนนี้เพื่อให้สติของเธอกลับคืนมา แต่เธอหมดสติไปแล้ว
ครืนนน!
แปะ! แปะ! แปะ!
ฝนตกลงมาอย่างไม่มีการนัดล่วงหน้า ทำให้ทั้งผมและเธอเปียกไปทั้งตัว แต่ผมถอดแจ็กเก็ตแล้วก็คลุมไหล่ให้เธอ ก่อนที่เธอจะเปียกไปมากกว่านี้
ผมอุ้มเธอเข้ามานั่งในรถ แล้วก็ขับรถไปที่บ้านพักของผมและเพื่อนๆ
ณ ที่บ้าน
ผมอุ้มเธอมาที่ห้องผม ระหว่างทางเดินผ่านเลียมที่กำลังยืนกินน้ำอยู่ในครัว
"เฮ้ย! เซน เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย"
ผมเล่าทุกอย่างให้เลียมฟัง แล้วผมก็ถาม
"แล้วคนอื่นๆหละ"
"ไนออลพารอนนี่ไปเยี่ยมครอบครัวที่ไอร์แลนด์ แฮซพาอีฟไปเยี่ยมครอบครัวมัน ส่วนลูพาแอลไปเที่ยวที่ปารีส"
"แล้วตอนนี้บ้านเราไม่มีผู้หญิงเลยหรอ"
"ก็มีฉันกับนายนี่แหละ"
เลียมตอบ ให้ตาย จะให้แดเนียลมาก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้แดเนียลไปอเมริกา แล้วเลียมกับแดเนียลก็ทะเลาะกันด้วย
"นายออกไปก่อนเลียม ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ"
ผมพูดออกมาหลังจากตัดสินใจได้ในที่สุด
"ฮะ??!!"
เลียมอุทานออกมา
"ไม่ต้องห่วงน่า ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก"
"อะ..เออๆ"
เลียมพยักหน้าอย่างอ้ำอึ้ง แล้วก็เดินออกไป
ผมปิดประตูตามหลัง ปิดไฟ แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ อันที่จริง ไม่ได้เปลี่ยนหรอก ผมแค่ถอดเสื้อผ้าให้เธอเฉยๆ โชคร้าย ที่เราส่งผ้าซักกันหมด ทำให้มีเสื้อผ้าใส่แค่คืนนี้ โชคดีที่เปียกแค่เดรส ผมค่อยๆห่มผ้า เดินไปเปิดไฟ แล้วก็เอาผ้ามาเช็ดตัวเธอ เสร็จแล้วก็เอาเดรสไปปั่นแห้งให้เธอ
ผมนั่งพิจารณาใบหน้าของเธอ ใบหน้าเรียวขาว ผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีฟ้าสดใส
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!
หัวใจผมเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ผมถอนหายใจเบาๆ แล้วก็นอนบนโซฟาตัวยาวในห้อง
__________________________________________________________________
กลับมาแล้ววว ! กับเรื่องของหนุ่มแบดบอยของเราาาา
(ช่วงนี้ไรต์ค่อนข้างยุ่งๆ ถ้ามีเวลาว่างตอนไหน เดี๋ยวไรต์จะมาอัพต่อให้นะค่ะ ^^ )
__________________________________________________________________
กลับมาแล้ววว ! กับเรื่องของหนุ่มแบดบอยของเราาาา
(ช่วงนี้ไรต์ค่อนข้างยุ่งๆ ถ้ามีเวลาว่างตอนไหน เดี๋ยวไรต์จะมาอัพต่อให้นะค่ะ ^^ )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น