คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
บทนำ
ณ สนามบินฮีโธว์ลอนดอน
ร่างบางก้าวออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้า เธอค่อนข้างสะกดสายตาของใครหลายๆคนในสนามบินได้เป็นอย่างดี ถึงแม้ว่าทั้งสนามบินในตอนนี้จะเป็นเวลาที่ดึกมากแล้ว และทำให้มีคนไม่มากเท่าในตอนกลางวันถึง 5 ทุ่ม แต่เธอก็ยังคงทำให้ผู้ชายหลายๆคนรวมทั้งผู้หญิงเหลียวหน้าเหลียวหลังมองเธอได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่เพราะเธอเป็นดาราดังหรือคนดังอะไร เธอก็เป็นแค่เด็กแลกเปลี่ยนที่มาจากฝรั่งเศสและมาใช้ชีวิตในลอนดอน 4 เดือน แต่สิ่งที่เธอสะกดสายตาผู้คนได้เป็นอย่างดี นั่นเพราะว่า หุ่นเพรียวราวนางแบบของเธอ ที่ซ้อนอยู่ใต้กางเกงยีนส์และเสื้อผ้าราคาไม่แพงมาก บวกกับทั้งผมบลอนด์ปนน้ำตาลอ่อนนิดๆและดวงตาสีเขียวอมเทาที่แสดงถึงความมุ่งมั่นและเชื่อมั่นในตนเอง
ร่างบางเดินเข้าไปทักทายชายร่างท้วมใหญ่ ที่ยืนถือป้ายชื่อของเธอ เธอเช็คแฮนกับเขาและแนะนำตัวเธอไปด้วย
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ ผมมารับคุณแทนแอนนาน่ะ พอดีเธอไม่ว่าง เธอเลยให้ผมมารับแทนน่ะครับ เรียกผมว่า พอล ละกัน”
“สวัสดีค่ะ คุณพอล”
“เรียกผมว่า พอลเฉยๆเถอะครับ ทำไมเราไม่เดินไปด้วยคุยไปด้วยหละ คุณคงเหนื่อย จะได้ไปถึงบ้านเร็วๆ”
“โอเคค่ะ” เธอยิ้มตอบ
หลังจากที่ช่วยกันขนของขึ้นรถแล้ว พอลก็ขับรถพาเธอไปยังในตัวเมืองลอนดอนเพื่อมุ่งไปยังบ้านพักของเธอ เธอไม่สังเกตด้วยซ้ำว่า มีชายอีกคนที่นั่งอยู่เบาะหลังติดหน้าต่าง นั่งเงียบๆและซ้อนใบหน้าไว้ใต้เสื้อโค้ทตัวใหญ่สีดำ ที่กลมกลืนไปกับเบาะรถ เขากำลังเงี่ยหูฟังอยู่ว่า เธอกับพอลจะคุยอะไรกัน
“ตายจริง ฉันลืมแนะนำตัวไป”เธอพูดขึ้นหลังจากขึ้นรถได้ไม่ถึง 5 นาที
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เอเวอรีน ริต้า สตีฟส์ แต่เรียกฉันว่า อีฟ ก็พอค่ะ”แล้วเธอก็แนะนำตัวกับชายวัยกลางคน
“ว้าว ชื่อน่ารักจัง! อีฟ”พอลเร่งเสียงให้ดังอีกนิดหน่อย สร้างความสงสัยให้หญิงสาวนิดหน่อย แต่เธอก็ไม่แปลกใจมาก สงสัยเขาคงหูไม่ค่อยดี อีกอย่างสำเนียงของเธออาจทำให้เขางงนิดหน่อย เพราะเธอเป็นคนฝรั่งเศสแท้ๆที่พูดภาษาอังกฤษได้คล่อง แต่สำเนียงเธออาจทำให้เขาไม่ค่อยชินก็ได้
“ขอบคุณค่ะ พอล”เธอกล่าว
“ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ ทำไมเธอถึงมาแลกเปลี่ยนที่ลอนดอนหละสาวน้อย คงไม่ว่าอะไรนะ ถ้าบางครั้งฉันจะเรียกเธอว่าสาวน้อย”
.”ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณตาฉันก็มักจะเรียกฉันแบบนี้แหละค่ะ อืม.. เมื่อกี้คุณถามฉันว่า ทำไมฉันถึงมาแลกเปลี่ยนที่ลอนดอนใช่มั๊ยค่ะ”
“ใช่แล้วหละ”
“อืม.. เป็นเพราะว่า เมื่อตอนเด็กๆ ฉันเคยมาเที่ยวกับครอบครัวที่นี่น่ะค่ะ แล้วฉันก็ชอบที่นี่มาก เพราะอากาศดี แม้จะมีฝนตกไปบ้าง คนก็เป็นมิตรและมีมารยาทมากๆค่ะ อ้อ แล้วฉันก็สนใจในสถาปัตยกรรมของที่นี่น่ะค่ะ มันสวยมาก”
“เธอไม่ค่อยเหมือนสาวๆคนอื่นๆที่ฉันเคยเจอมาเลยนะสาวน้อย สาวๆส่วนมากที่ฉันเคยเห็นมักจะอยากมาแลกเปลี่ยนหรือมาอยู่ที่นี่เพราะพวกดาราที่พวกเธอทั้งหลายคลั่งน่ะ”
“อาจเป็นเพราะฉันแตกต่างมั้งค่ะ แม่ก็ชอบบอกว่า ฉันค่อนข้างแตกต่างจากพวกสาวๆคนอื่นๆนะค่ะ”
“เป็นตัวของตัวเองน่ะดีที่สุดแล้วหละสาวน้อย เอาหละ ถึงแล้ว”
พอลเลี้ยวรถเข้ามาในบ้านหลังใหญ่หรือเรียกว่าคฤหาสถ์เลยก็ว่าได้ เธออึ้งกับความสวยงามของบ้าน เพราะมันใหญ่มากแบบที่เธอคาดไม่ถึงเลยหละ จริงอยู่ว่า ที่ Mr.C เคยบอกว่า บ้านที่เขาอยู่มันค่อนข้างใหญ่ เพราะอยู่กันหลายคน แต่เธอก็ไม่คิดว่ามันจะใหญ่ขนาดนี้
พอลจอดรถที่หน้าประตูบ้านพอดี เขาไปที่หลังรถยกกระเป๋าของหญิงสาว แต่ทว่า คนที่นั่งมาด้วยอีกคน ก็ลงจากรถแล้วก็บิดขี้เกียจนิดหน่อย แล้วก็เดินเข้าไปหาหญิงสาวที่ยืนอึ้งกับความใหญ่และสวยงามของบ้าน
“บ้านสวยอย่างที่ฉันบอกใช่มั๊ยหละ”
“ชะ..ใช่ เฮ้ย!!!”
“สวัสดี เอเวอรีน ริต้า สตีฟส์”
“นาย... แฮร์รี่ สไตล์ !!”
ความคิดเห็น